Η ισλαμική πληθυσμιακή επέκταση - Η πραγματική ατομική βόμβα του Ισλάμ

Μαρτυρία για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες από την κόρη του π. Ιωάννη Καλαΐδη

"Υπάρχει στην εποχή μας κάτι κοινό με την εποχή των πρώτων Χριστιανών".

"Υπάρχει στην εποχή μας κάτι κοινό με την εποχή των πρώτων Χριστιανών".

Και αυτό είναι κοινό όχι μόνο στο γεγονός ότι ο 20ός αιώνας, όπως και ο πρώτος,  που επαναστάτησε εναντίον του Χριστού, στοιβάζοντας στη γη  το αίμα των μαρτύρων.

 Η εποχή μας έχει επίσης και κάτι  άλλο - σήμερα υπάρχουν λίγοι εκείνοι που έχουν απορροφήσει την πίστη με το μητρικό γάλα. Πολλοί ήρθαν στον Θεό αργά και την βρήκαν μερικές φορές στο χείλος του θανάτου, έχοντας ήδη βιώσει την εξάντληση της  ψυχή του τρόμου της ζωής χωρίς τον Θεό και την τρέλα της πάλης με τον  Θεό.

 Δεν υπάρχει κανένας αιώνας πιο φτωχός και διεφθαρμένος στο πνεύμα από το δικό μας.

 Και δεν υπάρχει πλέον  πιο ευλογημένη εποχή στον Κύριο για τη μετατροπή του Σαούλ σε Παύλο. Και έπειτα ο καθένας είχε τον δικό του δρόμο προς τη Δαμασκό, όπου είδε ξαφνικά ένα λαμπερό φως από τον ουρανό και ζήτησε με την ψυχή του  με ένα σοκ: "Κύριε! Τι θα μου διατάξεις να κάνω;

 "Η μετατροπή των ανθρώπων που πίστεψαν  ήταν τόσο φλογερή που από την πρώτη συνάντηση με τον Θεό μέχρι τον μοναχισμό υπήρξε  πολύ δυνατή .

 Έτσι οι τρεις νέοι μάρτυρες πήγαν στο μοναστήρι τις μέρες μας, τις οποίους  γνωρίζει ήδη ολόκληρος ο ορθόδοξος κόσμος – Ιερομόναχος  Βασίλειος, μοναχός Τρόφιμος, μοναχός Θεράπων..

 ΣΤΑΡΕΤΣ  ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ

Τὸ μεγάλο γαλάζιο εἰκονοστάσι τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανοσύνης

Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος - Κιλκὶς

Τὸ χρέος τοῦ παλληκαριοῦ εἶναι νὰ λογίζεται σφαγάδι καὶ ὄχι ψοφίμι». (Γεώργιος Καραϊσκάκης).
«Ἂν ἡ οἰκογένεια καὶ τὸ σχολεῖο πάψουν νὰ ἐμφυτεύουν στοὺς νέους τὸ θεῖο σπόρο τῆς ἁγίας πίστης μας, τότε οἱ ἐπερχόμενες γενεὲς θὰ χάσουν παντελῶς τὴν ταυτότητά τους πράγμα ποὺ σημαίνει καὶ τὸ αὐτοαφανισμό τους».
Εἶναι λόγια της Ἰωάννας Τσάτσου, ἀδελφῆς του ποιητῆ Γιώργου Σεφέρη, συζύγου τοῦ ἀείμνηστου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Κῶν. Τσάτσου. Στὸ ἴδιο κείμενο τὸ ὁποῖο φιλοξενεῖται σὲ συλλογικὸ τόμο ποὺ ἐξέδωσε ἡ Ι.Μ. Κουτλουμουσίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, τὸ 2000, θὰ σημειώσει μὲ τρόπο ἀντάξιό τοῦ σπουδαίου ἀδελφοῦ της: « Ὁλόκληρη ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἕνα μεγάλο γαλάζιο εἰκονοστάσι τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανοσύνης καὶ πλανᾶται πολὺ μακράν της πραγματικότητας - τῆς ἱστορικῆς καὶ τῆς σύγχρονης - ὅποιος πιστεύει καὶ εὐμεθόδως διαδίδει ἄλλα. Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλληνισμὸς εἶναι ΕΝΑ». Κι ὅμως «πλανεμένοι» καὶ ἐκκλησιομάχοι εἶναι τώρα καὶ ὑπουργοὶ Παιδείας τὸ μελλοντικὸ «τότε» τῆς τρανῆς Ἑλληνίδας -αἰωνία της ἡ μνήμη- Ἰωάννας Τσάτσου ἔγινε «τώρα». Τώρα, τοῦτες οἱ γενιὲς χάνουν τὴν ταυτότητά τους καὶ ὁδηγοῦνται στὸν ἀφανισμό τους.

