Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Γιατί ἄραγε τόσο μῖσος καί τόση μανία ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ;




Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Ἑρμηνεύοντας τό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο, ὁ μακαριστός θεολόγος καί φιλόλογος Νικόλαος Σωτηρόπουλος γράφει: Ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία τῶν Ἰουδαίων εἶναι αὐτή, ὅτι δέν πίστευσαν καί δέν ἀγάπησαν , ἀλλά καί μίσησαν θανασίμως τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. (1)
Γιατί ἄραγε τόσο μῖσος καί τόση μανία ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ; Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίνει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο, κεφ. η’, στίχ. 43. Διαλεγόμενος μέ τούς ἀξιωματούχους τοῦ λαοῦ, τούς ἐρωτᾶ: Διατί τήν λαλιάν τήν ἐμήν οὐ γινώσκετε; Γιατί δέν παραδέχεσθε τόν λόγο μου; Καί ἀπαντᾶ ὁ ἴδιος: Ὅτι οὐ δύνασθε ἀκούειν τόν λόγον τόν ἐμόν. Διότι δέν δύνασθε νά ὑπακούετε στό λόγο μου.
Γιατί οἱ ἀκροατές Του δέν μποροῦσαν νά ὑπακούουν στό λόγο Του; Διότι ἁπλούστατα δέν ἤθελαν. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ περιέχει πολλά μή, πολλές ἀπαγορεύσεις, ἀπαγορεύσεις ἁμαρτωλῶν πραγμάτων. Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ ἀπαιτεῖ θυσίες, πολλές φορές δύσκολες καί ὀδυνηρές θυσίες. Καί ἐκεῖνοι τέτοιες θυσίες δέν ἦσαν πρόθυμοι νά κάνουν. (1)
Τούς λέγει ὁ Κύριος: Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρός τοῦ διαβόλου ἐστέ, καί τάς ἐπιθυμίας τοῦ πατρός ὑμῶν θέλετε ποιεῖν. Ἐσεῖς εἶστε ἀπό τόν πατέρα τόν διάβολο, καί θέλετε νά κάνετε τίς ἐπιθυμίες τοῦ πατέρα σας.
Ἀπέναντι στούς πωρωμένους καί ἀμετανόητους ἀνθρώπους ὁ ἔλεγχος ἀπό τόν Ἰησοῦ εἶναι σφοδρότατος καί ὀξύτατος. Χωρίς περιστροφές καί χωρίς κοσμικές ψευτοευγένειες τούς λέει: Ὑμεῖς ἐκ τοῦ πατρός τοῦ διαβόλου ἐστέ. Δέν εἶστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί τοῦ Ἀβραάμ. Εἶστε παιδιά τοῦ διαβόλου. Καί τό βεβαιώνουν τά ἔργα σας. 
Τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ τόν γνωρίζετε, ἀλλά τόν παραποιεῖτε καί τόν περιφρονεῖτε. Λέτε, ὅτι εἶστε παιδιά τοῦ Ἀβραάμ, δηλαδή τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μέ τά ἔργα σας ἀποδεικνύετε ὅτι εἶστε παιδιά τοῦ διαβόλου. 
Μετά ἀπό τήν βραχεία αὐτή ἑρμηνευτική εἰσαγωγή πάνω στους στίχους 43 καί 44 τοῦ η’ κεφαλαίου ἀπό τό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο (1), οἱ συνειρμοί καθίστανται ἀναπόφευκτοι:
Τότε ὁ λαός, ὁ ἐν σκότει πορευόμενος.
Σήμερα οἱ ἐν ἀποστασίᾳ διάγοντες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. 
Τότε οἱ ἀκριβεῖς μελετητές τοῦ Νόμου, ὑπερήφανοι καί ὑποκριτές. 
Σήμερα οἱ σχολαστικοί θεολόγοι, σπουδαγμένοι στα προαύλια τοῦ πάπα καί τῶν προτεσταντῶν, συνεπεῖς οἰκουμενιστές.
Τότε οἱ φύλακες τοῦ Νόμου. 
Σήμερα οἱ ὑπερασπιστές τῶν θρόνων.
Τότε ἡ ἀπόρριψη τῶν διδαχῶν τοῦ Χριστοῦ, ἐξ αἰτίας ἀρνήσεως καί ἀδυναμίας.
Σήμερα ἡ καταπάτηση τῶν διδαχῶν τοῦ Χριστοῦ καί ὁ ἐναγκαλισμός μέ τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἐξ αἰτίας βολέματος καί εὐκολίας. 
Τότε ἡ παράβαση τοῦ Νόμου. 
Σήμερα ἡ περιφρόνηση τῆς Χάριτος. 
Τότε ἡ παρανόηση τοῦ λόγου τῶν Προφητῶν. 
Σήμερα ἡ ποινικοποίηση τοῦ Λόγου τοῦ Προφητικοῦ καί ἡ περιφρόνηση τῆς Πατερικῆς μας Παραδόσεως. (2) 
Τότε ἡ βούληση τοῦ συνεδρίου τῶν παρανόμων. 
Σήμερα οἱ ἀποφάσεις τοῦ ‘’παγκοσμίου συμβουλίου ἐκκλησιῶν’’. (3) 
Τότε ἡ καταδίκη τοῦ Χριστοῦ διά θανάτου σταυρικοῦ. 
Σήμερα ὁ Χριστός ξανασταυρώνεται μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα μας.
Τότε οἱ σοφοί Νομομαθεῖς, Τόν ἀμφισβήτησαν καί Τόν εἴπανε πλάνο. 
Σήμερα ἀρχιερεῖς τινες καί πατριάρχες μέ λόγια καί μέ ἔργα ἀμφισβητοῦν τήν μοναδικότητά Του καί Τοῦ γυρίζουν τήν πλάτη. 
Τότε ἔλεγχος ἐπέστη παρά Χριστοῦ σφοδρός τῶν Χριστοκτόνων. 
Σήμερα ἔλεγχος ἔτι σφοδρότερος τῶν ἀμετανόητων νεοσταυρωτῶν ἀναμένεται. 
Ἐλεήμων, ἐλέησόν με ὁ Θεός. Ἐλέησόν με καί μή παραδειγματίσης με.
--------------------------------------------------------------------------------
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ:
(1)  ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ, Τόμος Β’, σελ. 70-71, Νικολάου Σωτηρόπουλου, θεολόγου-φιλολόγου.
(2)  Εἶναι γνωστή ἡ ποινικοποίηση τοῦ Προφητικοῦ καί Πατερικοῦ λόγου τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου Νεοφύτου.
(3)  Βάσει τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης, πρῶτα εἴμαστε μέλη τοῦ ΠΣΕ (τῆς κουρελοῦς τοῦ διαβόλου) καί μετά μέλη τῶν Τοπικῶν μας Ἐκκλησιῶν.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος τό λεγόμενο παγκόσμιο συμβούλιο ἐκκλησιῶν τό ὠνόμαζε ‘’κουρελοῦ τοῦ διαβόλου’’

6η Σεπτεμβρίου 1955. «Ανάθεμα στους γκιαούρηδες»!. Η Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου για τους Έλληνες της Πόλεως και της Σμύρνης.


ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΜΟΓΓΟΛΩΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΜΑΣ!

ΟΛΑ ΚΑΛΟΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΑ ΣΤΗΜΕΝΑ!


(ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΣ "ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΩΣ" - ΠΑΝΤΑ... - ΑΚΕΦΑΛΗ ΚΑΙ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ, ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟ & ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ! 
ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΑΡΧΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΠΑΠΑΓΟ.)

ΕΚΑΨΑΝ! ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ! ΒΙΑΣΑΝ! ΕΣΦΑΞΑΝ! ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ!
ΑΥΤΑ ΗΞΕΡΑΝ ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ.... (ΜΕ ΞΕΝΕΣ ΠΛΑΤΕΣ).



Το απόγευμα της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, μια μικρή ομάδα φοιτητών ήταν συγκεντρωμένοι στην Πλατεία Ταξίμ, στην κορυφή του Πέρα, διαδηλώνοντας εναντίον της Ελλάδος, διότι , δήθεν, «οι Ελληνοκύπριοι ετοίμαζαν σφαγή των Τουρκοκυπρίων», και «το Πατριαρχείο και οι Έλληνες της Πόλης ενίσχυαν οικονομικά την ΕΟΚΑ». 

Η αφορμή για το πογκρόμ που ακολούθησε, δόθηκε από την έκρηξη βόμβας στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, που την έβαλε ο Τούρκος κλητήρας του Προξενείου. 

