Τά σχολεῖα τοῦ Πατροκοσμᾶ καὶ ἡ σημερινὴ ἐκπαίδευση

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, 
Δάσκαλος-Κιλκίς

Σ’ ἕνα βιβλίο τοῦ Φάνη Μιχαλόπουλου γιὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, ἀπὸ τὰ πρῶτα ποὺ γράφτηκαν γιὰ τὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του, τὸ 1940, διαβάζουμε στὸν ἐπίλογο: «Ρώτησαν κάποιον 100χρονίτη, εὐσεβῆ γέρο Ἠπειρώτη, ποὺ ξεψυχοῦσε στὸ Γηροκομεῖο τῶν Ἰωαννίνων, τὸ 1872 τί χαράχτηκε βαθύτερα στὴν ψυχή του ἀπ’ ὅσο ἔζησε. Ἀπάντησε ὁ πολιὸς γέροντας: «Ὅταν μικρὸς ἄκουσα τὴ διδαχὴ τοῦ πάτερ Κοσμᾶ καὶ φίλησα τὸ χέρι του».

Μὲ τὸ στόμα του, νομίζω, μιλοῦσε ὅλη ἡ Ρωμηοσύνη, ἐκφραζόταν ἡ εὐγνωμοσύνη τοῦ Γένους στὸν μεγάλο ἐθναπόστολο. Ἂς μὴν τὸ ξεχνοῦμε αὐτό, τὰ λιοντάρια τοῦ ’21 ἦταν, μὲ τὸν ἕναν ἢ τὸν ἄλλο τρόπο, πνευματικοπαίδια τοῦ Ἁγίου. Ὁ Κατσαντώνης μαρτύρησε ἔχοντας τὸ ὄνομά του στὰ χείλη του. Ὁ καλόγερος Σαμουήλ, ὁ μπουρλοτιέρης τοῦ Σουλίου ὑπῆρξε μαθητής του. Ἀλλὰ καὶ Νεομάρτυρες, τὸ καινὸν καύχημα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, μαθήτευσαν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Δασκάλου τοῦ Γένους, ὅπως ὁ ἐκ Σαμαρίνης νεομάρτυς Δημήτριος, τὸν ὁποῖο....

οἱ Τοῦρκοι ἔκτισαν ζωντανό. Ὁ ἅγιος στάθηκε «ὁ χτίστης τῆς Ρωμηοσύνης», ὅπως πολὺ ὡραῖα ὀνομάζεται σ’ ἕνα ποίημα τοῦ 1960, γραμμένο ἀπὸ τὸν Γεώργιο Ἀθάνα. Τὸ διαβάζω:

 «Στὸ Μέγα Δένδρο ξεκινᾶ

στὸ Καλοντάει ἁγιάζει

χτίζει σχολειά, χτίζει ἐκκλησιὲς

χτίζει τὴν Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμᾶ, σά νά ᾽ταν χθὲς

τὸ κήρυγμά σου ἀχάζει

στὴν Ρούμελη, στὴν Ἤπειρο

στὴν ἀπεραντοσύνη».

            Χτίζει, λέει ὁ ποιητής, πρῶτα σχολειὰ καὶ κατόπιν χτίζει καὶ ἐκκλησιές, γιατί; Διότι «καλύτερον, ἀδελφέ μου, νὰ ἔχης ἑλληνικὸν σχολεῖον εἰς τὴν χώραν σου, παρὰ νὰ ἔχης βρύσες καὶ ποτάμια, καὶ ὡσὰν μάθης τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος. Τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὰς ἐκκλησίας, τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὰ μοναστήρια». Ναί, ἐκεῖνα τὰ σχολειὰ τοῦ Ἁγίου ἄνοιγαν ἐκκλησιές, τὰ τωρινὰ κλείνουν τὶς ἐκκλησιὲς καὶ γκρεμίζουν μοναστήρια. Τὰ σχολεῖα τοῦ Ἁγίου δὲν ἦταν ἁπλῶς «τόποι προσκτήσεως γνώσεων, ἀλλὰ κυρίως φροντιστήρια ἠθικῆς, χριστιανικῆς καὶ ἠθικῆς ἀγωγῆς», ὅπως γράφει σὲ μία ἐπιστολή του ὁ Ἰω. Καποδίστριας, ὁ πρῶτος καὶ τελευταῖος κυβερνήτης τῆς Πατρίδας μας. Τὸν διαδέχτηκαν πρωθυπουργοί, ἐλάχιστοι κατέλιπαν καλὸ ὄνομα, οἱ περισσότεροι ὑπῆρξαν φιλήκοοι τῶν ξένων καὶ «ὁ φιλήκοος τῶν ξένων εἶναι προδότης», μᾶς λέει καὶ πάλι ὁ ἀδικοχαμένος Κυβερνήτης.

           Βλέποντας αὐτὰ ποὺ γίνονται σήμερα στὸν τόπο μας, τὶς ἀναθυμιάσεις ποὺ μᾶς πνίγουν, μοῦ ἔρχεται στὸ νοῦ ἡ παροιμία ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ Πατροκοσμᾶς: «Ἐκεῖ ποὺ κρεμοῦν τώρα οἱ καπεταναῖοι τὰ καριοφίλια, θὰ ρθῆ καιρὸς ποὺ θὰ κρεμοῦν οἱ γύφτοι τὰ νταούλια».

               Λίγο πιὸ πάνω ἀπὸ τὴν γενέτειρά μου, στὴν Ἄνω Μηλιὰ Πιερίας, ὑπάρχει ναὸς τοῦ Ἁγίου. Σὲ μία διχάλα ἑνὸς δέντρου εἶναι καρφωμένος ἕνας σιδερένιος σταυρὸς ἀπὸ τὸν Πατροκοσμᾶ: Ἐκεῖ δίπλα χτίστηκε ἡ ἐκκλησιά. Καμάρωναν οἱ παπποῦδες: Πέρασε κι ἀπ’ τὰ μέρη μας ὁ Ἅγιος-Κοσμᾶς. Κι ἀπ’ ὅπου δίδασκε ὁ Πατροκοσμᾶς, ὅπου ἔστηνε τὸ ταπεινὸ σκαμνί του, ποὺ ἦταν ὁ τάφος του, ὅπως ἔλεγε, τὸ ἀντίχριστο Ἰσλὰμ ἐκεῖ δὲν στέριωνε.

             Σὲ ἐποχὴ ποὺ οἱ κατακτητὲς μᾶς ἀφανίζουν, ποὺ οἱ ἀλώπεκες τοῦ σκότους, οἱ παπικοί, ὀργιάζουν, οἱ Ἑβραῖοι βυσσοδομοῦν καὶ οἱ ραγιάδες ὑποκύπτουν καὶ κατὰ ἐπαρχίες ἀλλαξοπιστοῦν, ὁ Ἅγιος παίρνει στοὺς ἰσχνοὺς ὤμους του τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου καὶ χτίζει σχολειὰ γὰ νὰ μαθαίνουν τὰ σκλαβόπουλα «τί εἶναι Θεός, τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, ἀρχάγγελοι, τί εἶναι καταραμένοι οἱ δαίμονες, τί εἶναι Παράδεισος, τί εἶναι κόλασις, τί εἶναι ἁμαρτία καὶ ἀρετή».

             Στὰ σημερινὰ σχολειὰ τῶν ἄθεων γραμμάτων, δὲν μαθαίνουν οἱ μαθητὲς μας τί εἶναι οἱ καταραμένοι οἱ δαίμονες καὶ ἡ ἁμαρτία, ἀλλὰ καλοῦνται νὰ μιμηθοῦν τοὺς δαίμονες. (Θυμίζω στὸ βιβλίο Θεατρικῆς Ἀγωγῆς Ε´-ϛ´ Δημοτικοῦ, τὴν παρότρυνση τοῦ βιβλίου, σελ. 81, «εἶσαι δαιμόνιο», νὰ ὑποδυθοῦν, δηλαδή, οἱ μαθητὲς τὸ δαιμόνιο). «Τὸ κακό», ἔλεγε ὁ ἅγιος σὲ μία προφητεία του, «θὰ σᾶς ἔρθει ἀπὸ τοὺς διαβασμένους». Δὲν εἶπε μορφωμένους. Ὁ λαός μας τοὺς μορφωμένους τοὺς ὀνομάζει γνωστικούς, ἐνῶ τοὺς διαβασμένους πολύξερους. Πολύξεροι εἶναι οἱ ἡμιμαθεῖς, ποὺ μεταρρυθμίζουν, ἀναγεννοῦν, ἀναπτερώνουν τὴν Παιδεία, γιὰ νὰ καταλήξουμε σήμερα, ἀντὶ νὰ ἔχουμε σχολεῖα ρωμαίικα, μὲ «ψυχὴ καὶ Χριστό», νὰ καταντήσουν μάνδρες ἐκκλησιομαχίας, ἀφιλοπατρίας καὶ γλωσσικῆς ἀφασίας.

           Δίδασκα προχτὲς στοὺς μαθητές μου, παιδιὰ ἕκτης δημοτικοῦ τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς. Δὲν προβλέπεται ἀπὸ τὸ ἀναλυτικὸ πρόγραμμα, ὅμως –καὶ τὸ λέω χωρὶς ἴχνος ἔπαρσης, ἓν οἶδα ὅτι οὐδὲν εἰμὶ– δὲν σκύβω τὸ κεφάλι στὸ ψευτορωμαίικο, γιατί «ὅταν μοῦ πειράζουν πατρίδα καὶ θρησκεία μου, θὰ μιλήσω, θὰ ᾽νεργήσω καὶ ὅ,τι θέλουν ἂς μοῦ κάμουν», ὅπως μᾶς ἐντέλλεται ὁ πατριδοφύλακας στρατηγὸς Μακρυγιάννης. Μοῦ λέει ἕνας μαθητής μου. «Γιατί, κύριε, τὴν ὥρα ποὺ μᾶς διαβάζετε τὸ Εὐαγγέλιο ἐπικρατεῖ ἀπολύτη ἡσυχία; Στ’ ἄλλα μαθήματα ἀγριεύουμε, εἴμαστε ἀνήσυχοι». Τί νὰ τοῦ πῶ τοῦ παιδιοῦ; Θυμήθηκα τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου: «Δὲν βλέπετε ὅτι ἀγρίευσε τὸ γένος μας ἀπὸ τὴν ἀμάθεια καὶ ἐγίναμεν ὡς τὰ θηρία»;

           Καὶ πῶς νὰ μὴν ἀγριέψουν τὰ παιδιά, νὰ μὴν γίνουν ὡσὰν τὰ γουρουνόπουλα, ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος στοὺς γονεῖς τους, ποὺ τ’ ἄφηναν χωρὶς «τὰ γράμματα ποὺ διαβάζουνε/οἱ ἀγράμματοι καὶ ἁγιάζουνε» (Ἐλύτης). Τὰ γράμματα αὐτὰ εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου, ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, καὶ ὁ λόγος, ὁ σπόρος αὐτὸς δὲν φτάνει εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, τὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν μας γιατί τὸν πνίγουν τὰ ἀγκάθια. Καὶ τὰ δηλητηριώδη ἀγκάθια τῆς ἀφιλοπατρίας καὶ τῆς ἐκκλησιομαχίας, φωλιάζουν στὰ σχολικὰ βιβλία γλώσσας, τὰ παλιὰ ἀναγνωστικά. Καὶ τὰ λέγαμε ἀναγνωστικά, διότι μέσῳ τῶν βιβλίων διάβαζε ὁ μαθητὴς τὸν πολιτισμό μας, περιεῖχαν γνώσεις Ἱστορίας, λαογραφίας, θεολογίας, γεωγραφίας, μ’ ἕνα λόγο, βιβλία, νὰ πῶ μία λέξη ποὺ ποινικοποιήθηκε, πατριδογνωσίας. Σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ νέα-περιοδικὰ ποικίλης ὕλης, ποὺ ἀπροκάλυπτα τὰ ὀνομάζω, ποὺ γελοιοποιοῦν τὸν δάσκαλο καὶ ὑπονομεύουν τὴν ἴδια τὴν ὑπόσταση τοῦ σχολείου.