Ἄκουγα τὶς προάλλες τὸν κ. Γαβρόγλου στὸ κανάλι τῆς Βουλῆς. Τοῦ τέθηκε ἡ ἐρώτηση γιὰ...
τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ). Φανερὰ ἐκνευρισμένος, χωρὶς ἐπιχειρήματα, ψέλλιζε τὶς κοινότοπες φλυαρίες, τὰ καντιποτένια ἀναμασήματα ποὺ ἐκστομίζουν οἱ ἀριστεροὶ καλοπερασάκηδες. Βεβαίως ἐπιτέθηκε καί τοὺς δικαστὲς τοῦ ΣτῈ - «δὲν κάνουν σωστὰ τὴν δουλειὰ τους» - ὅπως ἔπραξε ὅλος ὁ πλανεμένος θίασος τῶν πολεμίων τῆς Πίστεως, μετὰ τὴν γενναία, ρωμαίικη ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ. Τόνισε ὅτι ὅλα θὰ συνεχιστοῦν κανονικῶς τὸν Σεπτέμβριο μὲ τὴν ἔναρξη τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, ἡ ἀπόφαση οὐδόλως ἐπηρεάζει τὸ ΜτΘ καὶ λοιπὰ λεκτικὰ μπαχαρικά. Ὡραία! Ἐπειδὴ ἐμεῖς εἰσπνέουμε, ὄχι τὶς ἀναθυμιάσεις τοῦ τυμπανιαίας ἀποφορᾶς πτώματος ποὺ αὐτὸς ὑπηρετεῖ, ἀλλὰ τὸ θυμίαμα τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας, καὶ προσκυνοῦμε, ὄχι τοὺς μνημονιακούς λακέδες, ἀλλὰ τὸ γαλάζιο εἰκονοστάσι τοῦ Γένους, τὸν Ἀη- Γιώργη καὶ τὸν Καραϊσκάκη, ἂς γνωρίζει ὅτι τὸν Σεπτέμβριο θὰ ἐπιστρέφονται σωρηδὸν τὰ βλάσφημα βιβλία τὰ παράνομα καὶ ἀντισυνταγματικά.
Φέτος συγκέντρωσα ὁ ἴδιος βιβλία τῶν μαθητῶν τῆς τάξης μου (Στ’ Δημοτικοῦ) μὲ τὴν σύμφωνη γνώμη σχεδὸν ὅλων τῶν γονέων ποὺ ὑπέγραψαν τὴν γνωστὴ δήλωση καὶ τὰ ἐπέστρεψα στὸν γενέθλιο χῶρο τους. Στὴν θέση τοὺς διδάσκω ἐδῶ καὶ χρόνια τὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς καὶ βίους ἁγίων. Συνένοχος στὸν ἀφανισμὸ τοῦ Γένους δὲν θὰ γίνω. Ὁ μακαριστὸς Ἐπίσκοπος Φλωρίνης, Αὐγουστίνος Καντιώτης, ἔλεγε: «Μακάρι ἡ γενιά μας νὰ μὴν γίνει ὁ νεκροθάφτης τῆς Ὀρθόδοξης Ἑλλάδας μας». Καὶ νεκροθάφτες δὲν εἶναι ἡ ἄθεη ἀριστερὴ «διανόησις», ἀλλὰ ὅσοι δὲν ἀντιδροῦν δυναμικά, ἔμπρακτα στὸ θάψιμο. Νεκροθάφτες εἶναι ὅσοι λουφάζουν τούτη τὴν ἐποχή. Δὲν γίνεται «νὰ ἀνάβεις κεριὰ στὴν Παναγία / κεριὰ καὶ στοὺς ἁγίους», δάσκαλος ἢ γονέας Χριστιανὸς Ὀρθόδοξος καὶ Ἕλληνας καὶ νὰ ἀνέχεσαι τοὺς ἐθνομηδενιστὲς μπολσεβίκους ποὺ μαραζώνουν τό, κατὰ τὸν Κόντογλου, ὁλόδροσο δέντρο τῆς φυλῆς μας.
Τὴν περίοδο τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης κάτω ἀπὸ τὰ μαῦρα σάβανα τοῦ Κομμουνισμοῦ οἱ γιαγιάδες τῆς Ρωσίας ἔκαιγαν τὸ καντήλι τῆς Ὀρθοδοξίας, δὲν βαροῦσαν παλαμάκια στὶς κομματικὲς ἀναγοῦλες, ὅπως κάνουν πολλοὶ σήμερα….χριστιανούληδες. Νὰ παραπέμψω καὶ σὲ ἕνα ὡραῖο ἐπεισόδιο ἀπὸ τὰ χρόνια του μπολσεβικισμοῦ, τὸ ὁποῖο ἐντόπισα στὸ βιβλίο τοῦ σπουδαίου καθηγητῆ τῆς θεολογικῆς σχολῆς τοῦ ΑΠΘ, τοῦ μακαριστοῦ πιά, Στέργιου Σάκκου, «Ἀληθῶς ἀνέστη ὁ Κύριος» (σέλ. 192-193). Ἀναφέρεται σὲ ἕναν ὑπουργὸ «Παιδείας» τῆς Σοβιετίας. Δυστυχῶς ὅ,τι ξεκίνησε στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση συνεχίζεται στὴν τωρινὴ Ἑλλάδα. Εἶναι ἄνθρωποι χωρὶς «ἱερὸ καὶ ὅσιο» κυριολεκτικὰ καὶ πολὺ δύσκολα θὰ φύγουν ἀπὸ τὴν ἐξουσία. Παραπέμπω στὸ κείμενο τοῦ Σ. Σάκκου:
«Μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς ἐπαναστάσεως τῶν μπολσεβίκων τὸ 1917 ὁ Λουνατσάρσκι Ἀνατόλι Βασιλίεβιτς ἐπίτροπος τοῦ λαοῦ γιὰ τὴν παιδεία (ὑπουργὸς Παδείας) καὶ ὀργανωτὴς τῆς σοσιαλιστικῆς κουλτούρας δίνει διάλεξη σὲ μία μεγάλη αἴθουσα κατάμεστη ἀπὸ κόσμο. Κατ’ ἐντολὴ τοῦ κόμματος μιλᾶ μὲ στόμφο γιὰ τὸ μύθο τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Διαφωτίζει τὸ ἀκροατήριο γιὰ ὧρες πολλὲς καὶ μὲ ὕφος θριαμβευτικὸ καταλήγει.
-Μήπως ἔχει κανεὶς νὰ πεῖ τίποτε;
Ἕνας σεβάσμιος γέροντας σηκώνεται καὶ ζητᾶ τὸ λόγο.
-Ἐπιτρέπεται νὰ πῶ καὶ ἐγὼ κάτι;
-Τὰ ξεκαθάρισα ὅλα δὲν ὑπάρχει ἀπορία. Δύο λεπτά σού φτάνουν νὰ μιλήσεις.
-Ἕνα λεπτὸ μονάχα δύο λέξεις.
Ἀνεβαίνει στὸ βῆμα. Ἡσυχία ἁπλώνεται στὴν αἴθουσα. Ὅλοι κρατοῦν τὴν ἀναπνοή τους. Ἕνας ἀγράμματος σ’ ἕνα λεπτὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπίσει τὸ ἰνστρούχτορα;
Σταθερὰ καὶ ἤρεμα τονίζει ὁ γέροντας τὶς πανίσχυρες λέξεις του στὰ ρωσικὰ:
ΧΡΙΣΤΟΣ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ)
Μύρια στόματα αὐθόρμητα χωρὶς φόβο ἀπαντοῦν:
ΒΟΪΣΤΙΝΟ ΒΟΣΚΡΕΣ (=ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ)
Ὁ Λουνατσάρσκι φανερὰ ταραγμένος διαπιστώνει τὴν ἀξιοθρήνητη κατάληξη τῆς διαλέξεώς του ἐνῶ ἀκόμη ἡ αἴθουσα ἀντιβουίζει ἀπὸ τὸ Ἀληθῶς ἀνέστη».
Τί πέτυχε κι αὐτός; Τὰ νεκροταφεῖα γέμισαν ἀπὸ ἀξιολύπητους κοσμοδιορθωτὲς τῆς μίας πεντάρας, μὰ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ λαμπροτέρα καθίσταται καὶ πολεμουμένη νικᾶ. Νὰ ἐπιστρέψω ὅμως στὸ ΜτΘ γιὰ νὰ σχολιάσω, ὄχι τούς πολιτικάντηδες τῆς ἐξουσίας, ἀλλὰ τοὺς πολιτικάντηδες… τῆς πίστεως. Εἶναι δυνατόν, ἁρμόζει σὲ Ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο νὰ συνοδοιπορεῖ μὲ τοὺς σημερινοὺς «ἐπιτρόπους γιὰ τὴν παιδεία»; Ὁ Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σχεδὸν δυσαρεστήθηκε μὲ τὴν ἀπόφαση τοῦ ΣτΈ. (Τὸν θυμόμαστε καὶ στὰ συλλαλητήρια τὰ ὁποῖα ἀπέρριπτε καὶ λοιδοροῦσε. Τί γίνεται; Διαπιστευτήρια προοδευτικότητας καταθέτει; ἀπὸ ἐξετάσεις περνάει; Ὅποιος σήμερα δέχεται χειροκροτήματα καὶ ἐπιδοκιμασίες ἀπὸ τὴν ἐξουσία καὶ μάλιστα ἐπίσκοπος, ὀφείλει νὰ σκεφτεῖ τὸ ἀρχαῖον «ἐπαινούμενος γὰρ ὑπὸ τῶν ἐναντίων ἀγωνιῶ μὴ τί κακὸν εἴργασμαι» Τὸ αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὸν Ὕδρας. Στα χωριά μας, οἱ σοφοὶ γέροι, μᾶς συμβούλευσαν ὅταν ἤμασταν νέοι. «Μὴν ἀκούσω νὰ σὲ παινεύουν οἱ ἀνεπρόκοποι γιατί ἀλλοίμονό σού»).
Ἡ ἀρχιεπισκοπὴ Κρήτης καταδίκασε ἀπερίφραστα τὰ νέα βιβλία τοῦ ΜτΘ. Ἡ Κρήτη, τὰ σχολεῖα της, δὲν ἐποπτεύεται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας; Τὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ οἱ 20 μονές, ἐπίσης. Γιατί δὲν πράττει τὸ ἴδιο καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔστω καὶ τώρα ἔχοντας στὰ χέρια της καὶ τὸ ἰσχυρὸ χαρτὶ τοῦ ΣτΈ. Τέλος πάντων. Αὐτὸ εἶναι πολὺ θλιβερὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο πικραίνει καὶ ἀπογοητεύει ὅσους ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ ἀφελληνισμοῦ τῆς παιδείας μας, ὅσους ὑπερασπίζονται τὴν ἁγία πίστη μας.

Νὰ κλείσω μὲ ἄρωμα λεβεντιᾶς, μὲ ἕνα μνημόσυνο λόγο στὸν σταυραϊτὸ τῆς Ρούμελης, τὸν ἀθάνατο στρατηγὸ Γεώργιο Καραϊσκάκη ποὺ τέτοιες μέρες, 23 Ἀπρ 1827, ἔπεφτε «σφαγάδι» γιὰ τὴν πατρίδα.
«Στὰ 1824 ὁ Καραϊσκάκης ἄρρωστος καὶ καταδιωκόμενος ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἀναγκάστηκε νὰ καταφύγει στὴ Δομνίτσα ὅπου ἔμεινε ἐπὶ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα φιλοξενούμενος ἀπὸ τοὺς φίλους του Γιολδασαίους. Κατὰ τὶς πρῶτες ἡμέρες τῆς ἐκεῖ παραμονῆς τοῦ ὁ ἄρρωστος στρατηγὸς κάλεσε κοντὰ τοῦ τὸν Ἱερέα πάπα - Γιάννη Φαρμάκη γιὰ νὰ δεηθεῖ ὑπὲρ τῆς ἀναρρώσεώς του. Μόλις εἶδε τὸν Ἱερέα νὰ μπαίνει μέσα στὸ σπίτι ὁ Καραϊσκάκης σηκώθηκε ὄρθιος καὶ μὲ δάκρυα στὰ μάτια τοῦ εἶπε: Παππούλη μου δὲν μὲ νοιάζει ἂν πεθάνω. Ἐγὼ ἔκανα τὸ κατὰ δύναμιν γιὰ τὸ Ἔθνος. Παρακάλα τὸν Θεὸ νὰ γίνω καλὰ γιατί ἴσως μὲ χρειασθεῖ ἀκόμα ἡ Πατρίδα».

orthodoxia-ellhnismos

Αποστολή: καταστρέψτε την οικογένεια

  Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

Το παρόν κείμενο δημοσιεύτηκε πριν από επτά χρόνια. Τώρα που οι μαγαρισιές και η ασέλγεια γίνονται νόμος-  «Δεν μπορούμε για λόγους ισότητας και συνταγματικότητας να εξαιρέσουμε τα ομόφυλα ζευγάρια από την αναδοχή» δηλώνει ένα πτώμα υπουργικό  -και παρακολουθούμε την μετατροπή της πατρίδας μας, σε Σόμομα και Γόμορα, τον πλήρη εξευτελισμό του θεοϊδρυτου θεσμού της οικογένειας, καλό είναι να θυμηθούμε τι γράφουν τα σχολικά βιβλία γι’ αυτήν.

‘Όπως τόσα χρόνια συμβαίνει με την γενοκτόνο μας Τουρκιά, που τα κοπροκάναλα, μας την παρουσιάζουν τάχα και «νοικοκύρη λαό», τον ίδιο λαό που έσφαζε χιλιάδες Κύπριους πριν από 40 χρόνια, κατά παρόμοιο τρόπο, και το τρισάθλιο υπουργείο Παιδείας, μαγαρίζει, με τα βλάσφημα και καρκινογόνα «πνευματικώς» βιβλία και προγράμματά του, τα παιδιά σας ΕΛΛΗΝΕΣ. Ας ακούσουμε τι μας κανοναρχεί το αθάνατο ’21 και ας πράξει ο καθείς κατά την συνείδησή του.

«Όταν μου πειράξουν την πατρίδα και τη θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα’ νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάνουν»

Στρατηγός Μακρυγιάννης

Κάποτε πλησίασε τον τροπαιούχο νομπελίστα μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη, ένας ξένος διαπρεπής συνομιλητής, «πειράζων αυτόν και λέγων»: «Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε πραγματικά απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;». Απαντά ο Σεφέρης: «Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει την Μεγάλη Παρασκευή, μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου». 

(Το απόσπασμα περιέχεται στο βιβλίο της Μερόπης Σπυροπούλου, «Οικογένεια ώρα μηδέν», εκδ. «Αρχονταρίκι», σελ. 131). Δεν ξέρουμε αν κατάλαβε ο... «πειραστής» ξένος την απάντηση του ποιητή, ο οποίος εξυμνεί την μάνα τη Ρωμηά και την οικογένεια, πριν αυτή ανοίξει τα πορτοπαράθυρά της και εισβάλλουν στο ευλογημένο καταφύγιο του Γένους, ο μαγαρισμένος αγέρας του δήθεν εξευρωπαϊσμού μας. Και η κρίση «τηγανίζει» και ταλανίζει κυρίως την οικογένεια.

Δεν σκοπεύω να γράψω για την σπουδαιότητα και ιερότητα του οικογενειακού θεσμού. Αυτό ακόμα και οι ανίατα προοδευτικοί το κατανοούν. Το βλέπω στο σχολείο. Για τα δικά τους βλαστάρια γίνονται κέρβεροι. Απαιτούν και πειθαρχία και καλή παιδεία, επιλέγουν τα καλύτερα και ακριβότερα κολέγια. Τις προοδευτικές σαχλαμάρες και ψευτοδημοκρατικότητες τις αφήνουν για τα παιδιά του, δηκτικώς λεγόμενου, κοσμάκη. Και οι αφελείς ζητωκραυγαστές τούς πιστεύουν και τους ψηφίζουν.

Στο βιβλίο «οικογένεια σε κρίση» (συλλογικός τόμος) διαβάζω σ’ ένα κείμενο της Ντίνας Πετροπούλου. «Από την δεκαετία του 1970, το διαζύγιο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο με αυξητική τάση σε όλο τον δυτικό κόσμο. Στις ΗΠΑ για την τριετία 1977-79 ένας στους δύο γάμους κατέληγε σε διαζύγιο, ποσοστό που ανακοινώθηκε και στη χώρα μας 30 χρόνια μετά».(«Αν θέλεις να δεις την Ελλάδα του μέλλοντος επισκέψου την σημερινή Αμερική», λέει ένα επιτυχημένο ρητό). Στο ίδιο κείμενο περιέχεται και το όνειρο ενός πεντάχρονου παιδιού. Το ρώτησαν τι θα γίνει, όταν μεγαλώσει.

Απάντηση: «Ξέρεις εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω επιστήμονας… μεγάλος επιστήμονας… και θα φτιάξω μια κόλλα, την πιο δυνατή κόλλα του κόσμου… για να κολλήσω την μαμά και τον μπαμπά». Το μικρό παιδί ψάχνει την «κόλλα». Σε τούτο τον τόπο ξέρουμε, ήξεραν οι παλιότεροι – αυτό λέγεται Παράδοση – πως η μόνη «κόλλα», ατσάλινη και συμπαγής, που ένωνε δία βίου το ζευγάρι είναι ο Χριστός.

«Ένθα ανήρ και γυνή και παιδία και τοις της αρετής συνδεδεμένοι δεσμοίς, εκεί μέσος ο Χριστός», γράφει ο άγιος Χρυσόστομος. («Εις Γεν.», λόγος Ζ’, 5, ΕΠΕ 8,140). Όταν φεύγει ο Χριστός, από το «μέσον» και στην θέση του μπαίνει η καριέρα, η καλοπέραση, η ηδονοθηρία και η αδιαφορία τότε ο όμορφος και «χρηστός ζυγός» του γάμου καταλήγει σε διαζύγιο. (Και ας με συγχωρέσουν κάποιο ι -δεν μέμφομαι και δεν κρίνω κανέναν, για τα παιδιά γράφω- σπάνια βλέπουμε στα σχολεία, παιδιά διαλυμένων οικογενειών, στις οποίες υπάρχει αναφορά στο Χριστό και την εκκλησία μας.

Σπάνια βλέπουμε διαζύγια σε πολύτεκνες οικογένειες, γιατί τα παιδιά μεγαλώνουν με το «εμείς» και όχι με το καταστροφικό «εγώ» του μοσχοαναθρεμμένου μοναχογιού ή της μοναχοκόρης. Σκέφτομαι, αν θέλουν τα νέα ζευγάρια να τιμωρήσουν το ελεεινό κρατίδιο του μνημονίου, ας κάνουν πολλά παιδιά. Οι στατιστικές λένε ότι τα περισσότερα παιδιά γεννήθηκαν την περίοδο της Κατοχής, εν μέσω φρικτής και ανείπωτης σκλαβιάς. Με 5-6 παιδιά και φόρους δεν πληρώνεις και εργασία βρίσκεις και ο Θεός βοηθάει. Κατανοώ τις αντιδράσεις. Πώς θα τα μεγαλώσουμε, τι θα απογίνουν, είμαστε άνεργοι, μέλλον ζοφερό. Σε λίγα όμως χρόνια θα διδάσκουμε και θα παίρνουν τα προνοιακά επιδόματα οι οικογένειες και τα παιδιά από το Μπαγκλαντές και το Πακιστάν. Ή μήπως περιμένουμε να λύσει την βραδυφλεγή βόμβα της λαθρομετανάστευσης ο κ. Χρυσοχοϊδης; Όπως το έλυσε στην προηγούμενη θητεία-κοροϊδία του).

Κι αν σήμερα «μες στην ερημιά του κόσμου» έχουμε περισσότερο ανάγκη την οικογένεια, έρχονται τα τρισάθλια κουρελουργήματα «περιοδικά ποικίλης ύλης» -βιβλία γλώσσας- και ευτελίζουν πλήρως τον ιερό θεσμό. Την εποχή του άκρατου ατομισμού και… κανιβαλισμού το «Νέο Σχολείο» τους, επιδιώκει να προσβάλλει και να μειώσει την σημασία που είχε -και έχει ακόμα- ως κοινωνική αξία και πρότυπο στην πατρίδα μας η οικογένεια (με τους δύο γονείς να ζουν μαζί και να φροντίζουν τα παιδιά τους). Πουθενά στα βιβλία αυτά δεν θα βρεις αυτό το εξαιρετικό που γράφει στο βιβλίο του «χάνω το παιδί μου», ο αειθαλής δάσκαλός μας Κωνσταντίνος Γανωτής, ότι «η οικογένεια είναι μια αγκαλιά προσώπων που αγαπιούνται και αγαπιούνται γι’αυτό που είναι και είναι εικόνες Θεού, γεννημένοι για την αιώνια ζωή στη βασιλεία του Θεού». (σελ. 76). Σ’ όλο το Δημοτικό ελάχιστες αναφορές γίνονται στην οικογένεια και στον ανθρωποποιό ρόλο της. Στην Στ’ τάξη, (γλώσσα, β’ τεύχος) υπάρχει ενότητα με τίτλο «συγγενικές σχέσεις». Στο κείμενο «ώρες με την μητέρα μου», διαβάζουμε: Η μαμά μου… με τον μπαμπά μου παντρεύτηκαν από έρωτα στο άψε-σβήσε και οι ευχές που τους έδωσε ο παπάς όταν τους πάντρεψε πραγματοποιήθηκαν. Απόκτησαν καρπόν κοιλίας, δηλαδή εμένα και τον αδελφό μου». Ρηχή ειρωνεία, απαράδεκτη για σχολικό βιβλίο (σελ. 84). Στο κείμενο «πρέπει να φανώ γενναίος», το μοναχοπαίδι μιας οικογενείας, καλείται να επιδείξει την εξής γενναιότητα: να πάει διακοπές μόνο του, για να περάσουν οι γονείς του, προφανώς, καλύτερες διακοπές, χωρίς τις δεσμεύσεις από την παρουσία του μικρού τους παιδιού (σελ. 89).

Στο επόμενο κείμενο με τίτλο «μία οικογένεια ανάμεσα στις άλλες», αφού περιγράφει ένα παιδί, τρίτης δημοτικού, τα «είδη» των οικογενειών (πυρηνική, μονογονεϊκή, «ξαναπαντρεμένων») στο τέλος το παιδί αποφαίνεται: «Όταν μεγαλώσω και κάνω δική μου οικογένεια, δεν ξέρω ακόμα πώς θα μοιάζει…». (Το κείμενο είναι από το περιοδικό «ερευνητές», της εφ. «Καθημερινή»). Ολόκληρη ενότητα, χωρίς ένα κείμενο προβολής μιας φυσιολογικής οικογένειας. Πλήρης καταρράκωση του θεσμού και σαφές «δίδαγμα» στα παιδιά: δεν υπάρχει οικογένεια, «να είσαι ο εαυτός σου», μην ελπίζεις σε παρωχημένα πράγματα. Στο Γυμνάσιο τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Εδώ κυριαρχούν κείμενα καταθλιπτικά, ακατάλληλα για παιδιά, διασύρονται οι γονείς, απαξιώνεται πλήρως η παραδοσιακή, «ομαλή» οικογένεια. Στα «κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας», Α’ γυμνασίου, στο διήγημα του Λ. Τολστόι, με τίτλο «Ο παππούς και το εγγονάκι», ο γιος και η νύφη φέρονται βάναυσα και απάνθρωπα στον ανήμπορο γέρο-πατέρα, έως ότου μαθαίνουν από τον μικρό εγγονό να του φέρονται σωστά. Στην σελ. 45 στο κείμενο «Νινέτ» της Ζωρζ Σαρή περιγράφεται, κατά την εισηγητική σημείωση της συγγραφικής ομάδας, «η αδυναμία επαφής των γονιών με τα παιδιά τους και με τις ενοχές που συχνά αισθάνονται αυτοί», όπως και «η κρίση ταυτότητας, την αγωνία, δηλαδή, του παιδιού για την καταγωγή του, τους γονείς, τις ρίζες του».

