Ένα αξιόλογο κείμενο του μοναχού Ιωσήφ Βρυέννιου(1350-1431) με πολλά επίκαιρα μηνύματα.

Το ακόλουθο απόσπασμα, που περιγράφει την πνευματική και ηθική παρακμή των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης, έχει γραφτεί από τον λόγιο μοναχό Ιωσήφ Βρυέννιο (1350-1431), μερικά χρόνια πριν την Άλωση. Μήπως σας θυμίζει τίποτα;

«Αν η εικόνα των τιμωριών, που μας επιβάλλει ο Θεός, προκαλεί αμηχανία και σύγχυση, ας αναλογισθούμε τους παραλογισμούς μας και τότε θα εκπλαγούμε γιατί ακόμη δε μας κτύπησε κεραυνός.

Δεν υπάρχει καμιά μορφή διαστροφής που να μην έχουμε διαπράξει σ΄ όλη μας τη ζωή. Αυτές δε είναι οι αποδείξεις:
Βαπτιστήκαμε άλλοι δι’ απλής και άλλοι δια τριπλής κατάδυσης, και έγινε επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, σε άλλους μία και σε άλλους τρεις φορές.

Οι περισσότεροι από μας όχι απλώς αγνοούμε τι σημαίνει να είσαι Χριστιανός, αλλά και πως ακόμη να κάνουμε το σταυρό μας ή, κι αν ακόμη το γνωρίζουμε, ντρεπόμαστε να τον κάνουμε.
…Είμαστε ανίκανοι να υπερασπιστούμε το όνομα του Θεού όταν αυτό βλασφημείται, όταν θα έπρεπε να πεθάνουμε γι’ Αυτόν. Αποδίδουμε το κοινό όνομα τον έχθρων του σταυρού (διαβόλου) ο ένας στον άλλο, και το έχουμε συνέχεια στα χείλη μας. Καθημερινά αναθεματίζουμε και καταριόμαστε τους εαυτούς μας και τους άλλους .
Παραπονιόμαστε στο Θεό είτε βρέχει είτε δε βρέχει, είτε κάνει κρύο είτε κάνει ζέστη, πως δίνει πλούτο στον ένα και αφήνει τον άλλο φτωχό, πως πνέει νοτιάς ή έρχεται καταιγίδα από το βοριά και εντελώς απλά μεταμορφωνόμαστε σε αδιάλλακτους δικαστές του Θεού.
Πολλοί από μας αδιάντροπα βλασφημούν την Ορθόδοξη πίστη, το Σταυρό, το Νόμο, τους αγίους, τον ίδιο το Θεό, όταν ακόμη κι ένας άπιστος δε θα το έκανε τόσο πολύ. Οι περισσότερες από τις αμαρτίες μας είναι ανεξομολόγητες, κι έτσι είναι και ασυγχώρητες.
…Αυταπατόμαστε όταν πιστεύουμε στους αστρολόγους, πως η ύπαρξή μας δηλαδή κατευθύνεται από τις Ώρες, την Τύχη, τις Μοίρες , την Ειμαρμένη τα σημάδια του Ζωδιακού κύκλου και των πλανητών… Μερικοί από μας λατρεύουν και χαιρετίζουν τη νέα σελήνη… Προσέχουμε τα όνειρα και πιστεύουμε πως μας λένε το μέλλον. Κρεμάμε φυλαχτά στο λαιμό μας εξασκούμε τη μαντεία. Καταφεύγουμε καθημερινά σε μάγους, μάντεις, γύφτους, εξορκιστές αναζητούμε στη μαγεία τη θεραπεία κάθε ασθένειας και διαβάζουμε μαγικά σε ανθρώπους και ζώα. …
Απομακρυνόμαστε ακόμη πιο πολύ από την αρετή ψάχνοντας συνεχώς το κακό. Η φιλία απωθήθηκε και η κακεντρέχεια πήρε τη θέση της. Ο αδελφός εκμεταλλεύεται τον αδελφό, ο κάθε φίλος ακολουθεί το δρόμο τής προδοσίας…

Δεν υπάρχει έλεος, ούτε συμπάθεια μόνο μίσος και αναίδεια.
Οι κύριοί μας είναι άδικοι, αυτοί που μάς κυβερνούν, αρπακτικοί, οι δικαστές μας διεφθαρμένοι, οι διαιτητές μας ψεύτες, οι πολίτες απατεώνες, οι επαρχιώτες χωρίς κρίση και οι πάντες εν γένει ευτελείς.
Οι παρθένες μας είναι πιο προκλητικές και από τις πόρνες, οι χήρες είναι περίεργες χωρίς λόγο, οι παντρεμένες κοροϊδεύουν μια πίστη που οι ίδιες δε φυλάσσουν, οι νέοι είναι χαμένοι στην ακολασία, οι γέροι παραδομένοι στο πιοτό, οι ιερείς έχουν ξεχάσει το Θεό, οι μοναχοί ξέφυγαν τελείως από το σωστό δρόμο, οι άνθρωποι στον κόσμο είναι τόσο χαμένοι ώστε με τα λόγια μεν να δίνουν την εξωτερική εμφάνιση της ευσέβειας, ενώ μέσα τους να αρνούνται κάθε αρετή. Έχουμε πρόσωπο πόρνης και αμαρτωλού.
Είναι τέτοια η σκληρότητα της καρδιάς μας, η λησμονιά μας, η τύφλα μας, ώστε να μην πιστεύουμε πλέον πως διαπράττουμε πράξεις κακίας ότι υποφέρουμε απ’ αυτές, όταν στην πραγματικότητα είμαστε οι εκτελεστές τους και τα θύματα τους… Αυτές και άλλες είναι οι αμαρτίες που μας καθιστούν άξιους των τιμωριών, με τις οποίες ο Θεός μας επισκέπτεται ως πληρωμή γι΄ αυτά τα λάθη και άλλες ίσης βαρύτητας κακοήθειες».

 

Αναρτήθηκε από Σάλπισμα Ζωής

Φεύγετε τήν Εὐρώπην...

 

