Ο Παπαδιαμάντης καi οι γραικύλοι - η άρνηση της ταυτότητας

ἡ ἄρνηση τῆς ταυτότητας

Φώτιου Ἀρ. Δημητρακόπουλου, καθηγητοῦ Βυζαντινῆς Φιλολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

«τούτ’ ἡ χώρα ποὺ ἀνεμίζει τοὺς ἀμέτρητους γραικύλους», Νίκος Καρούζος

Ὁ τελευταῖος γραικυλισμὸς ὡς νόσημα τῆς ἑλληνικῆς διανόησης ἀπορρέει ἀπὸ ἕνα παλαιὸ σύμπτωμα μειονεξίας ἀπέναντι στὴ Δύση, συνοδευόμενο μὲ αἴσθημα προκατάληψης κατὰ τοῦ Βυζαντίου, ἕνεκα παντελοῦς ἀγνοίας τῆς ἑλληνορθόδοξης θέασης τοῦ κόσμου. Τὸ νόσημα παρουσιάζει συγκεκριμένα παθολογικὰ φαινόμενα, ποὺ τὰ ἀποτυπώνει ὁλοκάθαρα ὁ Παπαδιαμάντης στὸ ἀτελὲς μυθιστόρημά του «Τὸ λάβαρον», καὶ προσβάλλει κυρίως τοὺς νεοέλληνες λογίους, διανοουμένους καὶ πολιτικούς. Ὡς ἰδεολογικὸ σύνδρομο ἐμφανίζεται γενικῶς ὡς κρίση ταυτότητας, ὡς ἀπόρριψη τῶν ἡμετέρων καὶ θαυμασμὸς τῶν ἀλλοτρίων, ἤγουν ὡς πλέγμα ἐθνικοῦ αἰσθήματος κατωτερότητας. Ὁ γραικυλισμὸς ἐμφανίζεται καὶ ὡς ὀξεῖα μορφὴ τῆς χρονίου νόσου τοῦ μιμητισμοῦ καὶ τῆς ξενομανίας, ἀκυρώνει τὸν πατριωτισμό, παραλύει τὸ ἐθνικὸ φρόνημα, καταργεῖ κάθε ἐθνικὴ θεωρία, συχνὰ ὁδηγεῖ τὰ θύματά του νὰ μεταβληθοῦν σὲ ἄτυπους ἐξωμότες. Ἐν ἄλλοις λόγοις βρίσκεται στὸν ἀντίποδα τοῦ σωβινισμοῦ.

Στὸ παπαδιαμαντικὸ κείμενο, πέρα ἀπὸ τὴν ἀπερίφραστη, γνωστὴ ρήση ποὺ περιέχεται στὸ προοίμιο τοῦ διηγήματος «Λαμπριάτικος ψάλτης» γιὰ τοὺς «γραικύλους τῆς σήμερον», εἶναι διάσπαρτες οἱ ἀντιδυτικές του ἀπόψεις, ὅπως θὰ δοῦμε, ὅμως, μόνον στὸ Κεφάλαιον Η΄ τοῦ «Λαβάρου» ἔχουμε μία ὁλοκληρωμένη περιγραφὴ ἑνὸς γραικύλου.

papadiamantis-1Δὲν εἴχανε κλείσει ἕξι χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Παπαδιαμάντης πρωτοδημοσίευσε διήγημα, τὸ ἑορταστικὸ χριστουγεννιάτικο «Τὸ Χριστόψωμο» στὴν ἐφημ. «Ἐφημερίς», 26 Δεκ. 1887, ἴσαμε τὴ δημοσίευση τοῦ «Λαμπριάτικου ψάλτη» στὴν ἐφημ. «Ἀκρόπολις», 27-31 Μαρτίου 1893. Εἰκοσιεφτὰ διηγήματα σὲ πεντέμισυ χρόνια, τὰ περισσότερα στὶς δύο παραπάνω ἐφημερίδες καὶ στὸ περιοδικὸ «Ἑστία», στὸ μεγαλύτερο μέρος τους μὲ ὑπόθεση συνδεδεμένη μὲ τὸ δωδεκαήμερο τῶν Χριστουγέννων ἢ τὸ Πάσχα, καὶ δημοσιευμένο τὶς μέρες τῶν γιορτῶν. Τὸ ἑορταστικὸ- θρησκευτικὸ-περιεχόμενο τῶν διηγημάτων ὡς ἐξωτερικὸ αἴτιο, κι ἡ ζήλια ὡς ἀφανὴς λόγος ἐπίκρισης, εἶχαν κάνει κάποιους κριτικοὺς νὰ δηλώσουν τὴ δυσφορία τους ἔναντι τοῦ Παπαδιαμάντη. Σ’ αὐτοὺς ἀπαντᾶ στὸν πρόλογό του ὁ κυρ-Ἀλέξανδρος, ἤπια, ἀλλὰ καὶ εἰρωνικά, καὶ μὲ ἀρκετὸ θυμὸ πρὸς τὸ τέλος. Μνημονεύει τὴ συγγραφική του πρόθεση, τὶς πηγὲς τῆς ἔμπνευσής του, τὸ ἀναγνωστικὸ ἐνδιαφέρον ποὺ παρουσιάζουν τὰ διηγήματά του, τὴν ἔλλειψη ἐπιζητημένης καὶ βεβιασμένης ὑπόθεσης ἢ πλοκῆς, τὴν ἄντληση τῆς θεματικῆς ἀπὸ τὴν πραγματικότητα χωρὶς κάτι τὸ ἀπίθανο, καί, τέλος, πὼς ἐργάζεται ὁ ἴδιος ὡς δημιουργός.

Ὁ Παπαδιαμάντης συνεχίζει ὑπογραμμίζοντας τὰ σημεῖα ποὺ ἐνοχλοῦν τοὺς ἐπικριτές του: ἡ θρησκευτικὴ ὑπόθεση τῶν ἔργων του, ἡ ἄποψή του περὶ συνεχείας τοῦ ἑλληνισμοῦ διὰ μέσου τοῦ ἑλληνικοῦ μεσαίωνα, ἡ ἀδιαφορία του γιὰ τὸν κακῶς νοούμενο ἐκπολιτισμὸ καὶ τὴν πρόοδο. Ἀλλὰ ἐκεῖ ποὺ ἐπιτίθεται λαῦρος ὁ Παπαδιαμάντης εἶναι στὰ συμπτώματα τοῦ γραικυλισμοῦ, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸν μιμητισμὸ καὶ τὴν ξενομανία.

Συχνὰ παρατηροῦμε στὸ παπαδιαμαντικὸ κείμενο ὅτι ὁ συγγραφέας ἔχει τὴν ἱκανότητα νὰ εἰσέρχεται στὴ νοοτροπία τοῦ ἄλλου ἢ τῶν ἄλλων καὶ νὰ ὁμιλεῖ μὲ τοὺς δικούς τους ὅρους. Αὐτὸ προσδίδει τὴ χαρακτηριστικὴ καὶ μὴ καταπιεστικὴ ἀντιρρητικὴ ἄνεση στὸ κείμενο καὶ ἐπιτρέπει στὸν Παπαδιαμάντη νὰ ἀποδεικνύει ἐνίοτε στοὺς ἄλλους ἀκόμη καὶ πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι «συνεπεῖς πρὸς ἑαυτούς».

Τί μιμοῦνται μετὰ μανίας οἱ γραικύλοι τῆς ἐποχῆς του; Τὴν ἀθεΐα καὶ τὸν κοσμοπολιτισμό. «Μὴ θρησκευτικὰ πρὸς Θεοῦ! Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος δὲν εἶναι Βυζαντινοί, ἐννοήσατε; Οἱ σημερινοὶ Ἕλληνες εἶναι κατ’εὐθεῖαν διάδοχοι τῶν ἀρχαίων. Ἔπειτα ἐπολιτίσθησαν, ἐπροώδευσαν καὶ αὐτοὶ συμβαδίζουν μὲ ἄλλα ἔθνη». Ἡ εἰρωνικὴ αὐτὴ δήλωση τοῦ Παπαδιαμάντη στρέφεται γενικῶς κατὰ τοῦ πνεύματος τῶν καιρῶν, τὴν παραγνώριση καὶ περιφρόνηση τοῦ Βυζαντίου καὶ τῆς ὀρθόδοξης ἀντίληψης, πνεῦμα ἀκόμα κυρίαρχο παρὰ τὸ ὅτι εἶχε πρὸ ἐτῶν ἐκδοθεῖ ἡ «Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους» τοῦ Παπαρηγόπουλου. Ἀλλὰ τὸ 1866 εἶχε ἐκδοθεῖ «Ἡ Πάπισσα Ἰωάννα» τοῦ Ροΐδη καὶ τὸ 1877 «Ἰουλιανὸς ὁ παραβάτης» τοῦ Κλέωνος Ραγκαβῆ καὶ ἐνῷ ἔχει ὑποστηριχθεῖ ὅτι τὸν δεύτερο ὑπονοεῖ ὁ Παπαδιαμάντης, φρονῶ ὅτι κατὰ συμφυρμὸ καὶ τοὺς δύο ἔχει κατὰ νοῦν στὸ προοίμιο τοῦ διηγήματος «Λαμπριάτικος ψάλτης», ὅταν ἀναφέρει τὰ σχετικὰ πρὸς τὸν Ἰουλιανό, γράφοντας: «ὅταν συγγραφεὺς ἄλλος, καὶ ἄλλης περιωπῆς, δημοσιεύσας πρὸ ἐτῶν ἱστορικο – φανταστικὸν δράμα, ὅπου προέτασσε χυδαῖα ἀληθῶς προλεγόμενα, δὶ’ ὧν ὕβριζε βαναύσως τὴν θρησκείαν τῶν πατέρων του». Μόνον, ἐξάλλου, ὁ Ροΐδης, διακριτικὰ καὶ ἀσχολίαστα, εἰρωνεύτηκε καὶ τὸ αἴσθημα «εὐγνωμοσύνης πρὸς τὴν λυτρώσασαν ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ ξένου ζυγοῦ Ἐκκλησίαν, δι’ ἧς ἠλπίζομεν τάχιον ἢ βράδιον καὶ τὴν πραγματοποίησιν τῆς μεγάλης ἰδέας, τὴν ἀπελευθέρωσιν δηλαδὴ τῆς Ἠπείρου καὶ Θεσσαλίας».

Ὁ Παπαδιαμάντης, στὸ προοίμιό του, ἀπαντᾶ: «Δία νὰ δώσωμεν πέρας εἰς τὸ προοίμιον αὐτό, θὰ εἴπωμεν μὲ δύο λέξεις ὅτι: Τὸ σημερινὸν ἔθνος δὲν ἐπῆγε, δυστυχῶς, τόσον ἐμπρός, ὅσον λέγουν αὐτοί. Τὸ ἔθνος τὸ ἑλληνικόν, τὸ δοῦλον τουλάχιστον, εἶναι ἀκόμη πολὺ ὀπίσω, καὶ τὸ ἐλεύθερον δὲν δύναται νὰ τρέξη ἀρκετὰ ἐμπρός, χωρὶς τὸ ὅλον νὰ διασπαραχθῆ ὡς διασπαράσσεται, φεῦ! ἤδη. Ὁ τρέχων πρέ- πει νὰ περιμένη καὶ τὸν ἑπόμενον, ἐὰν θέλη νὰ τρέχη, ὁ ἐλεύθερος πρέπει νὰ βοηθῆ τὸν δεσμώτην ἢ νὰ τὸν ἀνακουφίζη. Ὅσον παρέρχεται ὁ χρόνος, τόσον τὸ ἐλεύθερον ἔθνος καθίσταται, οἶμοι! Ἀνικανώτερον, ὅπως δώση χεῖρα βοηθείας εἰς τὸ δοῦλον ἔθνος. Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὁτιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλεται χάριν πολυτελείας τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον ὅστις θέλη νὰ κάμη δημοσία τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νάνον ἀνορθούμενον ἐπ’ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάση εἰς τὸ ὕψος καὶ φανῆ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ’ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον ἔχη καὶ θὰ ἔχη διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του».

Συμπεράσματα: ἡ ἀθεΐα, ἡ ἀπόρριψη τῶν θρησκευτικῶν, συνεπιφέρει τὴν ἀπόρριψη τοῦ Βυζαντίου καὶ ἀνάγει τὴν διαδοχὴ τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων κατ’ εὐθεῖαν στοὺς ἀρχαίους. Δὲν εἶναι τυχαία καθόλου ἡ χρήση τῶν ὅρων, ἂν καὶ δὲν ἔχη καθόλου προσεχθεῖ, στὸν Παπαδιαμάντη: «τὸ Ἑλληνικὸν Ἔθνος», οἱ «Βυζαντινοί», οἱ «ἀρχαῖοι», ἡ προσπάθεια καθορισμοῦ δηλαδὴ ἐθνικῆς ταυτότητας, κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἴσχυε καὶ δὲν ἐνδιέφερε τοὺς μεσαιωνικοὺς καὶ ἀρχαίους μας προγόνους. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, ὁ κοσμοπολιτισμός, ὅτι δὲν ζοῦμε πιὰ στὶς μικρές μας πατρίδες ἀλλὰ στὸν κόσμο ὁλάκερο. Στὴν «Ἀπάντησιν εἰς τὸν Ζ. τῆς «Ἐφημερίδος» τὸ 1891 φαίνεται σαφῶς τί ἐννοεῖ λέγοντας «κοσμοπολίτης» ὁ Παπαδιαμάντης: «ἐννόει ἁπλῶς, καθὼς ἐγὼ τὸ ἡρμήνευσα, ὅτι φεύγω ἐνίοτε ἀπὸ τὸν τόπο τῆς γεννήσεώς μου καὶ δὲν προσκολλῶμαι ἀποκλειστικῶς εἰς τὰς ἀναμνήσεις τῆς παιδικῆς ἡλικίας μου. Ἔγραψεν Ἀμερικανός, ἀντὶ νὰ γράψη κοσμοπολίτης». Ἑπομένως, κοσμοπολιτισμὸς γιὰ τὸν Ἕλληνα σημαίνει καὶ ἀδιαφορία περὶ τὰ πάτρια, δὲν εἶναι μόνον ἐγκατάλειψη τῆς ἐμμονῆς στὴν ἐντοπιότητα, εἶναι ἄρνηση ἐπιτέλεσης τοῦ πατριωτικοῦ χρέους νὰ κτίσει μεγάλη πατρίδα. Ἀντιθέτως, γιὰ τοὺς Εὐρωπαίους, Ἄγγλους, Γερμανούς, Γάλλους, ἡ ἀθεΐα, ὁ ἀναρχισμός, ὁ κοσμοπολιτισμὸς εἶναι πολυτέλεια τὴν ὁποία ἔχουν τὴν ἐλευθερία νὰ ἐπαγγέλονται, ἐνῷ τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος θὰ ἔχει διὰ παντὸς ἀνάγκη τῆς θρησκείας του.

