«Οπλισµένοι µε τη θεία χάρη, δεν διατρέχουµε κίνδυνο κι ο διάβολος µας βλέπει καί φεύγει»

ΛΟΓΟΙ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΟΥ

Ο κάθε Χριστιανός πρέπει έστω και στοιχειωδώς να γνωρίζει τι είναι πάθη και πως αντιµετωπίζονται µε τη χάρη του Θεού. Ο Όσιος Πορφύριος έλεγε:

…”Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατο να διορθώσοµε τον εαυτό µας, δεν θα µπορέσουµε ν’ αποδεσµευθούµε απ’ τα πάθη. Μόνοι µας δεν µπορούµε να γίνοµε καλοί. «Χωρίς έµού ου δύνασθε ποιείν ουδέν». Όσο κι αν προσπαθήσοµε, τίποτα δεν θα επιτύχοµε. Ένα πρέπει να κάνοµε, να στραφούµε σ’ Εκείνον καί να Τον αγαπήσοµε «εξ όλης της ψυχής». Η αγάπη στον Χριστό, µόνο αυτή, είναι ή καλύτερη θεραπεία των παθών…” (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 290)

…“∆εν γίνεσθε άγιοι κυνηγώντας το κακό. Αφήστε το κακό. Να κοιτάζετε προς τον Χριστό κι Αυτός θα σας σώσει. Αντί να στέκεσθε έξω απ’ την πόρτα και να διώχνετε τον εχθρό, περιφρονήστε τον. Έρχεται από δω το κακό; ∆οθείτε µε τρόπο απαλό από εκεί. ∆ηλαδή έρχεται να σας προσβάλει το κακό, εσείς δώστε την εσωτερική σας δύναµη στο καλό, στον Χριστό. Παρακαλέστε: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν µε». Ξέρει Εκείνος πως να σας ελεήσει, µε τί τρόπο. Κι όταν γεµίζετε απ’ το καλό, δεν στρέφεσθε πια προς το κακό. Γίνεσθε µόνοι σας, µε την χάρι του Θεού, καλοί. Που να βρει τόπο τότε το κακό; Εξαφανίζεται”!… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 291)

…”Συµβαίνει πολλές φορές να αισθάνεται κανείς υπερβολική στενοχώρια για την κατάσταση του κόσµου. Να υποφέρει πού βλέπει ότι το θέληµα του Θεού δεν γίνεται σήµερα απ’ τους ανθρώπους ή κι απ’ τον ίδιο. Να πονάει µε τον πόνο το σωµατικό και τον ψυχικό των άλλων. Ή ευαισθησία αυτή είναι ένα δώρο του Θεού. Στις γυναίκες τη συναντάµε συχνότερα. Οι ψυχές πού έχουν αυτή τη λεπτότητα είναι ιδιαίτερα δεκτικές στα µηνύµατα και στη θέληση του Θεού. Αυτές οι ευαίσθητες ψυχές έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν πολύ στην εν Χριστώ ζωή, διότι αγαπάνε τον Θεό και δεν θέλουν να Τον λυπήσουν. ∆ιατρέχουν, όµως, έναν κίνδυνο. Άν δεν δώσουν στον Χριστό µε εµπιστοσύνη τη ζωή τους, είναι δυνατόν το πονηρό πνεύµα να εκµεταλλευθεί τη λεπτότητα τους και να τις οδηγήσει σε λύπη και σε απελπισία”… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 309)

… “Η διάθεση ν’ αγαπήσουµε τον Θεό έχει µέσα της και κάποιον πόνο. Όταν θέλοµε να ζήσοµε πνευµατικά, πονάµε, διότι πρέπει να κόβοµε κάθε δεσµό πού µας ενώνει µε την ύλη. Όταν, όµως, θέλοµε να ικανοποιήσουµε τον εαυτό µας ή τους άλλους, αυτό πού δίνοµε είναι µία αγάπη, µία ενέργεια. Είναι µία δύναµη της ψυχής µας, πού µέρος το «ξοδεύουµε» κι εκεί. Θέλει προσοχή, τι τάξη και σειρά θα βάλοµε στη ζωή µας, για ποιόν θα γίνει το «έξοδο». Η θλίψη, η κατά Θεόν, έχει µέσα της χαρά. Προχωρεί κανείς εµπρός εξαιτίας της. ∆εν αφήνει µέσα του την κατάθλιψη, πού φθείρει την ψυχή. Όταν υπάρχει ταπείνωση, δεν υπάρχει κατάθλιψη. Ο εγωιστής στενοχωριέται πολύ µε το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος απ’ όλους κι απ’ όλα. Αυτό γίνεται µόνο µε την ένωση µε τον Χριστό”… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 312)

… “Πολλοί άνθρωποι, και µάλιστα χριστιανοί, δεν δέχονται καθόλου την ύπαρξη του δαίµονα. Το δαιµόνιο, όµως, δεν µπορείς να το αρνηθείς. Είµαι πεισµένος ότι υπάρχει διάβολος και λέω µάλιστα ότι, αν βγάλοµε απ’ το Ευαγγέλιο την πίστη στην ύπαρξη του διαβόλου, τι γίνεται; Πάει το Ευαγγέλιο. Γιατί «εις τούτο ήλθεν ό Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου». Στην Αγία Γραφή, επίσης, λέγει: «Και τα δαιµόνια πιστεύουσι καί φρίσσουσι». Καί αλλού: «…ίνα δια του θανάτου κατάργηση τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τούτ’ έστι τον διάβολον». Αυτά τα χωρία τι φανερώνουν; ∆εν οµιλούν για την κατάργηση του διαβόλου απ’ τον ίδιο τον Χριστό; ∆εν µπορούµε ν’ αγνοήσαµε την ύπαρξη του διαβόλου, του οποίου τα έργα ήλθε να καταργήσει ό Χριστός. Εγώ όµως σας λέγω, αντί ν’ ασχολείσθε µε τον διάβολο και τις πονηρίες του, αντί ν’ ασχολείσθε µε τα πάθη, να στραφείτε στην αγάπη του Χριστού”… (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 313)

… “Τί είπαµε; ∆εν είπαµε ότι ό διάβολος είναι πολυµήχανος; 0ι µηχανισµοί του διαβόλου είναι πονηροί. Τρόµος! Γι’ αυτό πρέπει κι εµείς να φτιάχνοµε ευσεβείς µηχανισµούς αµύνης, χωρίς πονηρία, για να καταστρέψoµε τη δύναµη των δικών του παγίδων. Κάτι τέτοιο δεν λέγει ο Απόστολος Παύλος στους Εφεσίους; «Ότι ουκ εστίν ηµίν η πάλη προς αίµα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσµοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, προς τα πνευµατικά της πονηρίας εν τοις επουρανίοις· δια τούτο αναλάβετε την πανοπλίαν του Θεού, ίνα δυνηθήτε αντιστήναι εν τη ηµέρα τη πονηρά και άπαντα κατεργασάµενοι στήναι». Όταν ντυθούµε την πανοπλία του Θεού, τα πάντα θα κατορθώσουµε, και µάλιστα πολύ εύκολα. Είναι εύκολα όλα, όταν µπούµε στη θεία χάρι. Τότε είµαστε πιο ελεύθεροι, πιο δυνατοί. Μας προστατεύει ή θεία χάρις. Αν αγωνισθούµε, ερωτευθούµε τον Χριστό, τότε αποκτούµε τη θεία χάρι. Οπλισµένοι µε τη θεία χάρι, δεν διατρέχοµε κίνδυνο κι ο διάβολος µας βλέπει καί φεύγει”… (γέρ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 314-5)

… “Κάποτε ένας παπάς είχε πάει σε µία οµιλία µε µορφωµένους· τον είχε πάρει µαζί του ένας εξάδελφός του. Ο οµιλητής είπε πολλά πάνω σ’ ένα θέµα µαρξιστικό. Οι ακροατές του ενθουσιάσθηκαν και τον εχειροκρότησαν στο τέλος. Αλλά, όπως ήταν ακόµη πάνω στην έδρα, είδε τον παπά και είπε: -Έχοµε κι έναν παπά στην οµιλία µας. Αν µπορεί, να µας έλεγε το θέµα από θρησκευτικής καί φιλοσοφικής πλευράς. Το είπε ειρωνικά νοµίζοντας ότι θα τον ταπεινώσει και θα εξευτελίσει την Εκκλησία. Ο παπάς σηκώθηκε και είπε: – Τι να σου πω εγώ, παιδί µου, δεν ξέρω, αλλά έχω ακούσει ο τάδε σοφός λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο τάδε… κ.λπ., κ.λπ. Ο Μωυσής λέει έτσι κι έτσι στην τάδε σελίδα, ο Ησαΐας, ο ∆αβίδ, ο Χριστός. Συνέχισε λέγοντας αυτό το χωρίο από τον Απόστολο Παύλο: «…που σοφός; που γραµµατεύς; που συζητητής του αιώνος τούτου; ουχί εµώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσµου τούτου;… τα µωρά του κόσµου εξελέξατο ο Θεός, ίνα τους σοφούς καταισχύνη… όπως µη καυχήσηται πάσα σαρξ ενώπιον του Θεού». Έκλεισε το στόµα ο «σοφός», ο οµιλητής. Το σπουδαίο είναι ότι ο παπάς τα είπε µε πραότητα και χωρίς εγωισµό. Ήταν δεσπότης του Πατριαρχείου. Όταν τελείωσε, είπε: – Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Εσείς κρίνετε ποιο είναι το σωστό. Είπε στο τέλος ό οµιλητής ντροπιασµένος: – Πολύ καλά µας τα είπε ο παπάς! Τ’ αναίρεσε όλα τα δικά µου. Είναι σπουδαίο πράγµα ή κατάρτιση, όταν συνδυάζεται µε την πραότητα, την καλοσύνη και την αγάπη. Αυτά ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις. Να µιλάτε, όταν έχετε σχετική κατάρτιση στο θέµα. Αν δεν έχετε, να µιλάτε µε το παράδειγµά σας. Στις συζητήσεις λίγα λόγια για τη θρησκεία και θα νικήσετε. Αφήστε εκείνον πού έχει άλλη γνώµη να ξεσπάσει, να πει, να πει… Να αισθανθεί ότι έχει να κάνει µ’ έναν ήρεµο άνθρωπο. Να επιδράσετε µε την καλοσύνη σας και την προσευχή σας, κι έπειτα του µιλάτε λίγο. ∆εν κάνετε τίποτα, αν τα πείτε έντονα, αν του πείτε, παραδείγµατος χάριν, «είπες ψέµα!». Και τι θα βγει; Είστε «ως πρόβατα εν µέσω λύκων” … (γ. Πορφυρίου βίος και λόγοι σελ. 395-6)

imdleo.gr

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2016/02/%ce%bf%cf%80%ce%bb%ce%b9%cf%83%c2%b5%ce%ad%ce%bd%ce%bf%ce%b9-%c2%b5%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%ce%b8%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%b7-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%ad.html#ixzz41OVCtocv

«Προσφυγικό»:Η τρομοκρατία των «ανθρωπιστικών» δακρύων...

Σπαραγμός «ανθρωπιστικών» δακρύων έχει κατακλύσει, σαν νεροποντή, τα ΠΑΝΤΑ…
Οι πλέον σπαρακτικοί θρήνοι ξεπετάγονται από τα στόματα των μαφιόζων του χρήματος και των κτηνάνθρωπων της εξουσίας: είναι αυτοί που δημιουργούν τη ΦΡΙΚΗ και την εμπορεύονται.
Καταιγίδες «ανθρωπιστικών» δακρύων από κείνους που είναι βουτηγμένοι από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά, από κείνους που στάζουν αίμα απ' όλους τους πόρους…

Εάν είναι δυνατόν οι μαφιόζοι της δημοσιογραφικής πορνείας να σκούζουν …ανθρωπιστικά!!!

Το άλλοθι και το τεκμήριο αυτού του κατακλυσμιαίου «ανθρωπιστικού» σπαραγμού για την «προσφυγική» τραγωδία, το δίνουν, όπως σε κάθε ΕΓΚΛΗΜΑ του πλανητικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη), οι «αριστεροί»: Στην πρωτοπορία ο ΣΥΡΙΖΑ και οι επαγγελματίες «ανθρωπιστές» των «αριστερών» ΜΚΟ, καθώς και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της αριστεράς…

Αυτοί οι τελευταίοι έχουν ξεχάσει παντελώς τη μαρξιστική διαλεκτική και μοχθούν με φλύαρη «ανθρωπιστική» ηθικολογία και εικόνες φρίκης για καταναλωτική εμπορία, να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, να αποκρύψουν το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ παιχνίδι, το άμεσα καθοδηγούμενο από τα διεθνή και εγχώρια κέντρα εξουσίας, που παίζεται με το «προσφυγικό», καθώς και να επικαλύψουν τους μεγάλους ιστορικούς κινδύνους που μας απειλούν…

Εδώ απειλείται η ιστορική και εθνική μας υπόσταση, η ΠΟΛΙΤΙΚΗ μας ΟΝΤΟΤΗΤΑ, και οι «αριστεροί» αναλώνονται σε «ανθρωπιστικές» φλυαρίες και αφηρημένες ηθικολογίες, σε «συλλογές» εικόνων ΦΡΙΚΗΣ και δακρύβρεκτων σχολίων…

Στο παρακάτω κείμενο ο Ανδρέας Ζαφείρης ξεστομίζει κάποιες σημαντικές αλήθειες, και αναδεικνύει, έστω δειλά και διακριτικά, κάποιες σοβαρές πτυχές της πραγματικότητας και των εφιαλτικών κινδύνων που μας απειλούν…

Πολλοί τρέμουν να μιλήσουν ΑΝΟΙΚΤΑ για τα παιχνίδια της «προσφυγικής» τραγωδίας διότι η σπαρακτική «ανθρωπιστική» τρομοκρατία κυριαρχεί ολοκληρωτικά…

Διαβάστε το κείμενο του Ανδρέα Ζαφείρη

Αποχαιρέτα το Καστελόριζο που χάνεις…
Ο ΦΡΑΧΤΗΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΤΗΣ ΕΙΔΟΜΕΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ



Η σκηνή είναι πραγματική. Σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων, μεγάλου ιδιωτικού καναλιού. Ο δαιμόνιος Έλλην ρεπόρτερ έχει μεταβεί την Ιταλία για ρεπορτάζ στις βάσεις του ΝΑΤΟϊκού στόλου που θα «περιπολεί» στο Αιγαίο. Φορώντας στολή Top Gun και ανάλογο ύφος, επιβαίνει σε ελικόπτερο και δηλώνει: «Αυτή τη στιγμή συμμετέχουμε σε άσκηση για βύθιση εχθρικού υποβρυχίου»!!

Προφανώς και δεν κατάλαβε τι έλεγε εκείνη τη στιγμή.

Προφανώς και ο ΝΑΤΟϊκός στόλος κάνει ασκήσεις για να αντιμετωπίσει (με βύθιση μάλιστα) τα υποβρύχια των Σύρων και Αφγανών προσφύγων. Και εάν η αφέλεια ενός δημοσιογράφου μπορεί να είναι έως και συμπαθής, η «αφέλεια» του κυρίαρχου πολιτικού προσωπικού αγγίζει πλέον το έγκλημα.

Ο ΝΑΤΟϊκός στόλος δεν έρχεται στο Αιγαίο για να «λύσει» ένα θέμα, που έτσι και αλλιώς δε λύνεται με στρατιωτικό τρόπο.
Έρχεται για να μετατρέψει το Αιγαίο σε ΝΑΤΟϊκό αρχιπέλαγος, σε απέραντη στρατιωτική βάση.
Έρχεται για να φέρει τον πόλεμο όχι «ακόμη πιο κοντά στη χώρα», αλλά μέσα στη χώρα.

Έρχεται για να «ανοίξει» ακόμη περισσότερο το μέτωπο της Συρίας και να μετατρέψει, αντικειμενικά, την Ελλάδα σε σημείο επέκτασης των συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή.

Όμως το σχέδιο αυτό φέρνει το πόλεμο και για ένα επιπλέον λόγο: η Τουρκία έχει «επιβάλει» την εξαίρεση των Δωδεκανήσων από το σχέδιο.

Ουσιαστικά έχει ήδη κλειδώσει/φωτογραφίσει το χώρο που θα στραφεί, «αυθόρμητα», η προσφυγική ροή το αμέσως επόμενο διάστημα. Και ό,τι αυτό συνεπάγεται.

3 εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν «παγώσει» στη Τουρκία και η ροή τους βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του κράτους και του παρακράτους της γείτονος χώρας. Ένα κράτος που ήδη ετοιμάζει στρατεύματα για εισβολή στη Συρία, που ήδη διεξάγει εσωτερικό πόλεμο στο Κουρδιστάν, που αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο εξέγερσης στη μεγαλύτερη «κουρδική» πόλη του κόσμου, τη Κωνσταντινούπολη, που δε διστάζει να καταρρίψει ρωσικά μαχητικά.

Που δε θα διστάσει, μπροστά στα αδιέξοδα που συσσωρεύονται, σε συνεννόηση με ΝΑΤΟϊκά κέντρα, να μετατρέψει το προσφυγικό σε όπλο.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, με μια φαινομενικά ακατανόητη απόφαση, αποφασίζει να «σταματήσει» τη προσφυγική ροή στα σημεία άφιξης, εγκλωβίζοντας στα νησιά του Αιγαίου χιλιάδες πρόσφυγες. Συγκεκριμένα νησιά (Μυτιλήνη, Σάμος, Χίος) θα μετατραπούν προσωρινά σε τεράστια hot spots. Αφέλεια; Ίσως και ναι.

Και η Αριστερά;

Έχει τη δυνατότητα να αναδείξει τον εγκληματικό ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να οικοδομήσει ένα ευρύτατο πατριωτικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο.

Που θα συνδέεται άμεσα και με τη προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και με το έμπρακτο διεθνιστικό καθήκον στους πρόσφυγες. Και το επόμενο κινηματικό ραντεβού να μην είναι μόνο στον Έβρο. Αλλά στην Ειδομένη. Γκρεμίζοντας, κυριολεκτικά, τους φράχτες της ΕΕ.

ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23601:zafeiris-kastelorizo&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279

Διαβάστε σχετικά κείμενα εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=9974
Και εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/02/blog-post_92.html

Διαβάστε ακόμα:
«Προσφυγική» τραγωδία: Η χαριστική βολή για την Ελλάδα
Εδώ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/02/blog-post.html

 resaltomag.

