Ο Πειραιώς Σεραφείμ λέει ότι μετείχε στο Πολυτεχνείο πολύ συγκινήθηκα δεν το συζητώ..κι ότι θα κάνει προσφυγή στο ανώτατο δικαστήριο για να προδώσει σαν άλλος Ιούδας τον Ιερώνυμο και εννοείται ονειρεύεται τον εαυτό του στη Θέση του.
Σαν τα σκυλιά τρώγονται δίνοντας το καλό παράδειγμα στο ποίμνιο τους.Κι εγώ μένω άφωνη..απο τη μια ο Πειραιώς
με την τρέλλα του κι απο την άλλη ο Ιερώνυμος να λέει :
Ο Τσίπρας μέσα από τη σχέση μαζί μου γίνεται ένας σύγχρονος Σαούλ. Έλεος Κυρίου και Φώτισε τους πλανεμένους σου.Αυτό δα έλειπε να δω τον Τσίπρα Απόστολο των Εθνών και να κηρύττει την τεχνική της κωλοτούμπας..

Είναι ελάχιστοι πια οι Ιερείς και οι Ιεράρχες που μένουν η εξαίρεση που τιμούν το ράσο που φορούν που απέχουν σιωπηλά και έντιμα απο εναν πολύ Θλιβερό Κανόνα.

Κι εγω Νοσταλγώ την Εκκλησία των παιδικών μου Χρόνων. Που την πήγατε Κύριοι αυτήν την Εκκλησιά;

Μου λείπουν τα μανουάλια..τα κεριά μέσα στην εκκλησία κι όχι στον πρόναο που τα άφηναν να καούν δεν τα άρπαζαν βιαστικα
μετα απο 5 λεπτα με τη μία να τα πετάξουν και να τα ξαναλοιώσουν ξανά..το κερί είναι η ευχή της ψυχής μας.
μου λείπει το φως των κεριών ..πήξαμε στον πολυέλαιο και στο ηλεκτρικό Φως..

μου λείπει ο γλυκός ήχος της Καμπάνας
που χτυπούσαν με το χέρι..ο ηλεκτρικός ήχος με ξεκουφαίνει..μου λείπει η ευλάβεια και η απόλυτη σιωπή..
τότε που έκαναν τον χαιρετισμό τους με τα μάτια κι ενα νεύμα του κεφαλιού..και η μυσταγωγία εκείνης της λειτουργίας
των παιδικών μου χρόνων..τωρα τα μικρόφωνα τα διαλυουν όλα..

Μου λείπει πολύ ο εκκλησιασμός εκείνης της παλιότερης εποχής..Κατα την ώρα της λειτουργίας είμαστε ενα με το Χριστό..μαζί με τον Ιερέα συλλειτουργούν οι άγγελοι και οι θείες ασώματες αόρατες σε μας δυνάμεις...ο Χριστός κοιτάζει την Καρδιά μας ..τα τυπικά είναι σημαντικά αλλά όχι τοσο μεγάλης σημασίας..και στο τέμπλο να πας πριν τη θεία Κοινωνία αν έτσι νοιώθεις..η πίστη του Ορθόδοξου Χριστιανού είναι παλμός Καρδιάς και Ψυχής ανάσα...ποιός θα κρίνει κάποιον που δεν ακολουθεί το τυπικό αλλά ακολουθεί της ψυχής του τη λαχτάρα..
Λείπουν από τη σημερινή εκκλησία τα ολοζώντανα γεμάτα πάθος κηρύγματα που να αγγίζουν απ ευθείας την ψυχή όλων.
με λέξεις καθημερινές οικείες που αφορούν τον καθημερινό αγώνα όλων των ανθρώπων επί γης..

Μου Λείπει αφάνταστα εκείνη η παλιά Μυσταγωγία..Μου λείπει η Εκκλησία εκείνης της παλιάς εποχής..μα κυρίως μου λείπουν οι άνθρωποι της..Και δεν θυμώνω πια απλά Θλίβομαι για την Κατάντια της Ελλάδας σε κοινωνικό,πολιτικό,πολιτιστικό,Θρησκευτικό, ανθρώπινο επίπεδο δεν έχει πιο κάτω απο τη σημερινή πραγματικότητα.
Όλοι τα ξέρουν όλα,όλοι θα τα έκαναν καλύτερα όλοι εναντίον όλων σταθερά διχασμένοι, ανιστόρητοι, ημιμαθείς κι εγωπαρτάκηδες Ραγιάδες που δεν ξέρουν τι θα πεί Χαίνης.
Μα Κύριε Αληθώς:
Ο κάθε άνθρωπος με τη σάρκα του μοιάζει με αναμμένο κερί. Το κερί είναι προορισμένο να λιώσει και ο άνθρωπος να μεταβεί. Η ψυχή του όμως είναι αθάνατη και στην τελική:
«Τι γάρ ωφελείται άνθρωπος, εάν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού» (Ματθ. ιστ’, 26).

M.Α. 

 

trelogiannis