Πρὸς ἄρσιν πάσης παρεξηγήσεως πρέπει νὰ λεχθεῖ ἐδῶ ὅτι ὁ Παπαδιαμάντης δὲν ἦταν κανενὸς εἴδους ἐμμανὴς σωβινιστής, ἀποκλειστικός, ξενοφοβικός. Ἄλλωστε, ὁ ἴδιος γράφει στὸ προοίμιο τοῦ «Λαμπριάτικου ψάλτη» ὅτι «ἐν πρώτοις, καλὸν θὰ ἦτο νὰ διακρίνωμεν ὅ,τι πράγματι εἶναι ξενισμὸς ἀπὸ ὅ,τι δύναται νὰ εἶναι, ἐκ τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, κοινὸν εἰς πάντα τὰ ἔθνη». Οὔτε, ἂς ποῦμε στὰ λογοτεχνικά του χρέη, ἔπαυσε νὰ διαβάζει καὶ νὰ παραπέμπει στὸν Βύρωνα, τὸν Μίλτωνα, τὸν Σέξπηρ, τὸν Θερβάντες, οὔτε φυσικὰ ἀγνοοῦσε τὴν εὐρωπαϊκὴ λογοτεχνία ἢ εἰδησεογραφία, αὐτὸς ὁ ἐργαζόμενος ὡς μεταφραστὴς εὐρωπαϊκῶν ἐφημερίδων, περιοδικῶν καὶ ἄλλων ἐντύπων. Καὶ αὐτὴ ἡ ἔλλειψη προγραφῶν στὸν Παπαδιαμάντη δὲν ἀφορᾶ μόνον στὴν εἰκόνα τῶν Εὐρωπαίων, ἀλλὰ καὶ στὴν εἰκόνα τῶν Τούρκων, ἂς θυμηθοῦμε τὸν «Ξεπεσμένο δερβίση» καὶ τὸ ἄρθρο του «Αἱ Ἀθῆναι ὡς ἀνατολικὴ πόλις». Μ’ ἄλλα λόγια, τὸ καλὸ δὲν ἀνθεῖ μόνο στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ κακὸ στὰ ξένα, οὔτε ὅμως καὶ ἀντίστροφα, δὲν εἶναι ὄμορφο καὶ καλὸ ὅ,τι ἔρχεται ἀπὸ τὴν προηγμένη Δύση, καὶ ἄσχημο καὶ κακὸ ὅ,τι ἔχουμε στὴν Ἑλλάδα! Σὲ καμμιὰ ἀπὸ τὶς δύο θέσεις δὲν βρίσκεται ὁ Παπαδιαμάντης, ἐνῷ στὴν πρώτη βρίσκονται οἱ πατριδοκάπηλοι σωβινιστὲς καὶ στὴ δεύτερη οἱ συμπλεγματικοὶ γραικύλοι.

Ὡς γνήσιος ὀρθόδοξος ὁ Παπαδιαμάντης δὲν ἐξεγείρεται ἀπὸ τὴν παρατήρηση ὅτι ὑπάρχει ἁμαρτία, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν δόλο καὶ τὴν ὑποκρισία. Ἂς ποῦμε, ἡ Χριστίνα ἡ δασκάλα στὸ «Χωρὶς στεφάνι» εἶναι μία ἁμαρτωλὴ ἀστεφάνωτη, ἀλλὰ σώζεται ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔδειχνε, παρὰ τὸν δακτυλοδεικτούμενο βίο της δίπλα σ’ ἕναν ἄθλιο πολιτικάντη ποὺ ἔχει μάθει νὰ ἐκμεταλλεύεται τοὺς πάντες. Βλέπει λοιπὸν καὶ τὰ δικά μας ἐλαττώματα καὶ τὴν ἁμαρτία στὴ δική μας κοινωνία, ὅμως γνωρίζει ὅτι τὸ πολιτικὸ πρόβλημά μας εἶναι ὅτι εἴμαστε ἀνάμεσα στὸν λατινικὸ δόλο καὶ στὴν τουρκικὴ βία, ποὺ μᾶς καταδυναστεύουν· ἔτσι γράφει στὸ ἄρθρο τοῦ «ὁ Μπάυρων» λίγα χρόνια ἀργότερα, τὸ 1896, δανειζόμενος ἕνα στίχο τοῦ βρετανοῦ ποιητῆ: «Ἡ τουρκικὴ βία καὶ ὁ λατινικὸς δόλος!» Αἱ λέξεις αὗται δὲν εἶναι ἱστορικὸν σύμβολον, παραστατικὸν τοῦ πολυπαθοῦς Ἑλληνισμοῦ;

Πόσον ἐνδομύχως ἠσθάνετο καὶ κατενόει ὁ μέγας Βρετανὸς τὴν θέσιν τῆς Ἑλλάδος, τὴν τότε καὶ τὴν διαρκῆ καὶ τὴν παντοτινήν! Καὶ πόσον ἀπέχομεν ἡμεῖς νὰ τὴν ἐνοήσωμεν καὶ νὰ τὴν αἰσθανθῶμεν!» Αὐτὴ ἡ θέση του, ἡ σαφῶς, ἀλλὰ καὶ ἐπιλεκτικὰ ἀντιδυτική, μένει ὣς τὸ τέλος, ὅπως γιὰ παράδειγμα γράφει τὸ 1907, στὸ σπουδαῖο ἄρθρο του «Γλῶσσα καὶ Κοινωνία»: «Δὲν ἔπαυσαν τ’ ἄχυρα καὶ τὰ σκύβαλα τοῦ πολιτισμοῦ νὰ μᾶς ἔρχονται διαρκῶς μὲ τὴν πνοὴν τῶν ἀνέμων. Ὅλοι οἱ ἀργέσται καὶ οἱ ζέφυροι καὶ οἱ ἰάπυγες μᾶς φέρνουν τ’ ἀπορρίμματα, τὰ καθάρματα τῶν δογμάτων καὶ τῶν θεωριῶν, τῶν μεθόδων καὶ τῶν τρόπων, τῶν ἠθῶν καὶ τῶν ἕξεων ἀπὸ τὴν Ἑσπερίαν». Οὔτε, στὸ ἴδιο ἄρθρο, ἔχει ξεχάσει τὸν Ροΐδη: «Δὲν ἠξεύρω γιατί, πρὸ χρόνων, ὅταν ἐσκεπτόμην ἂν ἔπρεπε νὰ γράψω τὴν παροῦσαν μελέτην, ἐσχεδίαζα νὰ τὴν ἐπιγράψω «Τὰ ξόανα». Διατὶ ἄρα; Μήπως ἐσκόπουν ν’ ἀπαντήσω εἰς «Τὰ εἴδωλα» τοῦ μακαρίτου Ροΐδου;». Καὶ σ’ ἕνα ἄλλο, θρησκευτικό, αὐτὴ τὴ φορὰ ἄρθρο γιὰ τὸ Μεγάλο Σάββατο, στὰ ἴδια χρόνια, τὸ 1892, περιλαβαίνει τὸν Ροΐδη καὶ τὴν Πάπισσα, ἀλλὰ καὶ τὸν νεαρὸ λογογράφο, ἀνώνυμα, ποὺ εἶναι ὁ Ξενοπουλος. Πολλὰ θὰ εἶχε κανεὶς νὰ ἀποδελτιώσει ἀπὸ τὰ ἄρθρα τοῦ Παπαδιαμάντη. Θὰ ἀρκεσθῶ νὰ παραθέσω ὅμως ἀπὸ ἕνα ἄρθρο τοῦ 1900, «Ἡ διορθωσιομανία καὶ τὰ θύματά της», τὰ ἀκόλουθα: «Τὸ μεταλλεῖον τῆς ποιήσεως τῆς ἀνατολικῆς εἶναι ἄλλο, καὶ οἱ τρόποι, αἱ μεταφοραὶ καὶ εἰκόνες τῆς γλώσσης τῶν Ἱερῶν Γραφῶν δὲν θὰ γίνωσι ποτὲ νεωτερικαὶ οὔτε δυτικαί».

Ἀλλὰ τί γίνεται μὲ τὸν νεαρὸ Παπαδιαμάντη τῶν μυθιστορημάτων; Στὴ «Μετανάστιν» τὸ μόνο ποὺ δείχνει μία ἐπιφύλαξη πρὸς τὸ δυτικὸ πνεῦμα εἶναι στὴν ἀρχή, μία φράση τοῦ γέρου ναυτικοῦ στὸν γιὸ τοῦ Ζέννα: «νομίζεις ὅτι αἱ νέαι ὅσαι ἀνετράφησαν εἰς τὴν Εὐρώπην, λαμβάνουν ὑπὸ σπουδαίαν σκέψιν τὴν γνώμην τῶν γονέων τῶν προκειμένου περὶ γάμου; Εἶσαι πολὺ μακράν».

Ὅπως ὅλοι ξέρουμε, ἡ ἀντιδυτικὴ στάση τοῦ Παπαδιαμάντη γίνεται ὁλοφάνερη στὰ δύο του ἑπόμενα ἔργα, στοὺς «Ἐμπόρους τῶν ἐθνῶν» καὶ στὴ «Γυφτοπούλα». Οἱ δύο σελίδες ποὺ δείχνουν τὸν ἑνετικὸ κυνισμό, πολιτικό, οἰκονομικό, θρησκευτικό, εἶναι χαρακτηριστικές: «ὁ λέων τοῦ Ἁγίου Μάρκου βουλιμιᾶ. – Ἀκονᾶ τοὺς ὀδόντας του – Χρυσόν, χρυσόν! Ἡ Βενετία μόνη εὗρε τὴν φιλοσοφικὴν λίθον. – Τὰ ἔντομα πετῶσι διὰ τὰ στρουθία, τὰ στρουθία διὰ τὸν ἱέρακα. – Καὶ τὰ ἔθνη διὰ τὴν Βενετίαν. – Ἀλλὰ τὰ ἔθνη δὲν πετῶσι. – Διότι ἡ Βενετία ἔκοψε τὰ φτερά των. – Ἡ Βενετία πωλεῖ τὸν Χριστὸν καὶ ἀγοράζει τὸν Μωάμεθ. – Θὰ κάμη καλὰ νὰ τοὺς πωλήση καὶ τοὺς δύο. – Ἀρκεῖ νὰ εὕρη συμφέρουσαν τιμήν». Καὶ ἀκόμη, ἀπὸ τὴν καταδίκη της Βενετίας, στὴν καταδίκη της πολιτικῆς καὶ τῶν πολιτικῶν:

«Τί ἐζήτει ἡ Βενετία πέμπουσα τοὺς στόλους τούτους εἰς τὸ Αἰγαῖον; Ὅ,τι ζητεῖ ὁ σφαγεὺς παρὰ τοῦ θύματος, τὰς σάρκας αὐτοῦ, ἵνα κορέση τὴν πεῖναν του. Διατὶ αἱ ἰδιωτικαὶ αὖται καὶ κεκυρωμέναι μὲ τὰ σήματα τοῦ Ἁγίου Μάρκου ἐπιχειρήσεις; Διατὶ οἱ τοσοῦτοι ἐργολάβοι τῶν κατακτήσεων, τῶν ὡς διὰ δημοπρασίας ἐκτελουμένων; Ἡ Βενετία προσηγόρευεν ἑαυτὴν Πολιτείαν, καὶ εἶχεν υἱοὺς τυράννους. Τοῖς ἔδιδε τὸ χρῖσμα της καὶ τοὺς ἔπεμπεν ἵνα κατακυριεύσωσιν τῆς γῆς. Ἡ γενεαλογία τῆς πολιτικῆς εἶναι συνεχὴς καὶ γνησία κατὰ τοὺς προγόνους. Ἡ ἀργία ἐγέννησε τὴν πενίαν. Ἡ πενία ἔτεκε τὴν πεῖναν. Ἡ πεῖνα παρήγαγε τὴν ὄρεξιν. Ἡ ὄρεξις ἐγέννησε τὴν αὐθαιρεσίαν. Ἡ αὐθαιρεσία ἐγέννησε τὴν ληστείαν. Ἡ ληστεία ἐγέννησε τὴν πολιτική. Ἰδοὺ ἡ αὐθεντικὴ καταγωγὴ τοῦ τέρατος τούτου. Τότε καὶ τώρα, πάντοτε ἡ αὐτή. Τότε διὰ τῆς βίας, τώρα διὰ τοῦ δόλου… καὶ διὰ τῆς βίας. Πάντες ἀμετάβλητοι οἱ σχοινοβᾶται οὗτοι, οἱ Ἀγίγγανοι, οἱ γελωτοποιοὶ οὗτοι πίθηκοι (καλῶ δὲ οὕτως τοὺς λεγομένους πολιτικούς). Μαῦροι χαλκεῖς κατασκευάζοντες δεσμὰ διὰ τοὺς λαοὺς ἐν τῇ βαθυζόφῳ σκοτίᾳ τοῦ αἰωνίου ἐργαστηρίου των…».

Στὴ «Γυφτοπούλα» ὑπάρχει ὁλόκληρο κεφάλαιο, τὸ Α΄ τοῦ Δευτέρου Μέρους, μὲ τίτλο «Ἱστορικὴ Παρέκβασις». Ἐκεῖ, συνοπτικὰ μνημονεύω, ἀναφέρεται ὁ Πλήθων ὡς «ὁ μετὰ τὸν Παραβάτην [Ἰουλιανὸν] δεύτερος Παραβάτης», ἡ ἐποχὴ τοῦ Παπαδιαμάντη ὡς «ἀπροσδιόριστος ἐποχὴ» ὅπου ἡ μόνη θρησκεία εἶναι «ἡ ἔλλειψις πάσης θρησκείας», ἡ ἱστορικὴ κριτική, εἰς ἣν οὐδεμίαν ἔχομεν [=ὁ Παπαδιαμάντης] ἐμπιστοσύνην». «Μόνον μετὰ τὴν ἅλωσιν τῆς βασιλευούσης ἔπεσον οἱ πλεῖστοι τῶν λογίων τὸ ἔσχατον τοῦτον οἰκτρὸν πτῶμα [=ἢ ἐγίνονταν ἀρχαιολάτραι ὡς ὁ Πλήθων ἢ ἐνεκολποῦντο τὰ δόγματα τῆς Ρώμης]», καταδικάζεται τὸ «αἶσχος τοῦ αὐτομόλου καὶ δραπέτου» Βησσαρίωνος, ὑμνεῖται ὁ Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς καὶ δίδεται παραπομπὴ στὸ «σύγγραμα τοῦ Ἀθανασίου τοῦ Παρίου τὸ ἐπιγραφόμενον «Ὁ Ἀντίπαπας»». Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ ὅτι κανεὶς δὲν ἔλαβε τὸν κόπο νὰ παραβάλει τὸ σύγγραμμα αὐτὸ μὲ τὸ κείμενο τοῦ Παπαδιαμάντη. Ὅπως καὶ κανείς, πλὴν τοῦ γράφοντος, δὲν προσπάθησε νὰ ἐντοπίσει τὶς ἱστορικὲς πηγὲς τῶν μυθιστορημάτων τοῦ Παπαδιαμάντη. Στὸ βιβλίο ὅπου κατέγραψα τὸ Ἀρχεῖο Ἀποστόλου Γ. Παπαδιαμάντη ἀφιέρωσα κάποιες σελίδες, στὶς ὁποῖες ἀπέδειξα ὅτι πηγὴ γιὰ τοὺς «Ἐμπόρους» ὑπῆρξε ἡ Ἱστορία τοῦ Παπαρρηγόπουλου καὶ γιὰ τὴ «Γυφτοπούλα» ἡ «Νεοελληνικὴ Φιλολογία» τοῦ Σάθα, καὶ προσέθεσα ὅτι σὲ ἄγνωστο ὡς τότε θρησκευτικὸ ἄρθρο τοῦ Παπαδιαμάντη, τὸ 1876 κιόλας, μνημονεύεται ὁ Νικόλαος Πολίτης καὶ ὁ Παπαρηγόπουλος. Ἂν θυμηθοῦμε καὶ τὴν ἀνακοίνωση τῆς Καίτης Πολυμέρου-Καμηλάκη ὅτι στὸ ἀρχεῖο Πολίτη σώζονται δύο ἀνέκδοτα γράμματα τοῦ Παπαδιαμάντη στὸν Πολίτη, συμπεραίνουμε, πρᾶγμα ὅλως ἐνδιαφέρον, ὅτι ὁ Παπαδιαμάντης γνώριζε τὸ ἔργο τους καὶ συμμεριζόταν τὶς ἑλληνοκεντρικές τους θέσεις. Δὲν θὰ πρέπει, ἐπίσης, νὰ ἀποσιωπήσουμε κάτι ποὺ ἔχει κι αὐτὸ μείνει ἀσχολίαστο, στὸ ἴδιο κεφάλαιο: «Ὁ Γεώργιος Γεμιστός, πρὸς τοῖς ἄλλοις αὐτοῦ ἐ λ α τ τ ώ μ α σ ι , εἶχε καὶ ἕν ἐλάττωμα ἄγνωστον καὶ ἀνήκουστον κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον. Ἦτο εἷς ἐκ τῶν ὀλιγίστων, οἵτινες εἶχον συνείδησιν τοῦ ἐθνισμοῦ, καὶ ἡ καρδία του ἐφλέγετο ὑπὸ φιλοπατρίας». Τὸ νὰ γράφει ὁ Παπαδιαμάντης γιὰ «συνείδηση τοῦ ἐθνισμοῦ» ἐκεῖνα τὰ χρόνια ὡς «ἄγνωστον καὶ ἀνήκουστον» καὶ νὰ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸν ὅρο αὐτό, ἀμφίσημα, τὴ λέξη «ἐλάττωμα» εἶναι κάτι ποὺ ἐξεικονίζει τὴν ὀξυδέρκεια καὶ λεπτότητα τῶν παρατηρήσεών του καὶ σὲ ἱστορικὰ ζητήματα.

 Ἐντάσσοντας τὴν ἀπέχθεια τοῦ Παπαδιαμάντη κατὰ τῶν γραικύλων στὸ εὐρύτερο ἀντιδυτικὸ αἴσθημά του, θὰ παραθέσουμε ὁρισμένα χωρία ἀπὸ τὸ ἔργο του, πρὸς ἐπίρρωσιν τῶν λεγομένων:

«Ἀλλὰ τί θὰ ἐχρειάζετο ἡ Θεολογικὴ Σχολή, ἂν ἔμελλε ν’ ἀσχολῆται ἀποκλειστικῶς εἰς «τετριμμένα» θέματα, καὶ νὰ ἐμπνέεται ἀπολύτως ἀπὸ τὰ συναξάρια; Τόσοι σοφοὶ ἄνδρες, φωστῆρες ἐκ τῆς Ἑσπερίας ἀνατείλαντες, μὲ τόσον παχεῖς μισθούς, καὶ νὰ μὴ μεταγγίσουν ὀλίγον ἀθεϊστικὸν πνεῦμα εἰς τὴν Ἑλλάδα!».

» Ὁ ἰατρὸς ἦτο καλὸς νέος, πλησιάζων εἰς τὸ τεσσαρακοστόν, ὑψηλός, λιγνός, πρόθυμος, ὄχι πολὺ σκληρὸς οὔτε πλεονέκτης. Ἦτο ἀπόφοιτός του ἐν Ἀθήναις πανεπιστημίου, καὶ δὲν τὸν εἶχε κολλήσει μανία, ἂν καὶ εἶχε τὰ μέσα, νὰ μεταβῆ εἰς τὴν Ἑσπερίαν, ὅπως ἀγοράση σοφίαν. […]

» τῶν τριῶν νεαρῶν ἡρώων τῶν προμάχων τῆς πίστεως καὶ τῶν ἐθνικῶν παραδόσεών των […]

» εἰσάγων εἰς τοὺς ἱεροὺς ναοὺς κοινὰ καὶ ξενότροπα, νόθα καὶ ἀπαγορευμένα […]

» Ἀλλὰ τότε δὲν ὑπῆρχεν ἰδέα φυλετισμοῦ μεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων λαῶν, ὑπῆρχε μόνον κοινὸς σύνδεσμος μεταξὺ ὁμοπαθῶν καὶ ὁμοδούλων, ἐνῷ τώρα; […]

» ἡ νοθεία ἡ ἐπιγενομένη εἰς τὸν θρησκευτικὸν βίον ὑπὸ καλλιτεχνικὴν μάλιστα ἔποψιν. Ὁ ἀπὸ τοῦ Βορρᾶ κατελθὼν χείμαρρος ἔφερεν ἐκτὸς τῶν ρουβλίων καὶ τῶν πολιτικῶν σκοπῶν, ἔθιμα τινὰ καὶ ἰδέας ἀπαδούσας εἰς γνησίας βυζαντινᾶς παραδόσεις […] Οὕτως εἶναι ἐλπίς, ἐνόσῳ τὰ εὐαγῆ ταῦτα ἱδρύματα ὑπάρχουν (καὶ θὰ ὑπάρχωσιν ἐνόσῳ ὁ ἔξω Ἑλληνισμὸς δὲν συνδιαφθαρῆ φεῦ! θρησκευτικῶς τέλεον μετὰ τῆς ἐλευθέρας γωνίας), εἶναι ἐλπὶς νὰ ἀντισταθῆ ἐκεῖ ὁ Ἑλληνισμὸς εἰς τὴν ἐπιδρομὴν τῶν ξένων. Διότι ἐκ τῆς ἐλευθέρας Ἑλλάδος οὐδεμίαν ἐλπίδα συνδρομῆς βλέπομεν. Ἡ σημερινὴ δυνατὸν νὰ ὑπηρετῆ τὴν Ἑλλάδα ὡς κράτος, δὲν τὴν ὑπηρετεῖ ὅμως ὡς Ἔθνος, τοῦτο νομίζομεν ἡμεῖς.

Αὐτὸ τὸ μειονέκτημα ἡμῶν, ἂν εἶναι μειονέκτημα, ἓν ἀποδεικνύει, ὅτι ἡμεῖς ἐξωκειώθημεν ἄρα μὲ τὰ πάτρια, καὶ τὰ πονοῦμεν, ἐνῷ αὐτοὶ δὲν τὰ ἐγνώρισαν καὶ δὲν τὰ στέργουσι. Διότι ἂν ἀνετρέφοντο μ’ αὐτά, θὰ ἦσαν εὐχαριστημένοι, καὶ δὲν θὰ ἐζήτουν τὴν μεταβολήν.

» Καὶ ὅμως εὑρίσκονται ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ἐκ τῶν ἡμετέρων τινές, τόσον ἐκφυλισμένοι, ὥστε νὰ θαυμάζωσι τὰ τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας!.

» Τώρα ἀναγκάζεταί τις νὰ ἀναγνωρίση ὅτι οἱ Οὐνῖται ἐκεῖνοι, καίτοι δογματικῶς ἐκπεσόντες, καλῶς ἔπραττον τηροῦντες τὰ πάτρια ὡς πρὸς τοὺς τύπους τουλάχιστον, καὶ μὴ ἐκφυλιζόμενοι, μὴ ἀπορροφώμενοι ἀπὸ τὴν Λατινικὴν Ἐκκλησίαν.

Αἱ εὐλαβεῖς κυρίαι ἀκρατῶς εὐρωπαΐζουσι, ἐγκαταλειποῦσαι ἀπὸ δεκάδων ἐτῶν ἤδη τοὺς ὀχληροὺς γυναικονίτας, διεχύθησαν ἐφ’ ἑκάτερα τοῦ ναοῦ […].

» Νὰ παύση π.χ. ἡ συστηματικὴ περιφρόνησις τῆς θρησκείας ἐκ μέρους πολιτικῶν ἀνδρῶν, ἐπιστημόνων, λογίων, δημοσιογράφων καὶ ἄλλων. Ἡ λεγομένη ἀνωτέρα τάξις νὰ συμμορφωθῆ μὲ τὰ ἔθιμα τῆς χώρας, ἂν θέλη νὰ ἐγκλιματισθῆ ἐδῶ. Νὰ γίνη προστάτις τῶν πατρίων, καὶ ὄχι διώκτρα. Νὰ ἀσπασθῆ καὶ νὰ ἐγκολπωθῆ τὰς ἐθνικᾶς παραδόσεις.

» Νὰ μὴ περιφρονῆ ἀναφανδὸν ὅ,τι παλαιόν, ὅ,τι ἐγχώριον, ὅ,τι ἑλληνικόν. Νὰ καταπολεμηθῆ ὁ ξενισμός, ὁ πιθηκισμός, ὁ φραγκισμός. Νὰ μὴ νοθεύονται τὰ θρησκευτικὰ καὶ τὰ οἰκογενειακὰ ἔθιμα. Νὰ καλλιεργηθῆ ἡ σεμνοπρεπὴς βυζαντινὴ παράδοσις εἰς τὴν λατρείαν, εἰς τὴν διακόσμησιν τῶν ναῶν, τὴν μουσικὴν καὶ τὴν ζωγραφικήν.

» Νὰ μὴ μιμώμεθα πότε τοὺς Παπικοὺς καὶ πότε τοὺς Προτεστάντας. Νὰ μὴ χάσκωμεν πρὸς τὰ ξένα. Νὰ στέργωμεν καὶ νὰ τιμῶμεν τὰ πάτρια.

» Εἶναι τῆς ἐσχάτης ἐθνικῆς ἀφιλοτιμίας νὰ ἔχωμεν κειμήλια, καὶ νὰ μὴ φροντίζωμεν νὰ τὰ διατηρήσωμεν. Ἂς σταθμήσωσι καλῶς τὴν εὐθύνην των οἱ ἔχοντες τὴν μεγίστην εὐθύνην.

» Νὰ ἐμφυσηθῆ ζωὴ χωρὶς νὰ ὑπάρχη, νὰ δοθῆ ἔμπνευσις ἐκεῖ ὅπου λείπει ἡ ψυχή!… Καὶ ποῦ εἶναι οἱ δόκιμοι ποιηταί μας;… Καὶ ἐὰν τοιοῦτοι ὑπάρχουν, αὐτοὶ ἐνδιαφέρονται περισσότερον διὰ τὸν Νὶτς καὶ τὸν Ἴψεν παρὰ διὰ τὰ κατ’ αὐτοὺς σκουριασμένα ντόπια πράγματα.

» Μόνον παρ’ Ἀσιανοῖς […] ταῦτα εἶναι τὸ ἕν ἄκρον. Τὸ ἄλλο ἄκρον ἀπαντᾶ εἰς τὰ ἤθη τῶν Ἑσπερίων […] ὁποῖον φ ρ α γ κ ι κ ὸ ν ἄρωμα […] Ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός, ὅπως καὶ ὁ Ὀ ρ θ ό δ ο ξ ο ς Χριστιανισμὸς καὶ αὐτὸ τὸ προϊὸν καὶ ὁ ὀρθὸς λόγος, θέλουσι τὴν ἐν μέτρῳ προσπέλασιν καὶ παρρησίαν τῶν δύο φύλων […].

» Ἄμυνα περὶ πάτρης θὰ ἦτο ἡ εὐσυνείδητος λειτουργία τῶν θεσμῶν, ἡ ἐθνικὴ ἀγωγή, ἡ χρηστὴ διοίκησις, ἡ καταπολέμησις τοῦ ξένου ὑλισμοῦ καὶ τοῦ πιθηκισμοῦ, τοῦ διαφθείραντος τὸ φρόνημα καὶ ἐκφυλίσαντος σήμερον τὸ ἔθνος, καὶ ἡ πρόληψις τῆς χρεωκοπίας».

 Ενωμένη Ρωμηοσύνη

Συγκλονιστικά ντοκουμέντα από DC Leaks: Πώς ο Τ.Σόρος μετατρέπει την Ελλάδα σε ισλαμική αποικία ελέγχοντας ΜΜΕ, πολιτικούς, τράπεζες κλπ.!

5 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΕΘΕΙ ΑΠΟ ΤΙ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Τ.ΣΟΡΟΣ ΣΕ ΜΚΟ, ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ, ΜΜΕ, ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΛΠ
του Πέτρου Αναστασίου

Από το 1979 το δίκτυο των ιδρυμάτων OSF του "επενδυτή" 86χρονου Ουγγροαμερικανού Τ.Σόρος  με το πραγματικό όνομα György Schwartz (ο οποίος αποδεικνύεται "επενδυτής στην διασάλευση της παγκόσμιας έννομης τάξης) διέθεσε πάνω από 5 δισ, ευρώ σε μια πληθώρα ποικίλων οργανώσεων με εντελώς διαφορετικές δραστηριότητες, αποκαλύπτουν τα DC Leaks.

Ορισμένα από αυτά κατέληξαν στον κaθηγητή Γιάννη Καρρά και τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Μεγάρου Μαξίμου, Ματθαίο Τσιμιτσάκη, σε 6 ελληνικές ιστοσελίδες, 6 ελληνικές εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς κλπ, προκειμένου να υποστηρίξουν το ουκρανικό πραξικόπημα και να κατευθύνουν την ελληνική κοινή γνώμη κατά της Ρωσίας και υπέρ της Ουκρανίας.

Χρηματοδότης των ελληνικών ΜΜΕ ήταν ο ευρωπαϊκός βραχίονας του OSF, η οργάνωση Policy Association for the Open Society (PASOS) με έδρα την Πράγα, που δραστηριοποιείται υπέρ των ανοιχτών συνόρων και την κατάργηση της βίζας και στους χρηματοδότες της περιλαμβάνονται τρανταχτά ονόματα όπως: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, NATO, EACEA, UNDEF, NED κ.ά.

Τα ιδρύματα του Τ.Σόρος από τις ΗΠΑ, αλλά και από ευρωπαϊκές χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο, Πορτογαλία και Ιταλία) συγκρότησαν, ήδη από το 2005, το European Programme for Integration and Emigration (EPIM) – «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα για την Ενσωμάτωση και τη Μετανάστευση».

Σύμφωνα με τον Sheena McLoughlin, υπάλληλο του Σόρος, βασικός στόχος του EPIM είναι η χρηματοδότηση ΜΚΟ που αφενός θα υποστηρίζουν όσους αιτούνται άσυλο ή είναι οικονομικοί μετανάστες χωρίς έγγραφα και αφετέρου θα προωθούν την ενσωμάτωση, την κοινωνική ένταξη (πρόσβαση στη δημόσια υγεία και περίθαλψη, στη σχολική εκπαίδευση κ.λπ.) και την ισότιμη αντιμετώπιση των μεταναστών που αναζητούν προστασία.

Στους στόχους των «μεγάλων χορηγών» του ΕΡΙΜ περιλαμβάνονται επίσης και θέματα όπως η άσκηση επιρροής στα νομοπαρασκευαστικά όργανα της Ε.Ε. υπέρ των μεταναστών, οι δημόσιες σχέσεις αλλά και «εξειδικευμένα προγράμματα», όπως advocacy και capacity building.

Περισσότερες από 450 οργανώσεις από 45 χώρες, που εμπλέκονται άμεσα σε θέματα μετανάστευσης, συμμετέχουν στο πολύπλοκο δίκτυο EPIM, το οποίο όχι μόνο χρηματοδοτεί αυτές τις οργανώσεις αλλά και τις φιλοξενεί συχνά στην έδρα του, στις Βρυξέλλες, όπου γίνονται και τα σχετικά σεμινάρια.

Την ίδια στιγμή διατηρεί έχει μεγάλους διαφημιστικούς λογαριασμού επηρεάζοντας τα media shop και τα ΜΜΕ χωρών, όπως η Ελλάδα, αποκλείοντας από την διαφημιστική αγορά αντίθετα με τις απόψεις του Τ.Σόρρος, ΜΜΕ και ενισχύοντας οικονομικά με διαφημίσεις, μέσω συνεργαζόμενων τραπεζών, ομίλων κλπ, τα ΜΜΕ που συντάσσονται με τις θέσεις του Τ.Σόρος!

Σύμφωνα με το ντουκουμέντο από τα DC Leaks που φέρνει στην δημοσιότητα το pronews.gr θα πρέπει να πολεμηθούν με κάθε τρόπο, πατριωτικά και εθνοτικά ("εθνικιστικά" κατά τον Σόρος) στην Ευρώπη και να εξουδετερωθούν προκειμένου να μην μπορέσουν να εμποδίσουν:

1) Να χορηγείται σε κάθε πρόσφυγα το ποσό των 15 χιλιάδων ευρώ και να παρέχονται επιπλέον κοινωνικές παροχές

2) Να υπάρχει ευρωπαϊκός και όχι εθνικός έλεγχος των συνόρων (όπως έχει γίνει αυτή την στιγμή στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας).

