Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018
Ξεκινούν και επίσημα την Ισλαμοποίηση της Πατρίδας μας!
Η Οργή του Λαού συσσωρεύεται και θα ξεσπάσει!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Παρά το γεγονός ότι εκκρεμεί ενώπιον του Συμβουλίου Επικρατείας η υπ' αριθμόν Ε2011/2017 Αίτησις 150 ατόμων σχετικώς με τον Ναόν της Αγίας Τριάδος - Παναγίας Ελευθερώτριας εντός του κοινοχρήστου χώρου πρασίνου επί της Ιεράς Οδού αρ. 114 (πλησίον του επιδίκου και επιδόξου τεμένους του ισλάμ) συζητηθείσα την 28/11/2017 ενώπιον του Δ΄ Τμήματος του Συμβουλίου Επικρατείας με εισηγήτρια την κ. Ουρανία Μαυρομιχάλη - Νικολαράκου και Πρόεδρο τον κ. Αντωνόπουλο, αυτήν την στιγμήν γκρεμίζεται ο Ιερός Ναός μας κατά παράβασιν των Θείων Νόμων, του ισχύοντος Συντάγματος, των διατάξεων του αντιρατσιστικού Νόμου και των σχετικών διεθνών διατάξεων.
Τόν λόγο αυτήν τη στιγμή έχει η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Αικατερίνη Κ. Παντελίδου - Γεώργιος Ι. Χορτάτος - Λάμπρος Π. Σταθόπουλος
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018
Σάββατο 18 Αυγούστου 2018
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 15 Αυγούστου 2018
Ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι πονεμένη θρησκεία, ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς καρφώθηκε ἀπάνω στὸ ξύλο: κ’ ἡ μητέρα του ἡ Παναγία πέρασε κάθε λύπη σὲ τοῦτον τὸν κόσμο... Γι’ αὐτὸ καταφεύγουμε σὲ Κεiνη ποὺ τὴν εἴπανε οἱ πατεράδες μας: «Καταφυγή», «Σκέπη τοῦ κόσμου», «Γοργοεπήκοο», «Γρηγοροῦσα», «Ὀξεία ἀντίληψη», «Ἐλεοῦσα», «Ὁδηγήτρια», «Παρηγορίτισσα» καὶ χίλια ἄλλα ὀνόματα, ποὺ δὲν βγήκανε ἔτσι ἁπλὰ ἀπὸ τὰ στόματα, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς καρδιὲς ποὺ πιστεύανε, καὶ ποὺ πονούσανε... ~ κυρ Φώτης Κόντογλου
Η Κοίμηση της Παναγίας Μητέρας μας
Η Παναγία ήταν πενήντα εννέα χρονών, όταν ήρθε η ώρα της να πεθάνει· το πώς τώρα έγινε αυτό, θαν το μάθουμε σ' αυτή τη διήγηση. Η Παναγία όταν επήγε στο Ιερό τριών χρονώνε ήτανε και έζησε στο Ιερό δώδεκα χρόνια, κι ωσότου να γεννήσει το Χριστό κυλίστηκε ακόμη ένας χρόνος· έκανε και με το Χριστό τριάντα δύο χρόνια και ύστερα απ' το γυιο της έζησε άλλα ένδεκα, οπού όλα μαζί είναι χρόνια πενήντα εννέα. Όταν έφτασε στα χρόνια τούτα η Παναγία, τρεις ημέρες εμπροστά απ' τη θεία της Κοίμηση, της επαρουσιάστη ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, κρατώντας ένα φοινικόκλαδο στο χέρι, και της λέει· «μάθε, Κυρία Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες από σήμερα σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του· γι' αυτό θα πρέπει να ταχτοποιήσεις τον εαυτό σου, να έχεις έτοιμα και όλα τα νεκρικά σου, και να αναμένεις την ώρα που θε νάρθει ο Γυιος σου για να παραλάβει την αγιασμένη