Ἁγίου Ἀθανασίου Παρίου

Δὲν δύναμαι, οὔτε νὰ ἀκούω οὔτε νὰ ἀναγινώσκω μὲ ὑπομονὴν τοὺς ταλανισμοὺς τοῦ ἡμετέρου γένους, μὲ τὸ νὰ πάσχη ἀμάθειαν τῆς ἔξω φιλοσοφίας. Ὅλοι σχεδόν, ὅσοι εἰς τὰς ἀκαδημίας τῆς Εὐρώπης ὑπάγουσι καὶ ἐκεῖ βλέπουσι τόσα πλήθη φιλοσόφων, ἄλλοι διὰ ζῴσης φωνῆς καὶ ἄλλοι ἐν τοῖς προλεγομένοις τῶν βιβλίων, ὁπού ἐκδίδουσι εἰς τὸ κοινὸν φῶς, τόσους ταλανισμοὺς καὶ τόσας θρηνολογίας κάνουσι τοῦ γένους μας διὰ τὴν στέρησιν τῆς ἔξω σοφίας, ὥστε ὁπού καὶ τυφλὸν καὶ σκοτεινὸν καὶ ἐλεεινὸν καὶ μυρίων δακρύων ἄξιον τὸ ὀνομάζουσι, τόσος φαίνεται νὰ εἶναι ὁ ζῆλος των. Ἀλλὰ τάχα ὁ ζῆλος αὐτῶν οὗτος, εἶναι ἕνας ζῆλος ἐπαινετὸς ἢ ὄχι;
Ἀδόκιμος κρίνεται ὁ ζῆλος οὗτος. Διατί; Ἐπειδὴ τοῦ λείπει ἡ ἐπίγνωσις. Ἤγουν διατὶ δὲν αἰσθάνονται, οὔτε διακρίνουσι τί θέλει νὰ εἰπῆ γῆ, καὶ τί θέλει νὰ εἰπῆ οὐρανός· τί θέλει νὰ εἰπῆ σῶμα καὶ τί θέλει νὰ εἰπῆ ψυχή· τί θέλει νὰ εἰπῆ κόσμος, καὶ τί θέλει νὰ εἰπῆ Ἐκκλησία· τί θέλει νὰ εἰπῆ φιλοσοφία, καὶ τί θέλει νὰ εἰπῆ Ἁγία Γραφή.
Ἠξεύρω βέβαια πὼς ὁ λόγος οὗτος θέλει φανῆ ἀπαράδεκτος, καὶ πολλοὺς ἔχει νὰ λυπήση ἀπὸ ἐκείνους ὁπού μάλιστα καὶ σεμνύνονται εἰς αὐτὴν (τὴν φιλοσοφίαν) παρὰ εἰς τὴν λογικήν τους ψυχήν.
Μέγα τίποτας καὶ ἐξαίσιον χάρισμα παρὰ Θεοῦ ἐδόθη εἰς τὸν ἄνθρωπον ὁ νοῦς. Τέχνας ἐπινοεῖ, ἐπιστήμας εὑρίσκει διαφόρους […] Καὶ ἐπειδὴ ὅλα αὐτὰ ὁπού ἐξετάζει ὁ νοῦς εἶναι ποιήματα Θεοῦ, διὰ τοῦτο ἡ φιλοσοφία, ὁπού εἶναι γνῶσις τούτων ἁπάντων, ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς παλαιοὺς γνῶσις θείων πραγμάτων.
Ἡ λογικὴ ταύτη παδεία δὲν εἶναι διὰ τὸν οὐρανόν, εἶναι διὰ τὴν γῆν, διὰ τὰς πόλεις, διὰ τὰ βασίλεια, αὐτὴ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ὀργανικὰ ἀγαθά, καθὼς εἶναι δηλαδὴ τὰ χρήματα, τὰ κάλλη, ἡ ῥώμη τοῦ σώματος, τὰ ἀξιώματα καὶ τὰ τοιαῦτα, μὲ ταύτην τὴν διαφοράν, ὅτι αὐτὴ εἶναι τὸ πρῶτον καὶ τιμιώτατον τῶν ὀργανικῶν καλῶν. Διατὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἶναι καὶ λέγονται...
ὑλικὰ καὶ σωματικά, ἡ δὲ μάθηση εἶναι λογική, δηλαδὴ τῆς λογικῆς ψυχῆς γέννημα καὶ καρπὸς ἐξαίρετος. Πλὴν καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἀπὸ τὴν ἐδικήν της φύσιν οὔτε κακή, οὔτε καλή, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν μεταχείρισιν τῶν ἐχόντων αὐτήν, γίνεται ἢ καλὴ ἢ κακή. Λοιπὸν ἡ κατάχρηση τῆς ἔξω σοφίας δίδει εἰς αὐτὴν τὸ ὄνομα νὰ λέγεται κακή.
Δὲν εἶναι ὅμως ἡ κατάχρηση αὐτὴ ἁπλὴ καὶ μονοειδής, ἀλλὰ πολλῶν λογιῶν. Πρώτη κατάχρηση εὑρίσκεται ἐκείνη, ὁπού πολλοὶ τὴν κρατοῦν εἰς μίαν ὑπόληψιν ὑπερτάτην, φρονοῦντες καὶ λέγοντες πὼς αὐτὴ μόνη, ἤγουν ἡ φιλοσοφία, εἶναι φῶς. Καὶ ὅσοι τὴν ἔχουν, ἐκεῖνοι μόνοι ἰλλουμινάτοι καὶ εἶναι καὶ λέγονται, ἤγουν φωτισμένοι. Οἱ δὲ ἄλλοι εἶναι σκοτεινοὶ καὶ τυφλοί. Τέτοια ἦτον ἡ δόξα τοῦ παράφρονος Βαρλαὰμ τοῦ Καλαβροῦ, καὶ τέτοια εἶναι ἡ τῶν Γάλλων καὶ τῶν ὁμοίων τους.
Δευτέρα κατάχρηση εἶναι ἐκείνη, ὁποὺ μερικοὶ καταγηράσκουσι καὶ φθείρονται ἐπάνω εἰς πράγματα πάντη ἄχρηστα, διὰ νὰ ἐπαινοῦνται πὼς εἶναι πνεύματα ὑψηλὰ καὶ περίεργα. Τρίτη κατάχρηση εἶναι, ὁποὺ πολλοὶ ἱερωμένοι, ἀφήνοντες τὴν τάξιν τους καὶ τὴν εὐσχημοσύνην τοῦ ἐπαγγέλματος των, ὑπάγουν καὶ κυλίονται εἰς τοὺς βορβωρώδεις τόπους τῶν ἀθεωτάτων γενῶν τῆς Εὐρώπης, διὰ νὰ παραλάβουν μαθήματα πάντη ἀνοίκεια καὶ ἀλλότρια του ἰδίου τῶν ἐπαγγέλματος. Τετάρτη καὶ τελευταία καὶ χειρίστη ἁπασῶν κατάχρηση εἶναι ἐκείνη, ὁπού τολμᾶ νὰ κρίνη καὶ νὰ ἀνακρίνη τὰς θείας γραφάς, καὶ νὰ μεταχειρίζεται τὴν ἀντίθεον γλῶσσαν τῆς ἐναντίον εἰς τὴν θείαν πρόνοιαν. Οὕτω γίνεται καὶ κακὴ καὶ ὀλεθρία καὶ ψυχοβλαβεστάτη, καὶ μίσους ἀξία καὶ ἀποφυγῆς ἡ ἔξω μάθηση.
Λοιπὸν διὰ νὰ βάλλωμεν ὅρια εἰς ἐκείνους ὁπού θέλουν καὶ καταδέχονται νὰ μᾶς ἀκούσουν, λέγομεν καὶ συμβουλεύομεν νὰ παύσουν καὶ νὰ λείψουν ἀπὸ μίας ἀπὸ τὴν Εὐρώπην, ἂν θέλουν νὰ εἶναι καὶ νὰ μένουν Χριστιανοί … Ἀληθινὴν παιδείαν καλοῦνε τὴν τῶν ἀλόγων παθῶν κάθαρσιν καὶ τῶν ἀρετῶν πασῶν κατόρθωσιν, ἤγουν τὴν ἀνδρείαν, τὴν δικαιοσύνην, τὴν σωφροσύνην, τὴν ἐπιείκειαν, τὴν πραότητα, τὴν συμπάθειαν καὶ τὰς λοιπὰς ἐννοίας. Αἱ ὁποῖαι μὲ ἕναν λόγον, ἠθικὴ φιλοσοφία ὀνομάζονται καὶ εἰς τὴν μητέρα, ἤτοι εἰς τὴν εὐδαιμονίαν, αὐταὶ φέρουσι τὸν ἄνθρωπον. Καὶ τοιοῦτοι φιλόσοφοι ἦσαν καὶ ὠνομάζοντο οἱ ἀναχωρηταὶ καὶ ἀσκηταὶ λεγόμενοι. Λοιπὸν ὅταν καὶ οἱ Ἕλληνες ἀκόμη ὀνομάζουσι ψευδοπαιδείαν τὴν γεωμετρίαν καὶ τὰς ἄλλας λογικὰς ἐπιστήμας, ὡσὰν ὁπού καμμίαν ἠθικὴν ὠφέλειαν δὲν προξενοῦν εἰς τὴν ψυχήν, μάλιστα καὶ τὴν γεμίζουν ἀπὸ φαντασίαν καὶ δαιμονικὴν ὑψηλοφροσύνην […] Φεύγετε ὅσον δύνασθε τὴν Εὔρωπην. Καὶ ἀκόμη καὶ ἐκείνους ὁποὺ ἔρχονται ἀπὸ τὴν Εὐρώπην. Ὅτι οἱ λόγοι τοὺς ῥέουσι ἀπὸ τὰ χείλη τοὺς γλυκύτεροι ἀπὸ τὸ μέλι. Μὰ ἀλλοίμονον, αὐτοὶ ἀπαραλλάκτως εἶναι ἐκεῖνοι διὰ τοὺς ὁποίους ὁ προφήτης λέγει τάδε: ὅτι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν ἀλήθεια, ἡ καρδία αὐτῶν ματαία. Ἐγὼ κατὰ ἀλήθειαν φρίττω καὶ ἀμηχανῶ, ὅταν ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος στοχάζομαι τὴν σημερινὴν κατάστασιν τῆς Εὐρώπης, καὶ ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος βλέπω τούτους τοὺς ἡμετέρους, ὁποὺ ἔτσι ἀκρατῶς φέρονται εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τῶν δῆθεν καλῶν αὐτῆς. Ἕνα καιρὸν ἡμεῖς οἱ ἀνατολικοὶ εἴχαμεν φόβον διὰ ἐκείνους ὁπού ἐπήγαιναν εἰς τὴν Εὐρώπην, μὴ τύχη καὶ πάθουν ἕνα ἀπὸ τὰ δύο, ἢ τὴν σωφροσύνην νὰ χάσουν, ἢ νὰ πέσουν εἰς λατινισμόν. Τὴν σήμερον αὐτὰ καὶ τὰ δύο λογίζονται παραμικρὰ καὶ σχεδὸν τὸ οὐδὲν ὡς πρὸς τὸ ἔσχατον καὶ ἀκρότατον τῶν κακῶν, τὴν ἀθεΐαν. Οἱ Γάλλοι τὴν ἐπαρρησίασαν, ἀποβάλλοντες κοινῶς τὸν Χριστιανισμόν, ἀπὸ τὸν ὁποῖον καὶ πρὸ τούτου χριστιανοὶ ὀνομαζόμενοι, δὲν εἶχαν καμμίαν ὠφέλειαν. Τὰ ἄλλα μέρη τῆς Εὐρώπης ἀκόμα γελοῦν τὸν ἑαυτό τους τάχα πὼς εἶναι χριστιανοί, οὐδὲ μόρφωσιν κἄν ἔχοντες, εἰ μὴ μόνους τους ναοὺς καὶ πολλὰς καὶ μεγάλας καμπάνας καὶ τὰς πυκνὰς λιτανείας καὶ τὰ ποικίλα καὶ διάφορα σχήματα καὶ τὰ βδελυκτὰ καὶ θεοστυγῆ τάγματα καὶ τὰ λεγόμενα μοναστήρια. Τὰ δὲ ἀλλὰ πάντα Γάλλοι αὐτόχρημα.
Αὐτοὶ οἱ ἴδιοι οἱ φιλόσοφοι εἰς τοὺς ὁποίους τρέχουσι οὗτοι διὰ νὰ λάβωσι τὸ μέγα φῶς, ὅτι εἶναι φιλόσοφοι καὶ τὸ κομπάζουσι, χριστιανοὶ δὲ καὶ νὰ τοὺς ὑπολαμβάνουν πὼς εἶναι αἰσχύνονται καὶ τὸ ἀναγουλιάζουσι.
Ἔπειτα ἀφοῦ ὑπάγουν καὶ πάθουν, μάλιστα καὶ καυχῶνται εἰς τὴν ἐλεεινήν τους διαστροφήν. Λέγοντες πῶς ἐπῆγαν καὶ ἀπέβαλον τὰς δεισιδαιμονίας, δεισιδαιμονίας ὀνομάζοντες οἱ κακοδαίμονες τὰς νενομισμένας νηστείας, τὰς προσευχὰς τὰς εὐλαβεῖς, σημεῖα καὶ χρέη ἀχώριστα τῶν εὐσεβούντων Χριστιανῶν…

Ἐπιμέλεια κειμένου, Παναγιώτης Νέλλας
Πηγή: Περιοδικὸ «Σύναξη», τεῦχος 5, Χειμώνας 1983.

enromiosini

Πνευματική Πατριωτική Πραγματικότητα 2017-2018.....by γ. Γρηγόριον ...