3) Η νομική διαφοροποίηση μεταξύ πρόσφυγα, οικονομικού μετανάστη κ.λπ. να καταργηθεί, όπως και η δυνατότητα των κρατών να προστατεύουν μόνα τους τα σύνορά τους. 

4) Το ευρωτουρκικό σχέδιο Μέρκελ-Ερντογάν για την αντιμετώπιση της «προσφυγικής κρίσης», είναι δημιούργημα της δεξαμενής σκέψης European Stabillity Initiative (ESI) που χρηματοδοτείται απο τον Τ.Σόρος!  Στον ESI διευθυντής είναι ο Γκέραλντ Κνάους, σύμβουλος της Γερμανίδας καγκελαρίου σε προσφυγικά θέματα. 

Καμία αμφιβολία για το πώς η Ελλάδα ξαφνικά άνοιξε τα σύνορά της και έχει πλημμυρίσει με μουσουλμάνους πρόσφυγες;

Μόνο για μία συγκεκριμένη δράση, αναφέρεται στο παρακάτω έγγραφο η διάθεση του ποσού των 500.000 ευρώ από ίδρυμα του Σόρρος!

Στους έξι σημαντικότερους, ανάμεσα στους συνολικά 150 αποδέκτες δωρεών του OSF για τα έτη 2005-2009, περιλαμβάνονταν οι οργανώσεις: Media Development Loan Fund, Inc (15,69 εκατ. δολάρια), Drug Policy Alliance (12,5 εκατ. δολάρια), Tides Foundation (11,04 εκατ. δολάρια), American Civil Liberties Union Foun. Inc (10,98 εκατ. δολάρια), The Alliance for Climate Protection (10 εκατ. δολάρια), Trust for Civil Society in Central and Eastern Europe / CEE (13) (8,52 εκατ. δολάρια).

Στις οργανώσεις που επιχορηγούνται απευθείας από το OSF, επειδή δραστηριοποιούνται στην κατάργηση των εθνικών συνόρων, την αποδόμηση των εθνικών μεταναστευτικών πολιτικών και είναι υπέρ των δικαιωμάτων και πλεονεκτημάτων των παράνομων μεταναστών, περιλαμβάνονται επίσης τα: National Immigration Forum, American Immigration Council, Immigrant Legal Resource Center, Casa de Maryland, National Immigration Law Center, Migration Policy Institute, Immigration Policy Center κ.ά.

Χρήματα του Σόρος κατέληξαν και σε φιλομεταναστευτικές ομάδες όπως η British Future, που ανάλαβε τον αγώνα κατά του UKIP του Ν. Φάρατζ, αλλά και σε χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και στις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, κατά τη διάρκεια των «πολύχρωμων επαναστάσεων» σε Σερβία, Γεωργία και Ουκρανία.

Μάλιστα, ο πρόεδρος Ποροσένκο της Ουκρανίας απένειμε πρόσφατα στο Σόρος το Μετάλλιο της Ελευθερίας για την αντιρωσική συνεισφορά του, έχοντας ως πρώτο διδάξαντα τον Φράνκο Τούτσμαν της Κροατίας, ο οποίος το 1996 ευχαρίστησε δημοσίως τον Σόρος για τη βοήθεια που προσέφερε στη χώρα του στον πόλεμο κατά της Σερβίας.

Ὁ παπα Τύχων

Ο Σταυρός του παπα-Τυχωνα στο Νάρθηκα της Ιβήρων


  Ἔλεγε ὁ παπα-Τύχων:- Γιὰ νὰ βρεῖς καλὸ πνευματικὸ πρέπει νὰ κάνεις τρεῖς μέρες προσευχὴ καὶ κατόπιν τί ὁ Θεὸς θὰ φωτίσει. Καὶ στὸ δρόμο ποὺ θὰ πηγαίνεις νὰ κάνεις προσευχὴ νὰ τὸν φωτίσει ὁ Θεὸς νὰ σοῦ πεῖ λόγους καλούς. Ἔλεγε ἀκόμη:
- Πάντοτε νὰ κάνεις εὐχὴ πρὶν ἀρχίσεις κάθε ἐργασία. Νὰ λὲς «Θεέ μου, δῶσε μου δύναμη καὶ φώτιση» καὶ κατόπιν νὰ ἀρχίσεις τὴν δουλεία σου. Καὶ στὸ τέλος «δόξα τὸν Θεό».
Ἔλεγε πάλι:- Ἡ κόλαση ἔχει γεμίσει ἀπὸ ἀνθρώπους παρθένους – ὑπερήφανους. Ταπεινὸ ἄνθρωπο θέλει ὁ Θεός.
Κάποτε τοῦ εἶχε στείλει κάποιος ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ μιὰ ἐπιταγή. Τὴν ὥρα ὅμως ποὺ τὴν ἔπαιρνε ὁ Γέροντας ἀπὸ τὸ Ταχυδρομεῖο, τὸν εἶδε ἕνας κοσμικὸς καὶ νικήθηκε ἀπὸ τὸν πειρασμό τῆς φιλαργυρίας.
Πῆγε λοιπὸν τὴν νύχτα στὸ Κελλί τοῦ Γέροντα, γιὰ νὰ τὸν ληστέψη, μὲ τὸν λογισμὸ ὅτι θὰ εὕρισκε καὶ ἄλλα χρήματα, χωρὶς νὰ ξέρη ὅτι καὶ ἐκεῖνα ποὺ εἶχε πάρει ὁ Γέροντας τὰ εἶχε δώσει τὴν ἴδια ὥρα στὸν κυρ - Θόδωρο, γιὰ νὰ πάρη ψωμιὰ γιὰ τοὺς φτωχούς. Ἀφοῦ τὸν βασάνισε ἀρκετὰ τὸν Γέροντα - τὸν ἕσφιγγε μὲ ἕνα σχοινὶ στὸν λαιμὸ του - διεπίστωσε ὅτι πράγματι δὲν εἶχε χρήματα καὶ ξεκίνησε νὰ φύγη. Ό Πάπα - Τύχων τοῦ εἶπε:
- Θεὸς συγχωρέσοι, παιδί μου.
Ὁ κακοποιὸς αὐτὸς ἄνθρωπος πῆγε καὶ σὲ ἄλλον Γέροντα μὲ τὸν ἴδιο σκοπό, ἀλλὰ ἐκεῖ τὸν ἔπιασε ἡ Ἀστυνομία, καὶ ὁμολόγησε μόνος του ὅτι εἶχε πάει καὶ στὸν Πάπα - Τύχωνα. Ὁ Ἀστυνόμος ἔστειλε χωροφύλακα καὶ ζήτησε τὸν Γέροντα γιὰ ἀνάκριση, ἐπειδὴ θὰ γινόταν ἡ δίκη τοῦ κλέφτη. Ὁ Γέροντας στενοχωρέθηκε γι' αὐτὸ καὶ ἔλεγε στὸν χωροφύλακα:
- Παιδί μου, ἐγὼ τὸν συγχώρεσα μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου τὸν κλέφτη.
Ἐκεῖνος ὅμως δὲν ἔδινε καθόλου σημασία στὰ λόγια τοῦ Γέροντα, γιατί ἐκτελοῦσε ἀνώτερη διαταγή, καὶ τὸν τραβοῦσε καὶ τοῦ ἔλεγε:
- Ἄντε, γρήγορα, Γέροντα! ἐδῶ δὲν ἔχει συγχώρεση καὶ «εὐλόγησαν».
Τελικὰ τὸν λυπήθηκε ὁ Διοικητὴς καὶ τὸν ἄφησε ἀπὸ τὴν Ἱερισσὸ νὰ γυρίση στὸ Κελλί του, ἐπειδὴ ἔκλαιγε σὰν μωρὸ παιδί, γιατί νόμιζε ὅτι θὰ γίνη καὶ αὐτὸς αἰτία νὰ τιμωρηθῆ ὁ κλέφτης.
Ὅταν τὸ θυμόταν αὐτὸ τὸ περιστατικό, δὲν μποροῦσε νὰ τὸ χωρέση στὸ μυαλό του καὶ μοῦ ἔλεγε:
- Πὰ-πὰ-πά, παιδί μου! αὐτοὶ οἱ κοσμικοὶ ἄλλο τυπικὸ ἔχουν" δὲν ἔχουν τὸ «εὐλόγησον», «Θεὸς συγχωρέσοι».
Ἐνῶ ὁ Γέροντας τὴν λέξη «εὐλόγησον» τὴν χρησιμοποιοῦσε πάντα καὶ μὲ τὶς πολλὲς καλογερικὲς ἔννοιες, ὅπως τὸ «εὐλογεῖτε» ἢ «εὐλόγησον», ὅταν ζητοῦσε ταπεινὰ τὴν εὐλογία τοῦ ἄλλου, καὶ μετὰ θὰ ἔδινε καὶ αὐτὸς τὴν εὐλογία του μὲ τὴν εὐχὴ «Ὁ Κύριος νὰ σὲ εὐλόγηση». Μετὰ ἀπὸ τὸν συνηθισμένο χαιρετισμὸ ὁδηγοῦσε τοὺς ἐπισκέπτες στὸ Ναὸ καὶ ἔψαλλαν μαζὶ τὸ Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ τὸ Ἄξιον ἐστὶν καί, ἐὰν ἦταν καλὸς καιρός, ἔβγαιναν ἔξω, κάτω ἀπὸ τὴν ἐλιά, καὶ καθόταν μαζί τους πέντε λεπτά, μετὰ σηκωνόταν μὲ χαρὰ καὶ ἔλεγε:
- Ἐγὼ τώρα κεράσματα. Ἔβγαζε νερὸ ἀπὸ τὴν στέρνα καὶ γέμιζε ἕνα κύπελλο γιὰ τὸν ἐπισκέπτη, ἔβαζε καὶ στὸ δικό του τενεκάκι (κονσερβοκούτι, ποὺ τὸ χρησιμοποιοῦσε καὶ γιὰ μπρίκι) καὶ ἔψαχνε μετὰ νὰ βρῆ κανένα λουκούμι, ἄλλοτε κατάξηρο καὶ ἄλλοτε μυρμηγκοφαγωμένο, τὸ ὁποῖο, ἐπειδὴ ἦταν εὐλογία τοῦ Πάπα Τύχωνα, δὲν προξενοῦσε ἀηδία. Ἀφοῦ τὰ ἑτοίμαζε, ἔκανε τὸν Σταυρὸ του ὁ Γέροντας, ἔπαιρνε τὸ νερὸ καὶ ἔλεγε: «Πρῶτα ἐγὼ· εὐλογεῖτε!» καὶ περίμενε νὰ τοῦ πῆ ὁ ἐπισκέπτης τὴν εὐχὴ «Ὁ Κύριος νὰ σὲ εὐλόγηση», ἀλλιῶς δὲν ἔπινε νερό. Μετὰ θὰ ἔδινε καὶ αὐτὸς τὴν εὐχή του.
Τὴν εὐχὴ ἀπὸ τοὺς ἄλλους τὴν αἰσθανόταν ὡς ἀνάγκη, ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς Ἱερωμένους ἢ Μοναχοὺς ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς λαϊκούς, μικροὺς καὶ μεγάλους στὴν ἡλικία. Μετὰ ἀπὸ τὸ κέρασμα περίμενε νὰ ἰδῆ ἐὰν ἔχουν κανένα θέμα. Ὅταν ἔβλεπε ὅτι εἶναι ἀργόσχολος ἄνθρωπος καὶ ἦρθε μόνο γιὰ νὰ πέραση τὴν ὥρα του, τότε τοῦ ἔλεγε:
- Παιδί μου, στὴν κόλαση θὰ πᾶνε καὶ οἱ τεμπέληδες, ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτωλοί. Ἐὰν παρέμενε καὶ δὲν ἔφευγε, τὸν ἄφηνε ὁ Γέροντας καὶ ἔμπαινε στὸ Ναὸ καὶ προσευχόταν, καὶ ἔτσι ὁ ἐπισκέπτης ἀναγκαζόταν νὰ φύγη.
Ὅταν πάλι ἤθελε νὰ ἐκμεταλλευθῆ κανεὶς τὴν ἁπλότητα τοῦ Γέροντα, γιὰ νὰ ἐξυπηρέτηση τὸν ἄλφα ἢ βήτα σκοπό του, τὸ καταλάβαινε μὲ τὴν θεία του φώτιση καὶ τοῦ ἔλεγε:
- Παιδί μου, ἐγὼ Ἑλληνικὰ δὲν ξέρω· πήγαινε σὲ κανέναν Ἕλληνα, γιὰ νὰ συνεννοηθῆς καλά.
Φυσικά, δὲν λυπόταν ποτὲ τὸν κόπο οὔτε τὸν χρόνο, ὅταν ἔβλεπε πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα στοὺς ἀνθρώπους. Ἐνῶ μὲ τὸ στόμα συμβούλευε, μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὸν νοῦ προσευχόταν. Ἡ προσευχὴ του ἦταν πιὰ αὐτοενέργητη, καρδιακή. Οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τὸν πλησίαζαν, τὸ αἰσθάνονταν αὐτό, γιατί ἔφευγαν πολὺ δυναμωμένοι. Καὶ ὁ Γέροντας τοὺς εὐλογοῦσε μέχρι νὰ κρυφτοῦν πιά.
Κάποτε τὸν εἶχε ἐπισκεφθεῖ ὁ Πατὴρ Ἀγαθάγγελος ὁ Ἰβηρίτης, ὡς Διάκος. Ὅταν ἔφευγε, ἦταν σκοτάδι, δὲν εἶχε φωτίσει ἀκόμη. Ὁ Πάπα - Τύχων προεῖδε τὸν κίνδυνο, ποὺ θὰ διέτρεχε ὁ Διάκος, καὶ ἀνέβηκε αὐτὴ τὴν φορὰ στὸ τοιχάκι τῆς μάνδρας καὶ εὐλογοῦσε συνέχεια. Ὅταν ἔφθασε ὁ Διάκος στὴ ράχη καὶ εἶδε τὸν Γέροντα νὰ εὐλογῆ ἀκόμη, τὸν λυπήθηκε καὶ τοῦ φώναξε νὰ μὴ κουράζεται, νὰ μπῆ στὸ κελλί του. Αὐτὸς ὅμως ἀτάραχος μὲ ὑψωμένα τὰ χέρια, σὰν τὸν Μωυσῆ, προσευχόταν καὶ εὐλογοῦσε. Ἐνῶ λοιπὸν βάδιζε ξένοιαστος ὁ Διάκος, ξαφνικά, πέφτει πάνω σὲ καρτέρι κυνηγῶν, ποὺ περίμεναν ἀγριόχοιρους. Ἕνας κυνηγὸς τράβηξε νὰ ρίξη, ἀλλὰ οἱ εὐχὲς τοῦ Γέροντα ἔσωσαν τὸν Διάκο ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὸν κυνηγὸ ἀπὸ τὴν φυλακή. Γι' αὐτό μοῦ ἔλεγε πάντα ὁ Γέροντας:
- Παιδί μου, νὰ μὴν ἔρχεσαι ποτὲ τὴν νύχτα, γιατί τὴν νύχτα τὰ θηρία περπατοῦν, καὶ οἱ κυνηγοὶ τὰ περιμένουν κρυμμένοι...
Ἀκόμη καὶ γιὰ τὴν Θεία Λειτουργία ἔλεγε στὸν Μοναχό, ποὺ θὰ τὸν βοηθοῦσε καὶ θὰ ἔκανε τὸν ψάλτη, νὰ ἔρχεται τὸ πρωΐ μὲ τὸ φώτισμα. Τὴν ὥρα δὲ τῆς Θείας Λειτουργίας τοῦ ἔλεγε νὰ μένη στὸν μικρὸ διάδρομο, ἔξω ἀπὸ τὸν Ναό, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ νὰ λέη τὸ Κύριε, ἐλέησον, γιὰ νὰ νιώθη τελείως μόνος του καὶ νὰ κινῆται ἄνετα στὴν προσευχή του. Ὅταν ἔφθανε στὸ Χερουβικό, ὁ Πάπα -Τύχων ἠρπάζετο εἴκοσι ἕως τριάντα λεπτά, καὶ ὁ ψάλτης θὰ ἔπρεπε νὰ ἐπαναλάβη πολλὲς φορὲς τὸ Χερουβικό, μέχρι νὰ ἀκούση τὶς περπατησιές του στὴν Μεγάλη Εἴσοδο. Ὅταν τὸν ρωτοῦσα μετὰ στὸ τέλος «τί βλέπεις, Γέροντα», ἐκεῖνος μοῦ ἀπαντοῦσε:
-Τὰ Χερουβεὶμ καὶ Σεραφεὶμ δοξολογοῦν τὸν Θεό.
Ἔλεγε ἐπίσης στὴν συνέχεια:
- Ἔμενα μετὰ ἀπὸ μισὴ ὥρα μὲ κατεβάζει ὁ φύλακάς μου Ἄγγελος καὶ τότε συνεχίζω τὴν Θεία Λειτουργία.
Κάποτε, τὸν εἶχε ἐπισκεφθῆ ὁ π. Θεόκλητος ὁ Διονυσιάτης. Ἐπειδὴ ἡ πόρτα τοῦ Πάπα - Τύχωνα ἦταν κλειστή, καὶ ἀπὸ τὸν Ναὸ ἀκούγονταν γλυκιὲς ψαλμωδίες, δὲν θέλησε νὰ ἐνόχληση μὲ τὸ χτύπημα τῆς πόρτας, ἀλλὰ περίμενε νὰ τελειώσουν, γιατί νόμιζε ὅτι βρίσκονται στὸ «Κοινωνικό». Σὲ λίγο βγαίνει ὁ Πάπα - Τύχων καὶ ἀνοίγει τὴν πόρτα. Ὅταν μπῆκε ὁ π. Θεόκλητος, δὲν βρῆκε κανέναν ἄλλον ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Πάπα - Τύχωνα. Τότε κατάλαβε ὅτι οἱ ψαλμωδίες ἐκεῖνες ἦταν Ἀγγελικές.