σου ψυχή». Κι όταν τ' άκουσε αυτά η Παναγία, σηκώθηκε αμέσως και επήγε κι ανέβηκε στο όρος των Ελαιών, εκεί οπού ο Γυιος της αναλήφτηκε, και -θαύμα παράδοξο- οπού όλα τα δέντρα εκείνου του βουνού εγείραν εμπροστά της και την προσκύνησαν. Και εκείνη, στον ουρανό υψώνοντας τα χέρια της, αρχίνησε να προσεύχεται μ' αυτά τα λόγια· «Γυιε μου, μοναχοπαίδι μου πολυτίμητο, εσύ οπού καταδέχτηκες τη γαιώδη σου φανέρωση, με σάρκα και κόκκαλα βγαίνοντας απ' τα δικά μου αίματα, εσύ παράλαβέ με τώρα και στη Βασιλεία σου· φτάνει σε μένα ο χωρισμός οπού κυλίστηκε ανάμεσά μας, μου φτάνει Γυιε μου η στέρησή σου· πράξε υπέρτερος όντας κατά το άγιο θέλημά σου. Όπου βρίσκομαι εγώ, εκεί και ο δικός μου διάκονος βρίσκεται· τα λόγια σου ετούτα και εγώ τα λέω Γυιε μου, και όπου βρίσκεσαι εσύ, αγαπημένε μου, εκεί και μένα αξίωσέ με να έρθω, εμένα οπού η καρδιά μου είναι γιομάτη από θλίψη για την αγάπη σου». Με τέτοια λόγια προσευχήθηκε η Παναγία και κατέβηκε απ' το όρος εκείνο και πισωγύρισε στο σπιτικό της οπού βρισκότανε στο χωριό Γεθσημανή· είχε μάλιστα όλα κι όλα δυο φορέματα, οπού το ένα το εφόρηγε και το άλλο τόκανε χάρισμα σε μια φτωχούλα γειτόνισσά της, όπου έμενε εκεί κοντά της. Και ήτανε εκεί κοντά και ο απόστολος Πέτρος μαζί με τον Ιωάννη το Θεολόγο, οπού ακόμη δεν είχαν από εκείθε ξεμακρύνει. Και τούτο γιατί ο μεν Πέτρος είχε μεγάλη πίστη στην Κυρία Θεοτόκο, ο δε Ιωάννης ήτανε ωσάν υιοθετημένος της υιός, και δεν έφευγαν από κει πέρα μακρύτερα, μόνο και μόνο για να υπηρετούν την Παναγία. Την τρίτη ημέρα, λοιπόν, εκεί οπού δίδασκαν αυτοί το λόγο της αλήθειας, τους άρπαξε ολάξαφνα και τους δυο τους ένα σύγνεφο και τους έφερε στη Γεθσημανή, στο σπίτι της Παναγίας· αυτό έγινε και με όλους τους άλλους αποστόλους. Τότε ήτανε και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, και ο διδάσκαλός του ο Ιερόθεος, και ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, και τους αρπάζει και αυτούς μια νεφέλη και τους συνάζει όλους μαζί στη Γεθσημανή. Και η Παναγία εκείνη τη στιγμή οπού τους αντίκρυσε καταχάρηκε παρευθύς απ' τα φυλλοκάρδια της και τους λέει· «καθήστε, παιδιά μου, να σας αποχαιρετήσω, γιατί σήμερα φεύγω και ανέρχομαι στον υιό μου τον αγαπημένο· γιατί ο άγγελος ο Γαβριήλ, οπού σε μένα ευαγγελίστηκε κάποτε τη σύλληψη του γυιου μου και την άσπιλή μου μητρότητα, ήρθε και πάλι τώρα και μούδωσε ετούτο το φοινικόκλαδο λέγοντας· "χαίρε και μάθε, ω Θεοτόκε, πως μετά τρεις ημέρες σε μεταθέτει ο Κύριος από τούτη τη γη στους ουρανούς του". Γι αυτό, παιδιά μου, ευχαριστώ το Γυιο μου και Θεό οπού σας έφερε, συνάζοντάς σας όλους εδώ πέρα, για να σας ιδώ πριν απ' το τέλος». Κι όπως τα άκουσαν ετούτα οι απόστολοι εκλαίγαν όλοι τους ακατάπαυστα.
.....................................