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ – ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ

Φώτης Κόντογλου - σκίτσο Σταύρου Παλάντζα

Eίπαμε πως, εδώ στην Eλλάδα, όχι μοναχά δεν διαβάζουμε, αλλά καν δεν ξέρουμε αν υπάρχουνε οι μυστικοί Πατέρες που φωτίσανε την Oρθοδοξία. Για τους θεολόγους η Oρθοδοξία κατάντησε μια κούφια λέξη, αφού η μυστική ουσία της τους είναι άγνωστη, όπως κι' η παράδοσή τους. Oι δικοί μας θεολόγοι παίρνουνε τα φώτα από τη Δύση, γιατί εκεί η θεολογία έχει γίνει επιστήμη, κ' η ματαιοδοξία τους κολακεύεται απ' αυτό το πράγμα. H πίστη, γι' αυτούς, δεν έχει καμμιά σημασία. Θα μου πήτε, "θεολογία χωρίς πίστη, γίνεται;" Mα κ' εγώ σας ρωτώ, με την ίδια απορία, "γίνεται θεολογία χωρίς πίστη;"

Ωστόσο, στις Δυτικές χώρες και στην Aμερική, πολύς κόσμος έχει στραφεί προς την Oρθοδοξία, από τη δίψα της αληθείας. Στην Eλλάδα, μοναχά λιγοστοί άνθρωποι και κάποιοι παλιοημερολογίτες διαβάζουνε τα βιβλία των Πατέρων, εκτός του Bασιλείου και του Xρυσοστόμου, που τους παίρνουνε οι θεολόγοι για ρήτορας και για φιλολόγους της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Tα βιβλία των μυστικών Πατέρων δεν ξανατυπώνουνται πια και καταντήσανε σπάνια. H επίσημη Eκκλησία τυπώνει προχειρολογήματα διάφορων νεωτεριστών θεολόγων, χωρίς καμμιά ουσία, που φανερώνουνε μοναχά την απίστευτη γύμνια εκείνων που τα γράφουνε. Mοναχά τώρα τελευταία άρχισε να τυπώνει η Aποστολική Διακονία την Πατρολογία του Migne. Mα κι' αυτή η έκδοση είναι για τους θεολόγους, κι' όχι για τους πιστούς, αφού είναι τυπωμένη στην αρχαία γλώσσα. Eκτός απ' αυτό, η έκδοση της Πατρολογίας δεν έχει καμμιά βαθύτερη δικαίωση, με το δυτικό χαρακτήρα που έχει η γενική μόρφωση των θεολόγων μας, που δεν έχουνε καμμιά βαθύτερη γνώση της ουσίας της Oρθοδοξίας, ούτε και της παράδοσής μας. Έτσι κι' αυτή η έκδοση καταντά ένα γεγονός χωρίς βαθύτερη σημασία, αφού δεν υπάρχει το κατάλληλο ορθόδοξο χώμα για να ριζοβολήσει.

Στο να στραφούνε οι Δυτικοί κι' οι Προτεστάντες στους Πατέρες της Oρθοδοξίας, συντελέσανε πολύ οι Λευκορώσοι θεολόγοι, που σκορπίσανε στις διάφορες χώρες και φωτίσανε τις ψυχές με τα σοφά κηρύγματά τους, με την αρετή της ζωής τους, και με την τυπική ευσέβειά τους. Eνώ οι κληρικοί που στέλνουμε εμείς στις διάφορες παροικίες, είναι οι πιο ανίδεοι στο τι θα πει Oρθοδοξία, κι' οι εκκλησίες μας στο εξωτερικό δεν έχουνε κανέναν θρησκευτικό προορισμό, αλλά έχουνε καταντήσει κέντρα κοινωνικής συγκεντρώσεως των ομογενών κάθε Kυριακή.

Έτσι, η Oρθοδοξία, δηλαδή η πρώτη κι' απαραμόρφωτη μορφή της Eκκλησίας, έγινε πάλι το στήριγμα όλων των ανθρώπων που ζητάνε λιμάνι σωτηρίας κι' ο κανόνας της χριστιανικής πίστης.

Στην Eυρώπη και στην Aμερική έχουνε μεταφρασθεί, έως τώρα, σε διάφορες γλώσσες η Φιλοκαλία, το μέγα και θαυμαστό αυτό βιβλίο, που στην Aθήνα το βρίσκει κανένας μοναχά στις συλλογές των βιβλιοφίλων να κάθεται στο ράφι άχρηστο, σαν κανένα αρχαιολογικό αντικείμενο, ο Eυεργετινός, οι επιστολές του αγίου Bασιλείου και κάποιων άλλων Πατέρων, οι λόγοι Συμεών του Nέου Θεολόγου, μερικά από τα έργα του μαθητού του Nικήτα Στηθάτου, και κάποια άλλα. Eμείς, αλλοίμονο, τυρβάζομεν περί του πώς θα φανούμε επιστημονικοί και ευρωπαϊκότεροι από τους Eυρωπαίους. Mοναχά κανένας "θρησκόληπτος", καθυστερημένος κατά τους νεωτεριστάς αυτούς παπαγάλους, διαβάζει τέτοια βιβλία.

Oι λόγοι του αγίου Συμεών του Nέου Θεολόγου είναι μεταφρασμένοι στα Γαλλικά, στα Γερμανικά, στα Eγγλέζικα, εκτός από τα Pωσικά, που έχουνε μεταφρασθεί από τον καιρό που πρωτοτυπωθήκανε στα Eλληνικά από τ' αρχαία χειρόγραφα. Στην απλή ελληνική γλώσσα υπάρχει μια θαυμάσια μετάφραση καμωμένη με ευλάβεια "παρά του πανοσιολογιωτάτου Διονυσίου Zαγοραίου, του ενασκήσαντος εν τη ερημονήσω τη καλουμένη Πιπέρι, απέναντι του αγίου Όρους", τυπωμένη στη Σύρα στά 1886. Πού να καταδεχτούμε, εμείς, να διαβάσουμε τέτοια πράγματα, μεταφρασμένα μάλιστα από έναν αγράμματο καλόγερο, που καθότανε κ' έγραφε απάνω σε κάποιον βράχο, στο ρημονήσι Πιπέρι, μαζί με τους γλάρους; Eμείς διαβάζουμε τους σοφούς και αξιοπρεπείς καθηγητάδες που γράφουνε καθισμένοι στις πολυθρόνες, στα Παρίσια και στα Bερολίνα! Δεν ακούμε τι λέγει ο Θεός με το στόμα του Προφήτη "Eπί τίνα επιβλέψω, αλλ' επί τον ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;" Πού να υποπτευθούμε το μυστικό πλούτο που κρύβεται μέσα σε τέτοιες αγίες ψυχές.

Λοιπόν, αυτή η μετάφραση δεν ξανατυπώθηκε από τότε στην Eλλάδα, που τυπώνεται κάθε λογής ανοησία, πράγμα που φανερώνει σε τι πνευματικό σκοτάδι βρισκόμαστε, κληρικοί και λαϊκοί. Aπό την προκοπή που έχουμε, βάλαμε "τον λύχνον υπό τον μόδιον", κι' απάνω στο λυχνοστάτη βάζουμε τις τυπωμένες βαθυστόχαστες ανοησίες που ανάφερα, και περιμένουμε να μας φωτίσουνε. Tους βαθύτερους μυσταγωγούς, που φανήκανε στον κόσμο, τους έχουμε άξιους να τους διαβάζει μοναχά κανένας αγράμματος παλιοημερολογίτης. Hμείς, οι έξυπνοι κι' οι συγχρονισμένοι, βάλαμε την εξυπνάδα μας και μέσα στα μυστήρια της θρησκείας, κι' αγαπάμε τα μεγάλα λόγια και τα επιστημονικά, τι λέγει ο τάδε άθεος για τον Xριστό και για τη θρησκεία του, ή κανένας καμουφλαρισμένος θεομπαίχτης, επειδή αυτά δίνουνε τροφή στον εγωισμό μας. Kαι βουλώνουμε τ' αυτιά μας για να μην ακούσουμε τον απόστολο Παύλο που φωνάζει "Oυχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου;"

Aλλά, κοντά στους χαλασμένους αυτούς που λέγω, υπάρχουνε και πλήθος άνθρωποι που νοιώθουνε βαθειά την ουσία της θρησκείας μας, τη μεγάλη σημασία της λατρείας και της ιερής παράδοσής μας. Για όσους απ' αυτούς δεν έχουνε πατερικά βιβλία, σαν αυτά που είπαμε παραπάνω, κ' είναι σχεδόν όλοι οι Έλληνες, γιατί η αδιαφορία εκείνων που είναι βαλμένοι γι' αυτή τη δουλειά, στέρησε τόν κόσμο από τέτοια άφθαρτη κι' άγια θροφή, θα προσπαθήσω με τις μικρές δυνάμεις μου να τους μεταδώσω ό,τι μπορέσω από τους περιφρονημένους αυτούς προγονικούς μας θησαυρούς. Aφού οι θεολόγοι γινήκανε φιλόσοφοι κ' επιστήμονες, ας γίνουμε θεολόγοι ημείς, δίχως άλλο εφόδιο, παρά μοναχά την πίστη μας, κατά τα βαθυστόχαστα λόγια του αγίου Nείλου, που λέγει"Eι αληθώς προσεύχη, θεολόγος εί". "Aν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι θεολόγος".

ΠΗΓΗ : ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΑΠΕΙΝΟΙ, εκδ, ΑΚΡΙΤΑΣ, 2000.

Προφητικὸ ἄρθρο τοῦ Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου γιὰ τοὺς λαθρομετανάστες

Εἰκόνα: «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»

Παραθέτουμε ἕνα προφητικὸ καὶ ἀρκετὰ ἐπίκαιρο ἄρθρο τοῦ ἀειμνήστου Γέροντος Θεοκλήτου Διονυσιάτου ποὺ δημοσιεύτηκε στὸν Ὀρθόδοξο Τύπο στὶς 23 Νοεμβρίου 2001 καὶ ποὺ ἀναφέρεται στὴν εἰσβολὴ τῶν λαθρομεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα.

Τὸ ἄρθρο τοῦ Γέροντος Θεοκλήτου εἶχε τίτλο: «Μελαγχολικαὶ ἐνοράσεις»

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, μεταξὺ ἄλλων, λέγει, ὅτι «οἱ Μοναχοὶ εἶναι οἱ κήρυκες τῆς ἐρχομένης Βασιλείας, οἱ προφῆται τῆς Καινῆς Διαθήκης». Τήν φράση αὐτή μοῦ θύμισαν κάποιες συζητήσεις, πού εἶχα τελευταίως μὲ τρεῖς φίλους ἡσυχαστές, πού καὶ οἱ τρεῖς, ὡσὰν ἀπὸ προφητικὴ διαίσθηση, ἰσχυρίζοντο γιὰ τὴν ἐπέλευση ἀπιθάνων ἐθνικῶν καταστάσεων. Καὶ ποιὲς καταστάσεις εἶναι αὐτές; Ὅτι, τάχα, ἡ  Ἑλλάς, σταδιακῶς, δὲν θὰ συρρικνωθεῖ μὲν ἐδαφικῶς, ἀλλὰ θὰ κατακτηθεῖ ἐκ τῶν ἔνδον ἀπὸ τὸ  Ἰσλάμ! Καὶ ἐστήριζαν τὸν ἰσχυρισμὸν των, στὶς...
ἠλεγμένες πληροφορίες, ὅπως ἔλεγαν, πού τοὺς μετέδιδαν παλαιοὶ φίλοι τους κορυφαίων πολιτικῶν θέσεων, πού τοὺς ἐπεσκέπτοντο στήν  Ἔρημο τοῦ  Ἀθωνος ἢ τοὺς ἔγραφαν.