Η Ελλάδα, ήταν πάντα ό συντηρούμενος από τις Τουρκικές αρχές στόχος του όχλου. Οι πέντε μεγάλοι δρόμοι πού οδηγούσαν στην Πλατεία Ταξίμ γέμισαν ξαφνικά με ένα μαινόμενο όχλο οπλισμένο με τσεκούρια, φτυάρια, ρόπαλα, σκεπάρνια, σφυριά και σιδερένιους λοστούς πού φώναζε «Kahrolsun giavourlar!» (Ανάθεμα στους γκιαούρηδες!) και «Yikin, kirin, giavourdur!» (Σπάστε, γκρεμίστε είναι γκιαούρης!).
Όταν μαζεύτηκαν κάπου 50.000 μπήκε σε εφαρμογή η επόμενη φάση του σχεδίου. Ο αλαλάζων όχλος, επιδόθηκε στην καταστροφή όλων των ελληνικών περιουσιών και στην βεβήλωση όλων των Ιερών και Οσίων του Ελληνισμού της Πόλης. Οι οδηγίες πού είχαν δοθεί ήταν να μη μείνει τίποτα όρθιο.

Ακολούθησαν ώρες πραγματικής κόλασης. Ένα μέρος του όχλου κινήθηκε στο Istiklal Caddesi, το περίφημο Πέρα, πού στο ένα χιλιόμετρο της διαδρομής του είχε, σαν το πιο φημισμένο εμπορικό κέντρο της Πόλης, 700 περίπου μαγαζιά πού το συντριπτικό τους ποσοστό ανήκε σε Έλληνες. Χρυσαφικά μεγάλης αξίας λεηλατήθηκαν μέσα σ' ελάχιστα λεπτά απ' τους συμπλεκόμενους μεταξύ τους διαδηλωτές. 

Όταν ο όχλος έφθασε στην Αγία Τριάδα, ακούστηκε τοσύνθημα «Ανάθεμα στους άπιστους!» και ο όχλος εισέβαλε στην εκκλησία, που καταστράφηκε . 




Στην Παναγία των Βλαχερνών, πού χτίστηκε πάνω στα θεμέλια Βυζαντινού ναού του 470 μ.Χ., ο όχλος των διαδηλωτών κατέστρεψε με απίστευτη μανία ό,τι οι Έλληνες κατάφεραν να διατηρήσουν για χίλια τετρακόσια ογδόντα πέντε χρόνια. 

Στον Άγιο Γεώργιο στα Ψωμαθιά, μια εκκλησία χτισμένη τον 13ο αιώνα πού οι Τούρκοι ονόμαζαν kanli kilise (ματωμένη εκκλησία) απ' το αίμα πού έχυσαν στο σημείο εκείνο την ημέρα της άλωσης της Κωνσταντινούπολης, η μανία των διαδηλωτών μετέτρεψε την ιστορική εκκλησία σε σωρό ερειπίων. 

Στην Ιερά Μονή της Ζωοδόχου Πηγής, γνωστή σαν Βαλουκλιώτισσα, οι αστυνομικοί και ο νυχτοφύλακας πού υποτίθεται ότι τη φύλαγαν, καθοδήγησαν τον όχλο στην καταστροφή και στη λεηλασία του ιστορικού Μοναστηρίου. 

Από τους τρεις μοναχούς πού βρισκόταν τη νύχτα της 6ης Σεπτεμβρίου στο Μοναστήρι , ο 90χρονος μοναχός Χρύσανθος Μαντάς βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες πού άναψαν για να τον κάψουν. 

Ό 6Οχρονος ηγούμενος, επίσκοπος Παμφιλίου Γεράσιμος, βασανίστηκε και βρέθηκε ζωντανός τραυματισμένος βαρεία στο κεφάλι. 

Ό 35χρονος ιερέας Ευάγγελος χτυπήθηκε και βασανίστηκε. Ό όχλος απαιτούσε τη σταύρωση του πού τελικά δεν έγινε, γιατί οι διαδηλωτές ήθελαν να απολαύσουν μία αργή και σαδιστική σταύρωση, αλλά καθυστέρησαν πολύ, τους πρόλαβε ο Στρατιωτικός Νόμος πού κηρύχτηκε τα μεσάνυχτα και φοβήθηκαν τις συνέπειες του. 

Οι Πατριαρχικοί Τάφοι και τα σκηνώματα των μεγάλων ευεργετών του Γένους που από το 1850 και μετά τοποθετούντο στον αυλόγυρο της Ιεράς Μονής, καταστράφηκαν με καννιβαλική μανία. 

Οι Πατριαρχικοί Τάφοι ανοίχτηκαν και τα οστά των νεκρών σκορπίστηκαν στους δρόμους. 21 ελληνικά εργοστάσια καταστράφηκαν ολοκληρωτικά. Σε όσα βρισκόταν στα παράλια του Βοσπόρου οι μηχανές και τα εργαλεία πετάχτηκαν στη θάλασσα. 110 ελληνικά εστιατόρια και ξενοδοχεία λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες. Λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν και τα 27 ελληνικά φαρμακεία. 

Οι βιασμοί γυναικών, ανεξάρτητα απ' την ηλικία τους, υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τους 200 τη νύχτα εκείνη, ενώ παρέμεινε άγνωστος ο τελικός αριθμός των νεκρών, πού ξεπέρασε τους 20, παρ' όλο πού οι οδηγίες πού είχαν δοθεί απαγόρευαν τις δολοφονίες. 
Το οργανωμένο σχέδιο της ολοκληρωτικής καταστροφής των περιουσιών των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης διήρκεσε 6 ώρες περίπου. 

Στις 12 τα μεσάνυχτα και, αφού οι τέλεια οργανωμένες ομάδες είχαν σχεδόν ολοκληρώσει το έργο τους, η Τουρκική Κυβέρνηση ευαρεστήθηκε να κηρύξει Στρατιωτικό Νόμο σε μια Πόλη παραδομένη στις φλόγες. Το σχέδιο τους σημείωσε καταπληκτική επιτυχία. 
Το σύνολο σχεδόν των ελληνικών περιουσιών καταστράφηκε. Ό ελληνικός πληθυσμός τρομοκρατήθηκε. Οι απειλές για τη ζωή όσων είχαν επιβιώσει ήταν διάχυτες στην ατμόσφαιρα. Ό στόχος τους λαβώθηκε θανάσιμα. 

Ό Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης που επιβίωσε την κατάληψη του 1453, και τις σφαγές του 1821, δεν επρόκειτο να συνέλθει ποτέ από το χτύπημα της νύχτας αυτής. Σιγά-σιγά οι Έλληνες εγκατέλειπαν την Βασιλεύουσα για να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη ζωή τους. 

-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-


Υ.Γ. Το 2012 στον δήμο Ντιντιμ της Τουρκίας, υπογράφηκε «Πρωτόκολλο ειρήνης και φιλίας» ανάμεσα στο ...ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης,, και την οργάνωση του κόμματος CHP Αϊδινίου! 

Τα δύο κόμματα ανακηρύχθηκαν αδελφά !!! Ο αδελφός πρόεδρος της νομαρχιακής του CHP Αϊδινίου Μπαρκάν Καλινομούζ δήλωσε πως... «Ο λόγος για τα βάσανα που έχουν σε αυτό το διάστημα οι γείτονες δεν είναι η σοσιαλδημοκρατία. 
Και τα δύο κόμματα αγωνίζονται (;;;) ενάντια στον ιμπεριαλισμό»....

http://deltio11.blogspot.com/2019/09/6-1955.html

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019

Με λίγη λογική και απλά μαθηματικά ξεκαθαρίζει η ομίχλη.


Η εικόνα ίσως περιέχει: νερό και υπαίθριες δραστηριότητες

Η εικόνα είναι ένα παράδειγμα από ακόμα μία εισβολή λαθροεποίκων.
 

Στην φουσκωτή βάρκα βρίσκονται 100 άτομα. Η βάρκα έχει μηχανή Yamaha 40 HP τετράχρονη. Για να κάνει ένα ταξείδι 500 μιλών από την Αφρική στην Ευρώπη.
Η μεγαλύτερη ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει είναι περίπου 7 μίλια την ώρα και θα χρειαστούν 3 μέρες ταξείδι και 1.200 λίτρα βενζίνης τα οποία ζυγίζουν περίπου ένα τόνο, τα οποία βεβαίως όπως βλέπουμε δεν τα έχουν στην βάρκα, και δεν θα μπορούσαν να τα μεταφέρουν με αυτό το πλεούμενο.
Επιπλέον αυτού χρειάζονται τρόφιμα και νερό για 100 ανθρώπους για τρεις ημέρες. Μόνο το νερό περίπου 300 λίτρα ζυγίζει 300 κιλά περίπου. Βλέπουμε όμως καθαρά ότι δεν κουβαλάνε παρά μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Αυτή είναι μία τρομερή πραγματικότητα την οποία γνωρίζουν οι υψηλά ιστάμενοι της Ευρώπης και επιτρέπουν να συμβαίνει.
Στην πραγματικότητα αυτά τα αφρικανικά αρσενικά μαζεύονται στα παράλια της Αφρικής και της Τουρκίας και περιμένουν τις διάφορες ΜΚΟ να τους πάρουν και να τους περάσουν απέναντι.

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019

Η εικόνα ίσως περιέχει: άτομα στέκονται και υπαίθριες δραστηριότητες 

Τι διάολο  γύρευαν Κρητικοί, Κωνσταντινουπολιτες, Κύπριοι κι οι άλλοι εθελοντές, να πολεμάν Βουλγάρους στη Μακεδονία;
*"«Εμπρός παιδιά! Για την Κρήτη!» φώναξε ο Ταγματάρχης μας, και σηκώθηκε όρθιος με το ξίφος στο χέρι.
«Για την Πόλη!» απάντησε ο εθελοντής Κενάνογλου, που ήταν Πολίτης και δεν άντεχε ν’ ακούει μόνο για την Κρήτη, και πετάχτηκε μπροστά.
«Τζιαι για την Κύπρον μας!» φώναξε κι ο Σαββίδης, φοιτητής από την Κύπρο, και όρμησε κι αυτός.
Και αμέσως σηκωθήκαμε και οι υπόλοιποι."

*Το απόσπασμα προέρχεται από το μνημειώδες έργο του Fotis Sarantopoulos" Εμπρός δια της λόγχης ", που αφορά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912 - 1913. 
 
Πρόκειται για στιγμιότυπο της Μάχης του Κιλκίς - Λαχανά που διεξήχθη το τριήμερο 19 - 21 Ιουνίου του 1913 μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων και αποτελεί την αιματηροτερη της σύγχρονης ιστορίας στον Βαλκανικό χώρο.
Περίπου 15.000 νεκροί κι από τις δύο πλευρές, δηλαδή περίπου 5000 την ημέρα.
Οι μισοί ήταν Έλληνες.
Και οι περισσότεροι εθελοντές, όχι από όλες τις περιοχές της πολύ μικρής Ελλάδας, μα από όπου υπήρχε τότε Ελληνισμός.

Τι τους έσπρωξε να πάνε να σκοτωθούν για τη Μακεδονία;
Μυστήριο πράμα...
Το μνημείο που έχει στηθεί στο δεξί σημείο της τότε ελληνικής παράταξης, είναι του γλύπτη Α. Παναγιωτακη.
Είναι το πιο ζωντανό "μάρμαρο" που έχω δει.
Η Δόξα δεν αγκαλιάζει απλά τον "θνησκοντα οπλίτη"
Του δίνει το στερνό φιλί της μάνας...

Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

Μετάνοια = μεταβολή του νου. \Να αλλάξουμε νοοτροπία και τρόπο ζωής.


Η εικόνα ίσως περιέχει: ένα ή περισσότερα άτομα, άτομα περπατούν, πλήθος και υπαίθριες δραστηριότητες


Η Ελλάδα, η χώρα της βλασφημίας, η χώρα των εκτρώσεων, η χώρα με τις παρελάσεις της αναισχυντίας (κατ' ευφημισμόν υπερηφανείας), η χώρα της καλοπέρασης.
Η Ελλάδα πρέπει να γίνει η χώρα της ευσεβείας, η χώρα της παιδοποιίας αλλά και καλλιτεκνίας, η χώρα με της παρελάσεις της σεμνότητας, η χώρα της ασκήσεως.
Τότε ο Θεός θα ρίξει βλέμμα ευσπλαχνίας στην Ελλάδα. Τότε. Μόνο τότε....

(Η φωτογραφία προέρχεται από την μέχρι πρόσφατα κομμουνιστική και άθεη Ρωσία)


Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

Επιφυλακή (Όσιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς)


https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/83/Stjohn_shanghai.pngΤήρησε σθεναρά την πνευματική επιφυλακή, επειδή δεν γνωρίζεις πότε θα σε καλέσει ο Κύριος κοντά Του. Κατά την επίγειο ζωή σου, να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να Του δώσεις λογαριασμό. Πρόσεχε να μην σε πιάσει στα δίχτυα του ο εχθρός, ή να σε ξεγελάσει, προκαλώντας σε να πέσεις σε πειρασμό. Καθημερινά εξέταζε την συνείδησή σου, δοκίμαζε την καθαρότητα των λογισμών σου, τις προθέσεις σου.
Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.
«Πως και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;» ρώτησε ο πατέρας.
«Πατέρα μου και κύριέ μου,» απάντησε ο γιος, «πως είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;»
«Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου.»
«Πατέρα μου,» απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πως θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;»
Ο βασιλιάς τότε διέταξε να του φέρουν ένα δοχείο γεμάτο λάδι, και είπε στον γιο του: «Πάρε αυτό το δοχείο, και μετάφερε το στα χέρια σου, διασχίζοντας όλους τους δρόμους της πόλεως. Θα σε ακολουθούν δύο στρατιώτες με κοφτερά σπαθιά. Εάν χυθεί έστω και μία σταγόνα από το λάδι, θα σε αποκεφαλίσουν.»
Ο γιος υπάκουσε. Με ανάλαφρα, προσεκτικά βήματα, διέσχισε όλους τους δρόμους της πόλεως, με τους στρατιώτες να τον συνοδεύουν συνεχώς, και δεν του χύθηκε ούτε μία σταγόνα.
Όταν επέστρεψε στο κάστρο, ο πατέρας τον ρώτησε: «Γιέ μου, τι πρόσεξες καθώς τριγυρνούσες μέσα στους δρόμους της πόλεως;»
«Δεν πρόσεξα τίποτε.»
«Τι εννοείς, ‘τίποτε’;» τον ρώτησε ο βασιλιάς. «Σήμερα ήταν μεγάλη γιορτή – σίγουρα θα είδες τους πάγκους που ήταν φορτωμένοι με πολλές πραμάτειες, τόσες άμαξες, τόσους ανθρώπους, ζώα…»
«Δεν είδα τίποτε απ’ όλα αυτά» είπε ο γιος. «Όλη η προσοχή μου ήταν στραμμένη στο λάδι μέσα στο δοχείο. Φοβήθηκα μην τυχόν μου χυθεί μία σταγόνα και έτσι χάσω τη ζωή μου.»
«Πολύ σωστή η παρατήρησή σου» είπε ο βασιλιάς. «Κράτα λοιπόν αυτό το μάθημα κατά νου, για την υπόλοιπη ζωή σου. Να τηρείς την ίδια επιφυλακή για την ψυχή μέσα σου, όπως έκανες σήμερα για το λάδι μέσα στο δοχείο. Να στρέφεις τους λογισμούς σου μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνεις σε εκείνα που είναι αιώνια. Θα είσαι ακολουθούμενος, όχι από οπλισμένους στρατιώτες, αλλά από τον θάνατο, στον οποίον η κάθε μέρα μας φέρνει πιο κοντά. Να προσέχεις πάρα πολύ να φυλάς την ψυχή σου από όλους τους καταστροφικούς πειρασμούς.»
Ο γιος υπάκουσε τον πατέρα, και έζησε έκτοτε ευτυχής.
«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε» (Α’ Προς Κορινθίους 16:13).
Ο Απόστολος δίνει αυτή την σημαντική συμβουλή, για να στρέψεις την προσοχή σου προς τον κίνδυνο του κόσμου τούτου, να σε καλέσει σε συχνή εξέταση της καρδιάς σου, επειδή χωρίς αυτό, είναι εύκολο κανείς να καταστρέψει την καθαρότητα και το πάθος της πίστεώς του και χωρίς να το αντιληφθεί, να περάσει στην αντίπερα όχθη του πονηρού και της απιστίας.
Όπως είναι βασική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την φυσική μας υγεία, έτσι οφείλουμε να έχουμε σαν πνευματική μας μέριμνα να προσέχουμε εκείνα που μπορούν να ζημιώσουν την πνευματική μας ζωή και το έργο της πίστεως και της σωτηρίας. Συνεπώς, πρέπει να ελέγχετε προσεκτικά και με προσήλωση τα εσωτερικά σας ορμέμφυτα: είναι εκ Θεού, ή από το πνεύμα του πονηρού; Να φυλάγεσθε από τους πειρασμούς του κόσμου τούτου, και από τους κοσμικούς ανθρώπους. Να φυλάγεσθε από τους κρυφούς εσωτερικούς πειρασμούς που προέρχονται από το πνεύμα της αδιαφορίας και απροσεξίας την ώρα της προσευχής, εξ αιτίας της φθίνουσας Χριστιανικής αγάπης.
Αν στρέψουμε την προσοχή μας στον νου μας, θα παρατηρήσουμε ένα χείμαρρο αλλεπάλληλων λογισμών και ιδεών. Ο χείμαρρος αυτός είναι αδιάκοπος, τρέχει γοργά προς κάθε κατεύθυνση και κάθε στιγμή – στο σπίτι, στην εκκλησία, στην εργασία, όταν διαβάζουμε, όταν συζητούμε… Συνήθως το ονομάζουμε «σκέψη», γράφει ο Επίσκοπος Θεοφάνης ο Έγκλειστος, αλλά στην πραγματικότητα είναι μία διαταραχή του νοός, ένα σκόρπισμα, μία έλλειψη συγκέντρωσης και προσοχής.
Το ίδιο συμβαίνει και στην καρδιά. Έχετε ποτέ παρατηρήσει την ζωή της καρδιάς; Δοκιμάστε να το κάνετε, έστω για ένα μικρό διάστημα, και παρατηρήστε τι θα ανακαλύψετε: Προκύπτει κάτι δυσάρεστο, και ταράζεστε. Σας βρίσκει κάποια δυστυχία, και νοιώθετε λύπηση για τον εαυτό σας. Βλέπετε κάποιον που δεν συμπαθείτε, και αμέσως αναβλύζει μέσα σας η εχθρότητα. Συναντιέστε με κάποιον ισότιμό σας, ο οποίος εν τω μεταξύ σας έχει προσπεράσει κοινωνικά, και αρχίζετε να τον φθονείτε. Αναπολείτε τα ταλέντα σας και τις ικανότητές σας, και αρχίζετε να νοιώθετε υπερηφάνεια…. Όλη αυτή η σαπίλα: ματαιοδοξία, σαρκική επιθυμία, λαιμαργία, ακηδία, κακία… η μια στοιβαγμένη πάνω στην άλλη, τελικά καταστρέφουν την καρδιά. Και όλα αυτά μπορούν να διαπεράσουν την καρδιά μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Για τον λόγο αυτό, κάποιος ασκητής που ασκούσε αυστηρό έλεγχο στον εαυτό του, είπε -πολύ σωστά- ότι «η καρδιά του ανθρώπου είναι γεμάτη από δηλητηριώδη φίδια. Μόνο οι καρδιές των αγίων είναι απαλλαγμένες από αυτά τα φίδια: τα πάθη.»
Τέτοια όμως απαλλαγή αποκτάται μονάχα μέσω μιας μακροχρόνιας και δύσκολης διαδικασίας αυτογνωσίας, προσωπικής ενασχόλησης και επιφυλακής προς την έσω ζωή μας, δηλαδή, την ψυχή.
Να είστε προσεκτικοί. Να είστε σε επιφυλακή για την ψυχή σας! Να στρέφετε τους λογισμούς σας μακριά από εκείνα που γρήγορα παρέρχονται, και να τους προσηλώνετε σε εκείνα που είναι αιώνια. Έτσι θα βρείτε την χαρά που ποθεί η ψυχή σας, και για την οποία διψά η καρδιά σας.

(Πηγή/Έκδοση: Pravoslavnaya Rus, ORTHODOX AMERICA, Τόμος 14. Χρ.Έκδοσης: 1993)

ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΦΩΝΗ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ…


Η σχεδόν μηδενική αντίδραση της διοικούσας Εκκλησίας στην κατάπτυστη κατάργηση του νόμου περί βλασφημίας, που συντελέστηκε προ ολίγων ημερών μέσα στο δήθεν ελληνικό κοινοβούλιο, ήρθε να προσθέσει ένα ακόμη όνειδος σε ένα μακρύ και ντροπιαστικό κατήφορο. Σε ένα κατήφορο που ξεκίνησε βέβαια πριν από δεκαετίες, τα τελευταία όμως 3-4 χρόνια είναι τόσο εξόφθαλμος, ώστε να προκαλεί ακραία πλέον συναισθήματα θλίψης αλλά και οργής.

Tου Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας

 Αρχής γενομένης βέβαια από τον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο, του οποίου η στάση γύρω από τα πάντα είναι όλο και πιο εξοργιστική. Σταθερά λαλίστατος μεν στα ευτελώς ασήμαντα και τα αμφιφανώς νεοταξικά, αφωνότερος δε των ιχθύων στα σοβαρά και ζωτικά. Λαλίστατος σε πομφόλυγες «ανεκτικότητας», «σεβασμού του διαφορετικού» και κενής αγαπολογίας απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ και λαθρομετανάστες (με εμβληματική ασφαλώς κίνηση εκείνο το όνειδος της επιλογής να βγάλει τότε τον σταυρό, για να μη… θιχτούν οι αλλόθρησκοι), αλλά φυσικά ούτε λέξη δεν βγήκε ποτέ από τα χείλη του για την πνευματική κατάρρευση και την προϊούσα ισλαμοποίηση της πατρίδας. Προκλητικά άφωνος και απέναντι στην υπερψήφιση του αίσχους των Πρεσπών, σε επιστέγασμα εξάλλου μιας χαρακτηριστικά απαράδεκτης στάσης σε όλη τη διάρκεια της περασμένης διετίας (με την πεισματική του άρνηση να ψελλίσει ένα έστω λόγο υπέρ Μακεδονίας και με την προφανή δυσφορία του απέναντι στα συλλαλητήρια αλλά και σε οποιαδήποτε άλλη λαϊκή αντίδραση). Παντελώς άφωνος απέναντι και στο ευρύτερο ξεπούλημα του παντός, αλλά και απέναντι στο εκκλησιομαχικό μένος των αντίχριστων κυβερνώντων, όπως αυτό αποτυπώθηκε σε όλη την προηγούμενη τετραετία. Θλιβερά άφωνος και πάλι προ ολίγων μηνών, τότε που σιωπηλά συναίνεσε στο ελεεινό πολύωρο παιχνίδι των… κυνηγών της χαμένης 151ης ψήφου (θα το θυμάστε ασφαλώς εκείνο το νέο… έπος της εξωνημένης ψευτοδημοκρατίας μας) για τη θεσμική μετατροπή της αγιοτόκου πατρίδας σε ουδετερόθρησκο μαυσωλείο. Θλιβερά άφωνος λοιπόν και προχτές, όταν ο εθνοκτόνος κι αντίχριστος συρφετός που παριστάνει την ελληνική κυβέρνηση, έχοντας λύσει, ως γνωστόν, όλα τα άλλα μείζονα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, αποφάσισε ως κύκνειο άσμα της πολιτικής παρουσίας του να μας… σώσει κι από ένα ακόμη (αποποινικοποιώντας την καθύβριση των θείων). Και ο κατάλογος φυσικά δεν έχει τέλος ούτε για τον ίδιο, ούτε για τους στενούς συνεργάτες του (ενδεικτικό εκείνο το απερίγραπτο αγαπολογικό παραλήρημα του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου προς τους Σκοπιανούς απατεώνες πλαστογράφους, λίγο μετά την υπερψήφιση της προδοτικής συμφωνίας).

 Δεν έχει όμως τέλος ούτε για τη συντριπτική πλειονότητα των επισκόπων μας, των οποίων η αφωνία επίσης είναι… εκκωφαντική. 

Μήπως κι εκείνοι δεν κατάπιαν αμάσητα τα σύμφωνα συμβίωσης, τις αλλαγές φύλου, τις υιοθεσίες παιδιών, τις παρελάσεις… υπερηφάνειας; Κι εκείνοι δεν σιώπησαν (και σιωπούν) για την εσχάτη προδοσία της Μακεδονίας, το ξεπούλημα της Θράκης και του Αιγαίου, την εθνοκτόνα λαίλαπα του λαθροεποικισμού; 
Κι εκείνοι δεν τολμούν ούτε στοιχειωδώς να αντιδράσουν απέναντι στη χυδαία και βλάσφημη προσβολή του Χριστού και της Παναγίας από καλλιτεχνίσκους της πλάκας και δημοσιογραφίσκους της πυρκαγιάς; Αντίθετα, λόγο αντίδρασης (και εξουθένωσης) βρίσκουν συνήθως μόνο απέναντι σε όσους τολμούν στοιχειωδώς να διαμαρτυρηθούν για τα παραπάνω, απέναντι σε όσους τολμούν να μιλούν για τα αυτονόητα και να φωνάζουν για τα προφανή, απέναντι στους λίγους και θαρραλέους αγωνιστές της πίστης και της πατρίδας. Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, διυλίζοντες τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνοντες, κακόμοιροι συμπαραστάτες των κορακιών της εξουσίας, θλιβεροί συνοδοιπόροι των ολετήρων και των προδοτών. Βαθιά λοιπόν κι ένοχη η σιωπή τους. 

Και το ακόμη χειρότερο μάλιστα είναι ότι αυτή η σιωπή βαθαίνει ακόμη περισσότερο, σε σχέση αντιστρόφως ανάλογη με την ένταση όσων ζούμε ολόγυρά μας. Όσο βαθαίνει η πνευματική κρίση, όσο η ελληνική κοινωνία βουλιάζει όλο και περισσότερο στη διαφθορά και τη νεοταξική εξηλιθίωση, όσο επιμένει να αγνοεί τα σημεία των Καιρών και να εμμένει πεισματικά στην αποστασία και την αμετανοησία, όσο αυξάνουν και τα δυσμενή επίχειρα (στα εθνικά μας θέματα και τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις), τόσο από την άλλη αυξάνει και η αφωνία των εκκλησιαστικών μας ταγών (αντί να συμβεί δηλαδή ακριβώς το αντίθετο), τόσο εντείνεται ο εκ μέρους τους κατευθυνόμενος εφησυχασμός, τόσο κλιμακώνονται η τραγική στάση του «δεν πειράζει», η «βολική» άποψη ότι ο Θεός είναι αγάπη και συγχωρεί τα πάντα, το ανεκδιήγητο κήρυγμα ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα ό,τι κι αν κάνουμε, όσο κι αν αμαρτήσουμε, σ’ όποιον κατήφορο κι αν παρασυρθούμε. Και να μη μιλήσουμε φυσικά καν για το μείζον θέμα της νόθευσης της πίστης μας από τις μαγαρισιές της μεταπατερικής πλάνης και τα τοξικά λύματα του Οικουμενισμού, όπου εκεί η σιωπή είναι ακόμη βαθύτερη. Για την ακρίβεια, εκεί η σιωπή είναι πλέον σχεδόν απόλυτη, γιατί (και πάλι αντιστρόφως ανάλογα προς την προέλαση των νεοεποχιτών εκπροσώπων της παναίρεσης, που συνεχώς διογκώνεται κι επιταχύνεται) ακόμη και οι ελάχιστοι επίσκοποι που τολμούσαν να εκφράζουν έστω και σποραδικά λόγο Ορθοδοξίας, εσχάτως σταμάτησαν κι αυτοί, υπείκοντας προφανώς στο γενικότερο τέλμα. 

Και το επίσης χειρότερο: η σιωπή απλώνεται πια όλο και περισσότερο και στις τάξεις του λεγόμενου κατώτερου κλήρου. Και δεν εννοούμε φυσικά τους καριερίστες του αρχιμανδριτισμού και τους μανικούς κυνηγούς των επισκοπικών θώκων. Για τους απλούς παπάδες μιλάμε, πού πάντα ήταν το προπύργιο και το μετερίζι των πνευματικών κι εθνικών αγώνων τους Γένους, αλλά επ’ εσχάτων των χρόνων διολισθαίνουν δυστυχώς κι αυτοί όλο και περισσότερο στα βαλτόνερα της εκκοσμίκευσης, της πλάνης και της παθητικής ιδιωτείας. 

  Τα ερωτήματα όμως παραμένουν αμείλικτα και καταιγιστικά: με ποιο δικαίωμα άραγε τολμούν και συμπεριφέρονται έτσι οι πνευματικοί μας ποιμένες και οδηγοί; Αυτός ο λαός πορεύτηκε μέσα στους αιώνες χέρι-χέρι με τον κλήρο, ως ενιαίο κι αξεδιάλυτο ευχαριστιακό και συνάμα εθνικό σώμα. Η Ορθοδοξία ήταν το οξυγόνο του, για τον Χριστό πρώτα και μετά για την Πατρίδα έδωσε όλους τους μεγάλους αγώνες του. Έτσι μεγαλούργησε στην ακμή του, έτσι επιβίωσε και στα δεινά. Με ποιο δικαίωμα έρχονται σήμερα όλοι αυτοί οι πνευματικοί μας ταγοί όχι για να κρατήσουν Θερμοπύλες, ως όφειλαν, αλλά να παίξουν αντίθετα το παιχνίδι των εκκλησιομάχων κυβερνώντων, κόντρα σε κάθε πραγματική λογική, κόντρα σε κάθε πνευματική προσέγγιση και ιστορική αναφορά, αλλά και - κυρίως - κόντρα στις ανάγκες των Καιρών; 

Με ποιο δικαίωμα βλέπουν αυτόν τον λαό να βουλιάζει στην παρακμή και στον βούρκο της αμαρτίας και της αμετανοησίας (γιατί φυσικά έχουμε όλοι μας ανεξαιρέτως τραγικές ευθύνες για τα όσα ζούμε εδώ και δεκαετίες) κι αντί να παλέψουν, πατέρες και ποιμένες όντες, επιχειρώντας να τον συνετίσουν και να τον ξυπνήσουν πνευματικά, αυτοί έρχονται από πάνω και του δίνουν άλλη μια, για να πάει ακόμη πιο βαθιά μέσα στον βάλτο; 


Με ποιο δικαίωμα συνεχίζουν τόσο προκλητικά κι απροκάλυπτα τον ρόλο του υπηρετικού προσωπικού στην υπηρεσία άθεων και μισελληνικών εξουσιών, ενώ το χρέος τους ήταν πολύ απλά να εμπνεύσουν στον λαό πνεύμα αντίδρασης κι αντίστασης στα δαιμονικά τους σχέδια; 

 Αλλά και με ποιο δικαίωμα τολμούν - πάνω απ’ όλα - να αγνοούν τις πνευματικές συνέπειες αυτής της εν εξελίξει επίσημης αποχριστιανοποίησης της αγιοτόκου πατρίδας μας, που με όλα αυτά τα αισχρά νομοθετήματα δεν είναι μόνο ουσιαστική, αλλά γίνεται πλέον και θεσμική; 

Η επίσημη αποποινικοποίηση της εξύβρισης των θείων (που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στο να δούμε ακόμη πιο μαζικές κι αποτρόπαιες βλασφημίες του Χριστού μας, αλλά των προσώπων της Παναγίας και των Αγίων μας από διάφορους ψυχικά διαταραγμένους καλλιτεχνίσκους και λοιπά περιφερόμενα «προοδευτικά» άταφα πτώματα) είναι ένα ακόμη τέτοιο δυσώδες βήμα. 

Και βέβαια ο Θεός δεν έχει ανάγκη από νόμους (όπως θα σπεύσουν σίγουρα πάλι να πουν κάποιοι βαλτοί ή κάποιοι ανόητοι), δεν καταλαβαίνουμε όμως πως εμείς είμαστε εκείνοι που έχουμε το πρόβλημα; Δεν βλέπουμε ότι κάνουμε ακόμη πιο σκοτεινό το ήδη ζοφερό κλίμα της αποστασίας που βιώνουμε ως κοινωνία κι ότι φορτώνουμε ακόμη περισσότερο βάρος πάνω από τον πνευματικό ουρανό της πατρίδας, αποδεχόμενοι μία τέτοια νέα βλασφημία του Θεού; 

Για τους πνευματικούς νόμους δεν έχουν επιτέλους ακούσει ποτέ τους τίποτε όλοι αυτοί οι φερόμενοι ως πνευματικοί ποιμένες;

 Για την οργή του Θεού δεν άκουσαν κάτι ή τόσο πολύ τους έχει αποχαυνώσει κι εκτροχιάσει η βαριά εκκοσμίκευση και η ακατάσχετη αγαπολογία τους; 

Μέχρι πότε θα εμπαίζουν το όνομά Του και θα προδίδουν τόσο φτηνά και απροκάλυπτα τον λαό που τάχθηκαν να υπηρετούν; Μέχρι πότε αλήθεια;

πηγή

Τρίτη 4 Ιουνίου 2019

Ίων Δραγούμης: «Βυζάντιο», αρχαιότητα και ελληνική ταυτότητα


«Σκοπός εκείνων που έφτειασαν το νέο κράτος ήταν να ξαναπιάσει ο Ρωμηός τη διοίκηση του κράτους του που είχε πρωτεύουσα την Πόλη και να ξανακαθίσει Έλληνας βασιλιάς στο θρόνο των Παλαιολόγων.
Μα οι περιστάσες, η σχετική αδυναμία των αρχηγών και οι μεγάλοι της γής έτσι το θέλησαν και αντί να γίνει, σύμφωνα με τη θέληση του λαού το κράτος της μεγάλης ιδέας, έγινε ένα μικρό ελληνικό κράτος στο μέρος που είχε ανθίσει η αρχαία Ελλάδα.

Το ελληνικό όνειρο ίσως να περιορίστηκε προπάντων από την ευρωπαϊκή αντίληψη την ξεπαρμένη τότε από μια νεογέννητη φωτοβολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Μόνο οι Ρώσοι, με το να μην έχουν κλασσική μόρφωση, ένοιωθαν σωστά ποιο ήταν αλήθεια το ελληνικό όραμα, και αυτοί δε είχαν λόγους να το σπρώξουν να γίνει πράμα, απεναντίας το έτρεμαν. Και οι Τούρκοι όμως, που δεν τους εσκότιζαν το μυαλό οι πιο αρχαίες ιστορίες, κι αυτοί ήξεραν καλά το τί εγύρευε το ξυπνημένο πια έθνος των Ρωμαίων, γιατί το θυμόντουσαν και οι ίδιοι – δεν είχαν περάσει και πολλά χρόνια – πως από αυτό το έθνος, το βασιλικό, επήραν την Πόλη, και αυτό το ίδιο θα θελήσει μια μέρα πάλι να τους την ξαναπάρει.».
«…Και όπως ο φιλελληνισμός και η αρχαιομανία των Ευρωπαίων και η όμοια αρχαιομανία των γραμματισμένων Ρωμηών έπλαθαν την αντίληψη μιας μικρής Ελλάδας στενεύοντας τα σύνορα της φυλής και ταιριάζοντάς τα με τα σύνορα της αρχαίας, ενώ ο λαός είχε ζωντανή μέσα του σα πόθο εθνικό πάντα τη βυζαντινή παράδοση της αυτοκρατορίας, έτσι και στα άλλα, ενώ ο λαός κρατούσε τη δημοτική παράδοση, οι γραμματισμένοι με τη βοήθεια των αρχαιόμαθων φιλελλήνων οραματίζονταν με τον αρχαίον Ελληνισμό στενεύοντας τη ζωή του έθνους. Και οι φιλέλληνες και οι γραμματισμένοι Έλληνες επρόβαιναν με το μυαλό τους καττά κάποιαν αφαίρεση. Η νέα Ελλάδα ήταν κατευθείαν συνέχεια της αρχαίας, τα ενδιάμεσα δυο χιλιάδες χρόνια με τους δύο ελληνικούς πολιτισμούς τους ήταν σβησμένα. Αλεξαντρινά κράτη και προ πάντων βυζαντινό δεν είχαν υπάρξει.
Όλα είχαν φτωχύνει τόσο μέσα στη ψυχή των μορφωμένων του έθνους, που δε εστοχάστηκαν ότι μπορούσαν να στραφούν αλλού παρά στην Ευρώπη για να γυρέψουν πρότυπα και για τους νόμους του κράτους και για τη διοίκηση και για την πνευματική ζωή.Ο ξενοφερμένος βασιλιάς με οργανωτές χοντρούς Βαυαρέζους αντίγραψαν νόμους φράγκικους και συντάγματα ισωπεδωτικά ο γερμανομαθημένος αρχιτέκτονας μετάφερνε μαζί του από τη Γερμανία δείγματα σπιτιών, ο γαλλομαθημένος ράφτης μόδες, ο φραγκοπασαλειμμένος νομικός νόμους και ο διαβασμένος ποιητής στίχους ρωμαντικούς. Και ό,τι έφτανε ίσα από την Ευρώπη εφάνταζε και λαμποκοπούσε, ό,τι εντόπιο ήταν περιφρονημένο. Στην Ευρώπη φώλιασε ο πολιτισμός και η επιστήμη, εκεί λοιπόν φυτρώνει και κάθε τελειότητα. Όποιος δε πήγε στο Παρίσι δεν είναι άνθρωπος. Ο νομοθέτης φραγκοφερμένος και αυτός ή τουλάχιστο φραγκομαθημένος ετσάκισε με νόμους τα φυσικά του Ρωμηού, την κοινοτική ζωή, αντί να τη μελετήσει και να την καλλιτερέψει και απάνω της να θεμελιώσει τον κρατικό μηχανισμό, την κατασύντριψε, γιατί στη Βαυαρία δεν υπάρχουν κοινότητες.
Το μόνο που θέλησαν να κρατήσουν ελληνικό, και αυτό όμως όχι νεοελληνικό, ήταν οι τύποι, η φάτσα, η εξωτερική μορφή, και βάφτισαν με αρχαιόπρεπα ονόματα τους θεσμούς και τις διάφορες θέσεις και αξιώματα. Φτάνει να λέγονταν κάτι “δήμος” και ήταν αμέσως ελληνικό, “σύνταγμα” και ήταν καλό, “βουλευτής” και ήταν γνήσιο. Έτσι και τους ανθρώπους από πρωτητερινά χρόνια άρχισαν και τους βάφτιζαν Περικήδες, Θεμιστοκλήδες, Σωκράτηδες, Δημοσθένηδες, νομίζοντας πως θα τους έφτειαναν έτσι γνήσιους απόγονους των αρχαίων που τους σπούδαζαν ωστόσο στην Ευρώπη για να τους τελειοποιήσουν. Και αρμένιζε η Ελλάδα όλη κατάισα κατά κάποιον αρχαιόμορφο και ξενότροπο μαϊμουδισμό, που έκαμε το ελληνικό μυαλό να παραδέρνει σε μια λιμνοθάλασσα από ιδέες παλιές και νέες.»
[“Eλληνικός πολιτισμός”, του I. Δραγούμη, εκδ. Φιλόμυθος σ. 52]