ὁ παπα-Τύχων

Στὰ γεράματά του πιά, ἐπειδὴ ἔτρεμαν τὰ πόδια του, ἔρχονταν συνήθως καὶ λειτουργοῦσαν ὁ Πάπα Μάξιμος καὶ ὁ Πάπα - Ἀγαθάγγελος, οἱ Ἰβηρίτες, ποὺ ἦταν πιὸ κοντά, καὶ τοῦ ἄφηναν καὶ Ἅγιον Ἄρτο, γιατί κοινωνοῦσε κάθε μέρα. Φυσικά, ἦταν προετοιμασμένος κάθε μέρα μὲ τὴν ἁγία του ζωή. Γιὰ τὸν Πάπα - Τύχωνα ὅλες σχεδὸν οἱ ἡμέρες τοῦ χρόνου ἦταν Διακαινήσιμες, καὶ ζοῦσε πάντα τὴν Πασχαλινὴ χαρά. Συνέχεια ἄκουγε κανεὶς ἀπὸ τὸ στόμα του τὸ Δόξα σοι ὁ Θεός, Δόξα σοι ὁ Θεός. Αὐτὸ συνιστοῦσε καὶ σὲ ὅλους: νὰ λέμε τὸ Δόξα σοι ὁ Θεός, ὄχι μόνο ὅταν περνᾶμε καλά, ἀλλὰ καὶ ὅταν περνᾶμε δοκιμασίες, γιατί καὶ τὶς δοκιμασίες τὶς ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς γιὰ φάρμακα τῆς ψυχῆς.
Πολὺ πονοῦσε γιὰ τὶς ψυχὲς ποὺ ὑπέφεραν στὸ ἄθεο καθεστὼς τῆς Ρωσίας. Μοῦ ἔλεγε μὲ δακρυσμένα μάτια:
-Παιδί μου, ἡ Ρωσία ἔχει ἀκόμη κανόνα ἀπὸ τὸν Θεὸ· θὰ περάση ὅμως.
Γιὰ τὸν ἑαυτὸ του ὁ Γέροντας δὲν νοιαζόταν καθόλου οὔτε καὶ φοβόταν, γιατί εἶχε πολὺ φόβο Θεοῦ (θεία συστολὴ) καὶ εὐλάβεια. Ἐπειδὴ ἀγωνιζόταν καὶ μὲ πολλὴ ταπείνωση, δὲν διέτρεχε οὔτε τὸν πνευματικὸ κίνδυνο τῆς πτώσεως. Ἑπομένως, πῶς νὰ φοβηθῆ καὶ τί νὰ φοβηθῆ; Τοὺς δαίμονες, ποὺ τρέμουν ἀπὸ τὸν ταπεινὸ ἄνθρωπο, ἢ τὸν θάνατο, ποὺ συνέχεια τὸν μελετοῦσε καὶ ἑτοιμαζόταν χαρούμενος γι' αὐτόν; Μάλιστα, εἶχε ἀνοίξει καὶ τὸν τάφο του μόνος του, γιὰ νὰ εἶναι ἕτοιμος, καὶ ἔμπηξε καὶ τὸν Σταυρό, ποὺ καὶ αὐτὸν τὸν εἶχε κάνει ὁ ἴδιος, καὶ ἔγραψε τὰ ἑξῆς, ἀφοῦ εἶχε προαισθανθῆ τὸν θάνατό του:
«Ἁμαρτωλὸς Τύχων, Ἱερομόναχος, 60 χρόνια στὸ Ἅγιον Ὅρος. Δόξα σοι ὁ Θεός».

Πάντα μὲ τὸ Δόξα σοι ὁ Θεὸς θὰ ἄρχιζε καὶ μὲ τὸ Δόξα σοι ὁ Θεὸς θὰ τελείωνε ὁ Γέροντας. Εἶχε συμφιλιωθῆ πιὰ μὲ τὸν Θεό, γι' αὐτὸ χρησιμοποιοῦσε περισσότερο τὸ Δόξα σοι ὁ Θεὸς παρὰ τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με.
Κινεῖτο, ὅπως εἴδαμε, στὸν θεῖο χῶρο, ἀφοῦ λάμβανε μέρος καὶ στὴν οὐράνια δοξολογία μὲ τοὺς Ἁγίους Ἀγγέλους τὴν ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας. Ἐπειδὴ εἶχε ἀνάψει πιὰ ἡ φλόγα τοῦ θείου ἔρωτος μέσα στὴν καρδιά του, γι'αὐτὸ καὶ δὲν τὸν συγκινοῦσαν τὰ μάταια πράγματα, ὅπως ἀνέφερα. Τὸ κελλὶ του ἦταν καὶ αὐτὸ μικρό. Εἶχε ἕνα τραπεζάκι ποὺ ἀκουμποῦσε εἰκόνες, καθὼς καὶ τὸ ἀκοίμητο κανδήλι καὶ τὸ θυμιατήρι. Δίπλα εἶχε τὸ Ἀγγελικό του Σχῆμα καὶ τὸ τριμμένο του ράσο. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ τοῦ τοίχου εἶχε τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ σὲ μία ἄκρη εἶχε τρεῖς σανίδες γιὰ κρεβάτι μὲ μιὰ κουρελιασμένη κουβέρτα ἁπλωμένη γιὰ στρῶμα. Γιὰ σκέπασμα εἶχε ἕνα παλιὸ πάπλωμα μὲ τὰ βαμβάκια ἀπ' ἔξω, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἔπαιρναν καὶ τὰ ποντίκια βαμβάκι, γιὰ νὰ κάνουν τὶς φωλιές τους. Ἐπάνω στὸ δῆθεν μαξιλάρι του εἶχε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἕνα βιβλίο μὲ ὁμιλίες τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου. Τὸ δὲ πάτωμα τοῦ κελλιοῦ του ἦταν μὲν ἀπὸ σανίδες, ἀλλὰ φαινόταν σὰν σουβαντισμένο,ἐπειδὴ δὲν σκούπιζε ποτέ, καὶ οἱ λάσπες, ποὺ ἔμπαιναν ἀπὸ ἔξω, μὲ τὰ γένια καὶ τὰ μαλλιά, ποὺ ἔπεφταν κάτω χρόνια ὁλόκληρα, εἶχαν σχηματίσει κανονικὸ σουβά. Ὁ Πάπα - Τύχων δὲν ἔδινε καμιὰ σημασία στὸ καθάρισμα τοῦ κελλιοῦ του ἀλλὰ στὸ καθάρισμα τῆς ψυχῆς του, γι' αὐτὸ καὶ κατόρθωσε νὰ γίνη δοχεῖο τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Συνέχεια ἔπλενε τὴν ψυχή του μὲ τὰ πολλά του δάκρυα καὶ χρησιμοποιοῦσε χονδρὰ προσόψια, ἐπειδὴ τὰ συνηθισμένα μανδήλια δὲν τὸν ἐξυπηρετοῦσαν.
Εἶχε φθάσει σὲ μεγάλη κατάσταση πνευματικὴ ὁ Γέροντας! Ἡ ψυχὴ του εἶχε γίνει πολὺ εὐαίσθητη, ἀλλὰ γιὰ νὰ βρίσκεται ὁ νοῦς του συνέχεια στὸν Θεό, εἶχε φθάσει καὶ σὲ ἀναισθησία σωματική. Ἀφοῦ δὲν αἰσθανόταν πιὰ καμιὰ ἐνόχληση ἀπὸ τὶς μύγες, τὰ κουνούπια καὶ τοὺς ψύλλους, ποὺ εἶχε χιλιάδες. Τὸ κορμὶ του ἦταν κατατρυπημένο καὶ τὰ ροῦχα του γεμάτα ἀπὸ κόκκινα στίγματα. Μοῦ λέει ὁ λογισμός μου ὅτι καὶ μὲ τὶς σύριγγες νὰ τοῦ τραβοῦσαν τὸ αἷμα του τὰ ζουζούνια, πάλι δὲν θὰ τὸ αἰσθανόταν. Μέσα στὸ κελλὶ του κυκλοφοροῦσαν ὅλα ἐλεύθερα, ἀπὸ ζουζούνια μέχρι ποντίκια. Κάποτε τοῦ εἶπε ἕνας Μοναχός, ἐπειδὴ ἔβλεπε τὰ ποντίκια νὰ χοροπηδοῦν:
- Γέροντα, θέλεις νὰ σοῦ φέρω μία γάτα;
Ἐκεῖνος ἀπάντησε:
- Ὄχι, παιδί μου. Ἐγὼ ἔχω μία γάτα, μιάμιση φορὰ μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν γάτα. Ἔρχεται ἐδῶ, τὴν ταΐζω, τὴν χαϊδεύω, καὶ μετὰ πηγαίνει στὴν καλύβα της κάτω στὸ λάκκο καὶ ἡσυχάζει. Ἦταν μία ἀλεποῦ, ἡ ὁποία ἐπισκεπτόταν τὸν Γέροντα τακτικά, σὰν καλὸς γείτονας.
Εἶχε ἐπίσης καὶ ἕνα θηλυκὸ ἀγριόχοιρο, ποὺ γεννοῦσε κάθε χρόνο κοντὰ στὸ φράχτη τοῦ κήπου του, γιὰ νὰ τὴν προστατεύει ὁ Γέροντας.
Ὅταν ἔβλεπε κυνηγοὺς νὰ περνοῦν ἀπὸ τὴν περιοχή του, τοὺς ἔλεγε ὁ Πάπα - Τύχων:
- Παιδιά μου, ἐδῶ δὲν ὑπάρχουν μεγάλα γουρούνια. Φύγετε.
Οἱ κυνηγοὶ νόμιζαν ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἀγριόχοιροι στὴν περιοχή του καὶ ἔφευγαν.
Ὁ ἅγιος Γέροντας σὰν καλὸς πατέρας τοὺς μὲν ἀνθρώπους ἔτρεφε πνευματικά, τὰ δὲ μεγάλα ἄγρια ζῶα τὰ τάϊζε ἀπὸ τὴν λίγη τροφὴ ποὺ εἶχε καὶ τὰ χόρταινε περισσότερο ἀπὸ τὴν πολλή του ἀγάπη, καὶ τὰ μικρὰ ζουζούνια τ' ἄφηνε νὰ θηλάζουν ἀπὸ τὸ λίγο του αἷμα.
Εἶχε γερὴ κράση ὁ Γέροντας, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν πολλὴ ἄσκηση εἶχε ἐξαντληθῆ. Ὅταν τὸν ρωτοῦσε κανεὶς «τί κάνεις, Γέροντα, εἶσαι καλά», ἀπαντοῦσε:
- Δόξα σοι ὁ Θεός, καλὰ εἶμαι, παιδί μου. Ἐγὼ δὲν εἶμαι ἄρρωστος, ἀλλὰ ἀδυναμία ἔχω.
Πολὺ στενοχωριόταν, ὅταν ἔβλεπε καλοθρεμμένο νέο, καὶ περισσότερο, ὅταν ἔβλεπε καλοθρεμμένο Καλόγηρο, ἐπειδὴ δὲν ταιριάζουν τὰ πάχια μὲ τὸ Ἀγγελικὸ Σχῆμα.
Μιὰ μέρα τὸν ἐπισκέφτηκε ἕνας λαϊκὸς πολὺ χονδρὸς καὶ τοῦ λέει:
- Γέροντα, ἔχω πόλεμο σαρκικὸ μὲ βρώμικους λογισμούς, ποὺ δὲν μ' ἀφήνουν καθόλου νὰ ἡσυχάσω.
Ὁ Πάπα - Τύχων τοῦ εἶπε:
- Ἐάν, παιδί μου, ἐσὺ θὰ κάνης ὑπακοή, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ ἐγὼ θὰ σὲ κάνω Ἄγγελο. Νὰ λές, παιδί μου, συνέχεια τὴν εὐχή, τὸ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με, καὶ νὰ περνᾶς ὅλες τὶς ἡμέρες μὲ ψωμὶ καὶ νερό, καὶ τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ νὰ τρῶς φαγητὸ μὲ λίγο λάδι. Νὰ κάνης καὶ ἀπὸ ἑκατὸν πενήντα μετάνοιες τὴν νύκτα καὶ νὰ διαβάζης μετὰ τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας καὶ ἕνα κεφάλαιο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ Συναξάρι τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας. Μετὰ ἀπὸ ἕξι μῆνες, ποὺ τὸν ξαναεπισκέφτηκε, ὁ Γέροντας δὲν μπόρεσε νὰ τὸν γνωρίση, γιατί εἶχαν φύγει ὅλα τὰ περίσσια πάχια, καὶ μὲ εὐκολία πιὰ χωροῦσε ἀπὸ τὴν στενὴ πόρτα τοῦ Ναοῦ του. Ὁ Γέροντας τὸν ρώτησε:
- Πῶς περνᾶς τώρα, παιδί μου;
Κι ἐκεῖνος ἀπήντησε:
- Τώρα νιώθω πραγματικὰ σὰν Ἄγγελος, γιατί δὲν ἔχω οὔτε σαρκικὲς ἐνοχλήσεις οὔτε καὶ βρώμικους λογισμοὺς καὶ αἰσθάνομαι πολὺ ἐλαφρός, ποὺ ἔφυγαν τὰ πάχη.
Μὲ τέτοιες πρακτικὲς συμβουλὲς νουθετοῦσε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τοῦ ζητοῦσαν βοήθεια.
Ἐκτός, φυσικά, ἀπὸ τὴν μεγάλη πεῖρα ποὺ εἶχε ἀποκτήσει, εἶχε λάβει καὶ θεῖο φωτισμὸ ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἀσκητικούς του ἀγῶνες. Μετὰ ἀπὸ τὶς νουθεσίες του ἐπακολουθοῦσαν οἱ προσευχές του, ποὺ τὶς αἰσθάνονταν οἱ ἐπισκέπτες ἔντονα, ὅταν ἔφευγαν. Τὸ πετραχῆλι σχεδὸν ποτὲ δὲν τὸ ἔβγαζε, γιατί πολλὲς φορὲς τὸ σήκωνε ἀπὸ τὸν ἕναν ἄνθρωπο καὶ τὸ ἅπλωνε στὸν ἄλλον καὶ ἔπαιρνε τὶς ἁμαρτίες ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του καὶ τοὺς ξαλάφρωνε μὲ τὸ Μυστήριο τῆς θείας Ἐξομολογήσεως. Τὶς ἐξομολογήσεις, ποὺ τοῦ ἔκαναν οἱ ἄνθρωποι, τὶς ξεχνοῦσε ἀμέσως καὶ ἔτσι ἔβλεπε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πάντοτε καλοὺς καὶ ὅλο καλοὺς λογισμοὺς εἶχε γιὰ ὅλους, γιατί εἶχε ἐξαγνισθῆ πιὰ ἡ καρδιά του καὶ ὁ νοῦς του.
Κάποτε τὸν εἶχε ρωτήσει ἕνας Ἡγούμενος:
-Γέροντα, ποιὸς ἀδελφὸς εἶναι πιὸ καθαρὸς μέσα στὸ Κοινόβιο;
Ὁ Πάπα - Τύχων ἀπήντησε:
- Ἅγιε Καθηγούμενε, ὅλοι οἱ ἀδελφοὶ εἶναι καθαροί.
Ποτὲ δὲν πλήγωνε ἄνθρωπο, ἀλλὰ τοῦ θεράπευε τὰ τραύματα μὲ τὸ βάλσαμο τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Ἔλεγε στὴν πονεμένη ψυχή:
- Παιδί μου, ἐσένα ὁ Χριστὸς σὲ ἀγαπάει, σὲ συγχώρεσε. Ὁ Χριστὸς ἀγαπάει περισσότερό τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ μετανοοῦν καὶ ζοῦν μὲ ταπείνωση.
Πάντα τόνιζε τὴν ταπείνωση καὶ ἔλεγε χαρακτηριστικά:
- Ἕνας ταπεινὸς ἄνθρωπος ἔχει περισσότερη Χάρη ἀπὸ πολλοὺς ἀνθρώπους. Κάθε πρωΐ ὁ Θεὸς εὐλογεῖ τὸν κόσμο μὲ τὸ ἕνα χέρι, ἀλλ' ὅταν ἰδῆ κανέναν ταπεινὸ ἄνθρωπο, τὸν εὐλογεῖ μὲ τὰ δύο Του χέρια. Πὰ-πὰ-πά, παιδί μου! ἐκεῖνος ποὺ ἔχει μεγαλύτερη ταπείνωση, εἶναι ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ ὅλους.
Ἐπίσης, ἔλεγε γι' αὐτοὺς ποὺ παρθενεύουν πὼς πρέπει νὰ ἔχουν καὶ ταπείνωση, γιατί ἀλλιῶς δὲν σώζονται μόνο μὲ τὴν παρθενία, διότι ἡ κόλαση εἶναι γεμάτη καὶ ἀπὸ ὑπερήφανους παρθένους.
- Ὅταν καυχᾶται κανεὶς ὅτι εἶναι παρθένος - ἔλεγε -θὰ τοῦ πῆ ὁ Χριστός: «Ἐπειδὴ δὲν ἔχεις καὶ ταπείνωση, πήγαινε στὴν κόλαση». Ἐνῶ σ' ἐκεῖνον ποὺ ἦταν ἁμαρτωλὸς καὶ μετανόησε καὶ ζῆ ταπεινὰ μὲ συντριβὴ καρδίας καὶ ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός, θὰ τοῦ πῆ ὁ Χριστός: «Ἔλα, παιδί μου, ἐδῶ στὸν γλυκὸ Παράδεισο».
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν μετάνοια τόνιζε πολὺ τὴν μελέτη τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου νὰ γυρίζη συνέχεια γύρω ἀπὸ τὸν Θεό. Ἐπίσης,τόνιζε τὴν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων: Εὐεργετινό,Φιλοκαλία, Ἅγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Ἅγιο Μάξιμο, Συμεὼν Νέο Θεολόγο, Ἀββᾶ Μακάριο καὶ Ἀββᾶ Ἰσαάκ. «Ἡ μελέτη, ἔλεγε ὁ Γέροντας, θερμαίνει καὶ τὴν ψυχή, καθαρίζει καὶ τὸν νοῦ καὶ ἔτσι ἀσκεῖται μὲ προθυμία ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀποκτάει ἀρετές, ἐνῶ, ὅταν δὲν ἀσκῆται,ἀποκτάει πάθη».
Μιὰ μέρα ρώτησε τὸ Γέροντα Παΐσιο:
- Ἐσύ, παιδί μου, τί βιβλία διαβάζεις;
Τοῦ ἀπάντησε:
-Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
- Πὰ-πὰ-πά, παιδί μου! αὐτὸς ὁ Ἅγιος εἶναι μεγάλος! Οὔτε ἕναν ψύλλο δὲν σκότωνε ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ.
Ἤθελε μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπε νὰ τονίση τὴν μεγάλη πνευματικὴ εὐαισθησία τοῦ Ἁγίου.
Ὁ Πάπα - Τύχων προσπαθοῦσε νὰ μιμηθῆ τὸν Ἅγιο Ἰσαάκ, ὄχι μόνο στὸ ἡσυχαστικό του πνεῦμα ἀλλὰ καὶ στὴν εὐαισθησία τῆς πνευματικῆς του ἀρχοντιᾶς, καὶ δὲν ἐπιβάρυνε κανέναν ἄνθρωπο.
Ἔλεγε στοὺς Μοναχοὺς ὅτι πρέπει νὰ ζοῦν ἀσκητικά, γιὰ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὶς μέριμνες, καὶ ὄχι νὰ δουλεύουν σὰν ἐργάτες καὶ νὰ τρῶνε σὰν κοσμικοί. Γιατί τὸ ἔργο τοῦ Μονάχου εἶναι οἱ μετάνοιες, οἱ νηστεῖες, οἱ προσευχές, ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτὸ του ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ζωντανοὺς καὶ πεθαμένους, καὶ λίγη δουλειὰ γιὰ τὰ ἀπαραίτητα, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνη τοὺς ἄλλους, διότι μὲ τὴν πολλὴ δουλειὰ καὶ μέριμνα ξεχνάει κανεὶς τὸν Θεό. Ἔλεγε χαρακτηριστικά:
- Ὁ Φαραὼ ἔδινε πολλὴ δουλειὰ καὶ πολὺ φαγητὸ στὸν λαὸ τοῦ Ἰσραήλ, γιὰ νὰ ξεχάσουν τὸν Θεό.
Πρὶν ἀρχίση τὶς συμβουλὲς τοῦ ὁ Γέροντας, εἶχε τυπικὸ νὰ κάνη πρῶτα προσευχή, νὰ ἐπικαλεσθῆ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ τὸν φώτιση, καὶ αὐτὸ συνιστοῦσε καὶ στοὺς ἄλλους. Ἔλεγε: «Ὁ Θεὸς ἄφησε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ μᾶς φωτίζη. Αὐτὸ εἶναι νοικοκύρης. Γι' αὐτὸ καὶ ἢ Ἐκκλησία μας ἀρχίζει μὲ τὸ Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Ἐνῶ ἔλεγε αὐτὰ γιὰ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλοιωνόταν τὸ πρόσωπό του, καὶ πολλοὶ εὐλαβεῖς ἄνθρωποι τὴν ἔβλεπαν αὐτὴ τὴν ἀλλοίωση. Εἶπε γέρων:
- Κάποτε πῆγε ἕνας μοναχὸς σ` ἕνα κελὶ ποὺ ἦταν καθαρό, περιποιημένο, ἀρχοντικὸ ἐπίσημο. Εἶπε: «Ὅπως εἶναι ἡ καρδιὰ τοῦ Γέροντα ἔτσι εἶναι καὶ τὸ κελί του». Πῆγε σ` ἕνα ἄλλο ποὺ ἦταν ἀκατάστατο, ἀραχνιασμένο κι ἄνω – κάτω. Εἶπε: «Ὁ Γέροντας εἶναι καλός, ἀσχολεῖται συνέχεια μὲ τὰ πνευματικά, καὶ δὲν ἔχει καθόλου καιρὸ γιὰ τὰ ὑλικά».Ἦταν ἀγαθὸς ὁ μοναχὸς αὐτὸς καὶ τὰ ἔβλεπε ὅλα ὄμορφα. Ὅ,τι εἶσαι αὐτὸ βλέπεις, ὅ,τι ζητᾶς αὐτὸ βρίσκεις.


Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ
«Δόξα εἰς τὸν Γολγοθᾶ τοῦ Χριστοῦ». Ὦ Θεῖε Γολγοθᾶ, ἁγιασμένε μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ! Σὲ παρακαλοῦμε, πές μας πόσες χιλιάδες ἁμαρτωλῶν μὲ τὴν Χάρη τοῦ Χριστοῦ, τὴν μετάνοια καὶ τὰ δάκρυα καθάρισες καὶ γέμισες τὸν νυμφώνα τοῦ Παραδείσου; Ὦ! μὲ τὴν ἀγάπη σου τὴν ἄρρητη, Χριστὲ Βασιλιά, μὲ τὴν Χάρη Σου ὅλα τὰ οὐράνια παλάτια γέμισες ἀπὸ μετανοοῦντας ἁμαρτωλούς. Σὺ καὶ ἐδῶ κάτω ὅλους ἐλεεῖς καὶ σώζεις. Καὶ ποιὸς μπορεῖ ἀντάξια νὰ Σὲ εὐχαριστήση, ἔστω κι ἂν εἶχε Ἀγγελικὸ νοῦν; Ἁμαρτωλοί, ἐλᾶτε γρήγορα. Ὁ Ἅγιος Γολγοθᾶς εἶναι ἀνοικτὸς καὶ ὁ Χριστὸς εὔσπλαχνος. Προσπέσετε πρὸς Αὐτὸν καὶ φιλήσετε τὰ ἅγιά Του πόδια. Μόνον Αὐτὸς σὰν εὔσπλαχνος μπορεῖ νὰ γιατρέψη τὶς πληγές σας! Ὤ, θὰ εἴμαστε εὐτυχεῖς, ὅταν ὁ πολυεύσπλαχνος Χριστὸς μᾶς ἀξίωση μὲ μεγάλη ταπείνωση καὶ φόβο Θεοῦ καὶ καυτὰ δάκρυα νὰ πλύνωμε τὰ πανάχραντά Του πόδια καὶ μὲ ἀγάπη νὰ τὰ φιλήσουμε! Τότε ὁ Χριστὸς εὔσπλαχνος θὰ εὐδοκήση νὰ πλύνη τὶς ἁμαρτίες μας καὶ θὰ μᾶς ἄνοιξη τὶς πόρτες τοῦ Παραδείσου, ὅπου μὲ μεγάλη χαρά, μαζὶ μὲ τοὺς Ἀρχαγγέλους καὶ Ἀγγέλους,τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὰ Σεραφεὶμ καὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους, αἰώνια θὰ δοξάζωμεν τὸν Σωτήρα τοῦ κόσμου, τὸν γλυκύτατο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἀμνὸ τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν Ὁμοούσιο καὶ ἀδιαίρετο Τριάδα.
Ἱερομόναχος Τύχων - Ἅγιον Ὅρος

Αγοράκι από την Κύπρο ψέλνει στη Μονή Βαλαάμ

ΕΛΕΥΣΙΣ ΘΕΡΟΥΣ- Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ

ΑΘΑΝΑΤΑ ΛΟΓΙΑ- ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ- ΜΕΡΟΣ Α'

Η κατανόησις της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας και πνευματικότητος απαιτεί όχι δουλοπρέπειαν του πνεύματος, αλλά υπακοήν εις την αυθεντίαν του Χριστού, των προφητών, των αποστόλων και των αγίων... Η παράδοσις της θεώσεως συνθέτει την αυθεντίαν, και την ταπεινοφροσύνην με αποτέλεσμα την λεβεντιάν και αρχοντιάν του πνεύματος... Δια τούτο η Ορθόδοξος βεβαιότης περί κατοχής της αληθείας ουδεμίαν σχέσιν έχει με εθνικόν ή εκκλησιαστικόν τινα εγωϊσμόν ή υπερηφάνειαν... ~

Η κατανόησις της ορθοδόξου δογματικής θεολογίας και πνευματικότητος απαιτεί όχι δουλοπρέπειαν του πνεύματος, αλλά υπακοήν εις την αυθεντίαν του Χριστού, των προφητών, των αποστόλων και των αγίων... Η παράδοσις της θεώσεως συνθέτει την αυθεντίαν, και την ταπεινοφροσύνην με αποτέλεσμα την λεβεντιάν και αρχοντιάν του πνεύματος... Δια τούτο η Ορθόδοξος βεβαιότης περί κατοχής της αληθείας ουδεμίαν σχέσιν έχει με εθνικόν ή εκκλησιαστικόν τινα εγωϊσμόν ή υπερηφάνειαν... ~

Πρωτ. Ιωάννης Ρωμανίδης

666-μασόνοι-κάρτα πολίτη-οικουμενισμός-Αντίχριστος-αποστασία-ψευτοσύνοδο...

Σχέδιο άλωσης της Ελλάδος! • Με κερκόπτορτα το ίδρυμα Σόρος

■ «Χειρουργικές» παρεμβάσεις για να αλλοιωθεί το DNA της κοινωνίας 

■ Συνταρακτικές αποκαλύψεις στα 2.500 απόρρητα έγγραφα του  φιλοσκοπιανού κερδοσκόπου που διέρρευσαν από χάκερ στο διαδίκτυο και δεν έχουν διαψευσθεί

■ Η χρηματοδότηση του Athens Pride, η «αγωνία» για τη φιλορωσική στάση του ΣΥΡΙΖΑ στη διένεξη με την Ουκρανία και το «φακέλωμα» ευρωβουλευτών που πίστευαν ότι μπορούν να προσεγγίσουν

Σχέδιο άλωσης της Ελλάδος! • Με κερκόπτορτα το ίδρυμα σώρος

Χειρουργικές παρεμβάσεις για να αλλαχθεί το DNA της κοινωνίας σε απόρρητα έγγραφα που διέρρευσαν

Τα βρόμικα σχέδια του μεγαλοεπενδυτή - «φιλάνθρωπου» Τζορτζ Σόρος για την αξιακή άλωση της ελληνικής κοινωνίας και τον ωμό επηρεασμό της πολιτικής ζωής αποκαλύπτονται πλέον σε όλο τους το μεγαλείο από όσα στοιχεία παρουσιάζονται στους περισσότερους από 2.500 φακέλους των Οργανισμών Ανοιχτή Κοινωνία (Open Society Foundations) που διέρρευσαν οι χάκερ της ομάδας DC Leaks. Και τα οποία, ως χθες βράδυ, δεν είχαν διαψευσθεί ή αντικρουσθεί, ως προς την εγκυρότητά τους, από τα Open Society Foundations.

Τα στοιχεία που έρχονται στο φως είναι καταιγιστικά και αποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, ότι από το 2014 τα ιδρύματα του Σόρος είχαν λάβει από συμβουλευτική εταιρία που εργαζόταν για λογαριασμό τους οδηγίες προκειμένου να πλησιάσουν (μεταξύ άλλων Ευρωπαίων) και Ελληνες ευρωβουλευτές που είναι αποδεδειγμένοι ή πιθανοί σύμμαχοι της Ανοιχτής Κοινωνίας.