Καὶ στὴν ἐρώτησή μου·  Ὁ Θεὸς θὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀντικατάσταση τῆς ἁγίας  Ἐκκλησίας Του, πού «ἐπεριποιήσατο τῷ ἰδίῳ Αἵματι», μὲ τὸν σκοτεινὸ καὶ δαιμονικὸν μουσουλμανισμὸν μέσα στὴν Τοπικὴ  Ὀρθοδοξία τῆς  Ἑλλάδος; Μοῦ ἀπήντησαν μὲ ἕνα στόμα ὅτι, ὁ Θεὸς θὰ τὸ ἐπιτρέψει ἐξ ἀφορμῆς τῆς ἐκτεταμένης ἁμαρτίας. Καὶ ἀνεφέρθησαν στοὺς βυζαντινοὺς ρωμηούς, πού δὲν μετανοοῦσαν.

Καὶ ὅταν πάλιν τοὺς ἐρώτησα· πῶς θὰ συμβεῖ αὐτὸ καὶ πότε καὶ τί θὰ γίνουν οἱ Ἕλληνες;  Ἀπήντησαν, ὅτι ἤδη ἐνεργεῖται ἡ ἅλωση μὲ τὰ 2-3 ἑκατομμύρια τῶν μωαμεθανῶν, πού ὀνομάζονται μετανάστες, καὶ πού θὰ στερεώνονται σταδιακῶς μὲ τὴν ἑλληνικὴν ἰθαγένεια, πού θὰ τοὺς χορηγεῖ εὐχαρίστως τὸ Κράτος, δηλαδὴ ἡ ἄθεη κυβέρνηση.

Οἱ δὲ Ἕλληνες βαθμιαίως θὰ γίνουν μειονότης, ἕως ὅτου θὰ μείνουν ἐλάχιστοι χριστιανοὶ ὡς… δεῖγμα. Μὴ ἀπορεῖς, πάτερ Θ., ἔσπευσαν νὰ ἐξηγήσουν, αὐτὴν τὴν τραγωδία τοῦ λαοῦ μας. Πολλοὶ θὰ ἀποδεχθοῦν τὸν μουσουλμανισμὸν ἀβιάστως. Ἄλλοι, μὲ κάποιαν βίαν ποικίλης μορφῆς. Καὶ ἄλλοι «χριστιανοὶ» θὰ μεταναστεύσουν σὲ χριστιανικὲς χῶρες, μὴ δυνάμενοι νὰ συμβιώσουν μὲ τοὺς βαρβάρους αὐτούς, πού τοὺς χρησιμοποιεῖ ὁ Θεὸς ὡς μέσον παιδαγωγίας, ὅπως ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἐνεργοῦσε στούς  Ἰσραηλίτες καὶ στοὺς χριστιανούς, πού δὲν μετανοοῦσαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες τους. Παράδειγμα ὁ Κατακλυσμός, τὰ Σόδομα, ὁ  Ἑλληνισμὸς τῆς  Ἀνατολῆς, τὸ Βυζάντιον.

Αὐτὰ ὅλα μὲ εἶχαν συντρίψει ψυχικῶς καὶ σκεφτόμουνα, τάχα θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν ἀσύλληπτον συμφοράν;  Ἐπηκολούθησε σιωπὴ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Στὴ συνέχεια, ἔθεσα τὸ ἐρώτημα· Πατέρες ἅγιοι καὶ ἀδελφοί, φανταζεσθε σεῖς, πῶς θὰ ἀνεχθεῖ ὁ Κύριος τὶς μουσουλμανικὲς δαιμονικὲς θυσίες, ἀντὶ τῶν ὀρθοδόξων θυσιαστηρίων; Τότε ἕνας ἡσυχαστής μοῦ ὑπενθύμισε τὴν περίπτωση τοῦ ἀσκητοῦ πού, μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Κωνσταντινουπόλεως, εἶδε ἐπάνω στὴν ἁγία Πρόθεση ἐρειπωμένου Ναοῦ, μία γουρούνα μὲ τὰ νεογνά της καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ ὀδύρεται. Τότε ἐνεφανίσθη  Ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέγει·  Ἀββᾶ, τί κλαίεις; Γνωρίζεις ὅτι, αὐτὸ πού εἶδες, εἶναι πιὸ εὐάρεστον στὸν Κύριον ἀπὸ τὴν ἀναξιότητα τῶν ἱερέων, πού λειτουργοῦσαν; Καὶ ὁ Ἄγγελος ἐγένετο ἄφαντος.

Ἡ συζήτηση κράτησε περισσότερον ἀπὸ δύο ὧρες, ὁπότε οἱ ἡσυχαστὲς ἀνεχώρησαν καὶ μοῦ ἐτόνισαν νὰ εὐχαριστῶ τὸν Κύριον γιὰ ὅσα ἐπιτρέπει νὰ γίνωνται ἐξ ἀγάπης καὶ γιὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν. Καὶ νὰ μὴ παρασύρομαι συναισθηματικῶς ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῶν γεγονότων, ἀλλὰ νὰ εἰσδύω στὴν οὐσίαν των, ἀφοῦ εἶναι δεδομένον, ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστι».

Κὶ  ἔμεινα μόνος…

Μέσα στὸν συγκλονισμό μου γιὰ τὴν τραγωδία τοῦ λαοῦ μας, τὸν κλαυθμὸν καὶ τοὺς στεναγμούς μου πρὸς τὸν πανυπερεύσπλαγχνον Θεόν, ἄρχισα νὰ μελετῶ ὅσα εἶπαν μὲ βεβαιότητα οἱ ὅσιοι ἐκεῖνοι ἐρημίτες καὶ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀναλύω λογικῶς τοὺς ἰσχυρισμούς τους. Παρ΄ ὅτι καμιὰ ἀνησυχοῦσα φωνὴ δὲν ἀκούεται, ὅμως, κάποια σποραδικὰ δημοσιεύματα πρὸ μηνῶν στὸν γρηγορούντα «Ὀρθόδοξον Τύπον» ἤρχοντο νὰ ἐπαληθεύσουν σχεδὸν τοὺς ἰσχυρισμοὺς τῶν φίλων μου ἡσυχαστῶν. Καὶ μάλιστα κάποια δημοσιεύματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν, πάλιν στὸν «Ο.Τ.» ἀπὸ σώφρονες χριστιανούς, θεολόγους καὶ συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι μὲ πειστικὰ ἐπιχειρήματα κατέληγαν στὰ ἴδια συμπεράσματα, πού ἐβασίζοντο σὲ ἀντικειμενικὰ στατιστικὰ στοιχεῖα.

Ἀλλὰ τὸ σκάνδαλον εὑρίσκεται στὴν σιωπὴν τῶν κοινῆς πληροφορήσεως μέσων, τῶν λεγομένων μαζικῆς ἐνημερώσεως. Ὅμως, ὅσον καὶ ἂν φαίνεται περίεργη ἡ βαθειὰ σιγὴ ἐπὶ ἑνὸς βοῶντος ἐθνικοῦ κινδύνου, τὸ φαινόμενον δὲν εἶναι ἀνεξήγητον. Πρόκειται περὶ σχεδὸν καθολικῆς πωρώσεως τῶν συνειδήσεων. Καὶ εἶναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον, ὅτι ὅταν ἡ ἁμαρτία καθολικοποιεῖται, γενικεύεται, ἀκολουθεῖ, δίκην συνδρόμου, ἡ ἄγνοια τοῦ κακοῦ. Ἰδοὺ ἡ ἀπόδειξη· Ὅταν ὁ Θεὸς εἶχεν ἀποφασίσει τὸν Κατακλυσμόν, μὲ τὸ αἰτιολογικόν· «Οὐ μὴ καταμείνη τὸ πνεῦμα μου εἰς τοὺς ἀνθρώπους του τούς, διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας», ἔδωκεν ἐντολὴν στὸν δίκαιον Νῶε νὰ κατασκευάσει τὴν Κιβωτόν. Εἰργάζοντο οἱ τεχνίτες ἐπὶ ἕνα χρόνον. Βλέποντες οἱ ἀπονεκρωθέντες ἁμαρτωλοὶ τὴν κατασκευαζομένην Κιβωτὸν καὶ τὸν σκοπόν, πληροφορούμενοι, ἔλεγαν· καὶ τί κάνουμε ὥστε νὰ πνιγοῦμε; Καὶ ὅταν οἱ  Ἄγγελοι εἶπαν στὸν δίκαιον Λὼτ νὰ εἰδοποιήσει τοὺς συγγενεῖς του, γιατί θὰ ἔριχναν φωτιὰ νὰ κάψουν τὰ Σόδομα, ὅλην τὴν Πεντάπολιν, οἱ συγγενεῖς του γελοῦσαν μὲ τὸν γέροντα· καὶ τί κάνουμε, ὥστε νὰ μᾶς κάψει ὁ Θεός;

Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ τώρα, σὲ κάποιο μέτρο· τὸ σύνδρομο τῆς πωρώσεως. Καμμία ἐφημερίδα δὲν ἔγραψε γιὰ τὸν ἐθνικὸν κίνδυνον μὲ ἐξαίρεση τὴν πολύτιμη ὀρθόδοξη ἔπαλξη, τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον», πού, καὶ μόνον γιατί ἀπὸ ἕνα χρόνο σχεδὸν σαλπίζει, τὸ σάλπισμα τῆς μετανοίας, ἀξίζει τὸν ἔπαινον τῆς  Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐκ Θεοῦ δικαίαν μισθαποδοσίαν. Οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ ἀπελπιστικὲς ἐνοράσεις τῶν ἁγίων ἐκείνων ἐρημιτῶν, ὅσον καὶ ἂν δὲν εἶναι ἀποδεικτικές, δὲν στεροῦνται, ὅμως, σὲ κάποιον βαθμόν, πειστικότητος, γιατί βασίζονται σὲ ἁπτὰ δεδομένα, ἕνα τῶν ὁποίων, εἶναι οἱ ἐνεργούμενες ἁμαρτίες ἀγνοουμένης τῆς μετανοίας, σ΄ ὅλην την  Ἑλλάδα, παρὰ τὶς ἐλάχιστες νησίδες χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ἠθικῆς ἀντιστάσεως. Δεύτερον ὅτι, ὁ προφητικὸς λόγος «ἁμαρτίαι, ἔθνη ἐλαττονούσι», ἔχει πολλάκις ἐπαληθευθεῖ.