           Ἀγρίεψαν, τὰ παιδιά μας, γιατί τὰ καταδικάσαμε μὲ τὴν μεγαλύτερη τιμωρία ποὺ ὑπάρχει, τουλάχιστον μέχρι τὴν λεγόμενη κρίση: Νὰ τὰ ἔχουν ὅλα, νὰ μὴν τοὺς λείπει τίποτε, χωρὶς ποτὲ νὰ ὀρθώνουμε καὶ τὸ εὐλογημένο ΟΧΙ. Τὰ εἶχαν ὅλα μπούκωσαν ἀπὸ τὶς προσφορὲς καὶ τοὺς στερήσαμε τὸ ἀνθρωποποιὸ λίπασμα τῆς ἀνατροφῆς: Τὴν ἀγάπη, τὴν ἐν Χριστῷ νουθεσία, διότι «ὅσῳ πλεονάζεις τῷ πλούτῳ τουσούτῳ ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ» (Μ. Βασίλειος).

             «Ὅταν τὰ μῆλα εἶναι ξινά, δὲν φταῖνε τὰ μῆλα, οἱ μηλιὲς» μᾶς κανοναρχεῖ καὶ ὁ Ἅγιός μας. Καὶ μηλιὲς εἶναι οἱ γονεῖς καὶ οἱ δάσκαλοι. Σήμερα τὰ παιδιά μας ἀντιμετωπίζουν σοβαρὸ πρόβλημα μὲ τὴν γλώσσα, ἀδυνατοῦν νὰ ἐκφραστοῦν! Γιατί; «γιατί ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα εἶναι πρῶτα δουλειὰ τῆς Μάνας. Οἱ μαστοί της εἶναι τρεῖς. Οἱ δύο γιὰ τὸ γάλα καὶ ὁ τρίτος τὸ στόμα της, ἡ λαλιά της. Μὲ τὴν περιφρόνηση, ὅμως, τῆς παράδοσής μας, τὴν ἐκφράγκευσή μας ὁ τρίτος αὐτὸς μαστός, ἀποξεράθηκε.

          Ἐνῶ εἶναι γεμάτο τὸ κελλάρι τοῦ πατρογονικοῦ μας σπιτιοῦ μὲ καλούδια καὶ μὲ τὰ τιμαλφῆ τοῦ Γένους καὶ τῆς ἡλιόλουστης Ὀρθοδοξίας μας, ἀντὶ νὰ εὐφραίνονται τὰ παιδιά, ποὺ εἶναι Ἕλληνες καὶ Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, ἐμεῖς τὰ καταδικάσαμε σὲ λιμοκτονία, τὰ ταΐζουμε μὲ τὰ ξυλοκέρατα, τὶς γουρουνοτροφὲς τῶν Φράγκων.

Ο ΒΡΩΜΕΡΟΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Γιατί όλες οι δημοσιογραφικές πόρνες μιλούν για "εμφύλιο πόλεμο" στη Συρία; Γιατί...

...όλες, μα όλες, οι δημοσιογραφικές πόρνες σιτίζονται από τα κονδύλια των γνωστών πρεσβειών!

«Ἂν ἡ νέα ἑτοιμαζομένη “Πανορθόδοξος” καί γιά τούς Ὀρθοδόξους “Οἰκουμενική” Σύνοδος δέν ἀναγνωρίσει τίς Συνόδους αὐτές ὡς Οἰκουμενικές, δέν θά εἶναι ὀρθόδοξη Σύνοδος, ἀλλά ληστρική»

εἰδικῶς γραφὲν γιὰ τὴν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»
ἀρ. φ. 68, ΙΟΥΛΙΟΣ-ΣΕΠΤ. 2015

.      

τοῦ πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
ὁμοτ. Καθηγ. Πανεπ. Ἀθηνῶν

          Ὡς πρός τό ὄνομα Φράγκος, φραγκική κ.λπ., τώρα. Ἡ «Δυτική Ἐκκλησία» διαμορφώθηκε μέ τήν ἐπίδραση τοῦ φραγκικοῦ στοιχείου (Καρλομάγνος κ. ἑ.). Αὐτό εἶναι ἱστορικά βεβαιότατο καί δέν χρειάζεται περαιτέρω ἀνάλυση. Τό φραγκικό καί τευτονικό (Deutsch) στοιχεῖο ἰσχύει στήν χριστιανική Δύση διά τῶν αίώνων. Τά ὀνόματα «γαλλικός» ἢ «γερμανικός», Γαλλία ἢ Γερμανία, εἶναι τά ἀρχαῖα. Ἡ Γαλλία σήμερα ὀνομάζεται Φραγκία (France) καί ὁ Γάλλος (Francais). Οἱ δυτικίζοντες δικοί μας (18^ος αἰ.) ἐπέβαλαν τά «Γάλλος»-«Γαλλία», γιά νά χαθεῖ ἡ ἔννοια τοῦ “Φράγκος”, ἐνῶ οἱ πληγές μας τοῦ 1204 δέν ἔχουν κλείσει ἀκόμη. Τό ἲδιο ἰσχύει ὡς πρός τό Τεύτων ἢ Deutsch καί τό «γερμανός».Στήν ὀρθόδοξη-ρωμαίικη Ἀνατολή ὀρθά χρησιμοποιήθηκαν καί χρησιμοποιοῦνται τά ὀνόματα Φράγκος ἢ Τεύτονας (ἀραιότερα) γιά τόν χαρακτηρισμό συλλήβδην ὅλων τῶν Δυτικῶν καί τῆς Δύσεως. Σήμερα, μάλιστα, πού ἡ Δυτική Εὐρώπη καί ἡ «Γερμανία» ἀπεκάλυψαν καί πάλι τό ἀληθινό πρόσωπό τους, δέν μποροῦμε νά τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Δέν μᾶς πταίουν, συνεπῶς, τά ὀνόματα, ἀλλά ἡ νοοτροπία, πού δυστυχῶς καί ἐκκλησιαστικά καί πολιτικά δέν ἀλλάζει…
.       Δύο οἰκουμενικές μας σύνοδοι, ἡ Ὀγδόη (789) καί ἡ Ἐνάτη (1351) ἤλεγξαν καί κατεδίκασαν τίς «δυτικές» πλάνες ὡς αἱρέσεις καί τόν «Δυτικό Χριστιανισμό» ὡς Αἵρεση. Ἂν ἡ νέα ἑτοιμαζομένη «Πανορθόδοξος» καί γιά   τούς Ὀρθοδόξους «Οἰκουμενική» Σύνοδος δέν ἀναγνωρίσει τίς Συνόδους αὐτές ὡς Οἰκουμενικές, δέν θά εἶναι ὀρθόδοξη Σύνοδος, ἀλλά ληστρική, ὅπως ἐκείνη τοῦ 449, ἢ ψευδοσύνοδος, ὅπως ἡ τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας (1438/39). Ἂν ἡ «Δυτική Ἐκκλησία» ἐπανασυνδεθεῖ μέ τήν Ὀρθόδοξη-Καθολική πρό τοῦ σχίσματος καί ἐπανεύρει τήν ὁδό τῶν ἀρχαίων Ὀρθοδόξων Πατέρων καί Ἁγίων της, τότε θά ἑνωθεῖ μέ τήν συνέχεια τῆς Ἀποστολικοπατερικῆς Ἐκκλησίας καί ταυτόχρονα μέ τήν Ἀνατολική-Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ τήν συνεχίζει, παρά τίς ἀδυναμίες καί ἁμαρτίες ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων. Ὀρθόδοξοι καί Καθολικοί (χωρίς εἰσαγωγικά) εἶναι οἱ Ἅγιοι τῆς Ἀνατολῆς καί Δύσεως (οἱ πρό τοῦ σχίσματος γιά τή Δύση), τούς ὁποίους προσπαθοῦμε νά ἀκολουθοῦμε

Άγγλος ή Γερμανός ή Γάλλος δύναται να είναι κοσμοπολίτης ή αναρχικός ή άθεος ή ό,τιδηποτε . Έκαμε το πατριωτικόν χρέος του, έκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα είναι ελεύθερος να επαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, την απιστίαν και την απαισιοδοξίαν…Αλλά Γραικύλος της σήμερον, όστις θέλει να κάμη δημοσία τον άθεον ή τον κοσμοπολίτην, ομοιάζει με νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων και τανυόμενον να φθάση εις ύψος και φανή και αυτός γίγας. Το ελληνικόν έθνος, το δούλον, αλλ’ ουδέν ήττον και το ελεύθερον, έχει και θα έχη διά παντός ανάγκην της θρησκείας του.

 Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Λαμπριάτικος ψάλτης

Όταν οι Ιεράρχες, τολμούσαν να διοργανώσουν συλλαλητήρια ...

Όταν οι Ιεράρχες, 

τολμούσαν να διοργανώσουν 

συλλαλητήρια ...

Υπήρχαν κάποτε ...
αγωνιστές ιεράρχες, με φόβο Θεού,
που δεν ασχολιόταν μόνο με το πόσα ευρώ θα πάρουν "μαύρα" από τους δίσκους των ναών,
που δεν μάζευαν συλλογές από  μήτρες και δεσποτικές πατερίτσες,
που με την ασκητική τους ζωή και το αγνό φρόνημα τους, ξεσήκωναν χιλιάδες κόσμου.
Που τολμούσαν να διοργανώσουν μαζικά συλλαλητήρια και να κάνουν την πολιτεία να οπισθοχωρεί..

Κάντε μια σύγκριση με το σήμερα, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι ιεράρχες μας, εκπαιδεύτηκαν μόνον στην διοργάνωση "συλλείτουργων" για τις ονομαστικές τους εορτές, με άφθονους ιερείς, δεσποτάδες και επισήμους και συνήθως με απουσία του ποιμνίου.

Αξίζει να θυμηθούμε την ιστορία, για να διδαχθούμε από αυτή.
Κι αν δεν υπάρχουν και σήμερα άξιοι ηγέτες και άξιοι ιεράρχες για να πάρουν το ρίσκο και να βγούνε μπροστά,  υπάρχει κι άλλος τρόπος να προχωρήσεις: να βγει σύσσωμος ο πιστός λαός και να προχωρήσει ΜΠΡΟΣΤΑ.

Η ιστορία ενός αγώνα:

23/8/1986: 

Το απάνθρωπο κομμουνιστικό καθεστώς του Ενβέρ Χότζα καταπιέζει βάναυσα τα δικαιώματα των Ελλήνων βορειοηπειρωτών (αποσχηματισμός ιερέων, γκρέμισμα εκκλησιών, κλείσιμο ελληνικών σχολείων, απαγόρευση ομιλίας ελληνικής γλώσσας σε όλες τις πόλεις και σε αρχέγονες ελληνικές περιοχές, εξορίες, φυλακίσεις, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα στα σύνορα για να μην μπορούν να δραπετεύουν από τον αλβανικό "παράδεισο").

Αλβανικό φολκλορικό συγκρότημα και αλβανική ποδοσφαιρική ομάδα προσκαλούνται από την τότε πανίσχυρη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, στην Φλώρινα. Κλείνουν μάλιστα και την κεντρική πλατεία της Φλώρινας για τις εκδηλώσεις.