Δευτέρα 3 Ιουνίου 2019

Στρατιωτικοί προς Μαξίμου: «Μέχρις εδώ» οι παραχωρήσεις στην Τουρκία



Όπως φαίνεται από τα παραπάνω η υπόθεση των ΜΟΕ είναι μια πολύ επικίνδυνη υπόθεση στην οποία η Αθήνα προχωρά βαδίζοντας επικινδύνως κάτι που έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις στους στρατιωτικούς.
Ως βαρύ μπορεί να περιγραφεί το κλίμα που επικρατεί ανάμεσα στους στρατιωτικούς κατά των κυβερνητικών πολιτικών αναφορικά με τα μέτρα («αποδόμησης» αναφέρεται σκωπτικά) εμπιστοσύνης με την Τουρκία.
Το  αρνητικό αυτό κλίμα, που εκδηλώθηκε σήμερα με την παραίτηση του επικεφαλής της ελληνικής επιτροπής για τα ΜΟΕ αντιστράτηγου Νίκου Ζαχαριάδη (που συνιστά επι του πρακτέου την κορυφή και μόνο του παγόβουνου) εκφράζεται και προς το πρόσωπο του υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Αποστολάκη, ως πολιτικού προϊστάμενου του υπουργείου.
Αν και πρώην στρατιωτικός και έχοντας ήδη σωρευμένη «γκρίνια» για τη στάση του στο Σκοπιανό, τη υπόθεση των ΜΟΕ και οι πρωτοφανείς τουρκικές απαιτήσεις για την εγκαθίδρυση ενός υποτιθέμενου κλίματος ασφαλείας στο Αιγαίο, φαίνεται να τα ξεπερνά όλα.
Ο φόβος που υπάρχει στις τάξεις του στρατεύματος είναι πως τα ΜΟΕ που μπορεί να συμφωνηθούν ουσιαστικά θα γίνουν η αιτία της υπονόμευσης της αμυντικής ικανότητας της χώρας, όπως και της δυνατότητας έγκαιρης προειδοποίησης στο Αιγαίο.
Αυτό  γιατί και σύμφωνα με το πλαίσιο των ΜΟΕ που έχει συμφωνηθεί συζήτηση επ΄ αυτού η Άγκυρα ούτε λίγο ούτε πολύ ζητά από τα αεροσκάφη της ΠΑ να ενημερώνουν το τουρκικό  1ο ΑΤΑ για τις πτήσεις που πραγματοποιούν πέραν του 25ου Μεσημβρινού ο οποίος διχοτομεί το Αιγαίο!
Η Τουρκία εξειδικεύει ακόμα περισσότερο τα ΜΟΕ πέραν των ήδη υπαρχόντων προτάσεων της  για εγκατάσταση διαύλου CROSS-TEL μεταξύ ΑΤΑ Λάρισας και 1ου ΑΤΑ Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ για ενημέρωση πτήσεων και κατάθεση ημερησίου προγράμματος τουρκικών πτήσεων(DFS) στο Αιγαίο- και οι δύο περιπτώσεις χωρίς κατάθεση σχεδίων πτήσης.
H Άγκυρα απαιτεί τώρα αυτά τα ΜΟΕ να εφαρμόζονται και από την Ελλάδα και από την Τουρκία, αλλά κυρίως από την... Ελλάδα.
Για οποιαδήποτε πτήση τουρκικών αεροσκαφών με δυτική πορεία μέσα στο Αιγαίο θα ενημερώνεται το ΑΤΑ Λάρισας.
Αλλά και για κάθε πτήση ελληνικού αεροσκάφους με  ανατολική πορεία στο Αιγαίο θα ενημερώνεται αντιστοίχως το τουρκικό ΑΤΑ.
Δι’ αυτού του τρόπου η Άγκυρα επιδιώκει την εξουδετέρωση-κατάργηση του FIR Αθηνών και την μετατροπή του διεθνούς θαλασσίου και εναερίου χώρου στο Κεντρικό Αιγαίο κυρίως, σε «κοινό γήπεδο προπόνησης» για όποιον «ενοικιαστή «προλάβει πρώτος.
Και δεν είναι μόνο αυτό: Η Τουρκία ζητά κατάργηση πεδίων βολής του ΠΝ και της ΠΑ στο Αιγαίο, όπως και  οριοθέτηση της περιοχής Έρευνας και Διάσωσης για θαλάσσια ατυχήματα στο Αιγαίο, στο πλαίσιο του ΙΜΟ, όπου η Τουρκία έχει κατοχυρώσει την δική της θαλάσσια περιοχή από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά, ενώ η Αθήνα  έχει κατοχυρώσει στον ICAO την περιοχή έρευνας και διάσωσης για αεροπορικά ατυχήματα το FIR  Αθηνών. Επιδιωκόμενος στόχος της Άγκυρας είναι να οριοθετηθεί η θαλάσσια περιοχή  στο Αιγαίο για ναυτικά ατυχήματα χωρίς αναφορά στο FIR Αθηνών, ώστε να εγκλωβιστούν και να απομονωθούν στην τουρκική περιοχή τα ελληνικά νησιά του Αν Αιγαίου.
Ακόμη  και για τις παραβιάσεις η  Τουρκία οχυρωμένη πίσω από τις παράνομες διαταγές του ΝΑΤΟ  για το (ανύπαρκτο) καθεστώς αποστρατιωτικοποίησης 20 ελληνικών νησιών του Αν.Αιγαίου  επιμένοντας ότι η Ελλάδα είναι αυτή που κάνει παραβιάσεις κάθε φορά που αεροσκάφη της περνάνε πάνω από τα νησιά αυτά. Και γι’ αυτό και η Τουρκία, ως απάντηση, κάνει και αυτή παραβιάσεις των νατοϊκών διαταγών.
Η Τουρκία δηλαδή, απαιτώντας από την Αθήνα να μην πετούν τα ελληνικά αεροσκάφη πάνω από τα ελληνικά νησιά του Αν. Αιγαίου-δηλαδή να μην υπερίπτανται ή να ασκούνται  στην ελληνική κυριαρχία -έχει στόχο την αποποίηση της ελληνικής κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά του Αν Αιγαίου.
Συνολικά η Άγκυρα έχει θέσει 9 εξωφρενικούς όρους στην Αθήνα  για τον διάλογο των δύο χωρών σε σημείο που να καταργείται ολοκληρωτικά η ελληνική κυριαρχία στο Α.Αιγαίο.

 

Χάρτης όπου  απεικονίζονται τρεις  περιοχές ελληνικής άσκησης  (7-GK, 8-GL και 9-GP) με μπλε χρώμα στο χάρτη και οποίες επικαλύπτουν τρεις παράνομες τουρκικές περιοχές. Η Τουρκία ζητά οι ελληνικές περιοχές να τροποποιηθούν! 

Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

«Γι' αυτό προσεύχομαι, "να έρθει ένας αέρας"...να τους σηκώσει όλους!»


ΕΡΧΕΤΑΙ...
 
«Γι' αυτό προσεύχομαι, "να έρθει ένας αέρας"... Να τους σηκώσει όλους αυτούς, Πολιτικούς κλπ, και να έρθουν άλλοι στα πράγματα, πιο τίμιοι. Εντάξει να κάνει κι ο Πολιτικός μια βίλλα, δε βαριέσαι ας κάνει. Αλλά να ενδιαφερθεί και για τον τόπο, για την Πατρίδα, να κάνει κάτι για το γενικό καλό... Οι σημερινοί, μόνο για το συμφέρον τους νοιάζονται...! Αδιαφορούν τελείως για το γενικό καλό, για την Πατρίδα, για το Κράτος....»

Όσιος Παΐσιος

N'to , Worakls - Trauma (The Room Experience Cover)

Το ένα σκ@τόμουτρο ξεπούλησε την Μακεδονία... και, το άλλο πού 'ρχεται, θα αποτελειώση Θράκη, Αιγαίο Πέλαγος, Βόρειο Ήπειρο, την υπόλοιπη Ήπειρο...












Περισσότερα, εδώ Κ Α Ι εδώ.

Όταν οι αλήθειες καταγγέλονται ως ψέματα , και τα … ψέματα, βαφτίζονται ως αλήθειες !




Του Σωτήρη Τζούμα

Πριν από λίγες ημέρες είχαμε το θάρρος να  δημοσιεύσουμε αποσπάσματα ενός δικογράφου  που έπεσε στην αντίληψή μας, δια του οποίου κοινοποιείτο  στο Οικουμενικό Πατριαρχείο πρόσθετη πράξη αγωγής της Ι. Αρχιεπισκοπής, για το θέμα του κτήματος Προμπονά,  που αποτέλεσε μήλον της έριδος των δύο Εκκλησιών και οδήγησε τις σχέσεις τους  στα ελληνικά δικαστήρια και στο ΣτΕ.  
Δεν μπήκαμε στην ουσία του δικογράφου διότι δεν το είχαμε ολόκληρο στα χέρια μας. Δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα του δικογράφου  μας εστάλησαν και αυτά αναδείξαμε μαζί με κάποιες εύλογες  απορίες μας  . 
Τα παρουσιάσαμε ως πραγματικό γεγονός και αναρωτηθήκαμε γιατί η επίδοση του  συγκεκριμένου εγγράφου έγινε προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο  τις ημέρες που ήταν εδώ ο Πατριάρχης . 
Και είπαμε ότι  αν υπήρχε κάποιος χρονικός περιορισμός που έκανε επιτακτική την ανάγκη της επίδοσής του το καταλαβαίνουμε.
 Αν δεν υπήρχε όμως, τέτοιος περιορισμός, γιατί δεν περίμεναν να φύγει ο Πατριάρχης και να ολοκληρώσουν μετά τις όποιες μεθοδεύσεις τους, τα λαμπρά νομικά μυαλά που κατευθύνουν τη νομική προστασία και εκπροσώπιση της Αρχιεπισκοπής; 
 Διότι είναι επιεικώς απαράδεκτο από τη μια να βλέπει ο κόσμος τους δύο Προκαθημένους να ανταλλάσσουν αγκαλίτσες και φιλάκια και να κάνουν  βαρύγδουπες δηλώσεις του τύπου… 
«το αίμα νερό δεν γίνεται»
 και από την άλλη να κυοφορείται ένα τραγικό παρασκήνιο με δικόγραφα και αξιώσεις τα οποία αποκαλύπτουν ότι το  καθεστώς  εμπόλεμης ζώνης εξακολουθεί να υπάρχει
Η νομική υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής που συνήθως δεν απαντά για πιο σημαντικά θέματα που τίθενται κατά καιρούς και αφορούν την εύρυθμη και έννομη πορεία της Αρχιεπισκοπής, διευκρίνισε ( αφού ρωτήθηκε) σχετικά με το θέμα αυτό τα εξής: 
  
«Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος άσκησε με την ιδιότητα του εκτελεστή του Κληροδοτήματος Προμπονά παρέμβαση υπέρ των λοιπών μελών της Επιτροπής του Κληροδοτήματος, σε δίκη που άνοιξε ο Δήμος Αθηναίων με αγωγή του εναντίον τους και εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διεκδικώντας τον Ιερό Ναό του Κληροδοτήματος».
Διευκρίνισαν δε πως «η ως άνω παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου δεν στρέφεται ούτε κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Μονής Βλατάδων, ούτε κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη, όπως στρεβλά παρουσιάζει το δημοσίευμα, αλλά κοινοποιείται σε αυτούς για να λάβουν γνώση, σύμφωνα με το νόμο».
Η αρμόδια υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής τονίζει μάλιστα πως «το δικόγραφο της παρέμβασης έχει υποστεί αλλοιώσεις από το συντάκτη του δημοσιεύματος, όπως παρουσιάζεται, καθώς έχει αποκοπεί από το κείμενο του (δικογράφου) ότι αυτό στρέφεται κατά του Δήμου Αθηναίων, με συνέπεια να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό».
Η Νομική Υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών υπογράμμισε πως «επιφυλάσσεται της άσκησης και κάθε άλλου νομίμου δικαιώματος» κατά όσων διακινούν τέτοιες ψευδείς πληροφορίες. 
•Η απάντησή μας:
Πριν ασκήσουν κάθε νόμιμο δικαίωμα- όπως μας επαπειλούν –  εμείς τους ζητάμε να μας απαντήσουν: 
1. Γιατί έπρεπε να επιδοθεί το δικόγραφο αυτό στο Οικουμενικό Πατριαρχείο  τις ημέρες που ήταν στην Αθήνα ο  Πατριάρχης; Ποιός έκρινε  την επίδοσή του τόσο επείγουσα και γιατί; Δεν μπορούσε να επιδοθεί  μετά την αναχώρηση του Πατριάρχη από την Αθήνα; Τον ανεγκέφαλο που διέπραξε αυτή την βλακώδη ενέργεια να τον  βρούν και να τον επιβραβεύσουν! 
2. Το έγγραφο που δημοσιεύσαμε  ουδεμία αλλοίωση υπέστη από την πλευρά μας. Δημοσιεύσαμε ότι ακριβώς μας εστάλη με email  και μάλιστα χωρίς να περάσουμε στην ουσία του δικογράφου. Δεν μας ενδιέφερε  άλλωστε αυτό. Εξάλλου η δημοσίευση του θέματος  αποσκοπούσε στο να  καυτηριάσει  τον λάθος χρόνο επίδοσης- το κακό timing. 
3. Η αγωγή αυτή  για την οποία  μας διαφωτίζει με περίσσευμα θράσους η νομική υπηρεσία ότι δεν στρέφεται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου αλλά κατά του Δήμου Αθηναίων που διεκδικεί και εκείνος τον Προμπονά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μπορεί όντως να είναι έτσι, αλλά δεν μπαίνει στον κόπο να μας πει ότι με αυτό το δικόγραφο  η Αρχιεπισκοπή επιχειρεί   να ξαναμπεί στο παιχνίδι της διεκδίκησης   εκ νέου του κτήματος, ως εκτελεστής της διαθήκης Προμπονά;
Δηλαδή γιατί δεν μας λέει ότι επιχειρεί με έμμεσο τρόπο να  δώσει  το παρών; Επί  της ουσίας, δηλαδή  ο καυγάς είναι για το πάπλωμα. Αυτό δεν μας το λέει. Το θεωρεί περιττό. Νωρίς θυμήθηκαν να χρησιμοποιήσουν ένα διαπραγματευτικό ατού, ( του εκτελεστή της διαθήκης) το οποίο απώλεσαν από την αδράνεια. Ο Χριστόδουλος τίμησε και σεβάστηκε  την διαθήκη και ανήγειρε το ναό του Αγίου Γεωργίου. Μετά επήλθε το χάος. 
4. Αν όντως φταίμε εμείς που παρουσιάσαμε το θέμα, αφού  ρίχνουμε λάδι στη φωτιά και δυναμιτίζουμε τις σχέσεις,  γιατί δεν μας λέει η νομική υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής αν έχει παραιτηθεί η Αρχιεπισκοπή   από τις αξιώσεις για την διεκδίκηση του κτήματος; Ας μας απαντήσει αν το θέμα εξακολουθεί να υφίσταται και περιμένουν να αποφανθεί η Δικαιοσύνη περί αυτού.
5. Το κτήμα Προμπονά ήταν θέμα στην συζήτηση που είχαν κατ´ιδίαν  οι  δύο Προκαθήμενοι ; Και  αν ναί,πού κατέληξαν;  Αν όχι , γιατί δεν κατέληξαν; Γιατί πρέπει η διαφορά τους να λυθεί στα δικαστήρια; Είναι σωστό  να κονταροχτυπιούνται οι δύο Εκκλησίες για ένα κτήμα; Θα μας πει η νομική υπηρεσία τί άλλο κρύβει το θέμα αυτό ή θα το πούμε εμείς; 
6. Είναι αλήθεια ότι  η Αρχιεπισκοπή επιχειρεί  να πάρει το κτήμα και να ακυρώσει το συμβόλαιο αποδοχής της δωρεάς του κληροδοτήματος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο; Αν ναί,ας μας το επαληθεύσει,  αν όχι ας το διαψεύσει! 
7. Είναι αληθές ότι ο κληρικός που κινούσε τα νήματα του Κληροδοτήματος Προμπονά πέρασε από την πλευρά  του Πατριαρχείου που  ήταν μέχρι πρότινος, στην πλευρά της Αρχιεπισκοπής και έγινε  υπέρμαχος της άποψης το κτήμα Προμπονά να περάσει στην Ι. Αρχιεπισκοπή . Μάλιστα σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες( που επιβεβαιώθηκαν προσφάτως από σχετικές φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης)  ο κληρικός αυτός τυγχάνει πλέον   καθημερινός συνομιλητής του Μακ. Αρχιεπισκόπου τον οποίο επισκέπτεται συχνά- πυκνά και εκδράμουν και μαζί. 
•Συνοψίζοντας να πούμε ότι το δικόγραφο που κοινοποιήθηκε στο Πατριαρχείο μπορεί να αφορούσε τις αξιώσεις του Δήμου Αθηναίων για το κτήμα Προμπονά αλλά δεν ήταν και υπέρ των θέσεων του Πατριαρχείου. Αντιθέτως ήταν μία ακόμη διεκδίκηση για το κτήμα Προμπονά που ήλθε υπό την μορφή συμπαραστάσεως της Αρχιεπισκοπής εναντίον των αξιώσεων  του Δήμου Αθηναίων, διότι η Αρχιεπισκοπή δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί το κτήμα Προμπονά. Τα υπόλοιπα θα φανούν πολύ σύντομα. Μακάρι να διαψευστούμε.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Αρχιεπισκοπή Αθηνών: «Δεν στραφήκαμε εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχη»



Αποτέλεσμα εικόνας για Κληροδοτήματος Προμπονά


Του Αιμίλιου Πολυγένη

Θόρυβος προκλήθηκε από δημοσίευμα στο διαδίκτυο που εμφάνιζε την Αρχιεπισκοπή Αθηνών και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να στρέφεται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Μονής Βλατάδων για την υπόθεση του Κτήματος Προμπονά.
Η Romfea.gr επικοινώνησε με τη νομική υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής ζητώντας διευκρινίσεις επί του θέματος, για το οποίο Μητροπολίτες αναρωτιόντουσαν ποια είναι η σκοπιμότητα που κρύβεται πίσω από τέτοιες ενέργειες και fake news όπως τα χαρακτήριζαν που απειλούν να δυναμιτίσουν τις σχέσεις των δύο Εκκλησιών.
Το δημοσίευμα έκανε λόγο για άσκηση νέας αγωγής του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου για το οποίο η νομική υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής εξήγησε: «Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος άσκησε με την ιδιότητα του εκτελεστή του Κληροδοτήματος Προμπονά παρέμβαση υπέρ των λοιπών μελών της Επιτροπής του Κληροδοτήματος, σε δίκη που άνοιξε ο Δήμος Αθηναίων με αγωγή του εναντίον τους και εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διεκδικώντας τον Ιερό Ναό του Κληροδοτήματος».
Διευκρίνισαν δε πως «η ως άνω παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου δεν στρέφεται ούτε κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ιεράς Μονής Βλατάδων, ούτε κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη, όπως στρεβλά παρουσιάζει το δημοσίευμα, αλλά κοινοποιείται σε αυτούς για να λάβουν γνώση, σύμφωνα με το νόμο».
Η αρμόδια υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής τονίζει μάλιστα πως «το δικόγραφο της παρέμβασης έχει υποστεί αλλοιώσεις από το συντάκτη του δημοσιεύματος, όπως παρουσιάζεται, καθώς έχει αποκοπεί από το κείμενό του (δικογράφου) ότι αυτό στρέφεται κατά του Δήμου Αθηναίων, με συνέπεια να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις στο αναγνωστικό κοινό».
Η Νομική Υπηρεσία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών υπογράμμισε μάλιστα στην επικοινωνία που είχε η Romfea.gr πως «επιφυλάσσεται της άσκησης και κάθε άλλου νομίμου δικαιώματος» κατά όσων διακινούν τέτοιες ψευδείς πληροφορίες.