Τρίτον, στὴν δραστηριότητα τῆς ἁμαρτίας, περιλαμβάνονται καὶ οἱ ἕνα ἑκατομμύριον ἐκτρώσεις κάθε τριετίαν· οἱ ὑπερτεροῦντες θάνατοι τῶν γεννήσεων· ναρκωτικὰ καὶ ἄλλες ἠθικὲς πληγές. Καὶ τέλος, τὸ κυριώτερον, εἶναι τὰ τρία σχεδὸν ἑκατομμύρια τῶν νομιμοποιούμενων μουσουλμάνων, πού αὐξάνονται καὶ πληθύνονται μὲ ταχύτατους ρυθμούς, ἕνα φαινόμενον, πού ἑρμηνεύει καὶ τὶς ἀπόψεις τῶν ἡσυχαστῶν, τῶν μουσουλμάνων ἐνεργούντων ὡς ὀργάνων ἀσυνειδήτων τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἐπίσης ἀσυνείδητα ὄργανα —ὄχι ἀνεύθυνα, βεβαίως— εἶναι οἱ ἄθεοι κυβερνῆτες μας, πού ὑποδέχονται τοὺς δεδηλωμένους ἐχθροὺς τοῦ  Ἔθνους μας, γιὰ νὰ μὴ κατηγορηθοῦν, τάχα, ὡς ρατσιστὲς ἢ ἐθνικιστές. Αὐτὴ ἡ καραμέλλα ἔχει πολὺ πέραση στὴν ἐποχή μας, μεταξὺ τῶν ἐπιπολαίων καὶ ἀθέων, πού γίνονται καταγέλαστοι μὲ τὶς παραδοξολογίες των. Παράδειγμα, «τὸ ἀλβανάκι» πέρυσι καὶ τώρα ἡ γερμανιδούλα τοῦ Βόλου, πού ἂν εἶναι διαποτισμένοι, ὁ πρῶτος ἀπὸ τὸν ἀλβανικὸν ἀνθελληνικὸν σωβινισμὸν καὶ ἡ δεύτερη πιστεύει στὸ γερμανικὸ «οὖμπερ ἄλλες» τότε, στὰ χέρια των τὸ ἑλληνοχριστιανικὸν σύμβολον ἡ γαλανόλευκη μὲ Σταυρόν, εἶναι τιμωρία, δὲν εἶναι τιμή! Εἶναι ἀντίφαση.

Τώρα τὸ πρόβλημα, τὸ παμπρόβλημα, εἶναι ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὴν ἀμετανοησία τῶν πιστῶν.  Ὁπότε ἀβιάστως ἀνακύπτει ἡ ὑποχρέωση τῆς ποιμαινούσης  Ἐκκλησίας νὰ κηρύξει μετάνοιαν στὸν λαόν.  Ἀλλοιῶς; «Ἐὰν μὴ μετανοῆτε, πάντες ὠσαύτως ἀπολεῖσθε» (Λούκ. ιγ 3). Τὸ γὰρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα.

Θεοκλητὸς Μοναχὸς Διονυσιάτης

Πηγή: Ὀρθόδοξος Τύπος, 23 Νοεμβρίου 2001

Διακόνημα

 orthodoxia-ellhnismos.

 

Συγκλονιστική μαρτυρία για την ύπαρξη της ψυχής του μητροπολιτου Πειραιως Σεραφειμ

 

 

Ἡ πρόσφατη ἀποκάλυψι τοῦ εἰδεχθοῦς ἐγκλήματος δολοφονίας στήν Σιάτιστα Κοζάνης τοῦ νεαροῦ Κωνσταντίνου Πολύζου δημοσιοποίησε ἕνα ἐκπληκτικό γεγονός πού δυστυχῶς πέρασε ἀσχολίαστο

 καί τό ὁποῖο συντρίβει καί κονιορτοποιεῖ τό ἀθεϊστικό κοσμοείδωλο καί τίς ληρώδεις ἀνοησίες τῶν δῆθεν προοδευτικῶν ριζοσπαστῶν «διανοουμένων» ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο ὅ,τι φαίνεται καί ὅτι προέρχεται ἀπό τό πουθενά καί τήν τυχαιότητα καί βαδίζει στήν ἐκμηδένιση καί τήν ἀνυπαρξία, ἕνας τυχαῖο καί ἀνερμάτιστος κρῖκος σέ μία τυχαία καί ἀνερμάτιστη, ἄλογη καί ἀσυνείδητη διαδικασία ἐξέλιξης.

Τό συγκλονιστικό γεγονός ἐρείδεται στήν μαρτυρία τοῦ κ. Σαράντη Λιάκου κυνηγοῦ, ὁ ὁποῖος κατά τήν διάρκεια κυνηγητικῆς ἐξορμήσεως ὁδηγήθηκε ἀπό τούς κυνηγητικούς του σκύλους στήν διαμελισμένη σορό ἀπό ἄγρια ζῶα τοῦ θύματος τῆς δολοφονίας Κων/νου Πολύζου, τήν ὁποία θεώρησε ὅτι ἀνήκει σέ ἀποθανόντα μετανάστη καί δέν ἐνημέρωσε αὐθωρεί τίς Ἀρχές. Ὅπως ὁ ἴδιος ὅμως κατέθεσε σέ ὄνειρό του ἐμφανίσθηκε τό θύμα τῆς δολοφονίας καί τοῦ ἀπεκάλυψε τά στοιχεῖα τῆς ταυτότητός του, παρακινόντας τον νά ἐνημερώσει τίς Ἀστυνομικές Ἀρχές τῆς χώρας καί ἔτσι νά ξεκινήσει ἡ ἀποκάλυψη τοῦ ἀγρίου καί φοβεροῦ αὐτοῦ ἐγκλήματος. Τό ἀνωτέρω ἐκπληκτικό γεγονός δέν σχολιάστηκε ἀπό τούς «εἰδικούς» τῆς ἐνημέρωσης καί θεωρήθηκε ὡς ἀνάξιο προσοχῆς. Εἶναι ὅμως ἐξαιρέτως συγκλονιστικό καί ἀποδεικτικό τῆς ὑπάρξεως τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πού ὑπερβαίνει τό φυσικό θάνατο καί δέν ἐγκλείεται στήν ὑλική διάσταση τῆς ζωῆς.

Τό συγκεκριμένο γεγονός πού κατέθεσε ὁ ἀξιόπιστος κ. Λιάκος ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς ἀναρίθμητες ἀποδείξεις γιά τήν ὕπαρξη τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς πού ἐπιμαρτυρεῖ τήν ἀλήθεια τήν ὁποία διακηρύσσει διαχρονικά ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία.

Οἱ πνευματικές ἐκδηλώσεις τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί οἱ ἀποδείξεις γιά τήν ἰδιαιτέρα ὑποστασή της εἶναι βέβαια τό ἐνσυνείδητο πνεῦμα μας καί τό ἐνσυνείδητο ἐγώ μας. Ἡ συνείδησι καί ἡ συνειδητή ἀντίληψη τῶν ἐννοιῶν τοῦ ἀγαθοῦ, τοῦ καθήκοντος τοῦ δικαίου καί τοῦ ἀντιστρόφου τῶν ἐννοιῶν αὐτῶν. Ἡ μεταβολή σέ ἰδέες ὅλων τῶν ἐπί τοῦ σώματός μας ὑλικῶν ἐπιδράσεων καί ἐντυπώσεων ἐνδοοργανικῶν καί ἐξωτερικῶν, ἡ δυνατότητα τῆς μή ἱκανοποιήσεως διά τῆς βουλήσεως καί τῆς θελήσεώς μας ὅλων τῶν ἐπί τοῦ σώματός μας ἐπιδράσεων. Ἡ συνειδητή καί δυναμική ἐπίδραση ἐπωφελῶς καί ἐπιβλαβῶς τῆς πνευματοβολίας τῆς ψυχῆς μας στό ἴδιο μας τό σῶμα ἀλλά καί σέ ἄλλα πρόσωπα καί ἀντικείμενα, ἡ ὑποβολή εἰδική ἀλλά καί ὁμαδική, ἡ ἑκούσια συνειδητή βασκανία, ἡ τηλεπάθεια, ὁ προφορικός λόγος καί ὁ ἐνδιάθετος λόγος, ἡ συνειδητή μνήμη ἡ ἀνάπλασι καί ἡ ἀναγνώρισι καί ἡ συνειδητή προσοχή, γνώσις, ἐπιστήμη καί φαντασία, ἡ πνευματική ἱκανότης, ἰδιοφυΐα καί μεγαλοφυΐα ἀσχέτως τῶν διαστάσεων καί τοῦ βάρους τοῦ σώματος καί τοῦ ἐγκεφάλου, τά ὄνειρα καί ἰδίως τά προγνωστικά καί προφητικά ὀράματα, οἱ σέ ἔκσταση ὀπτασίες καθώς καί οἱ συναισθηματικές καί ἠθικές ἀτέλειες καί ἀνεπάρκειες τῆς παρούσης ζωῆς πού δέν μποροῦν νά αἰτιολογήσουν τήν ὑφισταμένη νομοτέλεια.

Ἐπιπρόσθετες ἀποδείξεις γιά τήν ἰδιαιτέρα ὑπόσταση τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς a contrario (ἐκ τοῦ ἐναντίον) ἀπό τήν ὑποστατικότητα τῶν πονηρῶν πνευμάτων, εἶναι ἡ τηλενέργεια καί τηλεκινησία, ὁ ὑπνωτισμός, ἡ γοητεία καί ἡ κατάρα, ἡ νοομαντία, ἡ ἐνδοσκοπία καί ἡ αὐτόματος γραφή, ἡ ἐξωπλασία ἤ τηλεπλασία (ἐκτόπλασμα), ἡ μαγεία, ἡ καταληψία, ἡ ἀκαΐα, ἡ αἰώρησι, ἡ διπλή ἤ πολλαπλή προσωπικότης, ἡ ξενογλωσσία τῶν διαμέσων, ἡ ἰδεοπληγία-ἰδεοπλασία καί ἡ ψευδαίσθησι. Τό τραγικό θύμα τῆς εἰδεχθοῦς δολοφονίας Κων/νος Πολύζος μέ τήν μεταφυσική του παρέμβαση γιά τήν ἀποκάλυψη τοῦ εἰς βάρος του ἐγκλήματος, ἀπέδειξε γιά μιά εἰσέτι φορά ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει πλαστεῖ ἀθάνατος, μέτοχος τῆς αἰωνιότητος καί κοινωνός δυνάμει τῆς αἰωνίου ζωῆς τοῦ Δημιουργοῦ του.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Και στα δικά μας! Ψηφίστηκε ο Νόμος οι ιερείς να κηδεύουν την τέφρα! Υπομονή· θα τα δούμε όλα στη "νέα εκκλησία" των Οικουμενιστών!! Παπική κηδεία σε μια καφετιέρα- τεφροδόχο

Ο Ιταλός «Βασιλιάς του Καφέ»

κηδεύτηκε σε μια καφετιέρα

Renato Bialetti! Ο «Βασιλιάς του Καφέ», ο άνθρωπος που έκανε την οκταγωνική καφετιέρα του εσπρέσο παγκόσμιο σύμβολο και αντικείμενο εμβληματικό για τους λάτρεις της μόκας σε όλο τον κόσμο, κηδεύτηκε την προηγούμενη Δευτέρα σε ένα τέτοιο σκεύος...

Οι στάχτες του 93χρονου Renato Bialetti τοποθετήθηκαν στο δοχείο μιας μεγάλων διαστάσεων καφετιέρας Moka μετά τον θάνατό του, όπως περιγράφει το CNN.

Στη νεκρώσιμη ακολουθία που τελέστηκε στη γενέτειρά του, Καζάλε Κόρτε Σέρο, στο Πεδεμόντιο, χοροστάτησε ο τοπικός ιερέας και στη συνέχεια το δοχείο της καφετιέρας με τις στάχτες του Renato μεταφέρθηκε στον οικογενειακό τάφο.

Όταν ο πατέρας τους πέθανε, τα παιδιά του Alessandra, Antonello και Alfonso τοποθέτησαν τις στάχτες του σε μια εσπρεσιέρα και τη μετέφεραν στη γενέτειρά του, την πόλη Casale Corte Cerro. Εκεί, στην εκκλησία των παιδικών του χρόνων, η καφετιέρα- τεφροδόχος δέχθηκε την ευλογία του ιερέα.

________________________________________________________

Υποχρεωμένοι δια νόμου είναι πλέον όλοι οι κληρικοί της χώρας να τελούν θρησκευτική κηδεία σε όσους επιθυμούν να αποτεφρωθούν άσχετα εαν κάτι τέτοιο απαγορεύεται από την Εκκλησία της Ελλάδος.Στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως Νο 21 της 21ης Φεβρουαρίου 2016, δημοσιεύθηκε ο νόμος 4368/2016 που ψήφισε το Σάββατο η Βουλή, στο 15ο άρθρο του οποίου αναφέρονται τα εξής: (ἐδῶ)

____________________________________________________________

Άλλες φωτογραφίες:

http://www.e-daily.gr/viral/51250/o-italos-vasilias-toy-kafe-khdeythke-se-mia-kafetiera-pics-video

http://www.newsbeast.gr/world/arthro/2141771/se-espresiera-i-stachtes-tou-italou-vasilia-tis-kafetieras

http://www.treehugger.com/sustainable-product-design/renato-bialetti-who-brought-moka-coffee-maker-world-dies-93.html

Πηγή

Παίσιος: Οταν δείτε συμφορές στην Ελλάδα και το κράτος να βγάζει παλαβούς νόμους…

Ό Καλός Θεός όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύ­τερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προ­σοχή,

γιατί πολλές φορές, με το να βιάζωνται οι άνθρω­ποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσό­τερο. Ό Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει.
Δεν θα πάει πολύ αυτή ή κατάσταση. Θα πάρει σκούπα ό Θεός! Κατά το 1830, επειδή υπήρχε στο Άγιον Όρος πολύς τουρκικός στρατός, για ένα διάστημα δεν είχε μείνει στην Μονή Ιβή­ρων κανένας μοναχός. Είχαν φύγει οι Πατέρες, άλλοι με τα άγια Λείψανα, άλλοι για να βοηθήσουν στην Επανά­σταση. Ερχόταν στο μοναστήρι μόνον ένας μοναχός από μακριά πού άναβε τα κανδήλια και σκούπιζε.
Μέσα και έξω από το μοναστήρι ήταν τουρκικός στρατός, και αυτός ό καημένος σκούπιζε και έλεγε: «Παναγία μου, τι θα γίνει μ’ αυτήν την κατάσταση;». Μία φορά πού προσευχόταν με πόνο στην Παναγία, βλέπει να τον πλησιάζει μία γυ­ναίκα – ήταν ή Παναγία – πού έλαμπε και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε.
Τού παίρνει την σκούπα από το χέρι και τού λέει: «Εσύ δεν ξέρεις να σκουπίζεις καλά· εγώ θα σκουπίσω». Και άρχισε να σκουπίζει. Υστέρα εξαφανί­σθηκε μέσα στο Ιερό. Σε τρεις μέρες έφυγαν όλοι οι Τούρκοι! Τους έδιωξε ή Παναγία.
Ό Θεός άτι δεν είναι σωστό θα το πετάξει πέρα, όπως το μάτι πετάει το σκουπιδάκι. Δουλεύει ό διάβολος, άλλα δουλεύει και ό Θεός και αξιοποιεί το κακό, ώστε να πρό­κυψη από αυτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τα πλακάκια και ό Θεός τα παίρνει και φτιάχνει ωραίο μωσαϊκό.
Γι’ αυτό μή στενοχωρήσθε καθόλου, διότι πάνω από όλα και από όλους είναι ό Θεός, πού κυβερνά τα πάντα και θα καθίσει τον καθέναν στο σκαμνί, για να απολογηθεί για το τι έπραξε, οπότε και θα τον ανταμείψει ανάλογα. Θα αμει­φθούν αυτοί πού θα βοηθήσουν μία κατάσταση και θα τιμωρηθεί αυτός πού κάνει το κακό. Τελικά ό Θεός θα βάλει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά ό καθένας μας θα δώσει λόγο για το τι έκανε σ’ αυτά τα δύσκολα χρόνια με την προσευχή, με την καλωσύνη.
Σήμερα προσπαθούν να γκρεμίσουν την πίστη, γι’ αυτό αφαιρούν σιγά-σιγά από καμμιά πέτρα, για να σωριασθεί το οικοδόμημα της πίστεως. Όλοι όμως ευθυνό­μαστε για το γκρέμισμα αυτό· όχι μόνον αυτοί πού αφαι­ρούν τις πέτρες και το γκρεμίζουν, άλλα και όσοι βλέ­πουμε να γκρεμίζεται και δεν προσπαθούμε να το υπο­στυλώσουμε.
Οποίος σπρώχνει στο κακό τον άλλον θα δώσει λόγο στον Θεό γι’ αυτό. Και ό διπλανός όμως θα δώσει λόγο, γιατί έβλεπε εκείνον να κάνη κακό στον συ­νάνθρωπο του και δεν αντιδρούσε. Ό κόσμος εύκολα πιστεύει έναν άνθρωπο πού έχει τον τρόπο να πείθει.
- Ό λαός, Γέροντα, είναι σαν θηρίο.
- Εγώ από τα θηρία δεν έχω παράπονο. Βλέπεις, τα ζώα δεν μπορούν να κάνουν μεγάλο κακό, γιατί δεν έχουν μυα­λό, ενώ ό άνθρωπος πού φεύγει μακριά από τον Θεό γί­νεται χειρότερος από το μεγαλύτερο θηρίο! Κάνει μεγά­λο κακό. Το δυνατό ξίδι γίνεται από το χαλασμένο κρα­σί. Τα άλλα Τα τεχνητά ξίδια δεν είναι τόσο δυνατά… Πιο φοβερό είναι, όταν ό διάβολος συμμαχήσει με έναν άνθρω­πο διεστραμμένο· τότε κάνει διπλό κακό στους άλλους, όπως ό σαρκικός λογισμός, όταν συμμαχήσει με την σάρ­κα, τότε κάνει μεγαλύτερο κακό στην σάρκα. Για να συνεργασθεί ό διάβολος με έναν τέτοιο άνθρωπο, πρέπει αυτός να είναι υπολογίσιμος, να έχει κακή προαίρεση, κακία.
Στην συνέχεια, Θεός φυλάξοι, αυτοί θα φέρουν δυ­σκολίες, θα στριμώξουν ανθρώπους, μοναστήρια. Ή Εκκλησία, ό Μοναχισμός, θα τους κάνη κακό, γιατί θα τους εμπόδιση στα σχέδια τους. Μόνον πνευματικά μπο­ρεί να αντιμετωπισθεί ή σημερινή κατάσταση, όχι κοσμι­κά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα Τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν Τα πράγματα. Σ’ αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό και άλλοι θα ξο­φλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι Τα πράγματα, πού δεν θα στε­νοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία πού θα περνάνε – δεν θα λέει φυσικά «δόξα σοι ό Θεός».
Πόσο ό Θεός μας αγαπά! Αυτά πού γίνονται σήμε­ρα και αυτά πού σκέφτονται να κάνουν, αν γίνονταν πριν από είκοσι χρόνια πού είχε περισσότερη πνευμα­τική άγνοια ό κόσμος, θα ήταν πολύ δύσκολα. Τώρα ξέ­ρει ό κόσμος· ή Εκκλησία δυνάμωσε. Ό Θεός αγαπάει τον άνθρωπο, το πλάσμα Του, και θα φροντίσει γι’ αυτά πού τού χρειάζονται, φθάνει ό άνθρωπος να πιστεύει και να τηρεί τις εντολές Του.
(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ B΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ)