Ο άνεμος μέσα τους

Ο άνεμος μέσα τους

ΣΤΑΘΗΣ

 Κι έτσι λοιπόν οι κλέφτες της Ιστορίας ψηφίζουν. Ήσυχα και χαλαρά, χωρίς φανατισμούς και ακρότητες, ψηφίζουν. Προς ένα προδιαγεγραμμένο «ναι» – καθ’ ότι, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, δεν θα χρειασθεί καμιά κωλοτούμπα. Το «ναι» επικρατεί, έχουν βρεθεί οι τρόποι, Συ νικάς Αύγουστε (εκεί στην Ουάσινγκτων).

Οι εθνικιστές είτε θα απέχουν είτε θα ψηφίσουν κατά συνείδηση, ήσυχοι πάντως κι ευχαριστημένοι, καθότι πήραν ό,τι ήθελαν: «έθνος» και «γλώσσα». Και «όνομα». Οι υπόλοιποι, Σλαβόφωνοι, Αλβανοί, Τουρκεγενείς και Τσιγγάνοι, όσοι πάνε να ψηφίσουν, θα ψηφίσουν για το καλό, την προσδοκία, για το «μέλλον των παιδιών τους» – κι όλοι γνωρίζουμε πόσο σίγουρο (αλλά και λογικό, πόσω μάλλον ηθικό) είναι να εμπιστεύεται κανείς τα παιδιά του
στα χέρια του Μέτελλου και του Κράσσου.
Οι λεγεώνες είναι η σταθερότητα της περιοχής. Και προς αυτές προσκύνησε ο Τσίπρας, προς αυτές έσπευσαν και τα ξαδέρφια μας, φεδεράτοι. Κι όταν κινούνται οι λεγεώνες, κινούνται και τα σύνορα – όμως, περί αυτών γνωρίζουν και αισθάνονται φιλόσοφοι, ποιητές, άγιοι και αντάρτες, εμείς τυγχάνουμε ευτυχείς στο προσκλητήριο Καρανίκα και στο πρόσταγμα της Τύχης.
Ψηφίζουν οι κλέφτες της Ιστορίας σε ένα τοπίο γεμάτο όχι αρχαία, αλλά σύγχρονα ερείπια. Με το ένα τρίτο του πληθυσμού φευγάτο στη μετανάστευση και την ξενιτιά. Με τα χωριά τους ερειπωμένα και τις πόλεις τους γεμάτες μαφιόζους, πράκτορες και γηγενείς φυλάρχους (και μερικούς οπλαρχηγούς). Στην όμορφη αυτή χώρα οι Ρωμιοί πηγαίνουν ή για τα καζίνα ή για τις μπίζνες. Ποτέ δεν πήγαν με δώρα τα γράμματα – μας κλαίνε
και τους δύο, Γραικούς και Νότιους Σλάβους (της Βόρειας Μακεδονίας), όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου, αλλά μας γλεντάει το σύστημα που καίει τα βιβλία. Και τους ανθρώπους.
Έρμε Ζάεφ, πόσους τάφους προοιωνίζεται η «εκπλήρωση των ονείρων σας»; Αλλά και της Ελλάδας ο καημός (και η τύχη) σε ποια στρατά έχει μπει; Αν η χώρα μας αποδειχθεί σε λίγα χρόνια «μεγάλος παίχτης» στα ενεργειακά και τα κοιτάσματα, τότε θα καταλάβουμε όλοι γιατί εγκαίρως κατέστη η πατρίδα μας προτεκτοράτο. Τότε θα καταλάβουμε τι εστί η νέα κανονικότητα του Τσίπρα, η Νέα Τάξη στη Βαλκανική.
Η «αόρατος χειρ» (ευφημισμός της «μαύρης χειρός»), που έβαλε την Ελλάδα στο χέρι
με πρόσχημα τα ελλείμματα, χειροκροτεί τώρα την είσοδο της FYROM στον νέο σχεδιασμό της Βαλκανικής, μια νέα «Μακεδονική σαλάτα», όπως εκείνη της ύστερης Οθωμανικής περιόδου, χειραγωγήσιμη μέσω των μικρών ηγεμονιών. Σε πανστρατιά παρήλασαν ηγέτες και ηγέτες απ’ τη Δύση
για να χειροκροτήσουν (ή να υψώσουν ψηλά το δεξί χέρι) το Άνσλους της FYROM στην οικογένεια των Προτεκτοράτων.
Αθήνα, Σόφια, Βελιγράδι, Ζάγκρεμπ, Τίρανα και λοιποί συγγενείς, Πρίστινα, Σαράγεβο, Ποντγκόριτσα, χειροκροτήστε τα αδέρφια μας από τα Σκόπια – καλώς ήρθατε στις επαρχίες γύρω από τις λεγεώνες.
Νέες βάσεις, πολλοί αγωγοί, φθηνά εργατικά, για όλους μας έχει δουλειά, προσαρμοστείτε στον άνεμο μέσα μας...

Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη…..

Θεόφιλος Καΐρης «διαφωτιστής» της «παρέας» Κοραή.

απόσπασμα ομιλίας π. Ευάγγελου Παπανικολάου.
 
Οι Βαυαροί κλείσαν τα Μοναστήρια όλα. Μεγάλη ιστορία ο Φαρμακίδης. Εσείς γλιτώσατε γιατί ήσασταν στον Τούρκο. Ο Τούρκος δεν σας τα πείραζε τα Μοναστήρια. Οι Βαυαροί, οι Γερμαναράδες, οι Προτεσταντάδες και οι Καθολικοί, ο Καθολικός ο Όθωνας..
Πού το ‘χατε ξαναδεί;
Ορθόδοξος λαός, Καθολικός βασιλιάς, Προτεσταντική αντιβασιλεία. Άντε βγάλε άκρη. Καταλάβατε τί βάλανε;

Και σ’ όλα αυτά τί κάναμε; Ποιόν αντιτάξαμε; Τον Παπουλάκο.
Και να ‘ναι ο Φαρμακίδης με τον Καΐρη, και ο ένας ο Καΐρης να λέει βασφημίες κατ’ Αυτής της Κυρίας Θεοτόκου. Να αρνείται το Αειπάρθενο της Παναγίας ..
Και πάει μια μέρα ο Κολοκοτρώνης και τον πιάνει απ’ τα γένια τον Καΐρη, που ήταν παπάς!
Προσέξτε. Έχουμε κι αυτά, έχουμε τους τάχα καλλιεργημένους, τους μορφωμένους, τους λιμοκοντόρους, έχουμε κι αυτούς. Και είπε ότι η Παναγία δεν είναι Αειπάρθενος. Γιατί είχε πάει στις Εσπερίες ο Καΐρης.
Και πάει ο Κολοκοτρώνης και ο Μακρυγιάννης και τον εσπάνε στο ξύλο και του λένε:
«Αυτό, για την Αειπαρθενία της Παναγίας», του είπανε.
«Εσύ», λέει, «πράγμα τζιβαέρικο που είναι η Πίστη μας, θα πεις εσύ για την Παναγία; Να και τούτη, να και τ’ άλλη.»
Τον εκάμαν τον παπά μαύρο.
Το καταλάβατε; Τον Καΐρη. Τον Θεόφιλο Καΐρη, που του ‘χουνε αδριάντα εκεί στην Άνδρο. Του ‘χουνε μία προτομή με τα γένια του κει πέρα. Τί να τον κάμεις; Φτύσιμο θέλεις αφού είπες για την Παναγία μας. Και είχε κακό θάνατο κιόλας.
Ο Παπουλάκος; Τον εψήσανε ζωντανό τον Παπουλάκο. Τον εκλείσανε -η Ιερά Σύνοδος τον έκλεισε, ποιός τον έκλεισε;- γιατί έλεγε απλά, ούκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος, πρέπει να πιστεύουμε στον Χριστό, θέλουμε ο βασιλιάς μας να είναι Χριστιανός, θέλουμε να ‘χουμε χριστιανικούς νόμους, θέλουμε να μας αφήσετε τα Μοναστήρια μας, μην μας πειράζετε τα Μοναστήρια μας και ν’ αγαπάτε τον λαό.
Αυτά έλεγε ο Παπουλάκος και όλα αυτά θεωρήθηκαν αφορμή ανταρσίας και τον κλείσανε μέσα τη αδεία της Ιεράς Συνόδου, η οποία έκανε και κάτι χειρότερο. Τί έκανε; Του απαγόρευσε τη Θεία Κοινωνία.
Γιατί; Τί έκανε; Πόρνος ήτανε; Μοιχός ήτανε; Παλιάνθρωπος ήτανε; Αυτά τα αμαρτήματα κλείνουνε τη Θεία Κοινωνία. Τί έκανε ο άνθρωπος; Αντιστρατεύτηκε την εκκλησιαστική αρχή του τόπου μαζί με τον βασιλέα.
Τ΄ ακούτε; Γι’ αυτό, τί να δει ο Θεός; Αυτά δεν είναι μέχρι σήμερα τα ίδια; Τα ίδια ακριβώς που είναι και τώρα, και χειρότερα.