Και τους λέει η Κυρία Θεοτόκος:
Εσάς σας έστειλε στον κόσμο το αγαπημένο μου παιδί για να πάτε σ' αυτόν ωσάν έμποροι και τις ψυχές να κερδίσετε των πλανημένων ανθρώπων, οπού έφτασε στ' αυτιά τους το δοξασμένο του τ' όνομα. Όποιος από εσάς, ω φίλοι μου και τέκνα μου, του διδασκάλου του και γυιου μου δείξει φίλος, αυτόν ο γυιός μου στη Βασιλεία του θέλει τον τιμήσει, μα όποιος τις εντολές του διδασκάλου του τις αφήσει έρημες κι ανεχτέλεστες, αυτός το ξέρει από μόνος του τι θα πάθει. Γι' αυτό το λόγο, αγαπημένα μου παιδιά, πορευθείτε στον κόσμο για να κηρύξετε, να φωτίσετε, να χειραγωγήσετε τον κόσμο οπού ζει μέσα στην πλάνη, για να μπορέσετε έτσι να τον κερδίσετε και ναν του δείξετε το δρόμο οπού φέρνει στου Γυιου μου τη Βασιλεία. Να μη σας παρασύρει κανένας φόβος απ' του κόσμου τούτου τους βασιλιάδες, οπού μονάχα το κορμί σας ημπορούν αυτοί να βλάψουν, αλλ' όχι όμως και την ψυχή σας· φόβο πραγματικό μονάχα ο Θεός να σας τον φέρνει, οπού και το κορμί σας ημπορεί και την ψυχή σας ναν την βλάψει, καθώς ο Γυιος μου σας το έλεγε ενόσω ήτανε μαζί σας. Έχετε την αγάπη και την ειρήνη συναμετάξυ σας, κι ακόμη νάχετε πληρότητα χαράς και ευφροσύνης, οπού πολύς θε νάναι στη Βασιλεία των ουρανών ο μισθός σας. με όλο που φεύγω, φίλοι μου, και πάω για του Υιού μου και Θεού τη Βασιλεία, ωστόσο πάντοτε θα βρίσκομαι μαζί σας και θα σας είμαι πάντοτε η ενισχύτρια και η παρηγορήτρια σε όλες σας τις θλίψεις. Αυτά τους είπε των αποστόλων η Θεοτόκος, κι άλλα ακόμη περισσότερα, και παρευθύς τα μάτια της τα άγια τα έκλεισε φωνάζοντας με φωνή μεγάλη· «στα χέρια σου, Γυιόκα μου, αποθέτω το πνεύμα μου»· και κοιμήθηκε. Κι ο Γυιος της τηνέ δέχθηκε στα χέρια του την αγιασμένη της ψυχή. Και τότε γύρεψε η Παναγία απ' το Γυιο της να την κατεβάσει κάτω στον Άδη, για να ιδεί τους τόπους οπού επήγε εκείνος για να απολυτρώσει τους Προπάτορες, και εκείνος την εισάκουσε. Και επήραν την ψυχή της την αγιασμένη στα χέρια τους ηλιόλουστοι άγγελοι και την οδήγησαν όπου ήθελε εκείνη, καθώς ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός μαρτυρεί τούτο στο Τροπάριο της τέταρτης ωδής σήμερα κι οπού λέει· «θαύμα και έκπληξη που ήτανε να βλέπεις της Παναγίας την ψυχή πώς περπατούσε στου Άδη μέσα τα κατώγια τα θεοσκότεινα». Και η μεν ψυχή της επήγε στον Άδη, όπως η ίδια το βουλήθηκε, το δε κορμί της το άγιο και θεοδόχο το επήραν οι Μαθητές και σηκώνοντάς το απάνω στους ώμους τους το επήγαν ως τον τάφο· κι απ' τη μια μεριά το κρατούσε ο θεολόγος Ιωάννης, ενώ απ' την άλλη το κρατούσε ο Πέτρος, απ' την τρίτη μεριά το κρατούσε ο Ιάκωβος ο αδελφός του Ιωάννη, κι απ' την τέταρτη μεριά ο Παύλος, καθώς οι υπόλοιποι απόστολοι και αρχιερείς πορεύονταν ψάλλοντας και άδοντας ύμνους.