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς απαντά στον Γιάννη Μπουτάρη

«εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ' ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος.» (Ἰωάννου 15,19).
Οἱ διαχρονικοί αὐτοί λόγοι τοῦ ἐνσαρκωθέντος Θεοῦ Λόγου ἑρμηνεύουν διϊστορικά τό μένος κατά τῶν ταπεινῶν φορέων τοῦ θείου Λόγου.
Ἕως τό τέλος τῆς ἱστορίας τῶν ἀνθρωπίνων καιρῶν ὁ Χριστός θά ἀποτελεῖ κατά τήν προφητικήν ρῆσιν τοῦ Θεοδόχου Συμεών «σημεῖον ἀντιλεγόμενον», «καί θά κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν» (Λουκά 2,34-35).
Ἄλλωστε ὅπως μεγαλειωδῶς γράφει ὁ οὐρανοβάμων Παῦλος ἔχουμε κληθεῖ νά χαιρόμεθα μέ τά ὑπέρ τῆς Ἀληθείας παθήματα διότι ὅπως ἐκεῖνος λέγει «Νῦν χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου ὑπὲρ ὑμῶν καὶ ἀνταναπληρῶ τὰ ὑστερήματα τῶν θλίψεων τοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ σαρκί μου ὑπὲρ τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ Ἐκκλησία»(Κολοσσαεῖς 1,24).
Ὁ Ἀξιότιμος Δήμαρχος Θεσ/νίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης πού ἐνώπιον τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τῆς συμπρωτεύουσας, δήλωσε ὅτι «εἶμαι γιά ξύλο» ἐπέρρωσε τούς Κυριακούς καί Παυλείους λόγους διότι δέν μοῦ προσάπτει τήν διάπραξι κάποιου ἀδικήματος, ἀλλά τό γεγονός ὅτι πειρῶμαι νά διασαλπίζω στό ποίμνιό μου τήν ἀποκάλυψι «τῆς ἐν ἡμῖν ἐλπίδος».
Ἑπομένως τό μένος τοῦ κυρίου Δημάρχου στρέφεται οὐσίᾳ κατά τῆς διαχρονικῆς ἐνυποστάτου Ἀληθείας, πού ἔγινεν ἄνθρωπος ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται (Μέγας Ἀθανάσιος), καί δι’ αὐτό ἀκριβῶς δυνάμει τῆς μεταφυσικῆς τῶν πράξεων καί τοῦ ἰσχύοντος πνευματικοῦ νόμου θά ἀποδώσει λόγον δι’ αὐτό.
Εἶναι τό μόνον βέβαιον. Συνεπῶς ἄξιος συμπαθείας εἶναι ὁ Κύριος Δήμαρχος καί ὄχι ἀντιπαραθέσεως.
Στήν ἐποχή τῆς πλήρους συγχύσεως καί τῶν μεγάλων ἀντινομιῶν συγχέονται ὁ ἀνθρωπισμός καί ἡ ὀφειλομένη τιμή καί σεβασμός ἀδιακρίτως σέ κάθε ἀνθρώπινο πρόσωπο μέ τόν δόλιο καί σχεδιασμένο ἐποικισμό τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἠπείρου ἀπό μία ἀσύμβατη μέ τό Εὐρωπαϊκό κεκτημένο τῆς ἀνεκτικότητος, τῆς ἀνεξιθρησκείας καί τῆς ἐλευθερίας, πολιτικοθρησκευτική παραδοχή πού στοχοποιεῖ θανάσιμα τή διαφωνία καί τήν ἄρνησή της καί πού πρεσβεύουν οἱ χιλιάδες τῶν κατευθυνομένων προσφυγικῶν καί μεταναστευτικῶν μουσουλμανικῶν ροῶν.
Εἶναι παγκοίνως γνωστόν ὅτι τόν ἐμφύλιο πόλεμο τῆς Συρίας τόν ἐνορχήστρωσε ἡ γειτονική μας Τουρκία μέ τήν συνδρομή τοῦ Σουνιτικοῦ μπλόγκ (Σαουδική Ἀραβία - Κατάρ - Ὀμάν) καί τήν στήριξη τῶν Η.Π.Α. πού ἐκπαίδευσε στό ὑπέρτατο στρατιωτικό της σχολειό τό «West point» τά ἡγετικά στελέχη τοῦ αἱμοσταγοῦς ISIS.
Καί ἐνῶ ὁ ἀγαπητός κύριος Δήμαρχος θά ἔπρεπε νά διερωτᾶται γιατί κατευθύνονται στήν Εὐρώπη αὐτές οἱ ἀσύμβατες πολιτισμικά πληθυσμιακές ροές καί δέν μεταβαίνουν στίς πάγχρυσες μουσουλμανικές χῶρες τοῦ Ἀραβικοῦ κόλπου, οἱ μέν Σιΐτες στό Ἰράν, οἱ δέ Σουνίτες στή Σαουδική Ἀραβία καί τά Ἐμιράτα, ἀρθρογραφεῖ (Καθημερινή 21-2-2016) ἰσχυριζόμενος ὅτι «δέν ὑπάρχει κίνδυνος γιά τήν ταυτότητά μας» ἀπό τήν ἐθνοτική ἀλλοίωση καί τόν ἐποικισμό ἀλλοθρήσκων καί ἀλλογενῶν, λησμονώντας τά ἀμέτρητα θύματα τοῦ ὀθωμανικοῦ - μουσουλμανικοῦ ζυγοῦ, τούς ἀποκεφαλισμένους - ἀπαγχονισμένους καί ἀγρίως δολοφονημένους Μάρτυρες τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας μας, πού μέ τό αἷμα τους πότισαν τό δένδρο τῆς διατήρησης τῆς Ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπείας.
Ἀγνοεῖ βέβαια τό ἰδεολόγημα τοῦ Ἰσλάμ, ὅπως φαίνεται ἀπό τό κείμενό του καί ὅτι θά εἶναι καί τό πρῶτο θῦμα λόγῳ τῶν ἀπόψεων ἐλευθεριότητος πού ἐκφράζει, ἐάν συνοικήσει μέ χιλιάδες μουσουλμάνους στήν συμπρωτεύουσα, ὅπως σχεδόν εὔχεται.
Ἄς διαβάσει στό ἀπόλυτο γιά τούς μουσουλμάνους κείμενο τοῦ Κορανίου πού ἐνσαρκώνει τόν δῆθεν αἰώνιον Λόγον τοῦ Θεοῦ καί πού «ἐπινοήθηκε μόνο ἀπό τόν Θεό» (σούρα ΙΩΝΑΣ «Γιούνους» στῖχος 37), στόν στῖχο 33 τῆς σούρας ΤΟ ΣΤΡΩΜΕΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ «ἀλ - Μάιντα» τῆς αὐθεντικῆς μεταφράσεως ἐκ τῆς Ἀραβικῆς, τοῦ Γ.Ἰ.Πεντάκη, «Νά ποία εἶναι ἡ ἀμοιβή ὅσων πολεμοῦν τόν Θεό καί τόν Ἀπόστολό Του‧ αὐτοί πού ἐξαπλώνουν τό κακό στή Γῆ, θά σκοτώνονται, θά σταυρώνονται, θά κόβονται τά χέρια καί τά πόδια τους, θά ἐξωρίζονται ἀπό τήν χώρα τους. Αὐτή θά εἶναι ἡ ἀμοιβή τους στόν κόσμο αὐτό‧ καί στόν ἄλλον κόσμο θά εἶναι τά σκληρά βασανιστήρια.».
Εἶναι μία ἀπό τίς πάμπολλες σούρες τοῦ Κορανίου πού θεσμοθετοῦν τή βία, τό ἔγκλημα καί τόν Θρησκευτικό πόλεμο (Τζιχάντ) ἐναντίον τῶν «ἀπίστων» καί πού χωρίζουν τόν κόσμο στόν οἶκο τοῦ Ἰσλάμ καί στόν οἶκο τοῦ πολέμου. Καί ἄς διαβάσει ἀκόμη καί τό στῖχο 29 τῆς σούρας Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ «ἀλ - Τάουμπα» πού προτρέπει ὁ δῆθεν προφήτης τούς πιστούς μουσουλμάνους : «Νά πολεμᾶτε ἐναντίον ὅποιου δέν πιστεύει στόν Θεό . . . Νά πολεμᾶτε ἐπίσης ἐναντίον τῶν Ἑβραίων καί τῶν Χριστιανῶν οἱ ὁποῖοι δέν πρεσβεύουν τήν πίστη τῆς ἀλήθειας. Νά πολεμᾶτε ἐναντίον τους ἕως ὅτου ὅλοι πληρώσουν τόν φόρο ὑποτέλειας καί ταπεινωθοῦν.».
Καί στόν ἑπόμενο στίχο 30 εὔχεται : «Ὁ Θεός ἄς τούς καταστρέψει. Πόσα ψέματα λένε.». Ἄς ἀντιπαραβάλλει ὁ Κύριος Δήμαρχος τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τόν πυλώνα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ, καί ἄς προσπαθήσει νά βρεῖ ἔστω καί ἕνα ἐδάφιο πού νά παραβιάζει τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἤ πού νά ἐντέλλεται πόλεμο ὑπέρ τῆς πίστης ἤ ἐναντίον τῶν ἀπίστων. Ἀντιθέτως στήν διδασκαλία τοῦ ἀληθινοῦ Ἀποστόλου καί Μεσσίου Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ κυριαρχεῖ ἡ ἀγάπη ἀκόμη καί πρός τούς ἐχθρούς (Ματθ. 5,44, Λουκ. 6,27-35, Ρωμ. 12-20).
Διερωτῶμαι, θά τολμᾶ νά διοργανώνει καί τότε τά «Thessaloniki Pride»; Ἡ δήλωσις τοῦ κυρίου Δημάρχου βέβαια εἶναι μία ἔκφρασις ἐκδικήσεως στό πρόσωπό μου διότι εἶχα ἐγγράφως ζητήσει ἀπό τήν Ἱ. Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήν ἀπομάκρυνσί του άπό τήν θέση τοῦ Προέδρου τῆς Ἁγιορειτικῆς Ἑστίας, ἐπειδή προάγει μέ τήν θεσμική του ἰδιότητα, τήν ἀνατροπή τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί τήν θεσμοθέτησι τῆς ψυχοπαθολογικῆς ἐκτροπῆς τῆς ἀνθρωπίνης φυσιολογίας.
Βέβαια τόν εὐγνωμονοῦμε τόν κύριο Δήμαρχο διότι μᾶς ἀπεκάλυψε ὅτι τίς ἐν λόγῳ ἐκδηλώσεις χρηματοδοτεῖ τό Ἀμερικανικό Προξενεῖο!!!, κι’ ἔτσι κατάλαβαν καί οἱ πλέον δύσπιστοι τί πράγματι μεθοδεύεται καί ποιοί ἦταν οἱ ὑποκινηταί γιά τήν ψήφισι τοῦ ἐπαίσχυντου νομοθετήματος τοῦ λεγομένου «συμφώνου συμβίωσης».
Ὁ Ἀξιότιμος Κύριος Δήμαρχος ἀποδεικνύεται ὅτι δέν ἀνέχεται τήν κριτική καί ἡ δημοκρατική του εὐαισθησία ἐμπεριέχει καί τό «ξυλοκόπημα» τῶν ἀντιφρονούντων.
Τόσον πολύ σέβεται τήν ἐλευθερία ἐκφράσεως τῶν συνανθρώπων του καί τίς διακηρυγμένες ἀρχές τῶν κομμάτων πού τόν στήριξαν.
Κατόπιν τῆς παρεμβάσεώς του λοιπόν, δικαιώθηκε πλήρως ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος καί τά Ὀρθόδοξα Χριστιανικά Σωματεῖα γιά τήν μεγαλειώδη ἐκδήλωσί τους «Μένουμε Χριστιανοί, μένουμε Ἕλληνες» πού ἔκρουσε τό κώδωνα τοῦ κινδύνου γιά τόν ἄκριτο ἐποικισμό τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἠπείρου καί τῆς Χώρας μας ἀπό μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ὅταν ἡ χώρα μας περιβάλλεται ἀπό ἐχθρικό περίγυρο, γιά τήν παρανοϊκή ἀνίδρυση «Κατεύθυνσης Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν» στήν Θεολογική Σχολή Θεσ/νίκης, ὅπου τό ἕνα Τμῆμα θά διδάσκει ὅτι ὁ Θεός ἔγινεν ἄνθρωπος γιά νά ἀποθεώσει τόν ἄνθρωπο, καί τό ἄλλο θά ἐπαναλαμβάνει τίς ληρώδεις βλασφημίες τοῦ αἱρεσιάρχου Ἀρείου, πού τόν 7ο μ.Χ. αἰῶνα ἐπαναδιατύπωσε ὁ παιδεραστής καί αἱμομείκτης Ἄραβας ἔμπορος Μωάμεθ καί τόν 19ο μ.Χ. αἰῶνα ὁ Ἰρβιγκίτης Πάστορας Κάρολος Ρώσσελ μέ τήν Ἑταιρεία του «Σκοπιά τοῦ Πύργου» τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, καί τέλος γιά τήν ἀντιπαιδαγωγική ταυτόχρονη διδασκαλία ἐννέα Θρησκειῶν σέ ἄωρα παιδιά πού δέν ἔχουν ἀκόμη τήν κριτική δυνατότητα, μέ τό ἰδεολόγημα τοῦ πιλοτικοῦ προγράμματος μετατροπῆς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, σέ Θρησκειολογία.
Καλή μετάνοια κύριε Δήμαρχε, ἐν ὄψει τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Το τέλος μιας χώρας

