ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟΥ κ. ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΩΣ ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΔΙΔΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Ιδιωτική Οδός”

“Σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αναγορεύθηκε την Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2017, στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Φιλοσοφίας του Παντείου Πανεπιστημίου Χρήστος Γιανναράς. 

Το πρόγραμμα της τελετής περιελάμβανε προσφώνηση από τον πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθηγητή Μελέτιο-Αθανάσιο Κ. Δημόπουλο, παρουσίαση του έργου και της προσωπικότητας του τιμωμένου από τον κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής, καθηγητή Απόστολο Β. Νικολαΐδη, αναγόρευση του τιμωμένου και περιένδυσή του με την τήβεννο της Θεολογικής Σχολής, καθώς και ομιλία του Χρήστου Γιανναρά με τίτλο: «Η αλήθεια ως ορθότητα και η αλήθεια ως μετοχή». 

«Τιμάμε σήμερα», ανέφερε ο πρύτανης, «έναν από τους σημαντικότερους Ελληνες φιλοσόφους και θεολόγους, που ο λόγος τους τυγχάνει ευρύτερης προσοχής, μελέτης και αποδοχής».

Τεράστιας πραγματικά σημασίας η αναγόρευση του κ. Χρήστου Γιανναρά ως επίτιμου Διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Μιας Σχολής που του έκλεισε την πόρτα -κατ’ επανάληψη- στο παρελθόν, ακριβώς επειδή υπήρχε η ορθόδοξη ευαισθησία να μη γίνει δεκτός σαν Καθηγητής ο Νεορθόδοξος, Νεονικολαίτης, νεωτεριστής, Κανονομάχος, Αγιομάχος και Θεοτοκομάχος κ. Χρήστος Γιανναράς.

Η πρόσφατη εκλογή του κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου, ως Καθηγητή της Δογματικής και τώρα η αναγόρευση του κ. Χρήστου Γιανναρά ως επίτιμου Διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής, σηματοδοτούν την ολοσχερή παράδοση της Θεολογικής Σχολής Αθηνών στα πλοκάμια του Νεωτερισμού, του Οικουμενισμού και του Νεονικολαιτισμού.

Προηγήθηκαν -φυσικά- η εκλογή του ανεκδιήγητου Μεσσηνίας κ. Σαββάτου σαν Καθηγητή της Ιστορίας των Δογμάτων και η εκπόρνευση και διαπόμπευση της Σχολής από το ακτύπητο ζεύγος Χριστινάκη.

Τώρα η κακοδοξία στεφανώθηκε. Η Θεολογική Σχολή μαγαρίστηκε. Η ορθόδοξη θεολογία εξανδραποδίστηκε.

Με την αναγόρευσή του, σε επίτιμο Διδάκτορα της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, ο κυριώτερος εκπρόσωπος της γενιάς του 1960, ένας θεολόγος που κυριαρχεί για μισό αιώνα στα θεολογικά μας πράγματα και σκορπά αφειδώς προς κάθε κατεύθυνση το δηλητήριο των κακοδοξιών του, έλαβε την εκδίκησή του από μια Σχολή που για δεκαετίες είχε την ορθόδοξη ευαισθησία να κλείσει τις πόρτες στις κακοδοξίες του.

Ντρεπόμαστε για λογαριασμό όλων όσων αφιλότιμων ή και κακόδοξων συνετέλεσαν σ’ αυτό το αίσχος.