...................................................
Κι όταν έφτασαν στον τάφο, το ακούμπησαν κάτω το άγιο λείψανο, για ναν το αποχαιρετήσουν όλοι εκείνοι που παρευρίσκονταν εκεί πέρα κι ο καθένας αρχίνησε ν' αποχαιρετά την Παναγία λέγοντας προς αυτήν εγκώμια κι όλοι τους έπλεξαν διάφορα εγκώμια.
.......................................................
Το σώμα εκείνο, ευλογημένοι χριστιανοί, γίνηκεν άφθαρτο κι αθάνατο, όπως κ' η αγιασμένη σάρκα του Κυρίου, κι όπως όλοι οι άνθρωποι μέλλουμε να απογίνουμε άφθαρτοι κατά τη Δεύτερη Παρουσία· πέθανε βέβαια και θαύμα δεν είναι, γιατί ωσάν άνθρωπος πέθανε και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· ωστόσο γίνηκεν άφθαρτο, όπως και ο Γυιος της, το σώμα εκείνο, κι ό,τι μέλλεται να λάβουν οι δίκαιοι όταν θάρθει η μέρα για την καθολική ανάσταση, αυτό είναι που έλαβε η Παναγία νωρίτερα απ' αυτή τη μέρα.
...................................................
Τις ημέρες λοιπόν εκείνες της Κοιμήσεως της Θεοτόκου καθήσαν οι απόστολοι να φάνε όπως γίνεται για παρηγοριά κατά τη συνήθεια και τη στιγμή που κόβοντας τον άρτο επήγασι να προφέρουν το «Κύριε Ιησού Χριστέ, να είσαι πάντοτε βοηθός μας» ολάξαφνα τους φανερώθηκε αποπάνω τους η Παναγία λαμπροφορώντας ωσάν ήλιος και τους είπε· «Χαίρετε σεις, οπού μαζί σας είμαι όλες τις ημέρες»· κι όπως την είδαν έτσι ολοζώντανη βοώντας ακούστηκαν οι απόστολοι· «Παναγία Θεοτόκε, να είσαι πάντοτε βοηθός μας»· και την ώρα εκείνη αντιλήφτηκαν πως η Παναγία βρίσκεται στους ουρανούς μαζί με το Γυιο της ζωντανή και ολόσωμη.
Αυτή τη γιορτή γιορτάζουμε, ευλογημένη χριστιανοί, αυτή τη γιορτή πανηγυρίζουμε. Γι' αυτό ας είμαστε, όπως αρμόζει στους πανηγυριστές, χαρούμενοι και καθαροκάρδιοι.
από τον Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας όπως μετεγράφη από τον Νίκο Καρούζο στο Fragmenta για την Μάνα του Χριστού
από myriobiblos
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
Δευτέρα 13 Αυγούστου 2018
Μακρυγιάννης: Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες.»
*Αθάνατα και διαχρονικά λόγια
ανθρώπων που δώσανε και την ψυχή τους για της Ελλάδα. Η φωνή τους
επίκαιρη όσο ποτέ. Ας αφουγκραστούμε τα λόγια τους και να σκεφτούμε που
πάει η πατρίδα μας σήμερα και που την οδηγούνε…
~ Tότε, εκεί που καθόμουν εις το
περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις
τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια
τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των
γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».
Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε.
Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω
εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό ‘χα, δεν τό ‘δινα κανενός. Κι’ αν
πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς
λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».
Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός
άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις
περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι
αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο
χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.
Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η
Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα
αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της
Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.
Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι,
που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι».
Και είπαν και
βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν,
ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.
Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την
λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους
λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν
αίματα και δάκρυα.
Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που
αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. Εμείς το
χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν.
Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν
την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την
Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την
θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα.
Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις
χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που
φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.
Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με
ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή
θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί
τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’
όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. Τώρα θέλουν
δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.
Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν.
Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι
σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα
να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. Ρωμαίγικον δεν
φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς
να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.
Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.
Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:
«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;
Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι
πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του
τρισκατάρατου του Πάπα.
Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα
κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες,
κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος
εχθρός μας».
Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν
χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός.
Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο
ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.
Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι:
«Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την
μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος
σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την
Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω».
Δεν ξεχνώ – Τάσος Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού: Τιμή στους ήρωες
Κολλημένοι στην ειδησιογραφία από πολύ νεαρή ηλικία οι εικόνες: Η εικόνα του άψυχου Σολωμού να πέφτει από τον ιστό, στην προσπάθειά του να υποστείλει την τουρκική σημαία, με το τσιγάρο στο στόμα αλλά και την άγρια δολοφονία του Τάσου Ισαάκ κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια Αμμοχώστου.
Είναι μία μέρα, και αυτή η σημερινή αλλά και η 14η Αυγούστου που απλά δεν μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο.
Η σημερινή μέρα μας φέρνει στο μυαλό εκείνους … τους δύο Ελληνοκύπριους που έπεσαν ως ήρωες, Τάσος Ισαάκ – Σολωμός Σολωμού
11 Αυγούστου 1996 & 14 Αυγούστου 1996. Δύο ημερομηνίες οι οποίες θα μείνουν χαραγμένες για πάντα σε όλους εκείνους που απλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ.
Η εικόνα του άψυχου Σολωμού να πέφτει από τον ιστό, στην προσπάθειά του να υποστείλει την τουρκική σημαία, με το τσιγάρο στο στόμα, συγκλόνισε και συγκλονίζει μέχρι σήμερα, ενώ δεν άργησε να μετατραπεί σε σύμβολο αγωνιστικότητας.
Σήμερα συμπληρώνονται 22 ολόκληρα χρόνια από την άγρια δολοφονία του Τάσου Ισαάκ κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια Αμμοχώστου.
Στις 11 Αυγούστου δολοφονείται από εξαγριωμένο πλήθος τουρκοκυπρίων ο Τάσος Ισαάκ μερικά μέτρα από τα συρματοπλέγματα που χωρίζουν την Κύπρο στην Δερρύνεια, έπειτα από διεθνή μοτοσυκλετιστική πανευρωπαϊκή πορεία για την ανάδειξη του κυπριακού προβλήματος. Ο Τάσος Ισαάκ προσπάθησε να γλιτώσει κάποιον άλλο από τα χέρια των μαινόμενων τούρκων οι οποίοι λυσασμένοι τον ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου με πέτρες, κλωτσιές, λοστούς, σε όλο το κορμί του αλλά και το κεφάλι του.
Τρεις μόλις μέρες αργότερα στην ίδια περιοχή, ο ξάδερφος του θύματος, Σολωμός Σολωμού, ξέφυγε από την ειρηνευτική δύναμη και πέρασε στο τουρκικό φυλάκιο με σκοπό να κατεβάσει την σημαία του τούρκου εισβολέα. Του δολοφόνου του Τάσου. Με περίσσια παληκαριά και ενώ οι φίλοι του φώναζαν με απελπισία «;που πας ρε μαλάκα θα σε σκοτώσουν”;, αυτός με το τσιγάρο να κρέμεται στο στόμα του έτρεξε λίγα μέτρα, και ξεκίνησε να ανεβαίνει τον ιστό όπου βρισκόταν η τούρκικη σημαία. Δύο μέτρα από το κυπριακό χώμα, ενώ ο Σολωμός ήταν στο κοντάρι του ιστού, ακούστηκε ο πρώτος πυροβολισμός, τον πέτυχε στον λαιμό, πριν προλάβει και πέσει στο χώμα τον πετυχαίνει ακόμα μία σφαίρα στο πρόσωπο και ενώ ήταν στο χώμα ακόμα μία στο στομάχι.
Στις 24 Ιουνίου 2008 το ευρωπαϊκό δικαστήριο βρήκε ένοχη την Τουρκία για την δολοφονία των Σολωμού και Ισαάκ. Σύμφωνα με το δικαστήριο η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για την παραβίαση του άρθρου 2 της ευρωπαϊκής συνθήκης για τα ανθρώπινα δικαιώματα γιατί δεν έγινε καμία έρευνα για να βρεθούν οι υπαίτιοι για τον θάνατο του.