Έχουν λογαριάσει τα πάντα εκτός ...  
Ο αγωνιστής επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια και δεν περιορίζεται σε χαρτοπόλεμο με "ανακοινώσεις". Διοργανώνει στην Φλώρινα μαχητικό Συλλαλητήριο ενάντια στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των βορειοηπειρωτών αδερφών μας.
Ο αγωνιστής ιεράρχης εκτόπισε τα αλβανικά συγκροτήματα έξω από την πλατεία της  Φλώρινας, αναγκάζοντας τους -υπό τον φόβο των επεισοδίων- να μεταφέρουν τις εκδηλώσεις τους στο γήπεδο. Αλλά ακόμη και εκεί, έξω από το γήπεδο όπου είχαν πάει τα Αλβανικά συγκροτήματα υπό την προστασία των ΜΑΤ, πραγματοποίησε δυναμικό συλλαλητήριο, φωτογραφίες και ηχητικά αποσπάσματα (κείμενο και βίντεο) από το οποίο σας μεταφέρουμε:

στο συλλαλητήριο, επιστρατεύθηκαν ο σταυρωμένος και τα εξαπτέρυγα.

Ακούστε αποσπάσματα από το συλλαλητήριο, μετά το 5ο λεπτό του βίντεο :

https://www.youtube.com/watch?v=L9I0_e9CxOU

Μεταφέρουμε ένα απόσπασμα της μαχητικής ομιλίας του αξίου επισκόπου :
"Εντός 5 λεπτών θα καταλαμβάναμε το γήπεδο και θα υψώναμε σημαία εθνική (ελληνική).
Εντός 5 λεπτών θα καταλαμβάναμε το γήπεδο όπου χορεύουν μέσα οι αλβανοί, οι καγκουρό, οι προδότες. 
Θα διασπούσαμε τη φάλαγγα έστω κα αν τα προπύλαια του γηπέδου φρουρούντο από ΜΑΤ. Και τα ΜΑΤ ακόμα θα ήταν μαζί μας. Αν ήξερα ότι το μόνο θύμα σήμερα θα ήταν το επίσκοπος, θα μπαίναμε μέσα και θα έλεγα "μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον"".



Σε τέτοιες αγνές αγωνιστικές μορφές, ο Θεός δίνει και το χάρισμα της προφητείας:
"Ελπίζω εις τον Θεόν και προφητεύω από της θέσης ταύτης: Δεν είναι μακρά η μέρα, βγαίνει ήλιος, βγαίνει ήλιος, θα λειτουργήσουμε στην Κορυτσά και στo Αργυρόκαστρο".

4 χρόνια μετά (1990-91), κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το Αλβανικό κομμουνιστικό καθεστώς και λειτούργησαν οι εκκλησιές και στο Αργυρόκαστρο και στην Κορυτσά. Δείτε :

Η επαλήθευση της προφητείας του π.Αυγουστίνου Καντιώτη: Δερβιτσάνη Αργυροκάστρου. Το χωριό με τα περισσότερα χρόνια φυλακής και εξορίας από τις διώξεις του Χότζα. Παλικάρια του χωριού μπαίνουν στην ερειπωμένη εκκλησιά και με τον πάπα Μιχάλη Ντάκο, τελούν την πρώτη Θεία Λειτουργία. 12/12/1990 

Ιανουάριος 1991: τα πρώτα "ελεύθερα" Θεοφάνεια στην Κορυτσά, από έναν υπέργηρο αποσχηματισμένο από το καθεστώς ιερέα, που έβγαλε τα άμφια που είχε κρυμμένα για τόσα χρόνια.

Ευχαριστούμε το ιστολόγιο "Αυγουστίνος Καντιώτης" που δημοσίευσε το βίντεο, από όπου και αντλήσαμε το φωτογραφικό υλικό.

επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος και επίσκοπος Κονίτσης Σεβαστιανός. Δύο Ιεράρχες, που έγραψαν πραγματικά Ελληνική ιστορία. 

Επιμέλεια: 

Ιστολόγιο -Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"

Ἡ ἀλήθεια γιά τά Χριστούγεννα καί ἡ μυθοποίηση τῶν Χριστουγέννων

Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Μέ τήν ἐνανθρώπηση καί γέννησή Του ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός πραγματοποιεῖ τό σκοπό τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἐμφάνιση τοῦ Θεανθρώπου στήν ἱστορία. Τήν ἕνωση τοῦ κτιστοῦ πλάσματος μέ τόν Ἄκτιστο Πλάστη. Ὁ σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου. «Ἄνθρωπος γίνεται Θεός, ἵνα Θεόν τόν Ἀδάμ ἀπεργάσηται» (τροπάριο Χριστουγέννων). «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανάσιος). «Ἄνθρωπος γάρ ἐγένετο ὁ Θεός καί Θεός ὁ ἄνθρωπος» (Ἰ. Χρυσόστομος). Στή λογική ἑνός ἠθικιστοῦ ὁ ὅρος «θεοποιηθῶμεν», πού χρησιμοποιοῦν Πατέρες, ὅπως ὁ Μ. Ἀθανάσιος, εἶναι σκάνδαλο. Γι’ αὐτό μιλοῦν γιά «ἠθική θέωση».

Διότι φοβοῦνται νά δεχθοῦν, ὅτι μέ τή θέωση μεταβάλλεται «κατά χάριν» αὐτό πού ὁ Τριαδικός Θεός εἶναι «κατά φύσιν» (ἄκτιστος, ἄναρχος, ἀθάνατος). Τά Χριστούγεννα εἶναι, γι’ αὐτό, ἄμεσα συνδεδεμένα καί μέ τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση, ἀλλά καί τήν Ἀνάληψη καί τήν Πεντηκοστή. Ὁ Χριστός-Θεάνθρωπος χαράζει τόν δρόμο, πού καλεῖται νά βαδίσει κάθε σωζόμενοςἄνθρωπος, ἑνούμενος μαζί Του. Ὁ Εὐαγγελισμός καί τά Χριστούγεννα ὁδηγοῦν στήν Πεντηκοστή, τό γεγονός τῆς θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐν Χριστῷ, μέσα δηλαδή στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Ἄν τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου, ἡ Πεντηκοστή εἶναι ἡ τελείωση τοῦ ἀνθρώπου ὡς Θεοῦ κατά χάριν. Μέ τό βάπτισμά μας μετέχουμε στή σάρκωση, τόν θάνατο καί τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ζοῦμε καί μεῖς τά «Χριστούγεννά μας», τήν ἀνά-πλασή μας. Οἱ Ἅγιοι δέ, πού φθάνουν στήν ἕνωση μέ τόν Χριστό, τή θέωση, μετέχουν στήν Πεντηκοστή καί φθάνουν ἔτσι στήν τελείωση καί ὁλοκλήρωση τοῦ ἀναγεννημένου ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου. Αὐτό σημαίνει ἐκκλησιαστικά πραγμάτωση τοῦ ἀνθρώπου, ἐκπλήρωση δηλαδή τοῦ σκοποῦ τῆς ὑπάρξεώς του.
Ὅσο κι ἄν εἶναι κουραστικός ὁ θεολογικός λόγος, καί μάλιστα στόν ἀμύητο θεολογικά σύγχρονο ἄνθρωπο, δέν ἐκφράζει παρά τήν πραγματικότητα τῆς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων μας. Μέσα ἀπό αὐτή τήν ἐμπειρία καί μόνο μποροῦν νά κατανοηθοῦν ἐκκλησιαστικά, δηλαδή Χριστοκεντρικά, τά Χριστούγεννα. Ἀντίθετα, ἡ ἀδυναμία τοῦ μή ἀναγεννημένου ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου νά νοηματοδοτήσει τά Χριστούγεννα ἔχει ὁδηγήσει σέ κάποιους γύρω ἀπ’ αὐτά μύθους. Οἱ ἄγευστοι τῆς ἁγιοπνευματικῆς ζωῆς, μή μπορώντας νά ζήσουν τά Χριστούγεννα, μυθολογοῦν γι’ αὐτά, στά ὅρια τῆς φαντασίας καί μυθοπλασίας, χάνοντας τό ἀληθινό νόημά τους. Ὅπως μάλιστα θά δοῦμε, ὁ ἀποπροσανατολισμός αὐτός δέν συνδέεται πάντοτε μέ τήν ἄρνηση τοῦ μυστηρίου, ἀλλά μέ ἀδυναμία βιώσεώς του, πού ὁδηγεῖ ἀναπόφευκτα στήν παρερμηνεία του.
Μία πρώτη μυθολογική ἀπάντηση στό ἐρώτημα τῶν Χριστουγέννων δίνεται ἀπό τήν αἵρεση, τή στοχαστική καί ἀνέρειστη -ἀνεμπειρική δηλαδή- θεολόγηση. Ὁ δοκητισμός, ἡ φοβερότερη αἵρεση ὅλων τῶν αἰώνων, δέχθηκε κατά φαντασίαν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου (δοκεῖν-φαίνεσθαι). Φαινομενική, δηλαδή, παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν ἐνδοκοσμική πραγματικότητα. Γιά ποιό λόγο; Θά μποροῦσε νά ἐρωτήσει κανείς. Οἱ Δοκῆται ἤ Δοκηταί κάθε ἐποχῆς δέν μποροῦν νά ἀνεχθοῦν, στά ὅρια τῆς λογικῆς τους, τή σάρκωση καί τή γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου. Μεταβαλλόμενοι σέ αὐτόκλητους ὑπερασπιστές τοῦ κύρους τοῦ Θεοῦ, ντρέπονται νά δεχθοῦν κάτι πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐπέλεξε γιά τή σωτηρία μας. Τόν δρόμο τῆς μητρότητος. Νά γεννηθεῖ δηλαδή ἀπό μιά Μάννα,ἔστω καί ἄν αὐτή δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τό καθαρότερο πλάσμα ὅλης τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, τήν Παναγία Παρθένο. Ὅλοι αὐτοί μποροῦν νά καταταχθοῦν στούς «ὑπεράγαν» Ὀρθοδόξους (κατά τόν ἅγ. Γρηγόριο τόν Θεολόγο). Γιατί ὁ Δοκητισμός ὁδήγησε στόν Μονοφυσιτισμό, στήν ἄρνηση τῆς ἀνθρωπότητος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι οἱ συντηρητικοί, οἱ τυποκράτες, οἱ εὐσκανδάλιστοι. Γι’ αὐτούς ὅλους εἶναι σκάνδαλο ἡ ἀλήθεια, ἡ πραγματικότητα, ἡ ἱστορικότητα. Ἐνῶ ἄλλοι ἀπορρίπτουν τή θεότητα τοῦ Χριστοῦ, αὐτοί ἀρνοῦνται τήν ἀνθρωπότητά του. Καί ὅμως, ἡ Ὀρθοδοξίαὡς Χριστιανισμός στήν αὐθεντικότητά του, εἶναι ἡ «ἱστορικότερη θρησκεία», κατά τόν ἀείμνηστο π. Γεώργιο Φλωρόφσκυ. Ζεῖ στήν πραγματικότητα τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία μας καί τίς δέχεται μέ τόν ρεαλισμό τῆς Θεοτόκου: «Ἰδού ἡ δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά τό ρῆμα σου» (Λουκ. Ι, 38)! «Καί ὁ Πιλάτος στό Σύμβολο» -λέγει μιά ὡραία σερβική παροιμία. Διότι ὁ Πιλάτος, ὁ πιό ἄβουλος ἀξιωματοῦχος τῆς ἱστορίας, ὡς ὑπαρκτό ἱστορικό πρόσωπο, βεβαιώνει τήν ἱστορικότητα τοῦ Εὐαγγελίου. Εἰς πεῖσμα ὅμως τῶν Δοκητῶν ὁ Θεός-Λόγος «σάρξ ἐγένετο –δηλαδή ἄνθρωπος- καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ (τό ἄκτιστο φῶς τῆς θεότητός Του)» (Ἰωάνν. Ι, 14). Διότι «ἐν αὐτῷ κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς θεότητος σωματικῶς» (Κολ. 2, 9), εἶναι δηλαδή τέλειος Θεός καί τέλειος Ἄνθρωπος.
Ἡ σάρκωση καἰ γέννηση τοῦ Θεανθρώπου εἶναι σκάνδαλο γιά τήν ἀνθρώπινη σοφία, πού αὐτοκαταργουμένη καί αὐτοαναιρουμένη σπεύδει νά χαρακτηρίσει «μωρία» τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, πού κορυφώνεται στόν σταυρικό του θάνατο (Α΄Κορ. Ι, 23). Εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά φθάσει σέ τέτοιο ὅριο κενώσεως, ὥστε νά πεθάνει πάνω στόν σταυρό ὡς Θεάνθρωπος; Αὐτό εἶναι τό σκάνδαλο γιά τούς σοφούς τοῦ κόσμου. Γι’αὐτούς οἱ «θεοί» τοῦ κόσμου τούτου συνήθως θυσιάζουν τούς ἀνθρώπους γι’ αὐτούς, δέν θυσιάζονται αὐτοί γιά τούς ἀνθρώπους. Πῶς θά δεχθοῦν τό μυστήριο τῆς Θείας Ἀνιδιοτέλειας; «Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν (θυσίασε) … ἵνα σωθῆ ὁ κόσμος δι’αὐτοῦ» (Ἰωάνν. 3, 16.17). Στά ὅρια τῆς «λογικῆς» ἤ «φυσικῆς» θεολογήσεως χάνεται τελικά τό θεῖο στοιχεῖο στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ καί μένει τό ἀνθρώπινο, παρανοημένο καί αὐτό καί παρερμηνευμένο. Διότι δέν ὑπάρχει ἱστορικά ἄνθρωπος-Χριστός, ἀλλά Θεάνθρωπος. Ἡ ἕνωση Θεοῦ καί ἀνθρώπου στό Πρόσωπο τοῦ Θεοῦ-Λόγου εἶναι «ἀσύγχυτη» μέν, ἀλλά καί «ἀδιαίρετη». Οἱ «λογικές»ἑρμηνεῖες τοῦ Προσώπου τοῦ Χριστοῦ ἀποδεικνύονται παράλογες, διότι ἀδυνατοῦν νά συλλάβουν μέ τή λογική τό «ὑπέρλογο».
Ἡ νομική-δικανική συνείδηση ζεῖ κάι αὐτή στόν Χριστό τό σκάνδαλό της. Ἀναζητεῖ σκοπιμότητα κοινωνική στή Σάρκωση καί καταλήγει καί αὐτή στόν μύθο, ὅταν δέν αὐτοπαραδίδεται στόν Θεῖο Λόγο. Οἱ Φράγκοι κατασκεύασαν, μέσῳ τοῦ διακεκριμένου σχολαστικοῦ τους Ἀνσέλμου (11ος αἰ.), τόν μύθο τῆς «ἱκανοποιήσεως τῆς θείας δικαιοσύνης». Ὁ Θεός –Λόγος σαρκοῦται, γιά νά σταυρωθεῖ-θυσιασθεῖ καί δώσει ἔτσι ἱκανοποίηση στήν προσβολή πού προξένησε στόν Θεό ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία! Τά κρατοῦντα τότε στή φραγκική φεουδαρχική κοινωνία προβάλλονται (μυθολογικά) στόν Θεό, πού παίρνει τή θέση στή φραγκογερμανική φαντασία ἑνός ὑπεραυτοκράτορος. Ἄς φωνάζει ὁ Ἰωάννης: «οὕτως ΗΓΑΠΗΣΕΝ ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν…» (3, 16), ἤ ὁ Παῦλος: «συνίστησι δέ τήν ἑαυτοῦ ΑΓΑΠΗΝ πρός ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν, Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανεν» (Ρωμ. 5,8).Ὄχι! «Γιά νά πάρει ἐκδίκηση» καί «ζητώντας ἱκανοποίηση» θά μάθει νά φωνάζει ὁ δυτικός (ἤ δυτικοποιημένος) ἄνθρωπος. Ἔτσι πλάσθηκε ἕνας «χριστιανισμός» ἄλλου εἴδους, πού δέν διαφέρει ἀπό μυθοπλασία, ἀφοῦ προβάλλει στόν Θεό τή φαντασία καί τίς προλήψεις μας. Ἡ ἐκλογίκευση (βλ. τό β΄) καί ἡ ἐκνομίκευση τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τοῦχριστιανισμοῦ στήν ἱστορία.
Ἡ θρησκευτική (τυπολατρική) συνείδηση ζεῖ τό «σκάνδαλο» τῆς ἐνανθρωπήσεως καταφεύγοντας στή θρησκειοποίηση τῆς Πίστεως. Ἐξαντλεῖ τό νόημα τῶν Χριστουγέννων στίς τελετές καί χάνει τόν ἀληθινό σκοπό τους, πού εἶναι ἡ «υἱοθεσία» (θέωση). «Ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν…» (Γαλ. 4, 5). Εἶναι τό σκάνδαλο τοῦ φαρισαϊσμοῦ, ἔστω καί ἄν λέγεται Χριστιανισμός.
Εἶναι ὅμως καί οἱ ἐχθροί τοῦ «παιδίου» πού βιώνουν τό σκάνδαλο τῆς ἐξουσίας. Ὁ Ἡρωδισμός! Οἱ κρατοῦντες ἤ μᾶλλον «δοκοῦντες ἄρχειν…» (νομίζοντες ὅτι κυβερνοῦν) (Μάρκ. 10,42), ὅπωςὁ Ἡρώδης, βλέπουν στό νεογέννητο Χριστό κάποιον ἀνταγωνιστή καί κίνδυνο τῶν συμφερόντων τους. Γι’ αὐτό «ζητοῦσι τήν ψυχήν τοῦ παιδίου» (Ματθ. 2, 20). Παρερμηνεύουν ἔτσι τόν άληθινό χαρακτήρα τῆς βασιλικῆς ἰδιότητος τοῦ Χριστοῦ, τῆς ὁποίας «οὐκ ἔσται τέλος». Ὁ Χριστός ὡς ΒΑΣΙΛΕΥΣ ὅλης τῆς κτίσεως εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Κύριός της, ὁ δημιουργός καί σωτήρας της καί ὄχι ὡς οἱ Ἡρῶδες τοῦ κόσμου τούτου, πού ἀδίστακτα δολοφονοῦν γιά νά κρατήσουν τήν ἐξουσία τους.
Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (36, 516) προσφέρει δυνατότητα ὀρθῆς προσεγγίσεως τῶν Χριστουγέννων, δηλαδή ἁγιοπνευματικῆς: «Τοίνυν ἑορτάσωμεν μή πανηγυρικῶς, ἀλλά θεϊκῶς· μή κοσμικῶς, ἀλλά ὑπερκοσμίως· μή τά ἡμέτερα, ἀλλά τά τοῦ ἡμετέρου (=ὄχι δηλαδή τούς ἑαυτούς μας, ἀλλά τόν Χριστό ἄς τιμᾶμε…)· μᾶλλον δέ τά τοῦ Δεσπότου· μή τά τῆς ἀσθενείας,ἀλλά τά τῆς ἰατρείας· μή τά τῆς πλάσεως, ἀλλά τά τῆς ἀναπλάσεως».

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα Μητρ. Γόρτυνος: Κάποια προδοσία της πίστης ετοιμάζεται μυστικά και υπόκωφα

Αιχμή κατά του Οικ. Πατριαρχη περιλαμβάνει η πρωτοχρονιάτικη εγκύκλιος του Μητρ. Γόρτυνος αναφέροντας χαρακτηριστικά " Οι παπικοί, που παλαιά ήταν ορθόδοξοι, έπεσαν σε αιρέσεις, που δεν τις αρνούνται με τίποτα και γι᾽ αυτό κόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.Δεν είναι τώρα αυτοί οι παπικοί Εκκλησία, αφού μ᾽ αυτούς δεν μπορούμε να τελέσουμε την Θεία Λειτουργία. Καί όμως υπάρχουν μερικοί, και ο Πατριάρχης μας ακόμη, που τους ονομάζει «αδελφή Εκκλησία»". 

Αναλυτικά: 
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2016
1. Νέον έτος έχουμε σήμερα, αδελφοί μου χριστιανοί, το έτος 2016. Όλοι ανταλλάσσουν ευχές και λέμε «χρόνια πολλά και ευτυχισμένα». Σας εύχομαι και εγώ ο Επίσκοπός σας να είναι πολλά και ευτυχισμένα τα έτη της ζωής σας. Αλλά σαν χριστιανοί ξέρουμε ότι η ζωή είναι πραγματικά χαρούμενη και ευτυχισμένη μόνο με τον Θεό. Γι᾽ αυτό, ως Αρχιερεύς του Θεού εγώ, σας εύχομαι το έτος αυτό να γνωρίσετε και να αγαπήσετε περισσότερο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και να τηρείτε τις άγιές Του εντολές. Καί τότε θα είστε πραγματικά ευτυχισμένοι.
2. Δηλαδή: (α) Αν τα προηγούμενα έτη δεν κάνατε την προσευχή σας και σας έφτανε ένας απλός σταυρός, σας εύχομαι το έτος αυτό να βάλετε μία ιερή συνήθεια και να μιλάτε στον Θεό με λόγια βγαλμένα από την καρδιά σας, ώστε να γλυκαθείτε από την προσευχή. (β) Αν τα προηγούμενα έτη δεν νηστεύατε Τετάρτη και Παρασκευή, σας εύχομαι το έτος αυτό να πάρετε απόφαση και να τηρείτε τις νηστείες της Εκκλησίας μας.
Σας υπόσχομαι ότι με την νηστεία θα δείτε μεγάλη ευλογία και η υγεία σας θα πάει καλύτερα.
(γ) Αν προηγούμενες χρονιές δεν εκκλησιαζόσασταν τις Κυριακές πάρετε, χριστιανοί μου, την απόφαση από το έτος αυτό να εκκλησιάζεστε κάθε Κυριακή και σείς και τα παιδιά σας. Επιμένω στο «και τα παιδιά σας»! Γιατί βλέπω με πόνο σαν Επίσκοπος ότι η νεολαία δεν εκκλησιάζεται. Παλαιότερα τον αλειτούργητο τον έλεγαν «αχαίρευτο», ότι δηλαδή δεν θα κάνει προκοπή, γιατί δεν έχει την χάρη του Θεού, που την παίρνουμε στην Θεία Λειτουργία. Δυστυχία μας, λοιπόν, γιατί και οι επίσημοι και μεγάλοι άρχοντές μας είναι αλειτούργητοι, αφού το δηλώνουν καθαρά ότι δεν πιστεύουν στον Θεό. Τι προκοπή τότε να δεί το έθνος αυτό;
(δ) Καί αν στα προηγούμενα έτη, χριστιανέ μου, δεν εξομολογήθηκες τα κρίματά σου που σε βαραίνουν, σού εύχομαι το έτος αυτό να σε φωτίσει ο Χριστός και η Παναγιά και να πάρεις την απόφαση να πας σε ένα πνευματικό πατέρα, σε ένα άγνωστο παπά, όπου θέλεις, και να εξομολογηθείς τα αμαρτήματά σου. Σού υπόσχομαι ότι θα νοιώσεις πολύ ωραία και θα κοιμάσαι ανάλαφρα, γιατί θα φύγει από πάνω σου το φορτίο των ανομιών σου.

3. Αυτά ήθελα να σας ευχηθώ εγώ ο Αρχιερέας του Χριστού με την ευκαιρία του νέου έτους. Καί νομίζω και πιστεύω ότι αυτά είναι τα πιο σημαντικά για μία όμορφη και ευτυχισμένη ζωή, ζωή με νόημα και νοστιμάδα. Μη λέμε όλο για την οικονομική κρίση της πατρίδας και τα διάφορα άλλα εξωτερικά προβλήματα, γιατί αυτά λίγο ή πολύ θα υπάρχουν πάντα. Ας κοιτάξουμε επί τέλους τον εαυτό μας, την ψυχή μας.
Περνούν τα χρόνια και δεν έχουμε ακόμη γνωρίσει και δεν έχουμε γευθεί την σωτηρία της ψυχής μας, που ήλθε ο Χριστός κάτω στην γη για να μας δώσει. Είμαστε αξιολύπητοι και ας μην το έχουμε καταλάβει. Ναί! Ένας που δεν γνώρισε τα γλυκά χτυποκάρδια της αγάπης του Χριστού είναι πραγματικά αξιολύπητος. Δεν γεύτηκε την πιο μεγάλη αγάπη και τον πιο γλυκό έρωτα, τον έρωτα του Χριστού, για τον οποίο έγινε η νύφη ψυχή μας.

4. Καί ένα άλλο, χριστιανοί μου, πολύ σοβαρό. Το ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά. Αλλά δεν πηγαίνουν καλά και στο θέμα της πίστης μας. Δεν ξέρω αν βλέπω καλά, αλλά σαν να μου φαίνεται ότι κάποια προδοσία της πίστης ετοιμάζεται μυστικά και υπόκωφα.
Το λέγουν και πολλοί άλλοι αυτό άγιοι και μορφωμένοι πατέρες. Η πίστη μας είναι η ορθόδοξη πίστη, αυτή που έβγαλε και βγάζει θαυματουργούς αγίους και μεγάλους θεολόγους Πατέρες. Οι παπικοί, που παλαιά ήταν ορθόδοξοι, έπεσαν σε αιρέσεις, που δεν τις αρνούνται με τίποτα και γι᾽ αυτό κόπηκαν από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.
Δεν είναι τώρα αυτοί οι παπικοί Εκκλησία, αφού μ᾽ αυτούς δεν μπορούμε να τελέσουμε την Θεία Λειτουργία. Καί όμως υπάρχουν μερικοί, και ο Πατριάρχης μας ακόμη, που τους ονομάζει «αδελφή Εκκλησία». Έτσι δημιουργείται μπέρδεμα, εκκλησιολογικό μπέρδεμα στους χριστιανούς μας.
Γιατί οι αιρετικοί δεν μπορεί να αποτελέσουν Εκκλησία. Γιά να μη σας λέγω πολλά, χριστιανοί μου, σας συμβουλεύω σαν Επίσκοπος κάθε μέρα να κάνετε την προσευχή σας και να παρακαλάτε τον Χριστό να κρατήσετε την πίστη, την ορθόδοξη πίστη, όπως ακριβώς μας την παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες. Καί εγώ σαν Επίσκοπός σας, με την Χάρη του Χριστού και της Παναγίας μας την Ευχή, σας υπόσχομαι ότι δεν θα σας προδώσω, αλλοιώνοντας την πίστη των Πατέρων μας, ονομάζοντας τους παπικούς «αδελφή Εκκλησία». Αυτά ήθελα να σας πω με την νέα χρονιά, τα οποία προσωπικώς θεωρώ πολύ σημαντικά. Αν ζούμε μέσα στην αγκαλιά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με την αγάπη του Χριστού και την προσευχή, είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι και ας ζούμε σε ένα κράτος με τα πολλά του χάλια.

Σας εύχομαι χρόνια πολλά και ευτυχισμένα, αδελφοί μου χριστιανοί, με όσα παραπάνω σας είπα.
Με πολλές ευχές,

Παναγούδα - Κελί Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου.

Παρέα της Τρίτης 22-12-2015 («Σύμφωνο Συμβίωσης με τον Χριστό»)

Μερικές δύσκολες ερωτήσεις για γκέι ακτιβιστές και τους υποστηρικτές τους.

Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι ο ομοφυλόφιλος της διπλανής πόρτας, ο αφανής και σοβαρός, είναι ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν είναι ασθενής, μίασμα, απόβλητος κτλ κτλ. Γι αυτό του απηύθυνα στο παρελθόν ανοικτή επιστολή, με το δέοντα σεβασμό προς την ανθρώπινη φύση του και την αξιοπρεπή στάση του. 

Και τώρα τα δύσκολα. 

Ο λαός λέει ότι οι γεμάτοι ντενεκέδες δεν κάνουν σαματά όταν τους κλωτσήσεις (αντιθέτως μπορεί να κάνεις εσύ φασαρία ουρλιάζοντας από τον πόνο). Οι άδειοι όμως ... χαλάνε τον κόσμο. 

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, προς τους ακτιβιστές των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγών (γκέι και αλληλέγγυους), έχω μερικές δύσκολες ερωτήσεις: 

Δεν μου λέτε παλικάρια (τρόπος του λέγειν), μόνο η ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας αντιτίθεται στο Σύμφωνο; Διότι στην Ελλάδα διαβιούν νομίμως και μωαμεθανοί στο θρήσκευμα πολίτες, με γνωστές για την ομοφυλοφιλία απόψεις. Οι κληρικοί τους γνωρίζετε τι λένε επί του θέματος; Προτίθεστε μήπως να οργανώσετε χάπενινγκς και άλλες χαριτωμενιές σαν εκείνα στη Μητρόπολη και έξω από τα τζαμιά; Ή μήπως θα κρατήσετε τις δυνάμεις σας για το μέλλον; Μήπως θα διοργανώσετε ογκώδη (με φτερά) και μαχητική (με πούπουλα) διαδήλωση έξω από το τέμενος του Βοτανικού όταν ο μουφτής διακηρύξει για μια ακόμα φορά την χιλιοδιακηρυγμένη θέση της πίστης του για την ομοφυλοφιλία, καλώντας τους πιστούς του σε πόλεμο; 

Μόνο οι εκφράζοντες (υποκριτικά έστω) τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη βουλευτές αντιδρούν; Οι μουσουλμάνοι βουλευτές τι στάση θα κρατήσουν στην ψηφοφορία στην ολομέλεια; Θα πειθαρχήσουν στα κόμματα του δημοκρατικού-συνταγματικού (και άλλα τέτοια γλαφυρά) τόξου στα οποία ανήκουν ή θα ψηφίσουν κατά την (τουρκική=μουσουλμανική) συνείδησή τους; Στην τελευταία περίπτωση (που ταχθούν ονομαστικά κατά του Συμφώνου) οι ηγεσίες των κομμάτων θα τολμήσουν να τους διαγράψουν; Ή επειδή το θέμα θεωρητικώς δεν ανήκει στα προααπαιτούμενα (ουσιαστικώς ανήκει· οι ΕΟΚικες ντιρεκτίβες δεν είναι μόνο οικονομικές), θα σηκώσουν όοολοι ψηλά τους ώμους, θα σφυρίξουν αδιάφορα...; 

Και επιτέλους αφού είστε τόσο μαχητικοί και δεν διστάζετε να αντιπαρατεθείτε με τους οπισθοδρομικούς, για πείτε μας: γιατί δεν διαμαρτύρεστε στις πρεσβείες των μουσουλμανικών κρατών; Γιατί δεν επιδίδετε ψήφισμα στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ; Εκεί η ομοφυλοφιλία είναι εκτός νόμου. Γιατί εν τέλει δεν ζώνεστε τ’ άρματα να πάτε να πολεμήσετε το Ισλαμικό Κράτος; Εδώ οι χριστιανοί Έλληνες είναι μόνο λόγια. Άντε και καμιά ροχάλα. Εκεί κάτω τους ομοφυλόφιλους τους πετάνε από ψηλά κτίρια. Δεν νιώθετε την ανάγκη να πάτε να τους προστατεύσετε; Η αγάπη-νόμος σας εξαντλείται σε πανηγυράκια; Δεν αξίζει θυσίες; 

Διότι μερικές φαρμακόγλωσσες (κι η δικιά μου μαζί) επιμένουν ότι οι σπόνσορες του γκέι κινήματος και του Ισλαμικού κράτους είναι τα ίδια πρόσωπα. Ότι οι γκέι παρελάσεις και οι υπαίθριες μουσουλμανικές προσευχές, έχουν κοινούς υποκινητές. Και η στάση σας δείχνει να το επιβεβαιώνει. Είναι τουλάχιστον περίεργη. 

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Ο ΔΙΚΑΙΟΣ

 

Θα 'ρθει ένας καιρός, που θα γίνουν οι άνδρες γυναίκες και οι γυναίκες άνδρες. Τότε θα πέσει μεγάλη κατάρα στον κόσμο... Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη και ο Ρώσσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό. Θ' ανοίξει η Αγιά Σοφιά και θα λειτουργηθή. Ένας εξαδάκτυλος Βασιλιάς θα είναι τότε.

παπά-Ηλίας Διαμαντίδης ο Μυροβλήτης.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς στην "ΑΝΑΤΡΟΠΗ" του MEGA

Αλέφαντος ...πώς έμεινες έγκυος Μπαμπά???

Πειραιώς Σεραφείμ για ομοφυλοφιλία: Είναι από πίσω Σόρος, Αμερικάνοι και σιωνιστές-Το σύμφωνο κατασκευάζει νομικώς τον αρρενοθήλυ

 

Τον Σόρος και την αμερικανική κυβέρνηση και τα κέντρα που υπηρετούν κατονομάζει ως υπευθυνους για την προβολη΄της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα και την ψήφιση του συμφώνου συμβιώσεως ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Χαρακτηρίζει "εθελόδουλα πιόνια και ανδρείκελα του διεθνιστικού σιωνιστικού συστήματος" τους Έλληνες βουλευτές που το ψήφισαν και παραθέτει τέσσερις επιπτώσεις της ψήφισης μεταξύ των οποίων και το ότι "κατασκευάζει νομικώς έναν ανύπαρκτο άνθρωπο τον αρρενοθήλυ".

Αναλυτικά αναφέρει: 

Η ψήφισι του απαραδέκτου νομοσχεδίου «Σύμφωνο συμβίωσης και άλλες διατάξεις» από το Εθνικό Κοινοβούλιο, από τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα (;), προδήλως πρώτον αντιβαίνει στην πολιτισμική μας ταυτότητα η οποία εδράζεται και επί του πανιερωτάτου θεσμού της οικογενείας που διαχρονικά ορίζεται σαν συνάφεια ανδρός και γυναικός και συγκλήρωσι του βίου παντός, θείου και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία (Μοδεστίνος). Κατά την πίστι μας αποτελεί μυστήριο μέγα αλληλοπεριχωρήσεως των δύο φύλων και αναλήψεως του ενός από το άλλο, ως σταυρού και αναστάσεως. Με το νομοθέτημα αυτό αποδομείται πλέον στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων για να αποβαίνουν χειραγωγήσιμοι για την καταδολίευσι της ελευθερίας τους.
Δεύτερον μεταβάλλει τον νομικό μας πολιτισμό που θεωρεί ως έγκλημα την παρά φύσι ασέλγεια, την πρακτική της ομοφυλοφιλίας, με το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικος, αναγορεύοντας ως έννομο αγαθό που δείται εννόμου προστασίας αυτή την τραγική χυδαιότητα. Ήδη οι λεγόμενοι «ακτιβισταί» του χώρου ζητούν την κατάργησι αυτής της ποινικής προβλέψεως που κολάζει την παρά φύσι ασέλγεια ως απαξίωσι της ανθρωπίνης σεξουαλικότητος.
Τρίτον θεσμοθετεί την ανατροπή της ανθρώπινης οντολογίας και φυσιολογίας και κατασκευάζει νομικώς έναν ανύπαρκτο άνθρωπο τον αρρενοθήλυ, με το ψευδές πρόταγμα ότι δήθεν υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα τη στιγμή που δεν υφίσταται ανθρώπινο δικαίωμα που μπορεί μία συντεταγμένη πολιτεία και κοινωνία ανθρώπων να προστατεύση, εφ’ όσον δεν συνάπτεται άρρηκτα με την ανθρώπινη φύσι.
Τέταρτον απενοχοποιεί στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων εγκληματικώς την παράχρησι του ανθρωπίνου σώματος που επιφέρει τρομακτικές ασθένειες εις βάρος της ψυχοσωματικής υγείας του ανθρωπίνου προσώπου και που αποτελεί την βασική πρακτική της ομοφυλοφιλίας.
Όλα τα παραπάνω ρίπτονται στο καλάθι των «αχρήστων» από τα δήθεν αντισυστημικά κόμματα που ψηφίζουν αυτό το επαίσχυντο νομοθέτημα, διότι αυτή την εντολή έχουν λάβει από το διεθνιστικό κέντρο παγκοσμίου εξουσίας που αποδεικνύεται πλέον πασίδηλα ότι αποτελούν παραρτήματά του. Στον σχεδιασμό υλοποίησης των συγκεκριμένων εντολών αποδεικνύεται ότι εργάζονται όλες οι αντισυστημικές κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας, χωρίς μεταφυσική αγωνία και έλεγχο συνειδήσεως.
Η απόδειξι ότι όλοι οι ψηφίζοντες αυτή την θεσμική ανατροπή της οντολογίας του ανθρωπίνου προσώπου υλοποιούν το σχεδιασμό του διεθνιστικού κέντρου μας «δωρήθηκε» από την απρονοησία του Δήμου Θεσσαλονίκης κατά την φετεινή παρέλαση των ομοφυλοφίλων gay pride, να αναγράψη με έμφαση ότι χορηγός της εκδηλώσεως είναι το Αμερικανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης, γεγονός που δημιούργησε «καυγά μέγα» μεταξύ του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη και των «ακτιβιστών» διοργανωτών της παρελάσεως, οι οποίοι δυσανασχέτησαν για τα αποκαλυπτήρια της χρηματοδοτήσεώς των.
Καί εφ’ όσον λοιπόν το Αμερικανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης χρηματοδότησε το gay pride Θεσσαλονίκης, κατά λογική ακολουθία η Αμερικανική Πρεσβεία Αθηνών θα χρηματοδότησε το gay pride Αθηνών, άσχετα αν ο Δήμος Αθηναίων δεν το γνωστοποίησε «πονηρώς» φερόμενος, διότι δεν μπορεί να πιστέψει εχέφρων άνθρωπος ότι ο Αμερικανός Πρόξενος Θεσσαλονίκης κινήθηκε αυτοβούλως και χωρίς την εντολή και την έγκρισι του Αμερικανού Πρέσβεως.
Καί τώρα μπαίνει το τρομακτικό ερώτημα για τους δήθεν αντισυστημικούς του Κοινοβουλίου μας Δεξιούς, Κεντρώους και Αριστερούς: Γιατί η Αμερικανική Πρεσβεία και κατ’ επέκτασι η Αμερικανική Κυβέρνησι χρηματοδοτεί τις παρελάσεις ομοφυλοφίλων στην Ελλάδα; Ποιά σκοπιμότης εξυπηρετείται από την Κυβέρνησι της μεγάλης αυτής Χώρας; Γιατί να μην ευθέως πιστέψει κανείς ότι οι ψηφίζοντες αυτό το επαίσχυντο νομοθέτημα τελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία των μεγάλων αφεντικών των ΗΠΑ που όλοι γνωρίζουμε ποιοί είναι.
Ετέρα πολυσήμαντη απόδειξη μας προσέφερε στο παρελθόν ο εξαίρετος Καθηγητής και άνθρωπος και αγωνιστής των Δημοκρατικών ιδεωδών κ. Θεόδωρος Κατσανέβας, όταν σε τηλεοπτική του εμφάνισι ενώπιον «ακτιβιστών» του ομοφυλοφιλικού χώρου τους κατήγγειλε ότι χρηματοδοτούνται και επιχορηγούνται άμεσα από το Foundation Open Society του κ. Τζώρτζ Σόρος και είναι εκπληκτικό ότι ο νομικός παραστάτης τους που ευρίσκετο στην εκπομπή, το απεδέχθη πληρέστατα. Είναι γνωστός ο κ. Σόρος από την σχέσι του με τους επί κεφαλής του Αμερικανικού Εβραικού λόμπυ, Ρότσιλντ και Ροκφέλερ και από την διαρκή συμμετοχή του στο think tank (!!!) της λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί το Ίδρυμα «Ανοικτή κοινωνία» του κ. Σόρος χρηματοδοτεί την «ακτιβιστική» δράση της ομοφυλοφιλίας στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Γιατί δεν το κάνει για την Κίνα, τις Ινδίες, τον Ισλαμικό κόσμο, την Αφρική, δηλ. για πέντε περίπου δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας; Τα δικά τους δήθεν ανθρώπινα δικαιώματα είναι κατωτέρας σημασίας;
Η απάντησι νομίζουμε είναι πολύ απλή. Αυτό που πρέπει να γκρεμιστή, να σαπίση, να αποδομηθή είναι η Χριστιανική Ευρώπη και σε αυτό συμπράττουν οι δήθεν αντισυστημικοί Έλληνες Βουλευτές που αποδεικνύονται με τον τρόπο αυτό εθελόδουλα πιόνια και ανδρείκελα του διεθνιστικού σιωνιστικού συστήματος.
Τέλος είναι νομοτελειακό το γεγονός, γιατί ο πνευματικός νόμος πάντοτε θα λειτουργή, ότι ο άνθρωπος που ενήγαγε τη Χώρα μας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το συγκεκριμένο θέμα, σήμερα οροθετικός κατά δήλωσί του, επιβιώνει με κοκτέιλς αντιβιοτικών. Αυτό είναι το πρότυπο που θέλουν για την νέα γενιά οι Βουλευτές του Κοινοβουλίου; Κρίμα και ντροπή ...

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές, ακροδεξιοί υπουργοί με κόκκινες προβιές

 

Θ. Μαλκίδης
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών
Σχολικά βιβλία που υμνούν τον Κεμάλ και αρνητές υπουργοί…
Είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει με το αποκαλούμενο “πολιτικό”, “ακαδημαϊκό”, “πνευματικό” προσωπικό στην Ελλάδα και ειδικότερα σε ότι έχει σχέση με τη στάση του έναντι της Γενοκτονίας που υπέστη ο Ελληνικός λαός στον Πόντο, στην Μικρά Ασία, στη Θράκη.
Η πρόταση από τον Βενιζέλο για Νόμπελ Ειρήνης στον σφαγέα των Ελλήνων (!), η παραχώρηση από τον Μεταξά του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και ο οδυρμός του δικτάτορα για το θάνατό του, οι συναντήσεις της Χούντας στο όνομα του Κεμάλ, οι τιμές στο μαυσωλείο του από τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή καθώς και από τον Γιώργο Παπανδρέου, σε αντίθεση με την ιστορία, τους νόμους και τη βούληση του ελληνικού λαού που αναγνωρίζουν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη Γενοκτονία, η επίσημη παρουσία στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, η άρνηση δια του Υπουργού Παιδείας της Γενοκτονίας, η αναφορές για ιστορική και όχι εθνική ταυτότητα (!) και ότι τα ελληνικά σχολικά βιβλία της ιστορίας είναι πολύ «εθνικά», είναι η σκληρή πραγματικότητα.

Η λατρεία των ψευτοκαθηγητών, ψευτοπολιτικών και ψευτοδιανοούμενων για τον Μουσταφά Κεμάλ, το βασικό υπεύθυνο του μαζικού εγκλήματος εναντίων των Ελλήνων και Ελληνίδων ξεπερνά κάθε φαντασία. Αφού κατέθεσαν στεφάνια στο μαυσωλείο του δασκάλου του Χίτλερ- αυτά γράφουν για το Κεμάλ κορυφαία πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ – αφού τον ύμνησαν και τον λάτρεψαν, αφού αρνήθηκαν τη Γενοκτονία, κατέληξαν να υποστηρίζουν στα σχολικά βιβλία το συνωστισμό, να γράφουν για τον “δημιουργό της σύγχρονης Τουρκίας” και να βγάζουν εκτός ύλης τη Γενοκτονία που διέπραξε.
Πέρα από το γεγονός της ύπαρξης των σημερινών σχολικών βιβλίων που αποτελούν οδηγούς μαγειρικής, οχήματα καταστροφής κάθε αξίας και αρχής που οικοδόμησε την παράδοσή μας και την πορεία μας ως δημοκρατικό και αντιστασιακό έθνος, τα συγκεκριμένα έντυπα εξελίσσονται σε μέσο εξύμνησης ότι πιο φασιστικού γέννησε ο χώρος της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, της Αρμενίας. Αποσιωπούνται ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν τη διαδρομή του Ελληνικού λαού και διακόπτοντας την πορεία αιώνων, βγάζουν εκτός ύλης την ανάλυση της Γενοκτονίας που στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 1.000.000 προγόνους μας και προβάλλουν τον Μουσταφά Κεμάλ με τρόπο απαράδεκτο για παιδιά, έφηβους και νέους και βεβαίως δολοφονημένους αδελφούς μας.
Για τις πράξεις αυτές που αποτελούν ύβρι για ζώντες και κεκοιμημένους, οι υπεύθυνοι οφείλουν και υποχρεούνται να ζητήσουν συγνώμη για να εξιλεωθούν. Όπως έπραξαν πολλοί σοβαροί, δημοκράτες και αληθινοί αγωνιστές, συναθλητές μας πλέον, στην προσπάθεια αναγνώρισης. Αυτούς τους έχουμε μαζί μας, οι αρνητές και οι υμνητές ας πορευτούν με το φασισμό του Μουσταφά Κεμάλ, του δασκάλου του Χίτλερ.

πηγή

Σιατίστης Παύλος: ''Ετοιμάζεται προγκρόμ εναντίον κάθε ελεύθερου πολίτη που έχει άποψη''

Του Σεβ. Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης Παύλου | ROMFEA.GR

---

Νά λοιπόν πού μιά καινούρια λέξη πέρασε στό ἑλληνικό λεξιλόγιο. Μιά λέξη γεμάτη δυναμισμό καί μέ τήν ἀπειλή νά ἐκτοπίσει πολλές ἄλλες λέξεις πού τώρα πιά πρέπει νά πεταχτοῦν στόν κάλαθο τῶν ἀχρήστων.

Πρόκειται γιά τίς λέξεις ὁμοφοβία καί ὁμοφοβικός. Τώρα πιά οἰ λέξεις καλό καί κακό, ἁμαρτία καί ἁγνότητα, ἀρετή καί κακία, ἀλλά καί πολλές ἄλλες εἶναι περιττές καί ἴσως καί ἐπικίνδυνες γιατί προκαλοῦν διακρίσεις.

Θαυμᾶστε λοιπόν καί ὑποδεχθεῖτε τήν καινούρια λέξη, μιά λέξη πού μπορεῖς νά τήν κολλήσεις σέ ὁποιονδήποτε δέν σοῦ ἀρέσει καί νά τόν ἐξοντώσεις. Μιά λέξη στιλέτο.

Ὁ ἐκφασισμός πλέον τῆς δημόσιας ζωῆς ἀλλά καί ἡ καλλιέργεια τοῦ φόβου γιά νά ἐκφράσεις τήν γνώμη σου καί τήν ἀποψή σου εἶναι σέ ἐξέλιξη.

Ἐπί τῇ εὐκαιρία ὅμως νά ἐρωτήσω τόν κ.Πρωθυπουργό καί τόν κ. Ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης, τό παραλήρημα ἐκείνου τοῦ θλιβεροῦ προσώπου, τοῦ βουλευτή τοῦ ΣΥΡΙΖΑ κ. Καραγιαννίδη ἐναντίον μιᾶς ἀπό τίς πλέον πολύτιμες ὁμάδες τοῦ λαοῦ μας, αὐτῆς τῶν Πολυτέκνων ἐντάσσεται ἤ ὄχι στήν ὁμοφοβία;

Αὐτές οἰ λέξεις «ἀπεχθάνομαι» καί «βδελύσσομαι» τούς Πολυτέκνους δέν θεωροῦνται ρατσιστικές; δέν προκαλοῦν τήν ἐχθρότητα καί τό μῖσος;

Μήπως ὁ ἐν λόγῳ κύριος ἀνεκλήθη ἀπό τόν Πρόεδρο τῆς Βουλῆς στήν τάξη, μήπως τόν ἐπέπληξε δημοσίως ὁ κ. Πρωθυπουργός (μιά καί τόν δημοσίως ἁμαρτάνοντα, δημοσίως δεῖ καί ἐλέγχεσθαι) ἤ μήπως ἀπεδοκιμάσθη δημοσίως ἀπό τό κόμμα του καί δέν τό ἀντελήφθην;

Μήπως συνῆλθε ἡ κοινοβουλευτική ὁμάδα τοῦ κυβερνῶντος κόμματος καί διέγραψε αὐτόν τόν κύριο πού ἐκφράζει τόσο μίσος ἀπέναντι στά παιδιά;

Γιατί προφανῶς ἡ ὀργή τοῦ ἀπαράδεκτου αὐτοῦ κυρίου ἀπέναντι στούς Πολυτέκνους εἶναι ἀκριβῶς γιατί ἔχουν πολλά τέκνα, πολλά παιδιά τά ὁποῖα ἀσφαλῶς καί θέλουν νά ζήσουν.

Μήπως λοιπόν ἑτοιμάζεται ἕνα προγκρόμ ἐναντίον τοῦ κάθε ἐλεύθερου πολίτη πού ἔχει δικαίωμα στήν γνώμη, τήν ἄποψη, τήν διαφορά μέ στόχο τήν ἀπόλυτη ἐπιβολή καί τόν ἀπόλυτο ἐκφοβισμό;

Μἠπως ἐν μέσῳ δημοκρατίας ἐπανερχόμεθα σέ ἀλήστου μνήμης σταλινικές πρακτικές;

Προσπάθησα νά βρῶ μιά ἑρμηνεία γιά τήν λέξη ὁμοφοβία καί τουλάχιστον στό διαδίκτυο δέν βρῆκα.

Ἡ μόνη ἑρμηνεία ἀφορᾶ τήν ἀπόρριψη τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Δέν νομίζω ὅμως ὅτι ταιριάζει μιά τέτοια λέξη σέ ἕνα τέτοιο θέμα.

Ἔχει ὁ κάθε πολίτης τό δικαίωμα καί τήν ἐλευθερία νά διαφωνεῖ μέ τήν ὁμοφυλοφιλία σάν τρόπο ζωῆς καί σάν σχέση καί νά τήν ἀπορρίπτει. Καμμιά διαφωνία δέν καλλιεργεῖ τό μῖσος.

Τότε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά ἔπρεπε νά εἴμαστε τό ἀποτέλεσμα ἑνός καρμπόν. Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων εἶχε, ἔχει καί θά ἔχει ξακάθαρη ἄποψη, ἄποψη διαχρονική διά τήν φυσιολογία τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων.

Ἡ μεγάλη πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἐπίσης σέβεται τό δικαίωμα τοῦ καθενός νά ζεῖ μέ τό δικό του τρόπο τήν ἰδιωτική του ζωή.

Τό ἐρώτημα εἶναι γιατί ἡ Πολιτεία μιά προσωπική σχέση καί ἐπιλογή τήν ἀνάγει σέ δημόσιο ἀγαθό καί τήν ἐξισώνει μέ τόν εὐλογημένο θεσμό τῆς Οἰκογένειας.

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Κουμουνιστικοῦ κόμματος στήν ἁρμόδια ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς ἀπεκάλυψε, αὐτό μέ τό ὁποῖο ὁ ἁρμόδιος Ὑπουργός ἐπεχείρησε νά ἐξαπατήσει τόν ἑλληνικό λαό.

Μᾶς εἶπε: Ψηφίζουμε τό νομοσχέδιο γιατί καταδικασθήκαμε ἀπό τό εὐρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ἀλλά ἀπό τό εὐρωπαϊκό δικαστήριο καταδικασθήκαμε ὄχι γιατί δέν ψηφίσαμε αὐτό καθ’ἑαυτό τό νομοσχέδιο, ἀλλά γιατί νομοθετήσαμε ἤδη τό σύμφωνο συμβίωσης τῶν ἑτερόφυλων καί ἄρα κάναμε διάκριση εἰς βάρος τῶν ὁμοφυλόφιλων.

Ἐτόνισε λοιπόν ὅτι ἄν δέν εἴχαμε ψηφίσει τό πρῶτο ΔΕΝ θά καταδικαζόμασταν γιά τίποτα. Διερωτήθηκε δέ καί δικαίως, σέ τί χρειάζεται τό σύμφωνο συμβίωσης, τήν στιγμή πού ὑπάρχει ὁ πολιτικός Γάμος;

Ἀπό ὅλα αὐτά ὅμως ἀποδεικνύεται ἀκόμη ἕνα κρίσιμο σημεῖο τό ὁποῖο προσεπάθησε νά διασκεδάσει ὁ κ. Ὑπουργός τῆς Δικαιοσύνης καί νά ἀποκρύψει τήν παγίδα πού κρύβει.

Ἐνῶ λοιπόν μᾶς εἶπε ὅτι νομοθετεῖ τίμια, βαρειά ἡ λέξη κ. Ὑπουργέ, καί ὅτι δέν νομοθετεῖται ἡ τεκνοθεσία παιδῶν σέ ὁμόφυλα ζευγάρια,Κάνει πώς δέν καταλαβαίνει ὅτι θά τό νομοθετήσει καί αὐτό, ἀφοῦ αὐτό ἐπιτρέπεται σέ ἑτερόφυλα ζευγάρια; Ἀφήνει δηλαδή νά προκύψει ἡ τεκνοθεσία πάλι ὡς καταδίκη ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς διάκρισης. Ἀπό τό νομοσχέδιο λοιπόν αὐτό, ἐφόσον ψηφισθεῖ, ἡ τεκνοθεσία εἶναι δεδομένη. Ἄς τό ἔχουν καλά ὑπ’ ὄψη τους οἱ κ. Βουλευτές καί ἄς μή παριστάνουν μετά τόν ἐξαπατημένο.

Τό μόνο πού θέλω νά συγχαρῶ τόν κ. Ὑπουργό εἶναι γιά τήν ἐπιλογή τῆς λέξης «τεκνοθεσία» ἀντί γιά τήν λέξη «υἱοθεσία».

Ἡ υἱοθεσία προϋποθέτει ἀνδρόγυνη σχέση. Ἡ λέξη ὅμως «τεκνοθεσία» σημαίνει τοποθέτηση παιδιοῦ καί αὐτό σημαίνει ὅτι τό παιδί τοποθετεῖται σέ μιά τέτοια σχέση, ὅπως τοποθετεῖται ἕνα ἔπιπλο σέ ἕνα δωμάτιο.

Νά λοιπόν πού ξαναζοῦμε τήν ἱστορία τῶν Χριστουγέννων μέ ἕνα ἀλλόκοτο τρόπο. «Φωνή ἐν Ραμᾶ ἠκούσθη. Θρῆνος, κλαυθμός καί ὀδυρμός. Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς καί οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι ὅτι οὑκ εἰσί».

 

Αγίου Γαβριήλ του δια Χριστόν σαλού και ομολογητή

Όταν γινόταν συζήτηση με τον π. Γαβριήλ για το σημείο του σταυρού, εκείνος εξηγούσε:
- Πρέπει να κάνεις σωστά το σταυρό σου. Όταν δεν τον κάνεις σωστά, τα πονηρά πνεύματα όχι μόνο δεν φεύγουν αλλά γελάνε. Και η Παναγία θυμώνει. Όταν κάνεις το σημείο του σταυρού, πρέπει να βάλεις το δεξί χέρι πρώτα στο μέτωπο, μετά στον αφαλό, ύστερα στον δεξιό ώμο και έπειτα στον αριστερό.

Εκείνος που βάζει το χέρι του όχι πάνω στον αφαλό αλλά στην καρδιά, βγάζει ανάποδο σταυρό. Ούτε στον αέρα κάνει να σταυρώνεσαι. Το χέρι πρέπει οπωσδήποτε να αγγίζει το σώμα. Κι όταν σταυρώνεσαι, πρέπει να προσεύχεσαι. Αλλιώτικα, έτσι σταυρώνονται κι οι ηθοποιοί.
- Πρέπει να σταυρώνεις τα πάντα, εκτός από τα Άγια Δισκοπότηρα της Θείας Μετάληψης. Αν κάτι είναι πεταμένο στο δρόμο, ενδέχεται να είναι εκ του πονηρού. Αν δεις ότι κάποιος άλλος το σταύρωσε, τότε δεν χρειάζεται να το κάνεις κι εσύ. Αν δεν θέλεις να προκαλέσεις σύγχυση σ' όσους σε βλέπουν αλλά δεν σε κατανοούν, τότε μπορείς να σχηματίσεις το σημείο του σταυρού με τα μάτια σου.
Μια μέρα κάποιος έδωσε ένα μήλο σε έναν πιστό κι εκείνος αμέσως το έφαγε. Κι ο Γέροντας τον μάλωσε:
- Πόσο εύκολο είναι να σε καταστρέψουν! Κι Άγγελος να σου το έδινε, έπρεπε πρώτα να το σταυρώσεις.
Ρώτησα κάποτε τον Γέροντα:
- Όταν χασμουριόμαστε, τι συμβαίνει; Τι μεταδίδεται;
- Όταν χασμουριέσαι, είναι καλό. Όμως πρέπει να σταυρώσεις το στόμα σου. Το τι ακριβώς συμβαίνει και τι μεταδίδεται δεν έχω δικαίωμα να σου αποκαλύψω. Δεν κάνει. Είναι μυστήριο.

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος: Όταν η προσωπική δυστυχία από ανομία γίνεται απαιτητικό δικαίωμα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε πανίσχυρο lobby, έπειτα σε παγκόσμια μόδα και καταλήγει σε διεθνή νομιμοποίηση και θεσμοθέτηση, τότε η πραγματική απειλή δεν είναι το ψέμα της λεγόμενης «ομοφοβίας», αλλά το παραλήρημα της άκριτης ομομανίας.

 

"Για άλλη μια φορά, λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, μάλιστα με την μορφή του κατεπείγοντος, επιχειρείται η ψήφιση ενός νομοσχεδίου παντελώς ξένου προς τα επικρατούντα ήθη, εντελώς ασυμβίβαστου προς την κοινή λογική, ιδιαίτερα προκλητικού για τον θεσμό της οικογένειας και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

 

Ο σεβασμός στον κάθε άνθρωπο και τα βασικά δικαιώματά του είναι οφειλή των δημοκρατικών και πολιτισμένων κοινωνιών. Η συμπάθεια σε όποιον δυστυχεί μέσα στην ασάφεια της ταυτότητας του φύλου του είναι ουσιώδης έκφραση της γνήσιας εκκλησιαστικής αγάπης και αντίληψης.

Κάθε όμως προσπάθεια νομιμοποίησης ή πολύ περισσότερο θεσμοθέτησης αντίθετων με την φύση επιλογών που προσβάλλουν την ανθρώπινη οντολογία, που υποτάσσουν εγωιστικά την ιερότητα της αναπαραγωγής στην ηδονική παθολογία των σεξουαλικών ορμών, και τα απαράγραπτα χρηστά ήθη στον αλόγιστο εγωισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων αποτελεί αθέμιτη παρανομία που εκδικείται τον άνθρωπο και καταλύει την κοινωνία.

Ελπίζουμε ότι αυτοί που είναι εντεταλμένοι να νομοθετούν και να εκφράζουν το λαϊκό αίσθημα θα ακούσουν την υπαρξιακή ανάσα του λαού που τους έδωσε την ψήφο του και δεν θα προσβάλουν το τίμιο κομμάτι του ασεβώντας στην αξιοπρέπειά του και τα χρηστά ήθη. Καμία κομματική πειθαρχία δεν επιτρέπεται να πνίξει την τίμια βουλευτική συνείδηση. Καμία Ευρωπαϊκή οδηγία δεν μπορεί βίαια να ασελγήσει στο ιερό σώμα της παράδοσης και της ιστορίας μας. Κανένα Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν μπορεί να τιμωρήσει τη λογική, το ήθος, τον αυτοσεβασμό και την οικογενειακή ιερότητα.

Όταν η προσωπική δυστυχία από ανομία γίνεται απαιτητικό δικαίωμα, στη συνέχεια εξελίσσεται σε πανίσχυρο lobby, έπειτα σε παγκόσμια μόδα και καταλήγει σε διεθνή νομιμοποίηση και θεσμοθέτηση, τότε η πραγματική απειλή δεν είναι το ψέμα της λεγόμενης «ομοφοβίας», αλλά το παραλήρημα της άκριτης ομομανίας.

Ίσως μια ποιμαντική διαχείρισης της ιερής παρακαταθήκης του φύλου να αποτελούσε την δύσκολη αλλά ευλογημένη εναλλακτική πρόταση στην επιχειρούμενη νομική θεσμοθέτηση. Η Εκκλησία έχει πολλούς λόγους να καταδικάζει την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους και πλούσια διδασκαλία για να αγκαλιάζει τους ανθρώπους και να την μετατρέπει σε θεραπευτική επιστροφή. Ίσως και η πολιτεία να έχει τους δικούς της λόγους να νομιμοποιεί την εκτροπή, έχει όμως πολύ περισσότερους για να την αποτρέψει.

Ίσως πάλι να είναι καιρός να αποσυρθεί το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης και από τα ετερόφυλα ζευγάρια. Από εκεί άρχισε το κακό. Όσο για τα ομόφυλα άτομα, ο δρόμος είναι ένας∙ για όλους η υπομονή και για κάποιους η μετάνοια. Η δε κοινωνία μας, για να μπορέσει να αυτοσυντηρηθεί, χρειάζεται ταπεινή στροφή στον Θεό, πίστη, τόλμη και σοφία και λίγη εξυπνάδα..."

πηγή

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας- Μάνος Λοϊζος

Ευχαριστία στην Αγιασμένη μου Αθήνα

Γράφει ο Ανδρέας Χριστοφόρου - συνεργάτης του Ι. Ν. Αγ. Θεράποντος
Ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς τόσα χρόνια και μας κάνεις μετόχους της Ζωής των Αγίων σου! 
Αθήνα του Αγίου Νεκταρίου!
Eκεί στο Αρεταίειο είναι ακόμα το κρεββάτι που άφησε η Αγιασμένη ψυχή του Αγίου Νεκταρίου το πονεμένο σώμα για να ανέβει στον Βασιλέα των Ουρανών! 

Εκεί κάπου στο Κουκάκι ήταν το φτωχικό σπίτι που έμενε κυνηγημένος από τους συκοφάντες, μη έχοντας να πληρώσει το νοίκι.
Εκεί τον είδε η αγανακτισμένη απλήρωτη σπιτονοικοκυρά όταν άνοιξε απότομα το δωμάτιό του, και έκπληκτη τον είδε αρπαγμένο στην προσευχή διάπυρο, με σηκωμένα τα χέρια στον Θεό!
Εκεί στη λεωφόρο Βουλιαγμένης ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς λειτούργαγε και μοίραζε « Ζωήν Αιώνιον»!
Εκεί στο «Λοιμωδών Νόσων» στο Αιγάλεω, δίπλα στην Ιερά Οδό ένας Λεπρός, ο Όσιος Νικηφόρος άφηνε με το Μαρτύριο της Λέπρας, «οσμήν ευωδίας Πνευματικής» και διάδοχο Μέγα τον π. Ευμένιο Σαριδάκη με τις ατέλειωτες ακολουθίες και την ατέρμονη Μετάνοια.
Εκεί στον τόπο της αποφυγής μια μυστική ομάδα ανωνύμων λεπρών σε αγίαζε καθημερινά Αθήνα μου!
Ενώ έφευγε ο γέρων Ευμένιος από το Λοιμωδών Νόσων για τον Ευαγγελισμό για την τελευταία νοσηλεία του, στο δρόμο ευλογούσε την Αθήνα κι έλεγε: «Ωραία που είναι η Αθήνα! Ευλογημένη Αθήνα!» Ευλογούσε τους δρόμους, την Ομόνοια, την Αγορά, την Μητρόπολη, την Βουλή, όλη τη πόλη!
Τι άλλο άραγε να έβλεπε ο Άγιος Γέροντας στην Αθήνα, παρά την σφραγίδα της Αγιότητας που άφησαν στην πορεία τους τόσοι Άγιοι της, φανεροί και κρυφοί, παλαιοί και σύγχρονοι;
Στον Ερυθρό Σταυρό, ακούραστος διάκονος πάντων ο θαυμαστός π. Ελπίδιος, αδελφός του Αγίου Φιλουμένου του Αγιοταφίτου, έδωσε την μαρτυρία του στους ασθενείς και στους ανήμπορους!
Θαμμένος, αγιάζει την Ροδόπολη της Σταμάτας μαζί με τον πρόσφατα εκταφέντα άγιο Πατέρα Αθανάσιο Χαμακιώτη!
Γέμισε ο αέρας της Αθήνας ευωδία τον 20ο Αιώνα!
Και να, προβάλλει η ρωμαλέα μορφή του αγιασμένου π. Σίμωνα του Αρβανίτη και του διαδόχου του, καταξιωμένου λεβίτη, του έμπρακτου τηρητή του Ευαγγελίου, του Κήρυκα των Εντολών του Θεού, του ταπεινού, πράου και μειλίχιου π. Μαρκου Μανώλη! Ποιος τον εγνώρισε και δεν ένοιωσε την Αγιότητα του; Άνθρωπος ολονύκτιας και διαρκούς Μετανοίας και προσευχής, διακονίας μυστικής αλλά και έμπρακτης;
Ποιός άραγε γνώριζε τον μυστικό Άγιο Πατέρα Αντώνιο Γκίκιζα που συκοφαντημένος καθαγίασε τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στην καρδιά της κίνησης στο ημιυπόγειο διαμέρισμα; Ποιός γνώριζε ότι αυτός ήταν η ανάπαυση του Αγίου Πορφυρίου;
Ποιος θα φανταζόταν οτι στην καρδιά της Αθήνας όπου το εμπόριο, η πορνεία, οι παράνομες συναλλαγές, το χρηματιστήριο, η κεντρική Αγορά, το πάρε δώσε και το σούρτα φέρτα, θα αγιαζότανε μια τεράστια μορφή Αγιότητας, ένας αγράμματος παντογνώστης, ένας ακάματος Λειτουργός, σ’ ένα μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γερασίμου, ο Άγιος Πορφύριος;
Ω Αθήνα μου Αγιασμένη! Ω πολύβουη Αγία Έρημος Αθήνα!
Ω Αρχοντική Αθήνα, ταπεινή, που ενω έβγαλες τόσους μεγάλους σύγχρονους Αγίους που συνέχισαν την Αγιότητα της Αγίας Φιλοθέης, έμεινες Άγνωστη σαν τόπος Αγιασμού του 20ου και του 21ου Αιώνα!
Όλοι τρέχουν να προσκυνήσουν!
Που πάτε; Πήγατε στο Αρεταίειο;
Πήγατε στον Αγ. Γεράσιμο στην Πολυκλινική;
Πήγατε στον Άγιο Ιωάννη στη Λεωφ. Βουλιαγμένης;
Πήγατε στο Ναό των Αγίων Αναργύρων του Νοσ. Λοιμωδών Νόσων στους Αιγάλεω; Πήγατε στην Ροδόπολη; Πήγατε στον Διόνυσο στο Ναό του Αγ Γεωργίου στον τάφο του π. Μάρκου;
Αγία ταπεινή αρχόντισσα Αθήνα! Μυρίσατε τον Αέρα τον Ευωδιαστό αυτών και πολλών αγνώστων Αγίων που είναι θαμμένοι στα σπλάχνα της; Πολλούς Αγίους ανέθρεψες Αθήνα μου και έχεις στα σωθικά σου!
Η Παράδοση συνεχίζεται. Άνοιξε την πόρτα του 20ου Αιώνα ο Άγιος Νεκτάριος, την περπάτησαν όλοι οι πιο πάνω και ακόμη περισσότεροι μυστικοί. Την περπατούν και σήμερα μυστικοί διάδοχοι του Αγίου Πνεύματος. Βουή, χαμός, κίνηση, πορείες, αυτοκίνητα, πεζοί, φανάρια, τρόλευ και λεωφορεία όλα κινούνται ασταμάτητα. Κι όμως υπάρχουν διαμερίσματα -κελιά κι ησυχαστήρια- σε πολυκατοικίες που γνέθουν μυστικά τις νύχτες το νήμα της Ζωής, αθέατοι ησυχαστές, άνδρες και γυναίκες, που αναπαύουν τον Θεό όντας «πτωχοί τω Πνεύματι» και υπήκοοι της Βασιλείας των Ουρανών!
Όλοι αγωνιούν για την Κρίση για τον επερχόμενο μεγάλο πόλεμο που θα ταράξει το παγκόσμιο, ελάχιστοι όμως ξέρουν οτι την πορεία του κόσμου την καθορίζουν οι ελάχιστοι κρυμμένοι «ασήμαντοι» εργάτες της Μετάνοιας που αλλάζουν με τα δάκρυα της δικής τους μετανοίας την οργή του Θεού για την ξέφρενη ακολασία, σε Έλεος και Πρόνοια για όλο τον κόσμο.

Όσο βλέπει ο Θεός την Μετάνοια των ελαχίστων, παραβλέπει την αμαρτία των πολλών και η ζωή συνεχίζεται, ο πόλεμος αναβάλλεται, γιατί νέοι άνθρωποι μετανοούν και μπαίνουν στην Εκκλησία!
Παράτεινον το Έλεος σου τοις γινώσκουσι Σε!
Αθήνα μου περιφρονημένη, ήσουν η πιο όμορφη, ασκήμηνες και ταπεινώθηκες και είσαι γεμάτη Αγίους παλιούς και σύγχρονους!
Αθήνα μου, ευχαριστώ!

Ένας Μετανάστης στην Αθήνα για 39 χρόνια.!

πηγή