Οι άνθρωποι που πρότεινε στα ιδρύματα του Σόρος η εταιρία και σχετικά με τους οποίους σχολίαζε ότι «είναι πιθανόν να υποστηρίξουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας» ήταν όλοι -με την εξαίρεση του Μιλτιάδη Κύρκου του Ποταμιού- ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι διαρροές (η εφημερίδα δεν είναι σε θέση να διασταυρώσει αν έγιναν αντίστοιχα σχόλια και για άλλους Ελληνες πολιτικούς, που δεν διέρρευσαν) δείχνουν επίσης ότι τα ιδρύματα του Σόρος είχαν χρηματοδοτήσει από το προηγούμενο έτος των ευρωεκλογών, εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης, 26 πρότζεκτ στην Ελλάδα, ως μία από τις πέντε χώρες προτεραιότητάς τους, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, ενώ συνολικά για τον επηρεασμό της κοινωνίας του συνόλου των κρατών-μελών της Ε.Ε. δαπάνησαν 5.724.934 δολάρια.

Μεταξύ των 26 αυτών «ελληνικών» πρότζεκτ, εντάσσεται και η χρηματοδότηση του Athens Pride, με το ποσό των 26.000 δολαρίων, σε συνεργασία με μία από τις οργανώσεις της κοινότητας των ομοφυλοφίλων, λεσβιών, αμφιφυλοφίλων και διεμφυλικών. Στόχος ήταν να προωθήσουν την ατζέντα της ΛΟΑΤ κοινότητας και να κάνουν το λόμπινγκ τους οι υποψήφιοι που προέρχονταν από τον χώρο και, το πιθανότερο, αφορούσαν όχι μόνο τις ευρωπαϊκές αλλά και τις αυτοδιοικητικές εκλογές της ίδιας χρονιάς.

Τα έγγραφα φέρνουν ακόμη στο φως τις προσπάθειες του ιδρύματος να επηρεάσει την ελληνική κοινή γνώμη σχετικά με το ζήτημα της Ουκρανίας. Για τον σκοπό αυτό χρηματοδότησε το 2015 μελέτη 3.000 λέξεων, που θα περιέγραφε τον χάρτη των φιλοουκρανικών και αντιουκρανικών συναισθημάτων στην Ελλάδα και θα αναγνώριζε τις φωνές που θα έπρεπε να ενισχυθούν.

Το φλερτ

Το επίμονο «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι συνεχίζεται, καθώς το σχετικό έγγραφο του ιδρύματος Open Society Initiative for Europe (OSIFE) εντάσσει ρητά το ελληνικό κόμμα (μαζί με τους Podemos στην Ισπανία και το ιταλικό Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία) στους «παίκτες» εκείνους που δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τη δημοκρατικότητα της ουκρανικής επανάστασης λόγω ρωσικής προπαγάνδας και αντιαμερικανικών συναισθημάτων και των οποίων, όπως αφήνεται να εννοηθεί, οι απόψεις θα μπορούσαν να επηρεαστούν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής κερδοσκόπος με τις φιλοσκοπιανές, διεθνιστικές απόψεις μπλέκεται στα ελληνικά πράγματα. Τον Απρίλιο του 2014, έναν μήνα πριν από τις ευρωεκλογές, που τόσο προσπάθησε να επηρεάσει, βρισκόταν, ως γνωστόν, στην Αθήνα, κάνοντας επαφές με πολιτικούς. Πιθανώς ο δισεκατομμυριούχος να διαισθανόταν ήδη τη διαφαινόμενη στις δημοσκοπήσεις άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, όταν μετά τις ευρωεκλογές το Open Society European Institute και το Open Society Network ανέθεσαν στην συμβουλευτική εταιρία με έδρα τις Βρυξέλλες Kumquat Consult να αξιολογήσει τη νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, αναζητώντας τα μέλη του, που «είναι πιθανό να υιοθετήσουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας», εκείνη συνέστησε από ελληνικής πλευράς, με την εξαίρεση του Μίλτου Κύρκου, μόνο ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κώστας Χρυσόγονος, ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (του οποίου η θητεία στην Ευρωβουλή κράτησε έως τις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015, οπότε και ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης), ο Δημήτρης Παπαδημούλης και η «μεταγραφή» από το ΠΑΣΟΚ Σοφία Σακοράφα ήταν οι ευρωβουλευτές εκείνοι τους οποίους η συμβουλευτική εταιρία νουθετούσε τα ιδρύματα του Σόρος να προσεγγίσουν, καθώς είναι πιθανό να υποστηρίξουν τη δουλειά της Ανοιχτής Κοινωνίας.

Ευρωβουλευτές που πίστευαν ότι μπορούν να τους προσεγγίσουν

Ευρωβουλευτές, οι οποίοι περιλαμβάνονται, με σύντομο βιογραφικό και σημείωμα σχετικά με τους τομείς ενδιαφέροντός τους και τη σημασία τους για την ελληνική κοινωνία, στην έκθεση με τίτλο «Αξιόπιστοι σύμμαχοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (2014-2019)» (την οποία συνέταξε η Kumquat Consult για λογαριασμό του Open Society European Policy Institute), είναι οι εξής:

Κώστας Χρυσόγονος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά, Πρώτη θητεία, Επιτροπή Ανάπτυξης (αντιπρόεδρος), Τουρκία, Επιτροπή Νομικών Θεμάτων (συντονιστής), Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων

Δικηγόρος και ακαδημαϊκός, δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω (ημερομηνίες άγνωστες). Συνίδρυσε το Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (2011-2013) και έκτοτε απορροφήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ενδιαφέρεται για νομικές υποθέσεις, ανεργία των νέων, θέματα απασχόλησης, κοινωνικά δικαιώματα και οικονομικά μετά την κρίση.

Εμμανουήλ Γλέζος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά, επανεκλεγείς, Σερβία, Νότιος Καύκασος

Διάσημη μορφή της Αντίστασης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε την ιταλική και τη ναζιστική κατοχή, καθώς και τον ελληνικό φασισμό (1939-1974). Εγινε γνωστός όταν κατέβασε τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη (1941). Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο πολλές φορές. Είχε αρκετές εθνικές θητείες στο Κοινοβούλιο (1951, 1961, 1981-1984, 1985-1986, 2012-2014) με μια σύντομη θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο (6 μήνες το 1984-1985). Εμπνευστής πολλών τοπικών και περιφερειακών δημοκρατικών πειραμάτων, με Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας (1958), χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (1959) και Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν (1963).

Ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της Ακροδεξιάς. Για τα οικονομικά μετά την κρίση και για την κοινωνική δικαιοσύνη.

Εξελέγη με 438.000 ψήφους, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον Ελληνα ευρωβουλευτή. Συνέγραψε αρκετά έγκυρα βιβλία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Ιστορία και την πολιτική.

Γεώργιος Κατρούγκαλος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά, Πρώτη θητεία, Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου, Αλβανία

Δικηγόρος και ακαδημαϊκός, δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω από το 1987, ειδικός που συνέβαλε στην ανέγερση νέων θεσμών σε νεαρές δημοκρατίες (Ουζμπεκιστάν: 1997, 2005, 2006. FYROM: 2000. Συρία: 2003. Σλοβακία: 2004. Αρμενία: 2004, 2007).

Ενδιαφέρεται για το κράτος δικαίου, τα συνταγματικά θέματα, το διεθνές εμπόριο, τη φορολογία, τα θέματα απασχόλησης, τα οικονομικά μετά την κρίση και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μιλτιάδης Κύρκος: Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Πρώτη θητεία, Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (αντιπρόεδρος), Τουρκία, Ισραήλ Χημικός μηχανικός και εκπαιδευτικός, επικεφαλής του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων στο υπουργείο Παιδείας (2000-άγνωστη ημερομηνία), βοηθός του ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη.

Ενδιαφέρεται για την ανεργία των νέων, τα οικονομικά μετά την κρίση, τις κοινωνικές υποθέσεις και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Δημήτριος Παπαδημούλης (Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου):Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά (επανεκλεγείς), Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης, ACP, ASEAN

Διάφορες αρμοδιότητες σε φοιτητικές οργανώσεις (άγνωστη ημερομηνία-1979), βουλευτής (2009-2014), πρόεδρος της Επιτροπής για το Περιβάλλον, τη Γεωργία, την Τοπική και Περιφερειακή Ανάπτυξη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης PACE (2011-2012).

Ενδιαφέρεται για φορολογικά θέματα, θέματα απασχόλησης, τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον πλανήτη, το κράτος δικαίου και το Κυπριακό.

Σοφίας Σακοράφα: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά, Πρώτη θητεία, Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο.

Αθλήτρια, δημοτική σύμβουλος (1994-2004), βουλευτής (2000-2004, 2007-2014).

Ενδιαφέρεται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικοδόμηση της ειρήνης, την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, τα εξωτερικά θέματα και την ισότητα των φύλων.

Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) μέχρι την αποπομπή της το 2010, μετά την άρνησή της να ψηφίσει τα μέτρα λιτότητας, πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα.

Ο «ειδικός» Κατρούγκαλος και ο λαοφιλής Μανώλης Γλέζος!

Ειδικά για τον κ. Κατρούγκαλο, η έκθεση της Kumquat Consult επισημαίνει το γεγονός ότι είναι «ειδικός που συνέβαλε στην ανέγερση νέων θεσμών σε νεαρές δημοκρατίες», ενδεχομένως θεωρώντας ότι αυτή η δράση εμπίπτει στα ενδιαφέροντα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Κάνει εκτενή αναφορά στο βιογραφικό του Μανώλη Γλέζου, επισημαίνοντας ότι εξελέγη με περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε άλλον Ελληνα ευρωβουλευτή, ενώ χαρακτηρίζει πολύ δημοφιλή στην Ελλάδα τη Σοφία Σακοράφα.

Σε κάθε παρουσίαση η συμβουλευτική παραθέτει τα κόμματα στα οποία ανήκουν και τις επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου στις οποίες συμμετέχουν. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιτροπές αυτές επισημαίνονται με έντονους χαρακτήρες, γεγονός που δείχνει πως ο Ευρωβουλευτής είναι πλήρες μέλος της επιτροπής. Δίπλα δε στον κάθε ευρωβουλευτή αναγράφεται, επίσης με έντονους χαρακτήρες, μια χώρα, που αφορά τον τομέα ενδιαφέροντος των ευρωβουλευτών εντός ή εκτός των επιτροπών. Για τον κ. Χρυσόγονο, η χώρα αυτή είναι η Τουρκία, για τον κ. Γλέζο η Σερβία και ο Νότιος Καύκασος, για τον κ. Κατρούγκαλο η Αλβανία, για τον κ. Παπαδημούλη οι χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ACP) και η Ένωση Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και για τον κ. Κύρκο η Τουρκία και το Ισραήλ.

Στο προλογικό σημείωμα επισημαίνεται: «Αυτή η χαρτογράφηση προσφέρει στο Open Society Policy Institute και στο δίκτυο Open Society πληροφορίες σχετικά με τα μέλη του 8ου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είναι πιθανόν να υποστηρίξουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας στη διάρκεια της θητείας του σώματος το διάστημα 2014-2019. Διατρέχει έντεκα επιτροπές και 26 αντιπροσωπείες καθώς και τα υψηλότερα όργανα λήψης αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου: 226 Ευρωβουλευτές (σε σύνολο 751) που είναι αποδεδειγμένοι ή πιθανοί σύμμαχοι της Ανοιχτής Κοινωνίας. Η παρουσία αυτών των Ευρωβουλευτών σε αυτή τη χαρτογράφηση δείχνει πως είναι πιθανό να υποστηρίξουν τη δουλειά της Ανοιχτής Κοινωνίας. Θα πρέπει να προσεγγιστούν με ανοιχτό μυαλό...»

Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πληρωμένη μελέτη για το ουκρανικό ζήτημα

Σε ακόμη ένα έργο που προκήρυξε, με τον τίτλο «Χαρτογραφώντας τον ουκρανικό διάλογο στην Ελλάδα», το Open Society Intitiative for Europe (ΟSIFE) προτίθετο να αναθέσει, με χρηματοδότηση τουλάχιστον 6.500 δολαρίων (και πάντως όχι περισσότερα των 8.200 δολαρίων), μια μελέτη 3.000 λέξεων που θα παρουσίαζε τον χάρτη των φιλοουκρανικών και αντιουκρανικών συναισθημάτων στην Ελλάδα αλλά και να ανιχνεύσει περιθώρια επηρεασμού.

«Πολλοί παίκτες εντός της Ε.Ε. διστάζουν να αποδεχθούν την επανάσταση της (Πλατείας) Μεϊντάν (περισσότερο γνωστή σε εμάς ως Πορτοκαλί Επανάσταση) ως δημοκρατική και την ουκρανική κυβέρνηση ως νόμιμη» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ποιοι είναι αυτοί οι παίκτες; Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι Russlandvesteher («αυτοί που καταλαβαίνουν τη Ρωσία»), πρόσωπα που έχουν τη δική τους φιλορωσική ατζέντα. Από την άλλη, «άλλες ομάδες και άτομα για τα οποία η πραγματική κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να αποκρύπτεται από άγνοια της κατάστασης επί του εδάφους, ρωσική προπαγάνδα, αντιαμερικανικά αισθήματα και γνήσια ανησυχία για την κατάσταση στην Ουκρανία». Σε αυτή την τελευταία κατηγορία, εντάσσει και τον ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τους Ισπανούς Podemos και το ιταλικό κίνημα Πέντε Αστέρων).

Η έκθεση, που δεν είναι προς δημοσιοποίηση και έχει πιθανόν ολοκληρωθεί (αφού η ημερομηνία παράδοσής της ήταν η 1η Μαΐου 2015), θα έπρεπε να περιλαμβάνει ένα «who is who» («ποιος είναι ποιος») στα ελληνικά πράγματα, με πληροφορίες από τουλάχιστον έξι εφημερίδες, 10 τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα, έξι ιστοσελίδες, 50 διαμορφωτές άποψης στα κοινωνικά δίκτυα και να προτείνει ανθρώπους («φωνές») που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα πράγματα. Μάλιστα, αναφέρει πως επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο για την εκπόνησή της στο πρόσωπο του «οικονομικού και κοινωνικού ιστορικού των Βαλκανίων και των ρωσικών σχέσεων» και πρώην πολιτευτή των Οικολόγων Πρασίνων στην Αττική, Γιάννη Καρρά.

Τα βρόμικα σχέδια του μεγαλοεπενδυτή - «φιλάνθρωπου» Τζορτζ Σόρος για την αξιακή άλωση της ελληνικής κοινωνίας και τον ωμό επηρεασμό της πολιτικής ζωής αποκαλύπτονται πλέον σε όλο τους το μεγαλείο από όσα στοιχεία παρουσιάζονται στους περισσότερους από 2.500 φακέλους των Οργανισμών Ανοιχτή Κοινωνία (Open Society Foundations) που διέρρευσαν οι χάκερ της ομάδας DC Leaks. Και τα οποία, ως χθες βράδυ, δεν είχαν διαψευσθεί ή αντικρουσθεί, ως προς την εγκυρότητά τους, από τα Open Society Foundations.

Τα στοιχεία που έρχονται στο φως είναι καταιγιστικά και αποδεικνύουν, μεταξύ άλλων, ότι από το 2014 τα ιδρύματα του Σόρος είχαν λάβει από συμβουλευτική εταιρία που εργαζόταν για λογαριασμό τους οδηγίες προκειμένου να πλησιάσουν (μεταξύ άλλων Ευρωπαίων) και Ελληνες ευρωβουλευτές που είναι αποδεδειγμένοι ή πιθανοί σύμμαχοι της Ανοιχτής Κοινωνίας.