Ο Τάσος Ισαάκ (1972 – 11 Αυγούστου 1996) δολοφονήθηκε σε διάρκεια αντικατοχικής διαδήλωσης στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου.
Ήταν στις 11 Αυγούστου 1996, όταν κυπριακό αίμα πότισε για μία ακόμα φορά τα χώματα του κατεχόμενου μέρους της Μεγαλονήσου. Μία ακόμα θυσία, σπονδή στο Θεό του «πολέμου», που μαίνεται στη μαρτυρική Κύπρο. Αυτή, του Τάσου Ισαάκ.
Ανάμεσα στους Κύπριους μοτοσικλετιστές και 200 άτομα από πολλές χώρες της Ευρώπης.
Η πομπή ξεκίνησε από την πύλη του Βρανδεμβούργου, στο Βερολίνο. Σε κάθε σταθμό της μεγαλειώδους αυτής πορείας, με κεντρικό σύνθημα «Απελευθέρωση, η μόνη λύση», οι διοργανωτές πραγματοποιούσαν διασκέψεις Τύπου, όπου ανέλυαν τους στόχους της, καταγγέλλοντας παράλληλα την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία.
Έπειτα από μία μεγάλη διαδρομή μέσα από τις χώρες της γηραιάς ηπείρου, που διήρκεσε οκτώ ημέρες, οι κήρυκες της ελευθερίας πάτησαν τις ρόδες τους στην Κύπρο.
Ακολούθησε συνάντηση μεταξύ του τότε προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκου Κληρίδη, και του προέδρου της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών, Γιώργο Xατζηκώστα, στην οποία αποφασίστηκε να μην πραγματοποιηθεί το τελευταίο στάδιο της πορείας -αυτό της εισόδου στα κατεχόμενα εδάφη- προκειμένου να αποφευκτεί η ένταση.
Η κατάσταση, όμως, ξέφυγε από κάθε έλεγχο. Οι μοτοσικλετιστές, αρνούμενοι να δεχθούν την απόφαση, άρχισαν να κινούνται ανοργάνωτα προς διαφορετικές κατευθύνσεις.
Tα πρώτα μικροεπεισόδια σημειώθηκαν στο ΣOΠAZ, στη Λευκωσία, ενώ διαδηλωτές άρχισαν να περνούν στη ελεγχόμενη από τις δυνάμεις του ΟΗΕ νεκρή ζώνη. Οι συγκεντρωμένοι Τουρκοκύπριοι και ομάδες των ακροδεξιών «Γκρίζων Λύκων» άναψαν φωτιά για να τους απομακρύνουν.
Στη Δερύνεια η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη, καθώς οι συγκρούσεις δεν άργησαν να μετατραπούν σε γενικευμένη σύρραξη. Μοτοσικλετιστές και άλλοι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με το συγκεντρωμένο πλήθος φανατικών Τουρκοκυπρίων, μελών των «Γκρίζων Λύκων» και τον κατοχικό στρατό.
Όσο περνούσε η ώρα τα επεισόδια κλιμακώνονταν. Τα μέλη των «Γκρίζων Λύκων» χτυπούσαν τους διαδηλωτές με στειλιάρια και πέτρες, τη στιγμή που οι ειρηνευτικές δυνάμεις κοιτούσαν το σκηνικό τρόμου ανίκανες να αντιδράσουν.
Ήταν τότε που ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν άλλον Ελληνοκύπριο, ο οποίος δεχόταν τα ανελέητα χτυπήματα των Τούρκων, βρέθηκε στο κέντρο των γεγονότων. Γύρω του μαζεύτηκε ασκέρι μανιασμένων «Γκρίζων Λύκων», που χτυπούσε ανελέητα.
Λίγες στιγμές έπειτα από την ταφή του, με το χώμα νωπό, ακόμα, πάνω στο μνήμα του, οι φίλοι του πήραν στεφάνια και λουλούδια μυρωμένα και κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας για να αποδώσουν φόρο τιμής στο χαμένο τους σύντροφο.
Η κατάσταση δεν άργησε να βγει και τη μέρα εκείνη εκτός ελέγχου, όταν από το πουθενά την εμφάνισή τους στο σημείο έκαναν οι… συνήθεις ύποπτοι «Γκρίζοι λύκοι». Λίγα λεπτά αργότερα η περιοχή μετατράπηκε σε πεδίο μάχης. Ο πετροπόλεμος ήταν μόνο η αρχή.
Ξαφνικά ένας από τους συγκεντρωμένους διαδηλωτές πετάχτηκε μπροστά.
Ήταν ο Σολωμός Σολωμού, ξάδερφος του νεκρού Τάσου. Με αστραπιαίες κινήσεις βρέθηκε στη νεκρή ζώνη. Οι Κυανόκρανοι των Ηνωμένων Εθνών ήταν πολύ αδύναμοι για να τον συγκρατήσουν.
Ο 26χρονος άνδρας από το Παραλίμνι με βήμα γοργό και σταθερό και με το τσιγάρο να καίει στο στόμα, κατευθύνθηκε προς τον ιστό που ανέμιζε η τουρκική σημαία.
Άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό.
«Ρε μην πηγαίνεις κοντά ρε. Ελα εξω ρε μαλακα. Θα σου ρίξουνε ρε μαλακα» ήταν οι τελευταίες λέξεις που άκουσε. Μετά τα πάντα σκοτίνιασαν.
Ο Σολωμός Σολωμού έπεφτε νεκρός στο χώμα, χτυπημένος από πέντε σφαίρες στο πρόσωπο, το λαιμό και την κοιλιά.
Οι συγκεντρωμένοι διαδηλωτές ήταν οι επόμενοι στόχοι των τουρκικών πυρών.
Ένδεκα τραυματίες, ανάμεσά τους και μία γυναίκα που δεν βρισκόταν καν στη νεκρή ζώνη ήταν ο θλιβερός απολογισμός.
Από τις ριπές των Τούρκων τραυματίζονται και κυανόκρανοι. Επικρατεί πανικός. Χρειάζεται να περάσουν 15 ολόκληρα λεπτά, προτού οι άνδρες της ειρηνευτικής δύναμης καταφέρουν να προσεγγίσουν το άψυχο κορμί του Σολωμού που κείτονταν στο χώμα.
Την ίδια στιγμή, ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων παρακολουθούσε με καμάρι τα… «επιτεύγματα» των κατοχικών στρατευμάτων και των «Γκρίζων Λύκων», οι οποίοι, λίγο αργότερα, ξεχύθηκαν σε πανηγυρισμούς στα κατεχόμενα εδάφη.
Τις επόμενες ημέρες, ομάδα ανακριτών του Αρχηγείου Αστυνομίας και της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αμμόχωστου, μετά από συντονισμένες έρευνες, εντόπισε τους δράστες, εναντίον των οποίων εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης.
Μεταξύ των δολοφόνων του Σολωμού ήταν ο Kενάν Aκίν, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού , υπουργός γεωργίας του κατοχικού καθεστώτος και πράκτορας των τουρκικών μυστικών Δυνάμεων. Τον Ακίν επικήρυξε η Λευκωσία έναντι του ποσού των 460.000 ευρώ.
Το υλικό που εξασφαλίσθηκε από την έρευνα χρησιμοποιήθηκε για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εναντίον της Τουρκίας. Η Κύπρος δικαιώθηκε.
Κυριτση επειδή μίλησες για πρότυπα ..
Να χαίρεστε τα πρότυπά σας Κυριτση ..
Ασε λοιπόν τους αθλητές μας στην ησυχία τους .. τουλάχιστον μας προσφέρουν στιγμές υπερηφανειας και όχι ντροπής !!
ΡΕ ΠΟΣΟ ΞΕΥΤΙΛΙΣΜΕΝΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΜΕ ?
ΜΟΛΙΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ 8/9 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ , ΘΥΜΗΘΗΚΑΤΕ ΝΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΤΩΧΕΙΑ ?
ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ?
ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ !! ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ !!
Παρασκευή 10 Αυγούστου 2018
Πέμπτη 9 Αυγούστου 2018
Τετάρτη 8 Αυγούστου 2018
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)