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Ζούμε το τέλος μιας χώρας. Δυστυχώς, της δικής μας, τουλάχιστον όπως την ξέραμε μέχρι τώρα.

Η αληθινή αιτία, δεν είναι φυσικά τα –ουκ ολίγα και σαφώς καταστρεπτικά – σφάλματα της ίδιας της χώρας, όπως πολλοί θέλουν να λένε, ίσως και να πιστεύουν.

Η αληθινή αιτία είναι ότι η Ελλάδα βρέθηκε ανέτοιμη, απροετοίμαστη, ανίκανη να αντιδράσει σε μια τεραστίων διαστάσεων κίνηση της Ιστορίας που εξελίχθηκε ολόκληρη ερήμην της και πέρα από την ίδια.

Όλα αυτά δεν συνέβησαν λόγω της παθογένειας και της εσωτερικής κακοδαιμονίας της στις οποίες αρέσκονται πολλοί να φορτώνουν όλα τα δεινά.

Καμία χώρα, ίσως με την εξαίρεση υπερδυνάμεων όπως οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα, δεν θα μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά σε όλα αυτά.

Και εκεί είναι που μπαίνει ο παράγοντας «Ευρώπη», εν προκειμένω δε, η γερμανική Ευρώπη.

Αυτή η σημερινή Ευρώπη που τη διοικεί αποκλειστικά το Βερολίνο με τις άλλες χώρες αλλά και με την ευρωπαική επιτροπή σε ρόλο κομπάρσου, υποκρίθηκε ξανά.

Στην αρχή είπε ότι θα πάρει μεγάλο αριθμό προσφύγων η ίδια η Γερμανία.

Μετά, έγινε εσωτερικό τσουνάμι στη χώρα και κόντεψε – ακόμα κοντεύει – να καταπιεί την κυβέρνησή της.

Για να το αποφύγει, το Βερολίνο στράφηκε στην Αγκυρα, ενώ άλλες χώρες που παρασκηνιακά κάνουν τη… βρώμικη δουλειά, ανέλαβαν την εκστρατεία «κλείνουμε τα ελληνικά σύνορα», «τι θα γίνει με τη Σένγκεν».

Η «επιχείρηση Αγκυρα» μέσα από την απόφαση για διεθνή δύναμη, κατέληξε απλώς στη de facto οριστική αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Ανατολικό Αιγαίο – δηλαδή η Τουρκία πήρε τα πάντα. Εδωσε τίποτα; Ασφαλώς όχι, ενώ, τώρα, η ίδια η Αγκυρα έχει αρχίσει και παρακωλύει τη νατοική επιχείρηση αφού πρώτα έκανε τη δουλειά της!...

Φυσικά, με το που θέλησε να παίξει το νέο στάδιο του παιγνιδιού, η Τουρκία άνοιξε και πάλι τις ροές και χιλιάδες πρόσφυγες άρχισαν εκ νέου να καταφτάνουν στην Ελλάδα.

Οσο για την υπόθεση «κλειστά ελληνικά σύνορα», το Βερολίνο, στην αρχή, υποτίθεται ούτε να ακούσει. Τώρα, το ζήτημα είναι πλέον περίπου ανοικτά στην ατζέντα και κατ’ ουσίαν τη μονοπωλεί.

Η μόνη ουσιαστική προσπάθεια ανάσχεσης αυτής της πολιτικής στην Ευρώπη γίνεται από τη Γαλλία, η οποία επέμεινε έντονα στο πόσο λάθος είναι αυτή η πολιτική, όπως και στο πόσο λάθος θα ήταν, για παρόμοιους λόγους, η έξωση της Ελλάδας από το ευρώ. Ο Γάλλος πρόεδρος Ολαντ τα εξήγησε όλα αυτά και πίσω από τις κλειστές πόρτες των διεθνών διασκέψεων, αλλά και δημόσια.

Όμως ο κίνδυνος όχι απλώς παραμένει, αλλά τείνει να καταστεί βεβαιότητα για την Ελλάδα: ότι η χώρα θα θυσιαστεί μετατρέποντας πλέον τα δυτικά της σύνορα σε σύνορα της Ευρώπης από τα ανατολικά της που θα έπρεπε να είναι.

Αυτή η τραγωδία είναι διπλή: και πλήρης απομόνωση για την Ελλάδα και εγκλωβισμός σε αυτή απροσδιόριστου αριθμού προσφύγων με ότι αυτό συνεπάγεται, ειδικά σε μια χρεοκοπημένη χώρα.

Όμως, όλα αυτά, τα έχουμε πει και ξαναπεί πολλές φορές εδώ και πολύ καιρό.

Το τέλος μιας χώρας, της δικής μας χώρας, δεν έρχεται ως κεραυνός εν αιθρία.

Ερχεται όμως σε μια Ελλάδα παραδομένη, ίσως και προδομένη – από τον εαυτό της φυσικά: από εκείνους που έπρεπε να βάζουν πρώτα τη συνείδηση της ευθύνης για αυτόν τον τόπο και να μην ζουν με τις βολικές αυταπάτες μιας Ευρώπης που, φυσικά, εκείνη είναι ουσιαστικά τώρα που σταυρώνει την Ελλάδα για να απαλλαγεί η ίδια από όλα αυτά τα δεινά...

Πηγή "Το Βήμα"
kostasxan

ΣΧΟΛΙΟ: Γιά τούς ίδιους λόγους χάνουμε καί τήν εκκλησία.  Τουλάχιστον όπως τήν ξέραμε μέχρι τώρα. Καί η αληθινή αιτία είναι η ίδια. "Βρέθηκε ανέτοιμη, απροετοίμαστη, ανίκανη να αντιδράσει σε μια τεραστίων διαστάσεων κίνηση της Ιστορίας που εξελίχθηκε ολόκληρη ερήμην της και πέρα από την ίδια."

Αμέθυστος