Στην σελ. 49, στο απόσπασμα με τον τίτλο «Τα πράγματα στρώνουν περισσότερο», από το μυθιστόρημα «Η εποχή του υακίνθου», της Τούλας Τρίγκας, η ηρωίδα, ένα νεαρό κορίτσι, καταγράφει τις εμπειρίες της από το διαζύγιο των γονέων και το δεύτερο γάμο της μητέρας της, βλέπει θετικά το γεγονός αυτό, εκφράζει μάλιστα τις θετικές εντυπώσεις της και στον (φυσικό) πατέρα της (τηλεφωνικώς).

Στα «Κείμενα» της Β’ γυμνασίου, στο κείμενο «Από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» (σελ. 48), ο μαθητής θα διαβάσει: «περισσότερο απ’ τους άλλους, η μητέρα, με το χαρακτήρα της και τα ελαττώματά της, μου πλακώνει την καρδιά. Δεν ξέρω πια τι στάση να κρατήσω· δε θέλω να της πω βάναυσα πως είναι παράλογη, σαρκαστική και σκληρή».

Κείμενα απαισιόδοξα, παιδαγωγικά ναυάγια, που ελάχιστα συνάδουν με την δροσιά, και την χαρά που πρέπει να προσφέρουμε στην «άνοιξη» της ζωής, στην νιότη του γυμνασίου. Στην σελ. 52 «φιλοξενείται» κείμενο με τίτλο «Οι Κυριακές στην θάλασσα», πρωταγωνιστούν τρία κορίτσια, που οι γονείς τους είναι διαζευγμένοι. Ένα από τα κορίτσια εκθέτει τις αιτίες του διαζυγίου. Μιλά για τον πατέρα της: «Φαίνεται ότι στο παλιό μας σπίτι τον καιρό που ζούσανε με την μητέρα οι δουλειές του το ίδιο τον απασχολούσανε. Ήταν ίσως η κύρια αιτία που χωρίσανε. Αυτό, και το ότι μπορούσα να καταλάβω πώς ένας άνθρωπος κάνει απιστίες. Τώρα το κατάλαβα». Μάλιστα. Και εμείς καταλαβαίνουμε γιατί επιλέγονται τέτοια κείμενα για 13χρονα και 14χρονα παιδιά. Στη σελ. 42 άλλο απαισιόδοξο κείμενο με τίτλο «Η μάνα», εντελώς ακατάλληλο για παιδιά, στο οποίο ο πατέρας θύμωνε και ξυλοφόρτωνε άγρια τα παιδιά, όταν τον ξυπνούσαν πριν από την ώρα του» και η σύζυγος-μητέρα, που έκανε τα πάντα, ανεχόταν την συμπεριφορά του άντρα της και «ήταν ικανοποιημένη γιατί της έφτανε να γνωρίζει συχνά όλο τον πόθο του άντρα, να πιάνει παιδί μ’ αυτόν, να γεννάει…».

Θα μπορούσα να συνεχίσω, όπως για παράδειγμα με εκείνο το «εξαιρετικό», που περιέχεται στην «Νεοελληνική Γλώσσα», της γ’ γυμνασίου, όπου ο δύσμοιρος φιλόλογος καλείται να διδάξει το γνωστό τραγούδι των Κατσιμιχαίων «Don’t worry be happy», το οποίο είναι κατάλληλο για οινόφλυγες, μεταμεσονύκτιους θαμώνες διασκεδαστηρίου και όχι για τάξη σχολικού διδακτηρίου. Παραθέτω την πρώτη στροφή:

«Άμα ξυπνήσεις και έχεις βγάλει ουρά,

αν κοιταχτείς και έχεις βγάλει βυζιά

don’t worry be happy.

Άμα η κόρη σου σε λέει μπαμπά ενώ ο γιος σου

σε φωνάζει μαμά

don’t worry be happy…».

Αυτά τα «ωραία» βγαίνουν σήμερα από τα σχολεία. Πνίγονται, ασφυκτιούν τα παιδιά από τις αναθυμιάσεις. Αντί για το «μάννα» της εξαίσιας παράδοσής μας, τα ποτίζουμε χολή, τα τρέφουμε με ακαθαρσίες. Μία Πνευματική Γενοκτονία, την οποία επιτρέπουμε, γιατί από Έθνος με ήθος θυσιαστικό και αντιστασιακό, καταντήσαμε, αξιολύπητο, δειλό σκορποχώρι. Εσχάτη ώρα εστί, να βρούμε τον εαυτό μας, να καθαρίσουμε την Ελλάδα από τις ανθρωποκάμπιες που την μαραζώνουν.  

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

Κατάνυξις

Ξυπνήσαμε ένα πρωΐ και αντικρύσαμε μια άβυσσο να καταπίνει την πατρίδα από παντού.Μην αναρωτιέστε γιατί.Δείτε την εικόνα...

Ας κάνουν μία εξαίρεση στους κανονισμούς της Προεδρικής Φρουράς, για να επιτρέπεται στους Εύζωνες να... "αντιδρούν" σε τέτοιες περιπτώσεις!

μας τοστειλε το mail 

  Ο συνδικαλιστής που πάτησε το μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη !

Στη φωτογραφία εικονίζεται ένας άνδρας -πιθανότατα συνδικαλιστής- ο οποίος πατά με το πόδι του, με περίσσιο θράσος, πάνω στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ο συγκεκριμένος κύριος φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται το πού βρίσκεται ή τη σημασία του μνημείου, βεβηλώνοντάς το, αφού πατά πάνω, παίζοντας αμέριμνος με το κομπολόι του. Η φωτογραφία δεν άργησε να γίνει viral και να κυκλοφορήσει σε δεκάδες λογαριασμούς σε Facebook και Τwitter. 

 «Ο άγνωστος στρατιώτης νιώθει χρήσιμος για τον Νεοέλληνα στην τοποθεσία Σύνταγμα», «Ήρθαν τα μνημόνια και δεν μπορούμε να παίξουμε το κομπολόι μας με άνεση να πούμε», «Ο άγνωστος κομπολογοπαίχτης της ΔΕΗ», «Άγνωστος στρατιώτης vs γνωστού λαμογιοσυνδικαληστή…», ήταν μόνο μερικά από τα σχόλια που κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

"Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπάει η Ελλάδα".
1943 - Άγγελος Σικελιανός, στην κηδεία του Κωστή Παλαμά.
"Σ΄ αυτό το φέρετρο πατάει η Ελλάδα"
2018 - συνδικαλιστής μπεγλεριανός, στην κηδεία του ήθους, όπως το ξέραμε κάποτε.

Νίκος Ξυλούρης - Μπήκαν στην Πόλη οι Οχτροί

Λέσβος: Οι κατσαπλιάδες της «αριστεράς» ΑΠΕΝΑΝΤΙ από το λαό…

Στη Λέσβο οι ιδεολογικοί ροπαλοφόροι του αντιρατσισμού, το πλήθος των «αριστερών» ποικιλιών από κοινού με τις δημοσιογραφικές πόρνες, διακρίνουν τα «φασιστικά» στοιχεία που κτυπούν τους λαθρομετανάστες και ΟΧΙ το ΣΥΝΟΛΟ του λαού της Λέσβου που έχει ξεσηκωθεί εναντίον της λαθρομεταναστευτικής λαίλαπας που σαρώνει το νησί…
Οι ιδεολογικοί και πολιτικοί χορηγοί των αλλοδαπών εισβολών
δεν διακρίνουν ακόμα ότι η Λέσβος ασφυκτιά και στενάζει από τις «προσφυγικές» εισβολές (εισβολές λαθρομεταναστών) και «εισβολές» ποικίλων κερδοσκοπικών ΜΚΟ (ομάδες κρούσης του Σόρος και των μαφιών του χρήματος) που αλωνίζουν ασύστολα…

Η «αριστερά» των αντιρατσιστικών μυθολογιών (μυθολογίες του χρηματιστηριακού κεφαλαίου), θεωρεί την κατάληψη της Λέσβου από τις συστηματικές και μεθοδευμένες εισβολές λαθρομεταναστών, όπως και το κερδοσκοπικό εμπόριο των ΜΚΟ, ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ καταστάσεις!!!

ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ θεωρεί και τις ποικίλες βιαιότητες των λαθρομεταναστών!!!

Την ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ των λαού της Λέσβου θεωρεί ΒΙΑ και «ανωμαλία»: Ρατσισμός εναντίον του ελληνικού λαού στο όνομα του «αντιρατσισμού»…

Και εδώ επιστρατεύει, αυτή η «αριστερά», το γνωστό τέχνασμα της δολιότητας: Το χρήσιμο σκιάχτρο της Χρυσής Αυγής…

Έτσι επικαλύπτεται και αποκρύπτεται ο ΓΕΝΙΚΟΣ ξεσηκωμός του λαού της Λέσβου και τα πάντα επικεντρώνονται στους φασίστες και τη Χρυσή Αυγή: Η γνωστή ΑΠΑΤΗ…

Σίγουρα η Χρυσή Αυγή δεν αφήνει ανεκμετάλλευτες τις καταστάσεις όταν βρει πρόσφορο και πολύ γόνιμο έδαφος…

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι, όμως, το έδαφος, ούτε μπορεί να δημιουργήσει ΠΟΤΕ τέτοιο έδαφος για δημαγωγική εκμετάλλευση.

Ιδιαίτερα στη Λέσβο ένα νησί υπεράνω υποψίας, δηλαδή παραδοσιακά «κόκκινο»…

Αυτά τα «αριστερά» τεχνάσματα δαιμονοποίησης της Χρυσής Αυγής αποσκοπούν στη συγκάλυψη και αλλοίωση της πραγματικότητας: Δηλαδή ότι το ΣΥΝΟΛΟ του λαού της Λέσβου ξεσηκώθηκε εναντίον του λαθρομεταναστευτικού εφιάλτη.

Και αυτό το ομολογεί και ο δήμαρχος της Λέσβου:

«Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε μορφή βίας από όπου κι αν προέρχεται, όμως μην κάνετε το τραγικό λάθος να θεωρείτε ότι το αίτημα της αποσυμφόρησης του νησιού και της απελευθέρωσης της πλατείας Σαπφούς προέρχεται από ακραία στοιχεία. Είναι ένα πάνδημο αίτημα όλων των πολιτών της Λέσβου, οι οποίοι νιώθουν απροστάτευτοι μπροστά στην κατάληψη δημόσιων χώρων, τις καθημερινές κλοπές και τις συχνές συγκρούσεις στις περιοχές γύρω από το Κ.Υ.Τ Μόριας αλλά και στη πόλη της Μυτιλήνης…».

Διαβάστε ολόκληρη την επιστολή του δημάρχου, εδώ
 

Και ο δήμαρχος είναι κι αυτός υπεράνω υποψίας. Είναι αυτός που στήριζε τις «προσφυγικές» εισβολές στο παρελθόν και έλεγε χαρακτηριστικά:

«Πρέπει να εντάξουμε τους λαθρομετανάστες στην κοινωνία μας».



Σήμερα κάτω από την ασφυκτική πίεση της ΓΕΝΙΚΗΣ λαϊκής κατακραυγής αναγκάζεται να ομολογήσει τον ΓΕΝΙΚΟ ξεσηκωμό του λαού της Λέσβου…

Η «αριστερά» συνειδητά επικαλύπτει την αλήθεια για το τι γίνεται στη Λέσβο και ουσιαστικά ταυτίζει την ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ του λαού της Λέσβου με τους φασίστες και τη Χρυσή Αυγή…

Εδώ φυσικά διαπράττει και άλλο ΕΓΚΛΗΜΑ: Πριμοδοτεί πολιτικά τη Χρυσή Αυγή και ταυτόχρονα απομονώνεται η ίδια από τις λαϊκές αντιστάσεις ενάντια στο νεοταξικό οδοστρωτήρα των λαθρομεταναστευτικών εισβολών…

Το λαθρομεταναστευτικό αποτελεί, όπως έχουμε γράψει πολλές φορές, τον τάφο αυτής της «αριστεράς».

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιό μας κείμενο

Η αλλοδαπή ΑΣΦΥΞΙΑ ξεσηκώνει τον ελληνικό λαό…



Ο ελληνικός λαός ασφυκτιά και στενάζει από το λαθρομεταναστευτικό εποικισμό και τη λαίλαπα των «προσφυγικών» εισβολών…

Πάνω από δύο δεκαετίας, συστηματικά και μεθοδευμένα, τα κέντρα της πλανητικής εξουσίας (Νέα Τάξη) προωθούν τον εφιάλτη των αλλοδαπών εισβολών στην Ελλάδα…

Με την …ευγενική ιδεολογική χορηγία όλων, σχεδόν, των ποικιλιών της «αριστεράς»…

Αυτές οι «αριστερές» ποικιλίες έχουν μεταλλαχτεί σε ιδεολογικούς γενίτσαρους των νεοταξικών σχεδιασμών…

Είναι αυτές που δίνουν το άλλοθι και το τεκμήριο στους ισοπεδωτικούς σχεδιασμούς των διεθνών μαφιόζων του χρήματος, με το αζημίωτο της κερδοσκοπικής ασυδοσίας των Μ.Κ.Ο…

Είναι αυτές (οι «αριστερές» ποικιλίες) που παρήγαγαν, αναπαρήγαγαν και κυκλοφορούσαν τα τρομοκρατικά ιδεολογήματα της Νέας Τάξης («ρατσισμό», «εθνικισμό», «ξενοφοβία» και CIA) για την κατασυκοφάντηση κάθε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ στο λαθρομεταναστευτικό κατακλυσμό.

ΟΙ επιπτώσεις αυτών των ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΩΝ και συστηματικά μεθοδευμένων λαθρομεταναστευτικών εισβολών και «προσφυγικών ρευμάτων», είναι εφιαλτικές για την ελληνική κοινωνία.

Το ΡΕΣΑΛΤΟ, από την πρώτη στιγμή ανέλυσε, συστηματικά και διεξοδικά, αυτόν τον εφιάλτη και τις επιπτώσεις του.

Μια επιλογή κειμένων θα τη βρείτε εδώ
 

Σήμερα, πλέον η Ελλάδα δεν είναι μόνο μια ΑΠΟΘΗΚΗ αλλοδαπών δούλων, μια χοάνη κατασκευής νέας δουλείας, αλλά και ένα καζάνι που βράζει…



Ο ελληνικός λαός έχει φτάσει στα όριά του. Γι αυτό αρχίζει να αντιδρά, να διαμαρτύρεται και να εξεγείρεται…

Φυσικά τα πορνεία των ΜΜΕ παρασιωπούν αυτές τις αντιδράσεις και οι «αριστεροί» τις στιγματίζουν σαν «ρατσιστικές», εκεί όπου βγαίνουν στο φώς…

Αργά η γρήγορα όμως δεν θα μπορούν ούτε τα προπαγανδιστικά πορνεία του καθεστώτος να αποκρύψουν την «επιδημία» των λαϊκών αντιδράσεων…

Η παρακάτω συγκέντρωση - διαμαρτυρία των κατοίκων του Πελοπίου είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα.
Διαβάστε εδώ
 

Τέτοιες λαϊκές πρωτοβουλίες θα αναπτύσσονται πλέον σε ρυθμούς γεωμετρικής προόδου και σε μορφές ρωμαλέων λαϊκών κινημάτων: Κινημάτων που θα σαλπίσουν την κηδεία αυτής της αξιοθρήνητης «αριστεράς»…
πηγή

ΜΠΗΚΕΣ ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΑΚΙΑ ΣΟΥ ;

ΚΑΘΕ ΑΓΙΟΣ όταν είναι ζωντανός βρίσκεται πάντα ΕΠΙ-ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ, διότι ως αληθινός και τίμιος είναι πάντα απρόβλεπτος και μία ωρολογιακή βόμβα για τα ανθρώπινα στεγανά καθεστώτα.(Βλ.Άγιο Αθανάσιο ,Άγιο Νεκτάριο, Άγιο Γαβριήλ εκ Γεωργίας κ.α.)

Μετά Θάνατον όμως καθίσταται εξ αντιθέτου ΑΝΑ-ΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ αφού ως νεκρός είναι ακίνδυνος και ασφαλής για την ψευτιά αυτού του κόσμου.

Κάθε Χριστιανός λοιπόν ως μιμητής του ίδιου του αντιλεγόμενου Χριστού(Λουκ.β΄,34)   πρέπει  πάντα να είναι  και ετούτος αντιλεγόμενος ,μη προσδιορίσιμος σε ανθρώπινα καλούπια, κατηγορίες  και ομοιομορφίες   και να μην τον συλλαμβάνει κανένας πουθενά , ως αεικίνητο μέσα στην Θεϊκή απέραντη αλήθεια , πράγμα το οποίο θα τον καθιστά   πάντα απρόβλεπτο  και επικίνδυνο λαμβάνοντας μοιραίως τον δρόμο  της απόρριψης  και της αποδοκιμασίας.

Εσύ λοιπόν είσαι αντιλεγόμενος ή έχεις εξασφαλιστεί ήδη στα αεροστεγή συρταράκια  και την επιδοκιμασία των ανθρώπων  ;

π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ελευθερία είναι να νικάς και την Ζωή ακόμα! Πάνω από τον Πειρασμό της Άνοιξης!_ Θανάσης Διάκος +24 Απρίλη του 21

...
Ψιλή βροχούλα νέπιασε κ’ ένα κομμάτι αντάρα,
τρία γιουρούσια νέκαμαν τα τρία αράδα αράδα.
Έμεινε ο Διάκος στη φωτιά με δεκοχτώ λεβέντες.
Τρεις ώρες επολέμαε με δεκοχτώ χιλιάδες.
Βουλώσαν τα κουμπούρια του κι’ ανάψαν τα τουφέκια,
κι’ ο Διάκος εξεσπάθωσε και στη φωτιά χουμάει,
’ξήντα ταμπούρια χάλασε κ’ εφτά μπουλουκμπασίδες.
Και το σπαθί του κόπηκε ανάμεσα απ’ τη χούφτα
και ζωντανό τον έπιασαν και στον πασά τον πάνουν,
χίλιοι τον παν από μπροστά και χίλιοι από κατόπι.
Κι’ ο Ομέρ Βρυόνης μυστικά στο δρόμο τον ερώτα:
«Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν’ άλλαξης,
να προσκυνήσης στο τζαμί, την εκκλησιά ν’ αφήσης;»
Κ’ εκείνος τ’ αποκρίθηκε και στρίφτει το μουστάκι:
«Πάτε και σεις κ’ η πίστη σας, μουρτάτες, να χαθήτε!
Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε ν’ αποθάνω.
Α θέλετε χίλια φλωριά και χίλιους μαχμουτιέδες,
μόνον εφτά μερών ζωή θέλω να μου χαρίστε,
όσο να φτάση ο Οδυσσεύς και ό Θανάσης Βάγιας».
Σαν τ’ άκουσε ο Χαλίλ μπεης αφρίζει και φωνάζει:
«Χίλια πουγγιά σας δίνω γω κι’ ακόμα πεντακόσια,
το Διάκο να χαλάσετε, το φοβερό τον κλέφτη,
γιατί θα σβήση την Τουρκιά κι’ όλο μας το ντοβλέτι».
Το Διάκο τότε παίρνουνε και στο σουβλί τον βάζουν,
ολόρτο τον εστήσανε κι’ αυτός χαμογελούσε,
την πίστη τους τούς ύβριζε, τους έλεγε μουρτάτες.
«Σκυλιά κι’ α με σουβλίσετε, ένας Γραικός εχάθη.
Ας είν’ ο Όδυσσεύς καλά κι’ ο καπετάν Νικήτας,
που θα σας σβήσουν την Τουρκιά κι’ όλο σας το ντοβλέτι"

Αυτοί οι άνθρωποι (Ιεράρχες και πολιτικοί μας κοροϊδεύουν). --Καθημερινώς το καταλαβαίνουμε, αλλά και καθημερινώς τους ανεχόμαστε!

Νέα παρέμβαση Γαβρόγλου για τα Θρησκευτικά:

Θυμηθείτε τους αλήτες…

Αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια! Υπέρ ΣΥΡΙΖΑ, Ποτάμι, Δημοκρατική Συμπαράταξη!!!

 

Η Ελλάδα του φωτός και το σκότος της Φωτίου

Το άρμα του ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται ολοταχώς προς την ενσάρκωση όλων των νεοταξικών εφιαλτών που ταλαιπωρούν τις δυτικές κοινωνίες και οδηγούν τα έθνη στον ατιμωτικό θάνατό τους. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι ομοϊδεάτες του εκτελούν μία προς μία τις υποσχέσεις τους στις σκοτεινές θεότητες της αποδόμησης, που θέλουν να καταφέρουν το συθέμελο γκρέμισμα του πολιτισμού μας.

Η πατρίδα αλώνεται από τους ισλαμιστές εποίκους, η θρησκεία βρίσκεται υπό έναν σιωπηλό, αλλά σταθερά κλιμακούμενο διωγμό, και τώρα οι παγκοσμιοποιητές της συγκυβέρνησης πραγματοποιούν την τελική έφοδό τους εναντίον του τελευταίου οχυρού: της οικογένειας.

Καλύπτονται πίσω από λέξεις, σχήματα και συναισθηματικούς φερετζέδες, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα αποπειραθούν με νόμο να επιτρέψουν την υιοθεσία παιδιών από ζευγάρια ομοφυλοφίλων. Από Ελλάδα του φωτός του Χριστού, στη Βαβυλώνα της Φωτίου, όπου τα ζευγάρια των ομοφυλοφίλων θα έχουν πλέον δικαιώματα στα απροστάτευτα παιδιά.

Η Θεανώ Φωτίου, αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης, στο περιθώριο της συνέντευξης Τύπου για τους Ρομά χαρακτήρισε πράξη «αγάπης και γενναιοδωρίας» το να δοθεί το δικαίωμα σε ζευγάρια ομοφυλοφίλων να γίνονται ανάδοχοι γονείς και ταυτόχρονα ειρωνεύτηκε τους Ελληνες λέγοντας: «Οταν η ελληνική κοινωνία καταλάβει, τότε δεν θα μπορεί να αποκλείσει το σύμφωνο συμβίωσης από αυτή τη γενναιόδωρη πράξη».

Για την «πεφωτισμένη» κυρία Φωτίου, οι Ελληνες υστερούν σε αντιληπτική ικανότητα σε σχέση με εκείνη και τους συντρόφους της στον ΣΥΡΙΖΑ, και πρέπει πρώτα «να καταλάβουν» κι ύστερα να πανηγυρίσουν που θα παίρνουν παιδιά οι ομοφυλόφιλοι οι οποίοι έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης.

Η αλήθεια και το εθνικό συμφέρον βρίσκονται ακριβώς στην αντίπερα όχθη απ' όπου στέκονται η κυρία Φωτίου και οι ομοϊδεάτες της. Οι Ελληνες αισθάνονται ανατριχίλα και μόνο στο άκουσμα αυτής της πιθανότητας, ακριβώς επειδή έχουν καταλάβει τι είδους πρακτική είναι αυτή που προσπαθεί να καταστήσει νόμιμη ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι γενναιόδωρη πράξη το να διαλυθεί ο θεσμός της οικογένειας και οι Ελληνες δεν πρέπει επ' ουδενί να επιτρέψουν να περάσει και να ισχύσει τέτοιου είδους νόμος.

πηγή

ΤΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ,ΑΔΙΑΦΟΡΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ,ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΙ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!

ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΟΜΑΡΙ ΤΟΥΣ!!!

TA MEΛΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΤΑΣΘΑΛΙΕΣ.

Ο ΖΑΚΑΚΗΣ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ,ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ!!!

ΑΝΤΑΛΑΓΜΑ Η ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ!!!

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΘΕΟ!!!

ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ!!! ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΧΤΕΣ!!!

ΟΛΟΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ, ΑΠΟΘΑΡΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ!!!

ΣΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ, ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΕΡΑ ΙΓΝΑΤΙΕ!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΝΤΙΝΟ!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΝΙΚΟ!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΒΑΣΙΛΗ!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΙΡΗ!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΡΟΜΠΟΝΙΩΤΕΣ!

Από τον Μακρυγιάννη ως τον Καραϊσκάκη αμίαντη αθυροστομία και αγνότητα με ελευθεριότητα! Να δοκιμάζει το χωνευτήρι το πύρινο λόγους βαριούς και να τους βγάζει καθαρό χρυσάφι. 

Ποιός από εμάς τους συγχρονους "πράους", "αγαπησιάρηδες", "ηθικούς" χριστιανούς μπορεί να διεκδικήσει αυτή την αγνότητα του άνθρακα πού αγγίζει τα χείλη, χωρίς να μιαίνει την καρδιά; Προτεσταντοποιηθήκαμε. 

Φροντίζουμε για την καλή έξωθεν μαρτυρία και το φαίνεσθαι. Αυτά μας ορίζουν σαν χριστιανούς. Δεν ήταν άθιχτοι στην εξωθεν μαρτυρία και απαθείς εκείνοι οι φλογεροί.Δεν ήταν όμως και υποκριτές και φαρισαίοι σαν και εμάς. Είναι αυτή η σπάνια αγνότητα με την οποία όσιοι Ασκητές μιλούσαν για προβλήματα σκανδαλιστικά , και οι ληστές του Κόντογλου και των Γεροντικών διήγαν βίον ληστρικόν διαβάζοντας παράλληλα τους Χαιρετισμούς στην Αγνή Θεοτόκο.Χωρίς να μιανθούν. Αυτά τα οποια οι νεόκοποι χριστιανοι διάβασαν στα Συναξάρια και εφρικίασαν από καθωσπρεπισμό και έθαψαν βαθια το μέλι για να ζήσουν με σακχαρόπηχτες αγαπες της μισής οκάς. 

Εμείς σήμερα μιαινόμαστε με την .... πιό άσπιλη αγνότητα μας.

Πλην όμως κανείς μας δεν έχει την ταπείνωση του μεγάλου καππαδόκη: Και γυναίκα δεν γνώρισα και παρθένος δεν είμαι. 

Ψιλά τα νοήματα και ψηλά...
π.Π.

Eχεις μέσα σου ένα σωρό κατσίκια; Και ύστερα λες: “Είμαι Χριστιανός”. Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης

..Δεν ξέρεις τί διαφθορά υπάρχει μέσα στην Ελλάδα. Μέχρι αφάνταστου βαθμού, καταστροφή ψυχική και σωματική...! Από τα 10 εκατομμύρια Έλληνες, μόνο τα 2 εκατομμύρια θα σωθούνε, γιατί ακόμη κρατάνε... 
Στον Ουρανό έχουν πάει εκατοντάδες χιλιάδες Χριστιανοί. Αλλά αυτοί πού πήγαν εκεί πέρα ήταν παλικάρια, κράτησαν εδώ και πολέμησαν τον σατανά πρώτα, πολέμησαν τα πάθη. Γιατί έχεις μέσα σου ένα σωρό κατσίκια. Και ύστερα λες: “Είμαι Χριστιανός”.
∽ Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης ☦
https://www.facebook.com/johnny.bee.353

Οἱ Μυροφόρες δὲν ὑπολόγισαν τίποτε, γιατὶ εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση καὶ ἐμπιστεύθηκαν στὸν Χριστό

Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Β΄, «Πνευματικὴ ἀφύπνιση», ἔκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικὰ Θεσσαλονίκης 1999

Σήμερα λείπουν καὶ οἱ δυὸ παλληκαριές· οὔτε πνευματικὴ παλληκαριὰ ὑπάρχει, ἡ ὁποία γεννιέται ἀπὸ τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν παρρησία στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθῆ μιὰ δυσκολία μὲ πνευματικὸ τρόπο, οὔτε φυσικὴ παλληκαριὰ ὑπάρχει, ὥστε νὰ μὴ δειλιάση κανεὶς σὲ ἕναν κίνδυνο. Πρέπει νὰ ἔχη κανεὶς πολλὴ ἁγιότητα, γιὰ νὰ φρενάρη ἕνα μεγάλο κακό, ἀλλιῶς ποῦ νὰ στηριχθῆ;

Μιὰ ψυχὴ σὲ ἕνα μοναστήρι ἂν ἔχη πνευματικὴ παλληκαριά, νὰ δῆς, τὸν ἄλλον ποὺ ἔρχεται μὲ κακὸ σκοπὸ θὰ τὸν καθηλώνη μὲ τὸ ἕνα πόδι μέσα ἀπὸ τὴν μάνδρα καὶ μὲ τὸ ἄλλο ἀπ᾿ ἔξω ! Θὰ τὸν χτυπάη στὸ κεφάλι μὲ πνευματικὸ τρόπο, μὲ τὸ κομποσχοίνι, μὲ τὴν εὐχή, καὶ ὄχι μὲ τὸ πιστόλι. Λίγη προσευχὴ θὰ κάνη, καὶ ὁ ἄλλος θὰ μένη ἐκεῖ ἔξω ἀκίνητος! Θὰ μένη γιά... σκοπός! Μιὰ ψυχή, ἂν ἔχη πνευματικὴ κατάσταση, καὶ τὸ κακὸ θὰ φρενάρη καὶ τὸν κόσμο θὰ...

βοηθήση, καὶ γιὰ τὸ μοναστήρι θὰ εἶναι ἀσφάλεια. Οἱ Μυροφόρες δὲν ὑπολόγισαν τίποτε, γιατὶ εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση καὶ ἐμπιστεύθηκαν στὸν Χριστό. Ἂν δὲν εἶχαν πνευματικὴ κατάσταση, ποῦ θὰ ἐμπιστεύονταν, γιὰ νὰ κάνουν αὐτὸ ποὺ ἔκαναν;

Στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ ὁ πιὸ δειλὸς μπορεῖ νὰ ἀποκτήση πολὺ ἀνδρισμό, ἂν ἐμπιστευθῆ τὸν ἑαυτό του στὸν Χριστό, στὴν θεία βοήθεια. Μπορεῖ νὰ πάη στὴν πρώτη γραμμὴ νὰ πολεμήση καὶ νὰ νικήση. Ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ κάνουν τὸ κακό, καὶ παλληκαριὰ νὰ ἔχουν, φοβοῦνται, διότι αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους καὶ μόνο στὴν βαρβαρότητά τους στηρίζονται. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ ἔχει θεϊκὲς δυνάμεις, ἔχει καὶ τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος του. Βλέπεις, ἕνα κουταβάκι κάνει «γὰβ-γὰβ» καὶ φεύγει ὁ λύκος, γιατὶ αἰσθάνεται ἐνοχή. Οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ὁ λύκος νὰ φοβᾶται ἀπὸ ἕνα κουταβάκι, γιατὶ αὐτὸ ἔχει δικαιώματα στὸ σπίτι τοῦ νοικοκύρη του, – πόσο μᾶλλον ὁ ἄνθρωπος ποὺ πάει νὰ κάνη κακὸ μπροστὰ στὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει Χριστὸ μέσα! Γι' αὐτὸ μόνον τὸν Θεὸ νὰ φοβώμαστε, ὄχι τοὺς ἀνθρώπους, ὅσο κακοὶ καὶ νὰ εἶναι. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν πιὸ δειλὸ τὸν κάνει παλληκάρι. Ὅσο ἑνώνεται κανεὶς μὲ τὸν Θεό, τόσο δὲν φοβᾶται τίποτε.

Ὁ Θεὸς θὰ βοηθήση στὶς δυσκολίες. Ἀλλὰ γιὰ νὰ δώση ὁ Θεὸς τὴν θεϊκὴ δύναμη, πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ δώση αὐτὸ τὸ λίγο ποὺ μπορεῖ.

θρησκευτικά

orthodoxia-ellhnismos

Το παλληκάρι της αιώνιας νιότης

Άγιος Γεώργιος,το παλληκάρι της πίστης μας, ο των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρος και των Μαρτύρων ταξίαρχος.

Μαρτύρησε πάνω στην άνοιξη της λεβεντιάς και της νεότητας του, γι αυτό και άνοιξη τον εορτάζει η Εκκλησία.Πέθανε μαρτυρικά για να συμβασιλέψει με τον Αναστημένο μας Κύριο, γι αυτό και η μνήμη του είναι ζυμωμένη με την ανάσταση και το πάσχα. Γιατί οι δίκαιοι ζουνε εις τον αιώνα και ο θάνατος δεν τους κατακυριεύει, αλλά με τον θάνατο τους νίκησαν και εκείνοι τον θάνατο με Πρώτο τον Αγιο των Αγίων και Κύριο τους.

Και ο υμνωδός μας καλεί να ευωχηθώμεν, γιατί ανέτειλε το Έαρ και να καταστέψουμε τον μεγαλομάρτυρα του Χριστού με εαρινά άνθη και αναστάσιμες υμνωδίες.Ο άγιος Γεώργιος είναι λαοφίλητος άγιος. Αυτός σηματοδοτεί την έναρξη του θέρους και στον αντίποδα , το άλλο παλληκάρι ο άγιος Δημήτριος την έναρξη του χειμώνα.

Συμπαθής και ελεήμων στουςαιχμαλώτους, ταπεινούς και αδικημένους, ακόμα και στους αλλόθρησκους πού τον σέβονται και τον τιμούν και φοβερός εκδικητής των ταπεινών έναντι των αδίκων και των ισχυρών της γης. Τα θαύματα του πολλά και η παρρησία του μεγάλη.

Όσοι χριστιανοί έχουν ακόμα αυτιά ακούνε τον καλπασμό του αλόγου του,όταν Εκείνος προστρέχει σε άμεση βοήθεια των πτωχών και των αδικημένων του βίου.Και η πίστη των νοερών οφθαλμών βλέπει σε κάθε βαθούλωμα της γης,πέριξ των ναϋδρίων του, το αποτύπωμα του αλόγου του.Μαρτύριο ότι αφού η παρουσία του άπαξ αγίασε τον χώρο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η επίσκεψη του θα επαναληφθεί και η προστασία του θα είναι αιώνια.

Ο άγιος κατακόντισε τον δράκοντα στην Λιβύη διασφαλίζοντας το νερό και σώζοντας την πριγκήπισσα από βέβαιο θάνατο. Αυτή είναι η γνήσια μαρτυρία για τον θρίαμβο του Μεγαλομάρτυρα πάνω στον διαβολο και την δαψιλή χάρη του ζωντανού νερού του Χριστού, το οποιο σώζει από την δίψα την θανατερή την αιχμάλωτη στους νοητούς και φυσικούς εχθρούς της Εκκλησία.

Ο ποιητής θέλει τον αη Γιώργη μας, να καλπάζει τροπαιοφόρος ανά τους αιώνας, ως εικόνα της αιώνιας νιότης που χάρισε ο Χριστός στους φίλους Του. Είναι ο υπέρμαχος της αγιασμένης ρωμηοσύνης.Και στα καπούλια του αλόγου του, παρακάθεται η ίδια η ρωμηοσύνη ως νεανις αεί θάλλουσα και διασωζόμενη, από το θηρίο το φρικτό και αλλόκοτο, τον δαιμονόμορφο βαρβαρισμό του πνεύματος και του σώματος. Και με το αργυρό κοντάρι του, ο πρωτοταξίαρχος των παλληκαριών του Χριστού, το στελνει πίσω στα σκοταδια του ταρτάρου. Εκει που ο φθονερός ο θάνατος και καθε ασχήμια καταδικάστηκαν στην αιώνια ανυπαρξία.

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2018/04/blog-post_23.html#ixzz5DTvijCnl

Τέσσερεις γρήγορες ….«κατραπακιές» στή Νέα Τάξη καί τή Νέα Ἐποχή

Πρωτοπρ. Ἰωάννη Φωτοπούλου, ἐφημερίου Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀττικῆς 

«Ἐπιτέλους νά γελάσει καί λίγο τά χειλάκι μας…», εἶπε ἕνας καλός φίλος καί ἀδελφός μετά τήν ἀπαξιωτική ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας γιά τό νεοεποχήτικο μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο αὐτή ἡ ἀπόφαση πού μᾶς ἔκανε ἐμᾶς τούς ἁπλούς Ἕλληνες νά ἀναθαρρήσουμε. Τέσσερα ἠχηρά χαστούκια δέχθηκε τό νεοταξικό-νεοεποχήτικο σύστημα αὐτές τίς μέρες:

Α) τό συλλαλητήριο γιά τή Μακεδονία. Ὁ κυρίαρχος ἑλληνικός λαός μέ τόν Θούριο τοῦ Μίκη Θεοδωράκη ἔδειξε στήν ναζιστική μπότα τῆς Νέας Τάξης πού ποδοπατᾶ ὅλον τόν κόσμο ὅτι αὐτός ὁ καταφρονούμενος συστηματικά λαός παρά τήν ἐξωτερική γύμνια του εἶναι ντυμένος μέ τήν ρωμαίϊκη δόξα του καί τήν ἑλληνική λεβεντιά του. Διεκήρυξε παντοῦ urbietorbiὅτι παρά τίς φανερές καί ἀόρατες ἀπειλές δέν ἐκποιεῖ τόν πολύτιμο τόπο του, τήν πατρίδα του, τήν ἱστορία του.

Β) ἡ ἀπόφαση τοῦ Πλημμελειοδικείου Αἰγείου πού ἀθώωσε τόν Σεβ. Μητροπολίτη Καλαβρύτων, ὁ ὁποῖος λόγῳ κάποιας ἀναρτήσεώς του στό διαδίκτυο- ἀρκετά ὀξείας εἶναι ἀλήθεια-πούμιλοῦσε αὐστηρά καί «τά ἔψελνε» στούς ὁμοφυλόφιλους κατηγορήθηκε γιά παράβαση τοῦ ἀντιρατσιστικοῦ νόμου. Διαβάζοντας κανείς τή δικαστική ἀπόφαση«ἀνάμεσα στίς γραμμές» διακρίνει ἕνα βαθύτερο πνεῦμα· καί πιό συγκεκριμένα δύο στόχους : α) Δέν δέχθηκε τό δικαστήριο τόν περιορισμό στήν ἐλεύθερη ἔκφραση, τήν ὁποία ὑπονομεύει ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος, κάνοντας κακή ἀρχή στόν περιορισμό τῶν συνταγματικά κατοχυρωμένων ἐλευθεριῶν καί β) ἀπαξίωσε τή φιλοσοφία τοῦ νόμου, πού προσπαθεῖ μέ τό πρόσχημα τῆς καταπολεμήσεως τῆς δῆθεν «ἐχθροπάθειας» νά ἐπιβάλει τήν ὁμοφυλοφιλία στήν κοινωνία μας σάν μιά πλήρως ἀποδεκτή καί ἐπαινούμενη κατάσταση ἐνάντια στά χρηστά ἤθη πού ἀποτελοῦν τήν σπονδυλική στήλη τῆς ἑλληνικῆς ἔννομης τάξης, τοῦ ἀληθινά νομικοῦ μας πολιτισμοῦ.

Γ) ἡ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ μέ τήν ὁποία ἀπαιτεῖ τό δικαστήριο μέσῳ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν νά καλλιεργεῖται στούς ὀρθόδοξους μαθητές ἡ ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση. Ἀποδέχθηκε τήν ἀγωνία τῶν γονέων, μελέτησε τίς τεκμηριωμένες εἰσηγήσεις καί τά Ὑπομνήματα τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ) καί ἐφήρμοσε ὅλες τίς προβλέψεις τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμβάσεως Δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου. Ταυτόχρονα ἔσβησε ὅλη τήν ἀμπελοφιλοσοφία τοῦ Ὑπουργείου, τῆς κυβέρνησης καί τῶν νεοεποχητῶν ἐκσυγχρονιστῶν θεολόγων τοῦ συνδέσμου ΚΑΙΡΟΣ. Ἔπαινος ἁρμόζει πρῶτα στούς δικαστές γιά τή λαμπρή τους ἀπόφαση, στόν Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, στήν ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ καί στούς ἄλλους φορεῖς πού ἔκαναν αἴτηση ἀκυρώσεως τῶν ἀποφάσεων τοῦ Ὑπουργείου (α)παιδείας.

Δ) Ἡ ἀπόφαση τῆς Ὁλομέλειας τοῦ Κεντρικοῦ Συμβουλίου Ὑγείας(ΚΕΣΥ) γιά τήν Ὁμοιοπαθητική. Τό ΚΕΣΥ ἀποφάσισε ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητική ὄχι μόνο δέν εἶναι ἰσότιμη τῆς Ἰατρικῆς, ἀλλά οὔτε κἄν συμπληρωματική τῆς Ἰατρικῆς ἐπιστήμης. Ἀποφάσισε ἐπίσης ὅτι δέν συνιστᾶ ἡ Ὁμοιοπαθητική οὔτε κἄν «ἐναλλακτική ἰατρική». Πρέπει νά ὀνομάζεται «Ὁμοιοπαθητική πρακτική». Ἠχηρότατο κι αὐτό τό χαστούκι στή συνασπισμένη ἀγυρτεία, στούς ἀναρίθμητους συλλόγους ὁμοιοπαθητικῆς, στούς συνοδοιπόρους τους καθηγητές καί σέ ὅλο τό νεοεποχήτικο σύστημα συμφερόντων πού λυμαίνονται τόν ἀνθρώπινο πόνο καί πολλές φορές ὁδηγοῦν τούς ἀσθενεῖς σέ ἀποκρυφιστικές ἀτραπούς τῆς Ν. Ἐποχῆς.

Στίς παραπάνω περιπτώσεις ὁ κυρίαρχος ἑλληνικός λαός, τά δικαστήρια καί ἡ κρατική ὑπηρεσία Ὑγείας λειτούργησαν ὑπεύθυνα ἀπέναντι στό Σύνταγμα καί τούς νόμους, ἀπέναντι στήν πεμπτουσία τοῦ δικαιϊκοῦ μας συστήματος πού εἶναι τό ὅριο τῶν χρηστῶν ἠθῶν καί ἀπέναντι στήν ἐπιστήμη, ἐν προκειμένῳ τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, πού χιλιετίες ἐρευνᾶ καί κοπιάζει γιά τή θεραπεία καί τήν ἀνακούφιση τῶν πασχόντων.

Ποιά ἦταν ἡ ἀντίδραση τοῦ κυβερνῶντος κατεστημένου; Ὁ λαός καί τά δικαστήρια χαρακτηρίστηκαν ρατσιστές, ναζιστές, σκοταδιστές. Ἡ ἐξουσία θρηνεῖ γιατί ἡ στάση τοῦ λαοῦ καί οἱ ἀποφάσεις τῶν δικαστῶν μᾶς πᾶνε πίσω, λέει, στόν Μεσαίωνα ! Στήν οὐσία τά ὄργανα τῆς Νέας Τάξεως ἐπικαλοῦνται τά γνωστά σκοταδιστικά στερεότυπα, μέ τά ὁποῖα τό Σύστημα προσπαθεῖ νά κρατήσει στό μαντρί του ὅσους ἔχουν ὑποστεῖ ἐπί δεκαετίες τήν χιλιοπληρωμένη σέ κανάλια, δημοσιογράφους καί δῆθεν διανοουμένους προπαγάνδα του.

Προσωπικά εἶμαι παιδί τῆς γενιᾶς τοῦ Πολυτεχνείου. Βρισκόμουνα ὡς φοιτητής Νομικῆς μέσα στίς φοιτητικές συνελεύσεις πού γίνονταν ἐπί χούντας στίς ἐσωτερικές σκάλες τῆς Νομικῆς Σχολῆς (ὁδός Σόλωνος). Κι ἔχω ζήσει τά πρό, τά κατά καί τά μετά τή χούντα. Πρό τῆς Χούντας ὅσοι δέν ἦσαν βασιλόφρονες ἤ ἀκραιφνεῖς δεξιοί, ὅσοι ἀγόραζαν τό «Βῆμα» καί τά «Νέα» χαρακτηρίζονταν ἀριστεροί ἤ «συνοδοιπόροι τῶν κομμουνιστῶν». Ἐπί χούντας ὅσοι δέν συμφωνοῦσαν μέ τήν «ἐθνική ἐπανάσταση» ἦσαν «κονδυλοφόροι τῆς ἀριστερᾶς», «κομμουνισταί» καί εἶχαν «ἀντεθνικάς ἰδέας». Ἀμέσως μετά τή Χούντα ὅσοι δέν συμφωνοῦσαν μέ τίς ἀριστερές, «προοδευτικές» ἰδέες χαρακτηρίζονταν ἀπό τίς «δημοκρατικές δυνάμεις» τοῦ ΠΑΣΟΚ καί τοῦ ΚΚΕ «χουντικοί», «φασίστες» καί «νοσταλγοί τοῦ παρελθόντος». Καί σήμερα ὅσοι ἀγαποῦν ἁπλῶς τήν πατρίδα τους, τόν τόπο τους στιγματίζονται ὡς ἐθνικιστές καί ναζιστές. Ὅσοι ἀγαποῦν καί προβάλλουν τήν ἀξία τῆς ἑλληνικῆς σημαίας, ὅσοι ζητοῦν προστασία τῆς Ἑλλάδος μέ μιά κατάλληλη μεταναστευτική πολιτική ἀπό τήν ἀνεξέλεγκτη ἐπέλαση μεταναστῶν θεωροῦνται «χρυσαυγῖτες». Ὅσοι ἐπιμένουν στήν ὑγιῆ σεξουαλικότητα μέσα στά πλαίσια τῆς ἑλληνορθόδοξης οἰκογενείας, ὅσοι προφυλάσσουν τά παιδιά τους ἀπό τήν ὁμοφυλοφιλική μανία εἶναι «ὁμοφοβικοί» καί «ρατσιστές».

«Ἕλληνες», φώναζε ὁ ἐκφωνητής τοῦ κρατικοῦ ραδιοφωνικοῦ σταθμοῦ καθώς ἔμπαιναν στήν Ἀθήνα τά ναζιστικά στρατεύματα, «ψηλά τό κεφάλι». Νομίζω ὅτι ἔφθασε ἡ ὥρα νά σηκώσουμε κι ἐμεῖς κεφάλι καί νά ἀρνηθοῦμε τίς ἐτικέττες, τά στερεότυπα τῆς Νέας Τάξεως καί τῆς Νέας Ἐποχῆς. Εὔκολο εἶναι! Χωρίς φόβο καί μέ ξεκάθαρη κρίση καί σαφῆ λόγο παντοῦ νά διακηρύσσουμε τήν ἀγάπη μας πρός τήν Πατρίδα μας, τήν Πίστη μας στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία μας, τἠ συμμόρφωσή μας μέ τό ὀρθόδοξο ἦθος τό σεβασμό στήν Ἱστορία μας, τήν ἀφοσίωση στήν πανέμορφη γλῶσσα μας. Κι ὅταν λέμε παντοῦ ἐννοοῦμε…παντοῦ! Στό χῶρο τῆς οἰκογένειας τῶν συγγενῶν καί φίλων, στό ἐπαγγελματικό περιβάλλον, μέ κάθε ἀφορμή, ακόμη καί στούς συλλόγους πού συμμετέχουμε, στίς συνδικαλιστικές ὀργανώσεις –γιατί ὄχι -ἀκόμη καί στίς κομματικές συμμαζώξεις, ὅσοι συμμετέχουν.

«Οἱ καιροί οὐ μενετοί».