Οἰκογένειες χωρίζονται, φιλίες διαλύονται, σχέσεις χαλᾶνε, καρδιές πικραίνονται γιά ἕνα κομμάτι γῆς, γιά δέκα ευρώ, γιά ἕνα like πού δέν ἔγινε (νέα μορφή ἀγάπης, τά like)...
Tόσο μικρή καρδιά ἔχουμε τελικά...
Τό πιό λυπηρό νά ἀκοῦς συνέχεια "στενοχωρήθηκα" , "ψυχράνθηκα" γιατί ἐκεῖνος μοῦ εἶπε ἔτσι, ἐκεῖνος δέν ἐκτίμησε τόν κόπο μου, ἐκεῖνος μοῦ ἔκανε κριτική...
Τόσο λυπηρό νά μή δέχεσαι καμιά κριτική, ἀκόμα καί καλοπροαίρετη...
Τόσο μικρά πού μπορεῖ κανείς μέ μιά μεγάλη καρδιά νά τά ξεπεράσει...
Ἄν στά μικρά ἀντιδροῦμε ἔτσι, τί θά γίνει ὅταν ἔρθουν τά μεγάλα;;
Ἄς συγχωρᾶμε καί ἄς προχωρᾶμε...
Ὄχι νά προχωρᾶμε κρατώντας ἀπωθημένα.
Ὄχι νά προχωρᾶμε κρατώντας ἀποστάσεις...
Ὄχι νά προχωρᾶμε λέγοντας "ποτέ δέν τό περιμενα ἀπό αὐτόν".
Ὄχι νά προχωρᾶμε λέγοντας: "Τό εἶχα καταλάβει ἐγώ ὅτι τέτοιος ἦταν".
Νά μή χαλᾶνε φιλίες γιά τέτοια μικρά.
Νά μή χωρίζουν οἰκογένειες καί συγγένειες γιά μιά ξύλινη πόρτα ἤ γιά δύο τεμάχια γῆς...

 

trelogiannis