Του Μάνου Χατζηγιάννη
Τι νόημα έχει πλέον να συγκαλείται η Ιεραρχία;
Τι προσφέρει υπό την μορφή που έχει καταντήσει;
Αποφάσεις δεν λαμβάνει, αλλά παραπέμπει όλα τα φλέγοντα θέματα σε επιτροπές της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και κάπου εκεί… χάνονται.
Σημαντικά θέματα επικαιρότητας όπως το ουκρανικό ή τα Θρησκευτικά ή ακόμη ακόμη το Μακεδονικό, που άπτεται και εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος με τους σχισματικούς των Σκοπίων, δεν τα συζητάει καν. Αξίζει τον κόπο να συγκεντρώνονται οι Ιεράρχες, να κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα, μόνο για εκλογές Μητροπολιτών χηρευουσών Μητροπόλεων;
Ας καθιερωθεί βρε αδερφέ μια επιστολική ψήφος μην χαλάνε και βενζίνες… Ναι, μόνο με ειρωνεία αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση για να μην υπάρξει έκρηξη με την αδυναμία της διοικούσης Εκκλησίας να σταθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων. Ξεγελαστήκαμε όλοι όταν ακούσαμε την πρώτη μέρα τα αντιεξουσιαστικά μηνύματα του Αρχιεπισκόπου στην προσφώνησή του στο σώμα της Ιεραρχίας και πιστέψαμε πως για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν θα καταλήξουμε με μηδέν εις το πηλίκον. Πως θα δώσει στίγμα η Εκκλησία της Ελλάδος.
Φευ… Οι ελπίδες μας αποδείχτηκαν φρούδες.
Την δεύτερη μέρα η Ιεραρχία έμοιαζε να μας εμπαίζει μιλώντας για αλλοτρίωση φρονήματος και ταυτότητας μέσω της Παιδείας την στιγμή που σιωπά εκκωφαντικά για τα Θρησκευτικά!!! Ακόμη και στη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση και τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας η εισήγηση του Μητροπολίτη Κηφισίας παραπέμπει σε προηγούμενη Ιεραρχία προ κάποιων ετών και στην θέση που έλαβε τότε η Εκκλησία….
Όλα διεκπεραιωτικά, όλα ανούσια, όλα άνευρα, άγευστα και τελικά προκλητικά αδιάφορα!
Πως να μην την επικρίνεις λοιπόν και να μην κακοκαρδίσεις τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος στην ομιλία του προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στις κατηγορίες περί απραξίας και απάθειας της Εκκλησίας λέγοντας: “H αγία μας Εκκλησία δεν θα πάψει ποτέ όσο και αν κάποιοι διακαώς το επιθυμούν να έχει λόγο και άποψη για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας πολλώ δε μάλλον όταν απειλούνται ή διακυβεύονται τα εθνικά της συμφέροντα”.
Που είναι λοιπόν ο λόγος της Εκκλησίας μετά από την κρίσιμη αυτή (όπως νομίζαμε) συνεδρίαση της Ιεραρχίας;
Τι έμεινε; Η άρνηση να συζητηθεί το ουκρανικό όταν η Ορθοδοξία κλονίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, παρ όλην την προσπάθεια κάποιων Ιεραρχών να το φέρουν στο προσκήνιο Έμεινε επίσης η πικρή γεύση της ακύρωσης της συνάντησης του Αρχιεπισκόπου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη επιβεβαιώνοντας πως μπαίνουμε σε εποχή Χριστόδουλου… χωρίς Χριστόδουλο στις σχέσεις Αθήνας-Φαναρίου.
Το αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής συνάθροισης Ιεραρχών είναι η κυβέρνηση να τρίβει τα χέρια της διαπιστώνοντας πως απέναντί της δεν έχει κάποιο αντίπαλο δέος αλλά έναν διστακτικό οργανισμό…. Και η διοικούσα Εκκλησία εκτίθεται ακόμη περισσότερο όταν μέσα στην ίδια εβδομάδα ήλθε και η συνεδρίαση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών.
Οι απλοί παπάδες λοιπόν έστειλαν βροντερό μήνυμα εν αντιθέσει με τους Δεσποτάδες.
Και βέβαια οι εκκλησιαστικοί ινστρούχτορες θα ισχυριστούν πως αυτά που λέει ο Σύνδεσμος Κληρικών είναι λαϊκισμοί, πως οι παπάδες μπορούν να λένε ό,τι θέλουν γιατί δεν έχουν θεσμικό ρόλο όπως οι Μητροπολίτες, που από την πλευρά τους υποτίθεται πως πρέπει να προσέχουν και να ζυγίζουν τα λόγια τους και άλλα τέτοια κλασσικά επιχειρήματα. Δεν πείθουν κανέναν…
Η Ιεραρχία έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και δυστυχώς δίνεται η εντύπωση πως ο λαός παλεύει μόνος του!!