***

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

Ηγούμενος Παρθένιος: Έρχεται τρομερή καταιγίδα, η Ουκρανική Εκκλησία θα πρέπει να παραμείνει όσο περισσότερο γίνεται ενωμένη με το Πατριαρχείο Μόσχας.

«Ηγούμενοι υπάρχουνε πολλοί, Παρθένιος κανένας.» [Άγιος Παΐσιος]

Ο Αρχιμανδρίτης Παρθένιος (Μουρελάτος), Ηγούμενος της Αθωνικής Ιεράς Μονής Αγίου Παύλου, πιστεύει ότι η Ουκρανική Εκκλησία θα πρέπει να διατηρήσει όσο περισσότερο γίνεται την ενότητά της με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Στην ηλικία των 87 ετών, ο Γέρων Παρθένιος είναι ένας από τους παλαιότερους κατοίκους του Αγίου Όρους. Εγκαταστάθηκε στο Άγιον Όρος το 1954 και επί 40 έτη υπηρετεί ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Παύλου, γνωστή ως το σπίτι των Τίμιων Δώρων των Μάγων.
«Νομίζω ότι η εκκλησιαστική αυτοδιοίκηση με τη μορφή της αυτοκεφαλίας είναι κάτι καλό από μόνο του, αλλά όταν υπάρχει ειρήνη, όταν αυτό το θέμα δεν γίνεται πρόβλημα διαίρεσης των ανθρώπων -του ποιμνίου» δήλωσε ο Ηγούμενος, όπως αναφέρει ο αρχιερεύς Vladimir Vigiliansky στη σελίδα του στο Facebook.
«Ως εκ τούτου, το συνετό μάλλον είναι να διατηρηθεί όσο περισσότερο γίνεται η ενότητα με το Πατριαρχείο Μόσχας. Κατά τη γνώμη μου, όλες οι χώρες της πρώην Ένωσης πρέπει να είναι ενωμένες στη Ρωσσική Ορθόδοξη Εκκλησία», πρόσθεσε ο Αρχιμανδρίτης Παρθένιος.
Επισημαίνοντας τον γενικό χαρακτήρα του Ουκρανικού ζητήματος, ο Γέρων του Άθωνος τόνισε: «Αν η Ουκρανία εισέλθει στην Ευρώπη θα της συμβούν χειρότερα απ’ ότι στην Ελλάδα. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Πρέπει να προσευχόμαστε στον Θεό, στην Υπεραγία Θεοτόκο, στους Αγίους. Μόνο ο Κύριος μπορεί να μας απελευθερώσει από αυτήν την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τώρα.»
Και μιλώντας για τη σύγχρονη εποχή γενικά, ο Γέρων Παρθένιος είπε: «Η νέα εποχή θα καταστρέψει τα πάντα. Θα καταστρέψει την οικογένεια, θα προσπαθήσει να καταστρέψει την Εκκλησία, θα καταστρέψει τα πάντα για να μην μείνει τίποτα. Οι άνθρωποι κινούνται προς το κακό και το κάνουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Ποιος μπορεί να συγκρατήσει αυτήν την ταχύτητα; Μόνο ο καλός Θεός που κρατάει τον κόσμο.»
Και με μια λυπητερή προειδοποίηση, πρόσθεσε: «Έρχεται μια καταιγίδα που είναι πιο τρομερή και από τον κομμουνισμό … Αυτό που έρχεται τώρα είναι χειρότερο. Ας οικονομήσει για όλους μας ο Κύριος!».

***

Μετάφραση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ

28 Σεπτεμβρίου 1941: Οι βούλγαροι με εντολές των γερμανών και επί βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου, αρχίζουν ομαδικές σφαγές των Ελλήνων στην Μακεδονία.

Στην Δράμα εκτελέστηκαν πάνω από 1.500, οι δε σφαγείς έκοβαν τα κεφάλια τους και έπαιζαν ποδόσφαιρο στην κεντρική πλατεία της πόλεως. Εκτελέστηκαν επίσης στο Δοξάτο 397, στην Κύρνα 250, στην Χωριστή 160, στο Κάτω Νευροκόπι 59, στον Μεγαλόκαμπο 38 κλπ.


Οι σφαγές συνεχίσθηκαν μέχρι την 20η Οκτωβρίου, τα δε θύματα της ωμότητας των βουλγάρων σε όλη την διάρκεια της κατοχής, ξεπέρασαν συνολικά τις 15.000.
Εξ αιτίας των ωμοτήτων αυτών, περίπου 200.000 κάτοικοι εγκατέλειψαν τις εστίες τους και κατέφυγαν ως πρόσφυγες σε μη βουλγαροκρατούμενες περιοχές της χώρας.

21o Συνέδριο - Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Παπανικολάου

Старец Илий (Ноздрин) у жертвенника

Τα Βαλκάνια είναι σκληρά (Εξαιρετικό!)

ΣΤΑΘΗΣ
Είπε ο Ζάεφ «μία είναι η Μακεδονία», βάλαμε τις φωνές εμείς, «με παρερμηνεύσατε» δήλωσε ο Ζάεφ. Και την επόμενη μέρα επανέλαβε τα ίδια. Κι έτσι θα πηγαίνει! Ο Ζάεφ, ο κάθε Ζάεφ, θα επαναλαμβάνει όσα κέρδισε η FYROM με τη συμφωνία των Πρεσπών (έθνος και γλώσσα) θα σκούζουμε εμείς,
ναι, θα σκούζουμε
για όσο θα σκούζουμε
και η ζωή θα συνεχίζεται με μιαν ακόμα θρυαλλίδα πολέμου σε ετοιμότητα. (Με τους κλέφτες της ιστορίας να ανοίγουν και τον δικό τους λάκκο, βεβαίως).
Πλην όμως τα Βαλκάνια
είναι μια ιδιαιτέρως σκληρή περιοχή, όπου όλοι μετρούν το μπόι όλων με βάση την ισχύ – «δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι». Κι ούτω πως δεν είναι καθόλου παράξενο το παραλήρημα της Αλβανίδας ιστορικού ότι οι Έλληνες είναι μια «επινόηση», ένα «δημιούργημα», ένα «κατασκευασμένο μόρφωμα». Προς τι όμως η οργή και η αγανάκτηση εναντίον της; Τα ίδια δεν
λένε και οι παρ’ ημίν εθνοαποδομητές; Τα ίδια δεν λένε ο κ. Μπαλτάς, λόγου χάριν, ο κ. Γαβρόγλου, η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου, ο κ. Λιάκος και πλήθος άλλοι («εκσυγχρονιστές» ή αριστεριστές – όλοι πια ενταγμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ); Αυτοί και οι μπιστικοί τους στον Τύπο και στα ΑΕΙ δεν είναι εκείνοι που λένε τα ίδια με όσα ισχυρίζεται η Αλβανίδα ιστορικός;
Αυτοί δεν είναι που διακηρύσσουν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ουδεμίαν σχέση έχουν με τους αρχαίους (πόσω μάλλον με τους Βυζαντινούς), αλλά ότι είναι μια επινόηση του Διαφωτισμού και του Ρομαντισμού;
Ο κ. Γαβρόγλου δεν είναι που είπε (μάλιστα σε «πανηγυρικό» για την επέτειο της Επανάστασης του 1821 κι ενώπιον του Τσίπρα) ότι «η Επανάσταση γέννησε ένα έθνος, τους Έλληνες»; Και την Επανάσταση ποιο έθνος την έκανε, χρυσέ μου; Προφανώς οι Αλβανοί, που λέει και η Αλβανίδα ιστορικός,
ίσως και οι Πατσινάκες, αν ορισμένοι Βασιβουζούκοι αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιοι. Εξαρτάται απ’ το «κλίμα Σόρος» και τη συγγραφή της Ιστορίας έτσι ώστε να μη θίγονται οι μιμόζες και να (ανα)παράγονται οι ραγιάδες.
Κι έτσι, σε αυτά εδώ τα σκληρά Βαλκάνια, οι Σλαβομακεδόνες δηλώνουν Μακεδόνες, οι Αλβανοί φθάνουν την Τσαμουριά στην Άρτα, αναζωπυρώνονται οι εθνικισμοί, οι Τσιπραίοι κάνουν ό,τι θέλουν οι Αμερικανοί και η Ελλάδα (από Προτεκτοράτο) πάει ολοταχώς για ψωροκώσταινα.
Διότι το παράδοξο (που παράδοξο δεν είναι), όλη αυτή η ροδή, απ’ τον Καρανίκα ως τον Γαβρόγλου, όλοι αυτοί οι τάχα διεθνιστές (το πολύ κοσμοπολίτες) που ομνύουν στην κατάργηση των συνόρων, στην ουσία εκτρέφουν τον εθνικισμό των άλλων και συνεργούν όχι στην κατάργηση αλλά στην επαναχάραξη των συνόρων στην περιοχή μας – όσο αίμα και αν κάτι τέτοιο συνεπάγεται. Άλλωστε στους Έλληνες (που δεν είναι Έλληνες) τι καλύτερο να αξίζει από μια Ελλάδα της Μελούνας;
Υπάρχουν πολύ τρόποι να ξεπουλιέται κανείς κι όχι μόνον μέσω του Υπερταμείου – για το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω ο Τσίπρας ωρυόταν ότι είναι μια «αθλιότητα» και ότι ο ίδιος επ’ ουδενί δεν θα «πωλούσε την Ακρόπολη». Όχι μόνον «Ακρόπολη» πούλησε, αλλά και Μακεδονία και ό,τι άλλο
υποσχόταν ότι θα διαφυλάξει ως κόρην οφθαλμού και του έβγαλε τα μάτια.
Όταν όμως στα σχολεία ανασκολοπίζεται ως μάθημα η Ιστορία ή εξοβελίζεται από τις ψυχές των μαθητών το μέγα δίδαγμα της Αντιγόνης, γιατί η Αλβανίδα ιστορικός να μη σου λέει κατάμουτρα ότι είσαι ένα μόρφωμα;…

Ο 

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 1849.
Ο νεκροθάφτης ρίχνει την πρώτη φτυαριά χώμα στο άψυχο κορμί και λιποθυμάει αναλογιζόμενος ποιος είναι ο νεκρός.
Είναι ο πατριδοφύλακας, είναι ο γενναίος των γενναίων, είναι ο Τουρκοφάγος, είναι ο ήρωας Νικήτας Σταματελόπουλος.

Αυτός που εξόντωσε με στρατό 600 παλληκαριών, τους 6000 Τούρκους του Κεχαγιάμπεη, αυτός που έσπασε 7 σπαθιά στην υπεράνθρωπη προσπάθειά του στα Δερβενάκια, αυτός που μέχρι το τέλος του Αγώνα ήταν στην πρώτη γραμμή, δίπλα στον θείο του, τον Γέρο του Μωριά, αυτός ο Νικηταράς τώρα έχει τα μάτια κλειστά. Αυτός ο Νικηταράς σίγησε για πάντα.
Πρότυπο παλληκαριάς και αρετής. Άνδρας απλός, άκακος, ειλικρινής και τίμιος. Ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει όπως και άλλοι οπλαρχηγοί, ο Νικηταράς καταφρόνησε τα λάφυρα. Απέκτησε όμως πλούτο και θησαυρό ανεξάντλητο και πολυτιμότερο, την υπόληψη και τον σεβασμό όλου του Πανελληνίου.
Η πατρίδα όμως δεν ξέρει να τιμάει τα παιδιά της.
Τον Δεκέμβριο του 1839 το οθωνικό κράτος φυλάκισε τον Νικηταρά με την κατηγορία της συνομωσίας κατά του θρόνου...
Όταν αποφυλακίστηκε, ένα χρόνο αργότερα, και τον αντίκρυσε η πολυαγαπημένη του κόρη δεν άντεξε και έχασε τα λογικά της.
Το χιλιοταλαιπωρημένο του κορμί, το βασανισμένο του πρόσωπο, τα θολά πλέον, πρώην γερακίσια μάτια του, εκείνη η περήφανη φουστανέλα, η γεμάτη από το πολύτιμο αίμα του, καθώς κι εκείνο το άλλοτε λευκό πουκάμισο, το καταματωμένο τώρα, έκαναν να σαλέψουν τα λογικά της.
Φωνάζοντας σπαραχτικά: «Τι ωραία που σου πάνε τα κόκκινα πατέρα!» πέρασε στο ομιχλώδες βασίλειο της τρέλας.
Πώς να μη σαλέψει ο νους; Η νεαρή τον έβλεπε καβαλάρη αγέρωχο να ορμά στον εχθρό. Ήξερε την απίστευτη τιμιότητά του. Και αντί να υψώσουν σε βάθρο τον ήρωα πατέρα, τον κομμάτιασαν ανελέητα.
Όταν πλησίαζε το τέλος, ο αθάνατος στρατηγός ζήτησε να θαφτεί δίπλα στον τάφο του θείου του, του Κολοκοτρώνη. Και έτσι έγινε.
Πέρασαν τα χρόνια. Δεν έμεινε κανένας από την οικογένειά του, με αποτέλεσμα να μην ενδιαφερθεί κανείς για τον τάφο του. Και έτσι, αντί εκεί που θάφτηκε να θεωρηθεί από το επίσημο κράτος περιοχή ιερή και να του στήσουν ανδριάντα, ο χώρος χάθηκε.
Σήμερα δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται τα άγια κόκαλά του. Όμως όπως έλεγε ο Περικλής, «Ανδρός επιφανούς, πάσα γη τάφος». Έτσι και για τον μεγάλο Νικηταρά. Όπου και να βρίσκεται θαμμένος, «πάσα γή, πατρίς εστί».
Άλλωστε, ο στρατηγός δεν θα κοιτάξει τον απλό του τάφο, θα κοιτάξει ότι τον σκεπάζει χώμα ελεύθερο, Ελληνικό, για το οποίο αγωνίστηκε τόσο και το οποίο τόσο αγάπησε.
Για εμάς ο Στρατηγός Νικηταράς είναι ένας πολύ ξεχωριστός συγγενής! Μας ενώνει το Ελληνικό αίμα!
Στρατηγέ Νικηταρά,
Δεν σε ξεχνάμε. Σε ευχαριστούμε που υπήρξες, γιατί έτσι υπάρχουμε κι εμείς, έτσι συνεχίζει να υπάρχει το ελληνικό γένος!
Αιωνία σου η μνήμη! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Όπου κι αν είναι αυτό. Έτσι κι αλλιώς, εμείς σε κουβαλάμε πάντα μέσα μας, μαζί μας: στην καρδιά μας, στην ψυχή μας, στο είναι μας, στο αίμα μας.
Του Νικηταρά του Τουρκοφάγου αιωνία η μνήμη!

Epilekta

Περί του ανίερου δεύτερου γάμου των κληρικών

Γιὰ ὅλους τοὺς ἄλλους «Ζάκ» μούγκα

Εὐτυχῶς ποὺ δὲν ἔχω τόσους καρδιακοὺς φίλους ὅσους ὁ Ζάκ. Ἐκτὸς ἀπὸ ὁροθετικός, χρήστης βαρέων ναρκωτικῶν καὶ κλέφτης, ποὺ κυκλοφοροῦσε μέσα στὴν πρέζα καὶ τὴν βρῶμα στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν, τί ἄλλο θά ἔπρεπε νά εἶναι γιά νά τοῦ πιάσῃ κάποιος τὸ χέρι καί νά τόν βοηθήσῃ. Τόσοι καλοὶ φίλοι;;;;;
Οἱ μετὰ θάνατον ἐξωραϊσμοὶ τῆς πολιτικῆς δολοφονίας μίας κοινωνίας εἶναι ἐμετικοί, ἀπὸ ὅπου κι ἂν προέρχονται. Ἡ πρέζα καὶ ἡ παραβατικότητα δὲν εἶναι τρόπος ζωῆς ῥὲ μάγκες!
Ντρέπομαι γιὰ μία κοινωνία ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συζητήσῃ γιὰ τὰ αὐτονόητα χωρὶς φανατισμό. Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάντιά μας! Ὅσο καργιόληδες καὶ σκατένιοι στὴν ψυχὴ εἶναι αὐτοὶ ποὺ τὸν κτυποῦσαν ὅταν ἦταν στὰ γόνατα, τόσο ψεύτικη εἶναι καὶ ἡ ἀντίδρασις ὅσων βιάστηκαν νὰ βγάλουν συμπεράσματα γιὰ πολιτικὴ σκοπιμότητα.
Ἀπὸ προχθὲς ἔχουν πεθάνη ἄλλοι 20 «Ζάκ» σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα. Ἡ διάλυσις τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, ἡ ἀνυπαρξία ἀποτελεσματικῆς Δικαιοσύνης, οἱ ἀνύπαρκτες δομὲς ὑγείας καὶ ἡ ἀνοργανωσιὰ σὲ κάθε ἐπίπεδο σκότωσαν τὸν Ζάκ, ὅπως σκοτώνουν κάθε ἡμέρα λίγο λίγο τους πάντες σὲ αὐτὴν τὴν χώρα.
Μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι φορέας τοῦ HIV, μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι «ἀδερφή», μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι ληστὴς (ἔ, λίγο κλέφτης πρέπει νὰ γίνῃς γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃς), μπορεῖ νὰ μὴν εἶσαι πρεζόνι, ἀλλὰ τὸ ἴδιο θὰ λιώσης στὴν χώρα τῶν πολιτικῶν ἀποβλήτων. 
Ῥῆνος Ἐλευθέριος

ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

ΣΧΟΛΙΟ: Η κοινωνία, καθώς προκύπτει, αντιμετωπίζει απροετοίμαστη μιά νέα ιδεολογία η οποία αντιπαρατάσσεται στόν αστικό τρόπο ζωής όπως καί η αριστερά τού Σύριζα. Η οποία στηρίζεται μέ τήν σειρά της στό μίσος εναντίον τών γονιών, δηλ. τού Πατέρα καί τής οικογένειας, τής διαιώνισης.
Αυτή τήν μικρή λέξη, αιώνιση, μισούν τά βλαστάρια τού περιθωρίου, οι ακίνδυνοι άνθρωποι τής νύχτας, οι οποίοι υπηρετούν πιστά τούς άλλους ανθρώπους τής νύχτας, τούς επικίνδυνους, πού προστατεύουν τό χρήμα καί τήν εξουσία του. Μιά ιδεολογία η οποία λατρεύει τά σκοτεινά δωμάτια όπου οι άνθρωποι πωλούν τήν ψυχή τους ή όπου τό βαθύ σκοτεινό κράτος κάθε έθνους οργανώνει μέ χορηγό του τόν θάνατο, τήν διαιώνισή του καί συντηρεί τήν εξουσία του.

Αμέθυστος

Ξύπνα Έλληνα

Άφησαν οι κατσαπλιάδες  Συριζανέλ την Μόρια 
να φτάσει στο απροχώρητο έτσι βρήκαν την δικαιολογία να μοιράσουν τους  λαθρομετανάστες  
 σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας!

Όχι δεν τους έπιασε ξαφνικά η ανθρωπιά τους!!!
  Όχι δεν σκέφτηκαν ξαφνικά ότι οι μετανάστες πρέπει να ζήσουν αξιοπρεπώς !
ΟΧΙ!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΧΈΔΙΟ ΤΟΥΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΘΕΊ Η ΕΛΛΆΔΑ ΣΕ ΚΆΘΕ ΝΌΜΟ ΤΗΣ!! ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ ΤΗΣ!!!
ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΓΊΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΛΙΓΌΤΕΡΟΙ!!!

Ο Πάνος Ψάλτης τραγουδάει για την Μακεδονία στο ΣΚΑΪ

‎

ΤΩΝΗΣ ΒΑΒΑΤΣΙΚΟΣ ΠΟΙΟΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙ

«Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του»

«Ο μόνος αντίπαλος που δύσκολα ηττάται, είναι ο απόλυτα έντιμος άνθρωπος και τέτοιος είναι ο Καποδίστριας» 
Μέτερνιχ 

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

«Η βοή τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων». Όλη αυτή η δυσοσμία που περιβάλλει και κατέχει την πατρίδα μας τίποτε το καλό δεν προοιωνίζεται. 
Θυμήθηκα και τους στίχους του Κ. Ουράνη:

«Πάψετε πια να εκπέμπετε το σήμα του κινδύνου,
τους γόους της υστερικής σειρήνας σταματήστε,
κι αφήστε το πηδάλιο στις τρικυμίας τα χέρια!
Το πιο φριχτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε!». 

Είναι φοβερός ο τελευταίος στίχος. Πολλοί, αφελείς, ελπίζουν σε επιστροφή στην προμνημονιακή εποχή, «που χτυπούσαμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα». Δυστυχώς δεν κατάλαβαν ότι ήμασταν σαν τους χοίρους της Κίρκης. Δεν ήταν ευημερία υγιής, ήταν τα επιφαινόμενα μιας βαθιάς παρακμής. Γλύτωσε ο Οδυσσέας γιατί δεν έχασε την μνήμη του, την μνήμη της πατρίδας. Και πατρίδα σημαίνει «εμείς».

Η προκοπή βρίσκεται στο «εμείς». Το «εγώ», χωρίς το ευλογημένο «εμείς», χωρίς την ευαίσθητη σύναρση στην αγωνία του πλησίον, καταστρέφει τις πολιτείες. Θυμάμαι μια φράση του αγράμματου ήρωα, του Κολοκοτρώνη, φράση πετράδι, την οποία είπε τον Νοέμβριο του 1838, μιλώντας στην Πνύκα στους μαθητές των Αθηνών: «Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μην γίνει σκεπάρνι μόνο για το άτομό σας αλλά να κοιτάξει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλόν αυτό βρίσκεται και το δικό σας». Λόγια που παραπέμπουν σε μια ρήση του Περικλή στους αρχαίους Αθηναίους: «Καλώς μεν γαρ φερόμενος ανήρ το καθ’ εαυτόν διαφθειρομένης της πατρίδος ουδέν ήσσον ξυναπόλλυται, κακοτυχών δε εν ευτυχούσι πολλώ μάλλον διασώζεται». (Θουκ., Β΄60). «Διότι άνθρωπος που ευδοκιμεί εις τας ιδιωτικάς του υποθέσεις, εάν η πατρίς του καταστραφεί, χάνεται κι αυτός μαζί της, ενώ είναι πολύ πιθανόν ότι θα σωθεί, εάν κακοτυχεί μεν ο ίδιος, η πατρίς του όμως ευτυχεί», μεταφράζει ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Κλείνω όμως εδώ τις προλογικές σκέψεις, γιατί άλλος είναι ο σκοπός της σημερινής γραφής. Αφιέρωμα το σημερινό σημείωμα, με αφορμή μια επέτειο, ξεχασμένη, απωθημένη στο ημίφως της ιστορικής μνήμης. 27 Σεπτεμβρίου του 1831, Κυριακή μέρα, 6.35’ το πρωί, δολοφονείται στο Ναύπλιο ο Ιωάννης Καποδίστριας.

Το αποτρόπαιο φονικό γίνεται έξω από τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνος. Συνήθιζε ο Κυβερνήτης να «λειτουργιέται» νωρίς «όρθρου βαθέος». Ο θάνατός του θεωρήθηκε «συμφορά διά την Ελλάδα». «Ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Καποδίστριαν, εδολοφόνησε την πατρίδα του», θα πει θρηνώντας ο φίλος του και μεγάλος ευεργέτης της πατρίδας μας, Ελβετός φιλέλληνας Εϋνάρδος. (Το νεοελληνικό κράτος ξεκίνησε με δυο δολοφονίες: του Κυβερνήτη και της Κοινοτικής Παράδοσης. Αυτές ακόμη τις πληρώνουμε).

Στην ιστορία υπάρχουν πρόσωπα αδυσώπητα δορυκτητόρων – κατακτητών, που τα ονόματά τους κολυμπώντας στο αίμα της νίκης τους πέρασαν στην επικράτεια του θρύλου. Είναι στη φύση του ανθρώπου να θαυμάζει τους νικητές. Υπάρχουν όμως και άλλοι ήρωες, που τα τραγικά τους παθήματα είναι «κρημνά αρετής» (Κάλβος). Προσφέρουν στην ιστορική περιπέτεια τον έλεον και τον φόβον μιας πολύ πιο ανθρώπινης αναγνώρισης. Είναι οι ήρωες της ήττας. Αυτοί που «ποτέ από το χρέος μη κινούντες» δεν στρέφουν την πλάτη στην βεβαιότητα του θανάτου. 

Σ’ αυτό το είδος της τραγωδίας συναπαντιέται και ο Καποδίστριας, που αντί άλλης τιμής, φρόντισαν τα τωρινά πολιτικά ναυάγια, να συνδέσουν το όνομά του, μ’ ένα νόμο, που για πολλούς κατάντησε συνώνυμο ύβρεως. Ας είναι, «Πέφτουμε εμείς το έργο μας για την πατρίδα μένει», έλεγε ο Κυβερνήτης. Έχω ένα μικρό βιβλιαράκι, έκδοση του 1976. Περιέχει κείμενα του Καποδίστρια. Εκδόθηκε από τον «Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων». (Καταργήθηκε. Τον έφαγαν τα μνημόνια κι αυτόν). Τολμούσε κάποτε ο εν λόγω «Οργανισμός», να εκδίδει και κάποιο βιβλίο εθνικού περιεχομένου, για να συμβάλλει στην ιστορική παιδαγωγία μαθητών και δασκάλων. Αφότου αλώθηκε από την νεοταξική γλίτσα και η λέξη «εθνικός» ποινικοποιήθηκε και βλέπουν το φως της δημοσιότητας κουρελουργήματα τύπου Ρεπούση, βιβλία γλώσσας που μορφώνουν τους Ελληνόπαιδες με συνταγές για επιτυχημένα «μακαρόνια με κιμά» ή Θρησκευτικά, μεταλλεία βλασφημίας και αιρέσεων. Ερανίζομαι από το θαυμάσιο αυτό τευχίδιο κάποια κείμενα του Καποδίστρια, που επιβεβαιώνουν το γιατί η πρόωρη απώλειά του υπήρξε πράγματι συμφορά για τους Έλληνες.

Είχε συλλάβει εναργέστατα ο Καποδίστριας την ιδέα ότι για να ανορθωθεί ο λαός χρειάζεται σωστή Παιδεία «της ροδοχρόου ταύτης ελπίδος του Έθνους», όπως ο ίδιος την αποκαλεί σε μια επιστολή του.

Τι σχολείο όμως ονειρεύεται για τον λαό; «Τα σχολεία δεν είναι απλώς τόποι προσκτήσεως γνώσεων, αλλά κυρίως φροντιστήρια ηθικής, χριστιανικής και εθνικής αγωγής». Σήμερα και οι τρεις αυτές λέξεις που συνοδεύουν την αγωγή, είναι προγραμμένες, γι’ αυτό περισσεύουν η ανηθικότητα, η αθεΐα και η αφιλοπατρία. Γι’ αυτό και «νόμιμα» αλλά χωρίς ίχνος ηθικής, «κάποιοι», με ήθος κλεφτοκατσικάδικο, βρίσκονται με ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα στην ιδιοκτησία τους.

Δεν διαφεύγει, από το ανύστακτο ενδιαφέρον του για την Παιδεία, το ποιόν των «διδασκάλων». «Το συμφέρον και η εθνική φιλοτιμία θα υποκινηθώσι εξ ίσου, εάν το εκπαιδευτήριον προικισθεί με όλα τα μέσα της παραγωγής της παιδείας, εάν διδάσκαλοι διακεκριμένοι, επί φιλοθρησκεία και έρωτι προς την εθνικήν γλώσσαν και φιλολογίαν, εκλέγονται μεταξύ των Ελλήνων, οίτινες δικαίως υπολήπτονται εν τω κόσμω των γραμμάτων και επιστημών».

«Σχολείο ίσον δάσκαλος» και, κατά τον Κυβερνήτη, σωστός δάσκαλος είναι ο διακεκριμένος επί «φιλοθρησκεία», ο χριστιανός δάσκαλος, και ο «επί έρωτι» προς την γλώσσα μας. Γλώσσα και πίστη είναι τα δύο «τζιβαϊρικά πολυτίμητα», που αρδεύουν την εθνική μας συνείδηση.

«…Άρτου και χρημάτων ανάγκην έχομεν. Εγώ εκ των λειψάνων της μικράς μου περιουσίας έδωκα ήδη». Ό,τι βιος είχε το πρόσφερε στην πάμφτωχη πατρίδα. Έδινε παράδειγμα στον λαό, τον φιλοτιμούσε. Λέει κάπου ο Πλάτων: «Πολιτεία τροφή ανθρώπων εστίν, καλή μεν αγαθών, η δ’ εναντία, κακών». Η πολιτεία, είναι ανατροφή, διαπαιδαγώγηση ανθρώπων. Η καλή πολιτεία κάνει τους πολίτες «καλούς καγαθούς», το κακό κράτος εκφαυλίζει τους πολίτες. Το ήθος των πολιτών μολύνεται, όταν κυβερνούν αχαλίνωτοι φιλοχρηματίες, αδιάντροποι σαλταδόροι και λοιπά αριστερόστροφα κηφηνοειδή.

Ελάχιστη υπόληψη τρέφει ο Καποδίστριας για την Ευρώπη: «Και εγώ αναγκαιότατον κρίνω να συλλέξωμεν και επαναγάγωμεν εις την Ελλάδα τους νέους Έλληνας, όσοι επί προφάσει μαθήσεως διαφθείρωνται εν Ευρώπη…». Η Ευρώπη, που για τους σημερινούς είναι «τόπος επαγγελίας», για τον συνετό Κυβερνήτη, είναι εστία διαφθοράς. (Εννοεί τις παραλυμένες θεωρίες της «πεφωτισμένης Ευρώπης» και του πέραν του Ατλαντικού πνευματικού παιδιού της, που ήδη γονατίζουν την οικουμένη). 

«Δε με μέλει» γράφει «περί του τι λέγουσι και τι θα είπωσι περί εμού. Με ενδιαφέρει μόνον να ευρίσκωμαι εν ειρήνη προς την συνείδησήν μου, όπως και ευρίσκωμαι, χάρις τω Θεώ». ( Το 1811, ευρισκόμενος στην Βιέννη, ολόκληρη η αυστριακή αστυνομία τον παρακολουθεί, μήπως ανακαλύψει σκάνδαλο. Εις μάτην. Τις ώρες που κάποιοι διπλωμάτες έτρεχαν στα καζίνα και στα πορνεία- κάτι θυμίζει αυτό-ο Καποδίστριας πήγαινε για προσευχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία της πόλης). Μπορεί κάποιος από τους ψευτοεθνοσωτήρες της σήμερον, να καυχηθεί για το έργο του και να επαναλάβει αυτά τα λόγια. Δύσκολο. Οι συνειδήσεις τους έχουν μπαζωθεί….και θα τους συντηρήσει η ιστορία ως προδότες της Μακεδονίας. 

Δημήτρης Νατσιός 
δάσκαλος-Κιλκίς

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΑΓΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΤΟΥ 1925 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥ 2018;

Αν ναι, τότε δε θα πρέπει να μας παραξενεύουν οι βεβηλώσεις των Ιερών Ναών
Το 1925 ρώτησαν την Αγία Ματρώνα:
" Γιατί επέτρεψε ό Θεός νά κλείσουν καί νά γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στη Ρωσία;" καί απάντησε μέ τά παρακάτω λόγια:
"Αυτό ήταν τό θέλημα τού Θεού. Ο λαός είναι σάν υπνωτισμένος καί μιά φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπεί σέ δράση. Βρίσκεται στόν αέρα, καί διεισδύει παντού. Παλιά, ή δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στά έλη καί στά πυκνά δάση, επειδή οί άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στήν εκκλησία, φορούσαν καί τιμούσαν τόν σταυρό. Τά σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τίς εικόνες, τά κανδήλια πού έκαιγαν, τόν αγιασμό πού έκαναν...Τά δαιμόνια πετούσαν μακριά καί φοβόντουσαν νά πλησιάσουν...Σήμερα όμως, τά σπίτια αυτά αλλά καί οί ίδιοι οί άνθρωποι έχουνε γίνει κατοικητήριο δαιμόνων γιά τήν απιστία τους καί τήν απομάκρυνσή τους από τόν Χριστό"

Η είδηση:Συμμορία εισβάλλει σε Ιερό Ναό στο κέντρο της Αθήνας και τρομοκρατεί τους πιστούς - Ευθύνη από «Ρουβίκωνα»

Ωρε Έλληνες !

 

Όλη η Αθήνα και Θεσσαλονίκη θα έπρεπε αυτή τη στιγμή να είναι έξω από το Προεδρικό Μέγαρο να ταρακουνήσει τον 'αναίσθητο' πλέον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ενεργήσει για τις Προσβολές που δεχόμαστε ως Έθνος και τις Προσβολές στην Ελληνική Ατόφια Μακεδονία μας ,μα πάτε καλά όλοι σας που τρέχετε στα συλλαλητήρια τζάμπα; 
Που είστε σήμερα μετά την τόσο Προσβλητική δήλωση αυτή;
Τι περιμένετε επιτέλους εφ όσων θα το ψηφίσουν όλοι τους τώρα δεν το καταλάβατε ακόμη ;
Α ρε Έλληνες σκέτη απογοήτευση είστε άντε κάντε χάζι ...
Οι Μακεδόνες ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα μετά τη δήλωση αυτή η περιμένουν τους διοργανωτές ...κι αλήθεια δεν πιστεύω πολλά όλα πολιτικά παιγνίδια είναι γιατί αλλιώς με πίεση κι εξαναγκασμό θα ζητούσαν Παραίτηση του Παυλόπουλου εδώ και τώρα ,ακόμη και τα κόμματα 

....Αντε διαβάστε κι αυτό μπας και καταλάβετε κάτι η τίποτα 

«Το βόρειο κομμάτι της Ελλάδας είναι Ελλάδα, το δυτικό κομμάτι της Βουλγαρίας είναι Βουλγαρία. Αυτή είναι η δική μας Μακεδονία και δεν θα υπάρχει άλλη στην κόσμο», είπε ο  Ζάεφ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο κρατικό πρακτορείο MIA εδώ

«Μαζεύουν»(;; )οι Σκοπιανοί τις δηλώσεις Ζάεφ για τη «μία Μακεδονία»

Η κλασική καλογερική «πονηριά» ,πατέρες μας δεν πείθετε…

Ανακοίνωση Ι.Μ. Κουτλουμουσίου περί διώξεως γέροντος Γαβριήλ από το κελλί του Οσίου Χριστοδούλου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΟΥ

Προσφάτως κοινοποιήθηκε στήν Ἱερά Μονή μας κείμενο ἀνυπόγραφο, ἀτεκμηρίωτο, νεφελῶδες καί παραπειστικό. Θέμα ἦταν ἡ ἐπικειμένη «ἐκδίωξη» τοῦ ἐξαρτηματικοῦ μοναχοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Γέροντος Γαβριήλ, ὁ ὁποῖος ἀπό το 1995  ἐγκαταβιοῖ σέ Κελλί τῆς Μονῆς.

Ἐπειδή ἡ Ἱερά Μονή εἶχε πλήρη ἄγνοια γιά τό ὅτι ἐπρόκειτο νά διώξει τόν ἐν λόγω ἀδελφό, καί μολονότι δέν εἶχε καμία ἠθική ὑποχρέωση νά ἀνταποκριθεῖ σέ ἀνυπόγραφο «κίτρινο» κείμενο, ἀντιπροσωπεία προϊσταμένων ἐπισκέφθηκε τόν ἴδιο τόν γέροντα, γιά νά ἐνημερώσει καί νά ἐνημερωθεῖ σχετικῶς. 
Ὁ γέρων Γαβριήλ παρέδωσε στήν Μονή τό ἀκόλουθο κείμενο, τό ὁποῖο παρακάλεσε νά δημοσιεύσουμε:

«5 Σεπτεμβρίου 2018, Π.Η. Ἐπειδή πληροφορήθηκα ὅτι δημοσιεύονται στά μέσα ἐνημερώσεως πληροφορίες σχετικές μέ ἁγιορεῖτες μοναχούς μέσα στίς ὁποῖες ἀναφέρεται καί ἡ δική μου ταπεινότητα, θέλω νά ἐνημερώσω τόν εὐλαβή καί πιστό Ὀρθόδοξο λαό ὅτι τά ὅσα γράφονται στό πρόσωπό μου περί διώξεως ἀπό τό κελλί τοῦ Ὁσίου Χριστοδούλου ἀπό τήν Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου δέν ἀληθεύουν, διότι ἡ Ἱερά Μονή μοῦ ἐδήλωσεν ὅτι δέν θά μέ διώξουν. Γαβριήλ μοναχός».

Ὁ ὡς ἄνω γέρων πάντοτε ἀπολάμβανε τήν στήριξη της Μονῆς, τόν σεβασμό καί τήν φροντίδα ὅλων τῶν ἀδελφῶν, καί τήν ἀγάπη τοῦ Καθηγουμένου. Τοῦτο δέν ἄλλαξε, ἀκόμη καί ὅταν γιά λόγους συνειδήσεως διέκοψε τό μνημόσυνο τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου καί τήν κοινωνία του μέ τήν Μονή. Οὐδέποτε ἡ Μονή σκέφθηκε νά τόν ἐνοχλήσει στό ἐλάχιστο, πολλῷ μᾶλλον νά τοῦ ζητήσει νά ἀναχωρήσει. Ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ κυκλοφορία τοῦ ἀσύστατου αὐτοῦ κειμένου.

Ἡ Ἱερά Μονή ἀπό τήν πλευρά της καταγγέλλει τέτοιες ἀνεύθυνες, ἀνέντιμες καί διασπαστικές ἐνέργειες ἐκ μέρους χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι, γεμᾶτοι ἀπό πνεῦμα κατακρίσεως, κρυμμένοι πίσω ἀπό τήν ἀνωνυμία, καί ἐκμεταλλευόμενοι ὀνόματα γερόντων, γεμίζουν τά κεφάλια τῶν πιστῶν μέ ἀπορρίμματα, ἀποδεικνύοντας πόσο ἐλάχιστα χριστιανοί εἶναι.

Τέλος, ἡ Ἱερά Μονή δέν ἀσχολεῖται νά ἀπολογηθεῖ γιά τά ἄλλα πρόσωπα πού ἀναφέρονται στό κείμενο. Ὁ ἱερομόναχος Εἰρηναῖος, τέως Βατοπαιδινός, φιλοξενήθηκε στό παρελθόν σέ «Κάθισμα» τῆς Μονῆς. Οὔτε εἶναι ἀδελφός τῆς Μονῆς, οὔτε ὑπῆρξε ποτέ, οὔτε ἔκτοτε δόθηκε εὐλογία νά παραμείνει στά ὅριά της.
  Χειρόγραφη δήλωση του γέροντος

ΠΗΓΗ

Οδός Ονείρων - Μάνος Χατζιδάκις

Ο Μητροπολιτης Καστοριας Σεραφειμ για το Μακεδονικο..18/9/2018

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΑΒΡΙΗΛ, ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΝΕΩΤΕΡΑ...

 

Γράφει ο Ισαάκ ο αγιορείτης

Ο γέροντας Γαβριήλ της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου, όταν τον ρώτησα για την μνημόνευση του Πατριάρχη δεν μου είπε ότι δεν σώζονται όσοι τον μνημονεύουμε.
Παρακαλούμε τον φιλάσθενο Άγιο Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου να δείξει αγάπη στον άρρωστο γέροντα Γαβριήλ.
Παρακαλούμε θερμά και τις άλλες Ιερές Μονές να μη σιωπούν σε θέματα σοβαρά. Ο κόσμος δεν πρέπει να χάσει το Άγιον Όρος.Έχει ανάγκη από ελπίδα.
Παρακαλούμε και τον Παναγιώτατο να επισκοπεύει το Άγιον Όρος
με διάλογο και αγάπη. Οι επίσκοποι που έρχονται από το Φανάρι στο Περιβόλι της Παναγίας δεν συναντώνται εν διαλόγω με μοναχούς. Ο μακαριστός Αθηναγόρας το έκανε και βγήκε κερδισμένος.Δεν διαλέχθηκε με απειλές, έμαθα από τον παπά Μακάριος τον Αγιανανίτη.
Δεν μας εκφράζουν και κάποιοι Γέροντες φιλικά προσκήμενοι προς τον Πατριάρχη, γιατί πρέπει να είναι φίλοι και με τον πλησίον. Με τον Αγιορείτη.
Για να κάνουμε διάλογο εν αληθεία όμως πρέπει να έχουμε λόγο.
Τα ίδια παράπονα υπάρχουν και έξω. Τι έχουν να φοβηθούν; Πρέπει κυρίως να έχουμε τον Θείο φόβο σαν μοναχοί και σαν μοναχές και τον σεβασμό μας στο επίσκοπό μας.
Αν έχουν ως πνευματικοί πατέρες οι μητροπολίτες κάτι παραπάνω να δόσουν στους μοναχούς τους να το κάνουν. Όχι όμως στις βάσεις του Αγίου Περγάμου. Το Άγιο Πνεύμα δεν γνωρίζουμε πάντα που αναπαύεται.
Εγώ προσωπικά Παναγιώτατε προσπαθώ να ζω την ελπίδα. Συγχωρώ τα λάθη του Πνευματικού Πατέρα. Δεν θα θυσιάσω ποτέ την Αλήθεια για λίγα τσιμέντα που έριξα στον Άγιο Γεώργιο Φανερωμένο.
Αγαπούμε την σωτηρία όλου του κόσμου. ΕΝ ΑΛΉΘΕΙΑ.
Δεν είμαι ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ. Πρέπει όμως να είμαστε και νηφάλιοι,γιατί τα παιδιά μας τα θέλουμε με τον Χριστό και την Ελλάδα μας ελεύθερη και ενωμένη. Ζούμε σε μέρες δύσκολες κι εσείς στο Φανάρι ασφυκτικά. Έχουμε αμοιβαίως ανάγκη τις θερμές προς τον Κύριο προσευχές.
Οι μέρες είναι πονηρές και η ενότητα πάντα να βασιλεύει.
Είναι οι ταπεινές μου γραμμές και μια σταγόνα αγάπης προς όλους τους Χριστιανούς. Όχι μόνο προς τους Ορθοδόξους.
Οι Άγιοι Απόστολοι και οι Άγιοι Πατέρες επέμεναν στην σωστή πίστη. Ποιός μπορεί να διδάξη κάτι άλλο;
Τις δύσκολες πτυχές του Θείου Θελήματος θα τις ψηλαφήσουμε μόνο με αγάπη.
Τους αδελφούς μας των άλλων ομολογιών τους πλησιάσαμε. Μας δέχθηκαν. Μας αποδέχθηκαν.Χωρίς βαθειές θεολογίες. Με λίγη καλή θέληση και με ζεστή καρδιά. Το πρόβλημα ήταν και είναι πάντα το ίδιο. Το '' εγώ'' που στέκεται απρόσωπα στο '' εσύ''Επειδή ο Θεός είναι Πρόσωπο.
Εύχομαι με τον γέροντα Γαβριήλ ήδη να έχει λυθεί το θέμα.

Αν όχι μπορούμε να περιμένουμε. Την Αγάπη. Την Αλήθεια. Κι εμείς πάντα θα σας θέλουμε μαζί μας Παναγιώτατε. Εν διαλόγω και αγάπη. Ποιήσομεν '' άνθρωπο'' κατ' οικόνα του ακατάληπτου Τριαδικού Θεού.
Ως Διάδοχος-οι της Αποστολικής Θείας ευλογίας.
 

Σήμερα τό πρωΐ πῆγαν στόν γέροντα Γαβριήλ πατέρες ἀπό τό Κουτλουμούσι προκειμένου νά δώσουν διαβεβαιώσεις γιά τήν παραμονή του στό Κελλί, ὅπως ἐπίσης καί τοῦ βοηθοῦ του Ἀνδρέα.
Πρός τό παρόν φαίνεται, πώς ἡ δημοσίευση τῶν σχετικῶν πληροφοριῶν στό διαδίκτυο ἔπαιξε τόν ρόλο της.
Γιὰ τὴν ὥρα δέν χρειάζεται παρέμβασή μας δι' ἐπιστολῆς. Εἴμαστε ὅμως πανέτοιμοι καὶ ἐὰν χρειασθῇ, θὰ ἐπέμβουμε.

Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἕνεκεν.
Νικ. Τζ.