Οι άνθρωποι που πρότεινε στα ιδρύματα του Σόρος η εταιρία και σχετικά με τους οποίους σχολίαζε ότι «είναι πιθανόν να υποστηρίξουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας» ήταν όλοι -με την εξαίρεση του Μιλτιάδη Κύρκου του Ποταμιού- ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι διαρροές (η εφημερίδα δεν είναι σε θέση να διασταυρώσει αν έγιναν αντίστοιχα σχόλια και για άλλους Ελληνες πολιτικούς, που δεν διέρρευσαν) δείχνουν επίσης ότι τα ιδρύματα του Σόρος είχαν χρηματοδοτήσει από το προηγούμενο έτος των ευρωεκλογών, εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης, 26 πρότζεκτ στην Ελλάδα, ως μία από τις πέντε χώρες προτεραιότητάς τους, όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, ενώ συνολικά για τον επηρεασμό της κοινωνίας του συνόλου των κρατών-μελών της Ε.Ε. δαπάνησαν 5.724.934 δολάρια.

Μεταξύ των 26 αυτών «ελληνικών» πρότζεκτ, εντάσσεται και η χρηματοδότηση του Athens Pride, με το ποσό των 26.000 δολαρίων, σε συνεργασία με μία από τις οργανώσεις της κοινότητας των ομοφυλοφίλων, λεσβιών, αμφιφυλοφίλων και διεμφυλικών. Στόχος ήταν να προωθήσουν την ατζέντα της ΛΟΑΤ κοινότητας και να κάνουν το λόμπινγκ τους οι υποψήφιοι που προέρχονταν από τον χώρο και, το πιθανότερο, αφορούσαν όχι μόνο τις ευρωπαϊκές αλλά και τις αυτοδιοικητικές εκλογές της ίδιας χρονιάς.

Τα έγγραφα φέρνουν ακόμη στο φως τις προσπάθειες του ιδρύματος να επηρεάσει την ελληνική κοινή γνώμη σχετικά με το ζήτημα της Ουκρανίας. Για τον σκοπό αυτό χρηματοδότησε το 2015 μελέτη 3.000 λέξεων, που θα περιέγραφε τον χάρτη των φιλοουκρανικών και αντιουκρανικών συναισθημάτων στην Ελλάδα και θα αναγνώριζε τις φωνές που θα έπρεπε να ενισχυθούν. Το επίμονο «φλερτ» με τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι συνεχίζεται, καθώς το σχετικό έγγραφο του ιδρύματος Open Society Initiative for Europe (OSIFE) εντάσσει ρητά το ελληνικό κόμμα (μαζί με τους Podemos στην Ισπανία και το ιταλικό Κίνημα Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο στην Ιταλία) στους «παίκτες» εκείνους που δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν τη δημοκρατικότητα της ουκρανικής επανάστασης λόγω ρωσικής προπαγάνδας και αντιαμερικανικών συναισθημάτων και των οποίων, όπως αφήνεται να εννοηθεί, οι απόψεις θα μπορούσαν να επηρεαστούν.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο διεθνής κερδοσκόπος με τις φιλοσκοπιανές, διεθνιστικές απόψεις μπλέκεται στα ελληνικά πράγματα. Τον Απρίλιο του 2014, έναν μήνα πριν από τις ευρωεκλογές, που τόσο προσπάθησε να επηρεάσει, βρισκόταν, ως γνωστόν, στην Αθήνα, κάνοντας επαφές με πολιτικούς. Πιθανώς ο δισεκατομμυριούχος να διαισθανόταν ήδη τη διαφαινόμενη στις δημοσκοπήσεις άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, όταν μετά τις ευρωεκλογές το Open Society European Institute και τοOpen Society Network ανέθεσαν στην συμβουλευτική εταιρία με έδρα τις Βρυξέλλες Kumquat Consult να αξιολογήσει τη νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, αναζητώντας τα μέλη του, που «είναι πιθανό να υιοθετήσουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας», εκείνη συνέστησε από ελληνικής πλευράς, με την εξαίρεση του Μίλτου Κύρκου, μόνο ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κώστας Χρυσόγονος, ο Μανώλης Γλέζος, ο Γιώργος Κατρούγκαλος (του οποίου η θητεία στην Ευρωβουλή κράτησε έως τις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015, οπότε και ανέλαβε αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης), ο Δημήτρης Παπαδημούλης και η «μεταγραφή» από το ΠΑΣΟΚ Σοφία Σακοράφα ήταν οι ευρωβουλευτές εκείνοι τους οποίους η συμβουλευτική εταιρία νουθετούσε τα ιδρύματα του Σόρος να προσεγγίσουν, καθώς είναι πιθανό να υποστηρίξουν τη δουλειά της Ανοιχτής Κοινωνίας.

 ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

 Οι Ελληνες ευρωβουλευτές, οι οποίοι περιλαμβάνονται, με σύντομο βιογραφικό και σημείωμα σχετικά με τους τομείς ενδιαφέροντός τους και τη σημασία τους για την ελληνική κοινωνία, στην έκθεση με τίτλο «Αξιόπιστοι σύμμαχοι στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (2014-2019)» (την οποία συνέταξε η Kumquat Consult για λογαριασμό του Open Society European Policy Institute),είναι οι εξής:

 Κώστας Χρυσόγονος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά,Πρώτη θητεία, Επιτροπή Ανάπτυξης (αντιπρόεδρος), Τουρκία, Επιτροπή Νομικών Θεμάτων (συντονιστής), Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων

-Δικηγόρος και ακαδημαϊκός, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω (ημερομηνίες άγνωστες). Συνίδρυσε το Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (2011-2013) και έκτοτε απορροφήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ.

-Ενδιαφέρεται για νομικές υποθέσεις, ανεργία των νέων, θέματα απασχόλησης, κοινωνικά δικαιώματα και οικονομικά μετά την κρίση.

 Εμμανουήλ Γλέζος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά,επανεκλεγείς, Σερβία, Νότιος Καύκασος

-Διάσημη μορφή της Αντίστασης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολέμησε την ιταλική και τη ναζιστική κατοχή, καθώς και τον ελληνικό φασισμό (1939-1974). Εγινε γνωστός όταν κατέβασε τη ναζιστική σβάστικα από την Ακρόπολη (1941). Φυλακίστηκε, βασανίστηκε, εξορίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο πολλές φορές. Είχε αρκετές εθνικές θητείες στο Κοινοβούλιο (1951, 1961, 1981-1984, 1985-1986, 2012-2014) με μια σύντομη θητεία στο Ευρωκοινοβούλιο (6 μήνες το 1984-1985). Εμπνευστής πολλών τοπικών και περιφερειακών δημοκρατικών πειραμάτων, με Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας (1958), χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (1959) και Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν (1963).

-Ενδιαφέρεται για την καταπολέμηση της Ακροδεξιάς. Για τα οικονομικά μετά την κρίση και για την κοινωνική δικαιοσύνη.

-Εξελέγη με 438.000 ψήφους, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλον Ελληνα ευρωβουλευτή. Συνέγραψε αρκετά έγκυρα βιβλία για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Ιστορία και την πολιτική.

 Γεώργιος Κατρούγκαλος: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά,Πρώτη θητεία, Επιτροπή Διεθνούς Εμπορίου, Αλβανία

-Δικηγόρος και ακαδημαϊκός, δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω από το 1987, ειδικός που συνέβαλε στην ανέγερση νέων θεσμών σε νεαρές δημοκρατίες (Ουζμπεκιστάν: 1997, 2005, 2006. FYROM: 2000. Συρία: 2003. Σλοβακία: 2004. Αρμενία: 2004, 2007).

-Ενδιαφέρεται για το κράτος δικαίου, τα συνταγματικά θέματα, το διεθνές εμπόριο, τη φορολογία, τα θέματα απασχόλησης, τα οικονομικά μετά την κρίση και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Μιλτιάδης Κύρκος: Προοδευτική Συμμαχία των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, Πρώτη θητεία,

Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων (αντιπρόεδρος), Τουρκία, Ισραήλ

-Χημικός μηχανικός και εκπαιδευτικός, επικεφαλής του Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων στο υπουργείο Παιδείας (2000-άγνωστη ημερομηνία), βοηθός του ευρωβουλευτή Σπύρου Δανέλλη.

-Ενδιαφέρεται για την ανεργία των νέων, τα οικονομικά μετά την κρίση, τις κοινωνικές υποθέσεις και την κοινωνική δικαιοσύνη.

 Δημήτριος Παπαδημούλης (Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου):Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά (επανεκλεγείς), Επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής, Επιτροπή Περιφερειακής Ανάπτυξης, ACP, ASEAN

-Διάφορες αρμοδιότητες σε φοιτητικές οργανώσεις (άγνωστη ημερομηνία-1979), βουλευτής (2009-2014), πρόεδρος της Επιτροπής για το Περιβάλλον, τη Γεωργία, την Τοπική και Περιφερειακή Ανάπτυξη της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης PACE (2011-2012).

-Ενδιαφέρεται για φορολογικά θέματα, θέματα απασχόλησης, τα ανθρώπινα δικαιώματα ανά τον πλανήτη, το κράτος δικαίου και το Κυπριακό.

 Σοφίας Σακοράφα: Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά - Βόρεια Πράσινη Αριστερά, Πρώτη θητεία, Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, Παλαιστινιακό Νομοθετικό Συμβούλιο.

-Αθλήτρια, δημοτική σύμβουλος (1994-2004), βουλευτής (2000-2004, 2007-2014).

-Ενδιαφέρεται για την κοινωνική δικαιοσύνη, την οικοδόμηση της ειρήνης, την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση, τα εξωτερικά θέματα και την ισότητα των φύλων.

-Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) μέχρι την αποπομπή της το 2010, μετά την άρνησή της να ψηφίσει τα μέτρα λιτότητας, πολύ δημοφιλής στην Ελλάδα.

ΕΝΘΕΤΟ 1

Ο «ειδικός» Κατρούγκαλος και ο λαοφιλής Μανώλης Γλέζος!

 Ειδικά για τον κ. Κατρούγκαλο, η έκθεση της Kumquat Consult επισημαίνει το γεγονός ότι είναι «ειδικός που συνέβαλε στην ανέγερση νέων θεσμών σε νεαρές δημοκρατίες», ενδεχομένως θεωρώντας ότι αυτή η δράση εμπίπτει στα ενδιαφέροντα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Κάνει εκτενή αναφορά στο βιογραφικό του Μανώλη Γλέζου, επισημαίνοντας ότι εξελέγη με περισσότερες ψήφους από οποιονδήποτε άλλον Ελληνα ευρωβουλευτή, ενώ χαρακτηρίζει πολύ δημοφιλή στην Ελλάδα τη Σοφία Σακοράφα.

Σε κάθε παρουσίαση η συμβουλευτική παραθέτει τα κόμματα στα οποία ανήκουν και τις επιτροπές του Ευρωκοινοβουλίου στις οποίες συμμετέχουν. Σε κάποιες περιπτώσεις, οι επιτροπές αυτές επισημαίνονται με έντονους χαρακτήρες, γεγονός που δείχνει πως ο Ευρωβουλευτής είναι πλήρες μέλος της επιτροπής. Δίπλα δε στον κάθε ευρωβουλευτή αναγράφεται, επίσης με έντονους χαρακτήρες, μια χώρα, που αφορά τον τομέα ενδιαφέροντος των ευρωβουλευτών εντός ή εκτός των επιτροπών. Για τον κ. Χρυσόγονο, η χώρα αυτή είναι η Τουρκία, για τον κ. Γλέζο η Σερβία και ο Νότιος Καύκασος, για τον κ. Κατρούγκαλο η Αλβανία, για τον κ. Παπαδημούλη οι χώρες της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ACP) και η Ένωση Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN) και για τον κ. Κύρκο η Τουρκία και το Ισραήλ.

Στο προλογικό σημείωμα επισημαίνεται: «Αυτή η χαρτογράφηση προσφέρει στο Open Society Policy Institute και στο δίκτυο Open Society πληροφορίες σχετικά με τα μέλη του 8ου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που είναι πιθανόν να υποστηρίξουν τις αξίες της Ανοιχτής Κοινωνίας στη διάρκεια της θητείας του σώματος το διάστημα 2014-2019. Διατρέχει έντεκα επιτροπές και 26 αντιπροσωπείες καθώς και τα υψηλότερα όργανα λήψης αποφάσεων του Ευρωκοινοβουλίου: 226 Ευρωβουλευτές (σε σύνολο 751) που είναι αποδεδειγμένοι ή πιθανοί σύμμαχοι της Ανοιχτής Κοινωνίας. Η παρουσία αυτών των Ευρωβουλευτών σε αυτή τη χαρτογράφηση δείχνει πως είναι πιθανό να υποστηρίξουν τη δουλειά της Ανοιχτής Κοινωνίας. Θα πρέπει να προσεγγιστούν με ανοιχτό μυαλό...»

 

ΕΝΘΕΤΟ 2

 Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και η μελέτη για τον ουκρανικό διάλογο

Σε ακόμη ένα έργο που προκήρυξε, με τον τίτλο «Χαρτογραφώντας τον ουκρανικό διάλογο στην Ελλάδα», το Open Society Intitiative for Europe (ΟSIFE) προτίθετο να αναθέσει, με χρηματοδότηση τουλάχιστον 6.500 δολαρίων (και πάντως όχι περισσότερα των 8.200 δολαρίων), μια μελέτη 3.000 λέξεων που θα παρουσίαζε τον χάρτη των φιλοουκρανικών και αντιουκρανικών συναισθημάτων στην Ελλάδα αλλά και να ανιχνεύσει περιθώρια επηρεασμού.

«Πολλοί παίκτες εντός της Ε.Ε. διστάζουν να αποδεχθούν την επανάσταση της (Πλατείας) Μεϊντάν (περισσότερο γνωστή σε εμάς ως Πορτοκαλί Επανάσταση) ως δημοκρατική και την ουκρανική κυβέρνηση ως νόμιμη» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Ποιοι είναι αυτοί οι παίκτες; Από τη μία πλευρά βρίσκονται οι Russlandvesteher («αυτοί που καταλαβαίνουν τη Ρωσία»), πρόσωπα που έχουν τη δική τους φιλορωσική ατζέντα. Από την άλλη, «άλλες ομάδες και άτομα για τα οποία η πραγματική κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να αποκρύπτεται από άγνοια της κατάστασης επί του εδάφους, ρωσική προπαγάνδα, αντιαμερικανικά αισθήματα και γνήσια ανησυχία για την κατάσταση στην Ουκρανία». Σε αυτή την τελευταία κατηγορία, εντάσσει και τον ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με τους Ισπανούς Podemos και το ιταλικό κίνημα Πέντε Αστέρων).

Η έκθεση, που δεν είναι προς δημοσιοποίηση και έχει πιθανόν ολοκληρωθεί (αφού η ημερομηνία παράδοσής της ήταν η 1η Μαΐου 2015), θα έπρεπε να περιλαμβάνει ένα «who is who» («ποιος είναι ποιος») στα ελληνικά πράγματα, με πληροφορίες από τουλάχιστον έξι εφημερίδες, 10 τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά μέσα, έξι ιστοσελίδες, 50 διαμορφωτές άποψης στα κοινωνικά δίκτυα και να προτείνει ανθρώπους («φωνές») που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα πράγματα. Μάλιστα, αναφέρει πως επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο για την εκπόνησή της στο πρόσωπο του «οικονομικού και κοινωνικού ιστορικού των Βαλκανίων και των ρωσικών σχέσεων» και πρώην πολιτευτή των Οικολόγων Πρασίνων στην Αττική, Γιάννη Καρρά.

dimokratianews.gr,19.08.2016