Τι νόημα έχει πλέον να συγκαλείται η Ιεραρχία;
Τι προσφέρει υπό την μορφή που έχει καταντήσει;
Αποφάσεις δεν λαμβάνει, αλλά παραπέμπει όλα τα φλέγοντα θέματα σε επιτροπές της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και κάπου εκεί… χάνονται.
Σημαντικά θέματα επικαιρότητας όπως το ουκρανικό ή τα Θρησκευτικά ή ακόμη ακόμη το Μακεδονικό, που άπτεται και εκκλησιαστικού ενδιαφέροντος με τους σχισματικούς των Σκοπίων, δεν τα συζητάει καν. Αξίζει τον κόπο να συγκεντρώνονται οι Ιεράρχες, να κατεβαίνουν στην πρωτεύουσα, μόνο για εκλογές Μητροπολιτών χηρευουσών Μητροπόλεων;
Ας καθιερωθεί βρε αδερφέ μια επιστολική ψήφος μην χαλάνε και βενζίνες… Ναι, μόνο με ειρωνεία αντιμετωπίζεται αυτή η κατάσταση για να μην υπάρξει έκρηξη με την αδυναμία της διοικούσης Εκκλησίας να σταθεί επιτέλους στο ύψος των περιστάσεων. Ξεγελαστήκαμε όλοι όταν ακούσαμε την πρώτη μέρα τα αντιεξουσιαστικά μηνύματα του Αρχιεπισκόπου στην προσφώνησή του στο σώμα της Ιεραρχίας και πιστέψαμε πως για πρώτη φορά μετά από καιρό δεν θα καταλήξουμε με μηδέν εις το πηλίκον. Πως θα δώσει στίγμα η Εκκλησία της Ελλάδος.
Φευ… Οι ελπίδες μας αποδείχτηκαν φρούδες.
Την δεύτερη μέρα η Ιεραρχία έμοιαζε να μας εμπαίζει μιλώντας για αλλοτρίωση φρονήματος και ταυτότητας μέσω της Παιδείας την στιγμή που σιωπά εκκωφαντικά για τα Θρησκευτικά!!! Ακόμη και στη συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση και τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας η εισήγηση του Μητροπολίτη Κηφισίας παραπέμπει σε προηγούμενη Ιεραρχία προ κάποιων ετών και στην θέση που έλαβε τότε η Εκκλησία….
Όλα διεκπεραιωτικά, όλα ανούσια, όλα άνευρα, άγευστα και τελικά προκλητικά αδιάφορα!
Πως να μην την επικρίνεις λοιπόν και να μην κακοκαρδίσεις τον Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος στην ομιλία του προσπάθησε να δώσει απαντήσεις στις κατηγορίες περί απραξίας και απάθειας της Εκκλησίας λέγοντας: “H αγία μας Εκκλησία δεν θα πάψει ποτέ όσο και αν κάποιοι διακαώς το επιθυμούν να έχει λόγο και άποψη για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας πολλώ δε μάλλον όταν απειλούνται ή διακυβεύονται τα εθνικά της συμφέροντα”.
Που είναι λοιπόν ο λόγος της Εκκλησίας μετά από την κρίσιμη αυτή (όπως νομίζαμε) συνεδρίαση της Ιεραρχίας;
Τι έμεινε; Η άρνηση να συζητηθεί το ουκρανικό όταν η Ορθοδοξία κλονίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο, παρ όλην την προσπάθεια κάποιων Ιεραρχών να το φέρουν στο προσκήνιο Έμεινε επίσης η πικρή γεύση της ακύρωσης της συνάντησης του Αρχιεπισκόπου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη επιβεβαιώνοντας πως μπαίνουμε σε εποχή Χριστόδουλου… χωρίς Χριστόδουλο στις σχέσεις Αθήνας-Φαναρίου.
Το αποτέλεσμα της αναποτελεσματικής συνάθροισης Ιεραρχών είναι η κυβέρνηση να τρίβει τα χέρια της διαπιστώνοντας πως απέναντί της δεν έχει κάποιο αντίπαλο δέος αλλά έναν διστακτικό οργανισμό…. Και η διοικούσα Εκκλησία εκτίθεται ακόμη περισσότερο όταν μέσα στην ίδια εβδομάδα ήλθε και η συνεδρίαση του Ιερού Συνδέσμου Κληρικών.
Οι απλοί παπάδες λοιπόν έστειλαν βροντερό μήνυμα εν αντιθέσει με τους Δεσποτάδες.
Και βέβαια οι εκκλησιαστικοί ινστρούχτορες θα ισχυριστούν πως αυτά που λέει ο Σύνδεσμος Κληρικών είναι λαϊκισμοί, πως οι παπάδες μπορούν να λένε ό,τι θέλουν γιατί δεν έχουν θεσμικό ρόλο όπως οι Μητροπολίτες, που από την πλευρά τους υποτίθεται πως πρέπει να προσέχουν και να ζυγίζουν τα λόγια τους και άλλα τέτοια κλασσικά επιχειρήματα. Δεν πείθουν κανέναν…
Η Ιεραρχία έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία και δυστυχώς δίνεται η εντύπωση πως ο λαός παλεύει μόνος του!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου