Ενώ
η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και
ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα
κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει,
αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.
Ο
μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία
του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: «Συγχώρα με, καλέ
μου άνθρωπε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω»!
Και
ο γέρο ζητιάνος απαντά: «Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτό που μου έδωσες
δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το
βρίσκω..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου